Rasy konia

lista w projekcie Wikimedia

Rasy konia – względnie jednorodne populacje koni (Equus caballus), w ramach których główne cechy charakterystyczne przekazywane są potomstwu. Nad zachowaniem poszczególnych ras czuwają organizacje hodowlane, wyznaczając określone reguły hodowli. Konie rasowe są zazwyczaj wpisywane w rejestry hodowlane (tzw. księgi stadne).

Rasy koni dzieli się ze względu na pochodzenie, a także na naturalne oraz sztuczne. Przykładem rasy naturalnej jest kuc szetlandzki, który występował początkowo jedynie na Wyspach Szetlandzkich. Przykładem rasy sztucznie stworzonej jest koń pełnej krwi angielskiej, wyhodowany pod kątem dzielności i szybkości wyścigowej. Wśród ras koni wyróżniamy typy: gorącokrwiste, zimnokrwiste oraz kuce[1].

Szkic różnych ras koni

Konie gorącokrwiste edytuj

Konie gorącokrwiste to takie, które są lekkiej budowy, mają żywy temperament i zazwyczaj cienką szatę, odporną na ekstremalne gorąco. Są energiczne, przystosowane do pracy w szybkim ruchu. Mają zastosowanie jako konie wierzchowe oraz do lekkich zaprzęgów (np. bryczki).

Rasy europejsko-amerykańskie edytuj

 
Lekkie lub wierzchowe (gorącokrwiste) rasy koni
 
American Saddlebred
 
Gelderländer
 
Koń holsztyński
 
Koń achał-tekiński
 
Criollo

Rasy koni orientalnych edytuj

Południowoamerykańskie rasy koni edytuj

Inne rasy i odmiany edytuj

Konie zimnokrwiste edytuj

 
Ciężkie lub pociągowe (zimnokrwiste) rasy koni
 
Koń ardeński
 
Jugosłowiański koń zimnokrwisty

Konie zimnokrwiste to konie silne i masywne, wyróżniające się spokojnym temperamentem i potężną budową[1]. Są używane jako konie pociągowe (zaprzęgane do wozów do transportu towarów lub pojazdów przewożących wiele osób – omnibusy konne, tramwaje konne), do pracy w rolnictwie. Dawniej także były używane w wojsku do holowania ciężkich dział (tzw. konie artyleryjskie).

Rasy koni zimnokrwistych edytuj

Dzikie konie edytuj

Małe konie i kuce edytuj

 
Koń huculski
 
Młody konik polski
 
Kuce szetlandzkie
 
Górskie koniki bośniackie

Pozostałe, mniej znane rasy i odmiany edytuj

 
Cimarron
 
Kuc Garrano
 
Kuc Bardigiano

Zobacz też edytuj

Przypisy edytuj

  1. a b Martin Haller: Rasy koni. Warszawa: MULTICO Oficyna Wydawnicza, 2001. ISBN 83-7073-121-X.