Ratusz w Malborku – zabytkowy ratusz w Malborku.

Ratusz w Malborku
Symbol zabytku nr rej. 226/N z 6.08.1962[1]
Ilustracja
Państwo

 Polska

Miejscowość

Malbork

Adres

Stare Miasto 13

Styl architektoniczny

gotyk

Rozpoczęcie budowy

1365

Ukończenie budowy

1380

Ważniejsze przebudowy

koniec XV wieku, 1901

Położenie na mapie Malborka
Mapa konturowa Malborka, blisko centrum u góry znajduje się punkt z opisem „Ratusz w Malborku”
Położenie na mapie Polski
Mapa konturowa Polski, u góry znajduje się punkt z opisem „Ratusz w Malborku”
Położenie na mapie województwa pomorskiego
Mapa konturowa województwa pomorskiego, po prawej znajduje się punkt z opisem „Ratusz w Malborku”
Położenie na mapie powiatu malborskiego
Mapa konturowa powiatu malborskiego, blisko centrum na dole znajduje się punkt z opisem „Ratusz w Malborku”
Ziemia54°02′13,43″N 19°01′34,95″E/54,037064 19,026375
Strona internetowa

Historia edytuj

Wzniesiony został w latach 1365-1380 w stylu gotyckim, w miejscu wcześniejszej budowli. Rekonstruowany w końcu XV wieku (po zniszczeniach doznanych w latach 1457-1460, w czasie wojny trzynastoletniej) i w 1901 (po pożarze miasta 26 lipca 1899) przez Conrada Steinbrechta. Zbudowany na planie prostokąta, podpiwniczony, dwukondygnacyjny. Ma dwuspadowy dach z dwoma ozdobnymi szczytami i wieżyczkę pośrodku kalenicy. Zniszczony w pożarze z 1899 dach odbudowany został przez Bernharda Schmida, który umieścił na wieżyczce uratowane z pożaru krzyż, kulę i chorągiewkę z datą 1686. W wieżyczce znajdował się ponadto dzwon, który odlano w 1407. Na piętrze budynku znajdowały się sale rady i ławy. W posiadających gotyckie sklepienia piwnicach od XIX wieku znajdowała się restauracja „Ratskeller”, z otwartą w 1925 z inicjatywy burmistrza izbą pamięci Paula von Hindenburga. Do 1919 budynek służył potrzebom samorządu miejskiego, a po jego przenosinach do Nowego Ratusza, część pomieszczeń użytkowała policja. Obecnie w ratuszu mieści się Miejski Dom Kultury „Ratusz”. W dolnej kondygnacji otwarte są obszerne podcienia, a w górnej ostrołukowe wnęki z oknami. Mury dekorują blanki, w narożach znajdują się nadwieszone wieżyczki oraz ozdobne szczyty. Na dachu znajduje się neogotycka latarenka[2].

30 maja 1926 przed ratuszem odsłonięto fontannę Bractwa Strzeleckiego. Brązową figurę strzelca wykonał Walter Rosenberg z Królewca, a kamienny postument miejscowy kamieniarz Hermann Still.

Jedynymi reliktami gotyckiego Starego Miasta w Malborku, oprócz ratusza, pozostały: dwie bramy miejskie (Brama Mariacka i Brama Garncarska), kościół farny, fragmenty murów obronnych i mury Szkoły Łacińskiej[3].

Przypisy edytuj

  1. Rejestr zabytków nieruchomych – województwo pomorskie [online], Narodowy Instytut Dziedzictwa, 30 września 2023 [dostęp 2013-07-05].
  2. Piotr Skurzyński "Warmia, Mazury, Suwalszczyzna" Wyd. Sport i Turystyka - Muza S.A. Warszawa 2004 s. 57, ISBN 83-7200-631-8.
  3. Antoni Romuald Chodyński: Malbork. Warszawa: Arkady, 1982, s. 6–19. ISBN 83-213-3040-1.

Linki zewnętrzne edytuj