Ratusz w Wilnie
Ratusz w Wilnie – ratusz na Starym Mieście w Wilnie, klasycystyczny, pierwotnie gotycki, przebudowany w latach 1785–1799 według projektu Wawrzyńca Gucewicza, w latach 1811–1924[1] mieścił teatr; odrestaurowany w latach 1936–1939 według projektu Stefana Narębskiego z przeznaczeniem na muzeum, od 1995 pełni funkcje reprezentacyjne.
 2023 | |
| Państwo | |
|---|---|
| Miejscowość | |
| Adres |
ul. Wielka 31 |
| Styl architektoniczny | |
| Architekt | |
| Rozpoczęcie budowy | |
| Ukończenie budowy | |
Położenie na mapie Wilna  | |
Położenie na mapie Litwy  | |
 54°40′41,41″N 25°17′13,48″E/54,678169 25,287078
| |
| Strona internetowa | |
1 stycznia 1848 w Sali Wielkiej ratusza odbyła się prapremiera Halki Stanisława Moniuszki.
Historia edytuj
Ratusz w Wilnie wznosił się pośrodku rynku, był piętrowy, miał wieżę z zegarem, salę posiedzeń burmistrzów, skład broni, salę sądową, archiwum, komorę dla tortur. W sieni stały wagi miejskie i słup zwany "babą", u którego smagano złoczyńców. Przed ratuszem z jednej strony stał pręgierz, zwany "Piłatem", a z drugiej – szubienica. W 1794 roku na tej szubienicy powieszono w żółtym szlafroku Szymona Kossakowskiego przy wiwatach mieszkańców Wilna krzyczących Niech żyje Rzeczpospolita! i biciu dzwonów kościoła św. Kazimierza. Gdy przy końcu XVIII w. wieża zegarowa runęła, przebudowy ratusza dokonał profesor Wawrzyniec Gucewicz w stylu neoklasycznym z domieszką renesansu i postawił na przedzie portyk o sześciu kolumnach. Styl ratusza jest bardziej surowy niż w katedrze wileńskiej, również przebudowanej przez Gucewicza.
Przypisy edytuj
Linki zewnętrzne edytuj
- Archiwalne widoki ratusza w bibliotece Polona