Rajmund Baczyński
Rajmund Baczyński[1] (ur. 10 czerwca 1857 w Krakowie, zm. 7 listopada 1929 w Poznaniu) – generał dywizji Wojska Polskiego.
.jpg) Gen. Rajmund Baczyński przemawia do legionistów. Kraków, 4 września 1914 r. | |
 generał dywizji
| |
| Data i miejsce urodzenia | |
|---|---|
| Data i miejsce śmierci | |
| Przebieg służby | |
| Lata służby |
1874–1912, 1914–1916 |
| Siły zbrojne | |
| Jednostki |
11 Pułk Ułanów |
| Stanowiska |
dowódca pułku piechoty |
| Główne wojny i bitwy | |
| Odznaczenia | |
| |
.png){kind=small}
Życiorys edytuj
19 grudnia 1874 roku, po ukończeniu sześciu klas gimnazjum we Lwowie, zaciągnął się na ochotnika do 11 pułku ułanów. W latach 1875–1877 uczył się w Korpusie Kadetów we Lwowie, a następnie został oficerem zawodowym oficerem. W latach 1907–1911, w stopniu pułkownika, był dowódcą 90 pułku piechoty w Jarosławiu, a później XXIV Brygady Piechoty (12 DP) w Tarnowie.
24 listopada 1911 roku został mianowany generałem majorem ze starszeństwem z 1 listopada 1911 roku. W październiku 1912 roku został przeniesiony w stan spoczynku[2].
Po wybuchu I wojny światowej został ponownie powołany do służby. Był dowódcą Legionu Zachodniego oraz przez krótki czas (od 20 sierpnia do 1 października 1914) – tworzonych Legionów Polskich. Sprawował także funkcję generalnego inspektora oddziałów ozdrowieńców, obozów jenieckich, obozów internowania oraz oddziałów zapasowych w rejonie działania korpusu Graz. 23 września 1915 roku został mianowany tytularnym marszałkiem polnym porucznikiem[3]. Z dniem 1 grudnia 1916 roku został przeniesiony w stan spoczynku[3].
Dekretem Naczelnego Wodza Józefa Piłsudskiego z 12 grudnia 1918 roku został przyjęty do Wojska Polskiego „z zatwierdzeniem posiadanego stopnia generała dywizji i zaliczony do I rezerwy”[4]. Do służby czynnej nie został powołany. Zamieszkał w Poznaniu. Zmarł tam 7 listopada 1929 roku.
W dniu wczorajszym zawezwano Lekarskie Pogotowie Ratunkowe (tel. 66-66) do gmachu Sądu Okręgowego, gdzie w oddziale hipotecznym, w czasie przeglądania akt, uległ nagłemu atakowi serca, em. gen. W.P. Baczyński, zamieszkały przy ul. Wyspiańskiego. Pomoc okazała się jednak bezskuteczna. Lekarz skonstatował śmierć wskutek udaru sercowego[5].
Ordery i odznaczenia edytuj
- Order Żelaznej Korony III klasy (1911)[6]
Przypisy edytuj
- ↑ Schmidt-Brentano 2007 ↓, s. 8 w ewidencji c. i k. Armii figurował jako Raimund Ritter Baczynski von Leszkowicz.
- ↑ Schmidt-Brentano 2007 ↓, s. 8 wg autora z dniem 1 stycznia 1913 roku.
- ↑ a b Schmidt-Brentano 2007 ↓, s. 8.
- ↑ Dziennik Rozkazów Wojskowych Nr 14 z 30 grudnia 1918 r., poz. 417.
- ↑ Dziennik Poznański, nr 259, 9 listopada 1929, s. 4
- ↑ Kronika. Wiadomości osobiste. Odznaczenie. „Głos Rzeszowski”, s. 5, Nr 13 z 26 marca 1911.
Bibliografia edytuj
- Wacław Lipiński, Polski Słownik Biograficzny, t. 1, Polska Akademia Umiejętności – Skład Główny w Księgarniach Gebethnera i Wolffa, Kraków 1935
- Wiktor Krzysztof Cygan, Słownik biograficzny oficerów Legionów Polskich, tom I, Warszawa 1992
- Piotr Stawecki, Słownik biograficzny generałów Wojska Polskiego 1918-1939, Warszawa: „Bellona”, 1994, s. 71-72, ISBN 83-11-08262-6, OCLC 830050159.
- Jan Rydel, W służbie cesarza i króla: generałowie i admirałowie narodowości polskiej w siłach zbrojnych Austro-Węgier w latach 1868-1918, Kraków: Księgarnia Akademicka, 2001, s. 184-185, ISBN 83-7188-235-1, OCLC 830250410.
- Antonio Schmidt-Brentano: Die k. k. bzw. k. u. k. Generalität 1816-1918. Wiedeń: Austriackie Archiwum Państwowe, 2007.