Reduktor mechaniczny

Reduktor – w mechanice i budowie maszyn przekładnia (zazwyczaj zębata), w której człon napędzany ma mniejszą prędkość niż człon napędzający. Przełożenie reduktora określone jako stosunek prędkości kątowej wałka napędowego do prędkości kątowej wałka napędzanego[1] jest większe od 1.

Reduktor ślimakowy - na wałku wejściowym - koło pasowe
Dwustopniowy reduktor z przekładnią walcową na wejściu i przekładną ślimakową

Zastosowanie edytuj

 
Jeżeli w przekładni zębatej koło o mniejszej średnicy jest kołem napędzającym, mamy do czynienia z reduktorem.

Reduktory stosowane są przede wszystkim do zwiększenia użytecznego momentu obrotowego, kosztem prędkości obrotowej.

W motoryzacji edytuj

W pojazdach samochodowych reduktor może być wbudowany w most napędowy lub występować jako oddzielny element. Często stanowi on dodatkowy człon skrzynki biegów. Reduktory występujące jako oddzielny element zbudowane są najczęściej z kilku przekładni zębatych. Spotyka się również rozwiązania z przekładniami planetarnymi oraz konstrukcje mieszane. Reduktory mogą występować jako dodatkowa skrzynka dwu- lub wielobiegowa.

Innym typem reduktorów są zwolnice lub przekładnie boczne. Są to reduktory ustawione przy kole lub bezpośrednio w piaście koła napędowego samochodu. W pojazdach gąsienicowych znajdują się pomiędzy mechanizmami skrętu a kołami napędzającymi gąsienicę. Zwolnice i przekładnie boczne mogą być wykonane jako przekładnie walcowe (zewnętrzne lub wewnętrzne), przekładnie stożkowe lub przekładnie planetarne.

W przyrządach precyzyjnych edytuj

Reduktory znajdują zastosowanie w dokładnych mechanizmach pozycjonujących, gdzie szeroki zakres ruchu elementu zadającego ruch (np. ręczne pokrętło) musi być przełożony na wąski zakres ruchu elementu pozycjonowanego (np. blat stolika mikrometrycznego).

Zobacz też edytuj

Przypisy edytuj

  1. Praca zbiorowa: Konstrukcja przyrządów i urządzeń precyzyjnych. WNT, 1996. str. 482 wzór (10.1)

Bibliografia edytuj

  • Praca zbiorowa: Konstrukcja przyrządów i urządzeń precyzyjnych. WNT, 1996.Przekładnie zębate str. 480-520