Rajdowe Mistrzostwa Świata 1987
Rajdowe Mistrzostwa Świata w roku 1987 były 15 sezonem Rajdowych Mistrzostwach Świata FIA. Sezon składał się z 13 rajdów. Mistrzem świata kierowców rajdowych w roku 1987 został fiński kierowca Juha Kankkunen startujący samochodem Lancia Delta HF 4WD, wyprzedził on Miki Biasiona i Markku Aléna. Tytuł konstruktorów wygrała Lancia przed Audi i Renaultem.
Liczba rajdów |
13 |
---|---|
Pierwsza runda | |
Ostatnia runda | |
Mistrzowie | |
Kierowcy | |
Konstruktorzy |
Lancia Delta HF 4WD |
Poprzedni sezon • Następny sezon |
Kalendarz edytuj
W sezonie 1987 kalendarz mistrzostw świata składał się z trzynastu rajdów, to tak jak w sezonie ubiegłym, jedyną zmiana był przesunięcie amerykańskiego Rajdu Olympus z grudniowego na termin czerwcowy.
Runda | Data | Nazwa rajdu | Zwycięzca | Wyniki |
---|---|---|---|---|
1 | 17-22 stycznia | 55. Rajd Monte Carlo | Miki Biasion | Wyniki |
2 | 13–14 lutego | 37. Rajd Szwecji | Timo Salonen | Wyniki |
3 | 11-14 marca | 21. Rajd Portugalii | Markku Alén | Wyniki |
4 | 16-20 kwietnia | 35. Rajd Safari | Hannu Mikkolan | Wyniki |
5 | 7-9 maja | 31. Rajd Francji | Bernard Béguin | Wyniki |
6 | 31 maja-3 czerwca | 34. Rajd Grecji | Markku Alén | Wyniki |
7 | 26-29 czerwca | 22. Olympus Rally | Juha Kankkunen | Wyniki |
8 | 11-14 lipca | 17. Rajd Nowej Zelandii | Franz Wittmann | Wyniki |
9 | 4-8 sierpnia | 7. Rajd Argentyny | Miki Biasion | Wyniki |
10 | 27-30 sierpnia | 37. Rajd Finlandii | Markku Alén | Wyniki |
11 | 22-26 września | 19. Rajd Wybrzeża Kości Słoniowej | Kenneth Eriksson | Wyniki |
12 | 12–15 października | 29. Rajd San Remo | Miki Biasion | Wyniki |
13 | 22–25 listopada | 36. Rajd Wielkiej Brytanii | Juha Kankkunen | Wyniki |
Zespoły i kierowcy edytuj
Wyniki edytuj
Klasyfikacja kierowców edytuj
Do klasyfikacji mistrza świata kierowców w sezonie 1987 zaliczane było pierwszych dziesięć miejsc zajętych w rajdzie i punktowane one były według zasady:
Pozycja | 1º | 2º | 3º | 4º | 5º | 6º | 7º | 8º | 9º | 10º |
---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
Punkty | 20 | 15 | 12 | 10 | 8 | 6 | 4 | 3 | 2 | 1 |
W końcowej klasyfikacji liczyło się osiem najlepszych startów, co najmniej jeden start musiał odbyć się poza Europą, aby zostać mistrzem[1].
|
Klasyfikacja zespołowa edytuj
W sezonie 1987 system punktacji producentów składał się z dwóch grup punktacji, które do siebie dodawano. Wpierw punkty dla producenta zdobywał najwyżej sklasyfikowany samochód danej marki według klucza:
Pozycja | 1º | 2º | 3º | 4º | 5º | 6º | 7º | 8º | 9º | 10º |
---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
Punkty | 10 | 9 | 8 | 7 | 6 | 5 | 4 | 3 | 2 | 1 |
Dodatkowe punkty były przyznawane dla najwyżej sklasyfikowanego samochodu danej marki za zajęcie miejsca od pierwszego do ósmego w swojej grupie, pod warunkiem, że dany zespół znalazł się w pierwszej dziesiątce w klasyfikacji generalnej, według klucza:
Pozycja | 1º | 2º | 3º | 4º | 5º | 6º | 7º | 8º |
---|---|---|---|---|---|---|---|---|
Punkty | 8 | 7 | 6 | 5 | 4 | 3 | 2 | 1 |
Do klasyfikacji końcowej sezonu było branych siedem najlepszych występów, co najmniej jeden start musiał odbyć się poza Europą, aby zespół zdobył tytułu mistrza, ponad to producent musiał wziąć udział co najmniej w ośmiu rajdach, by zdobyć mistrzostwo. Wyniki rajdów nie brane pod uwagę w końcowej klasyfikacji ujęto w nawiasach. Rajdy Nowej Zelandii i Wybrzeża Kości Słoniowej nie był brane pod uwagę w klasyfikacji zespołowej[1].
Miejsce | Zespół | MCO |
SWE |
POR |
KEN |
FRA |
GRE |
USA |
ARG |
FIN |
ITA |
GBR |
Pkt |
---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
1 | Lancia | 20 | (17) | 20 | (17) | 20 | 20 | 20 | 20 | 20 | (20) | 141 | |
2 | Audi | 14 | 6 | 8 | 20 | 14 | 12 | 9 | 82 | ||||
3 | Renault | 8 | 17 | 12 | 10 | 10 | 14 | 71 | |||||
4 | Volkswagen | 10 | 4 | 14 | 12 | (1) | 8 | 14 | 2 | 64 | |||
5 | Ford | 8 | 2 | 6 | 17 | 12 | 17 | 62 | |||||
6 | Mazda | 12 | 20 | 12 | 8 | 52 | |||||||
7 | Toyota | 14 | 8 | 22 | |||||||||
8 | BMW | 20 | 20 | ||||||||||
9 | Opel | 2 | 8 | 6 | 16 | ||||||||
10 | Subaru | 1 | 10 | 1 | 12 | ||||||||
11 | Nissan | 4 | 1 | 4 | 9 | ||||||||
12 | Fiat | 1 | 4 | 5 | |||||||||
13 | Alfa Romeo | 1 | 1 | ||||||||||
Miejsce | Zespół | MCO |
SWE |
POR |
KEN |
FRA |
GRE |
USA |
ARG |
FIN |
ITA |
GBR |
Pkt |
Puchar kierowców samochodów produkcyjnych (Grupa N) edytuj
Do końcowej klasyfikacji brano pod uwagę sześć najlepszych startów, aby zawodnik mógł być sklasyfikowany co najmniej jeden ze startów musiał odbyć się poza Europą[1].
Miejsce | Kierowca | MCO |
SWE |
PRT |
KEN |
FRA |
GRE |
USA |
NZL |
ARG |
FIN |
ITA |
CIV |
GBR |
Pkt. |
---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
1 | Alex Fiorio | 10 | 10 | 13 | 11 | 13 | 13 | 70 | |||||||
2 | Ove Olofsson | 7 | 10 | 17 | |||||||||||
3 | Bertrand Balas | 13 | 13 | ||||||||||||
Sören Nilsson | 13 | 13 | |||||||||||||
Claude Balesi | 13 | 13 | |||||||||||||
Evangelos Gallo | 13 | 13 | |||||||||||||
Fredrik Donner | 13 | 13 | |||||||||||||
Franco Cunico | 13 | 13 | |||||||||||||
George Donaldson | 13 | 13 | |||||||||||||
10 | Vittorio Caneva | 10 | 10 |
Przypisy edytuj
- ↑ a b c Home > Seasons > Season 1987 > Championship standings. www.juwra.com. [dostęp 2020-05-01]. (ang.).
Linki zewnętrzne edytuj
- Wyniki sezonu na stronie eWRC.com