Rejon karasucki
Rejon karasucki (ros Карасукский район) – rejon będący jednostką podziału administracyjnego rosyjskiego obwodu nowosybirskiego.
| Rejon | |||||
| |||||
| |||||
| Państwo | |||||
|---|---|---|---|---|---|
| Obwód | |||||
| Siedziba | |||||
| Powierzchnia |
4 321 km² | ||||
| Populacja (2010) • liczba ludności |
| ||||
| • gęstość |
10,84 os./km² | ||||
Położenie na mapie obwodu nowosybirskiego
| |||||
| Strona internetowa | |||||
.png)
.png)
Historia edytuj
Pierwsze kontakty tych ziem z Rosją zaczynają się pod koniec XVI wieku[2]. Pionierami rosyjskiego osadnictwa na tym obszarze byli zesłańcy oraz zbiegli chłopi pańszczyźniani[2]. Zdecydowana kolonizacja rosyjska rusza w drugiej połowie XVIII wieku, co idzie w parze z rozwojem wydobycia kamieni szlachetnych i minerałów oraz rozwojem metalurgii[2]. Napływ robotników do tych dziedzin rosyjskiej gospodarki wytworzył zapotrzebowanie na stworzenie bazy zaopatrzeniowej, w postaci zorganizowanych terenów rolniczych oraz drobnych zakładów wytwórczych[2]. Ziemie były tu szczególnie urodzajne, a władze rosyjskie promowały osadnictwo i sprowadzały ludność zachodnich części Imperium Rosyjskiego[2]. W okresie reform administracyjnych w roku 1816 i 1834 zostaje utworzona wołost karasucka, podlegała ona administracyjnie najpierw pod Koływań, a od 1856 roku pod Barnauł, oba miasta leżące w tomskiej guberni[3]. Prawie 40% nowych mieszkańców przybywających w tym okresie na te ziemie pochodziło z guberni tobolskiej[3]. Od 1865 roku decyzją imperatora Aleksandra II Romanowa prowadzono na tym terenie intensywną akcję osiedleńczą, a każdy chłop z zachodnich rubieży kraju, który zdecydowałby się na przyjazd na ziemię karasucką otrzymywał 15 dziesięcin ziemi za każdą osobę, a także darmowe drewno na opał i konstrukcję domostw oraz zabudowań gospodarczych[2]. W 1884 roku na terenie wołostu karasuckiego znajdowały się 44 osiedla ludzkie, od 1880 roku działa szkoła publiczna[3]. Nowa fala osadników przybywa w okresie reform Piotra Stołypina[3].
W 1912 roku przez te tereny wytyczono jedną z tras kolejowych, prace rozpoczęto na początku 1916 roku, a pierwszy pociąg wjechał na stację w Karasuku 10 stycznia 1917 roku[2]. W okresie rosyjskiej wojny domowej ziemie te znajdowały się pod kontrolą rządu admirała Aleksandra Kołczaka, a następnie zostały zajęte przez sowietów. Rejon został sformowany w czasie jednej z reform administracyjnych w 1925 roku. Obecną nazwę otrzymał osiem lat później, w 1933 roku[2]. W czasach sowieckich rejon przeszedł m.in. okres forsownej kolektywizacji propagowanej przez Józefa Stalina. Inwestowano także w przemysł, tworząc m.in. zakład przetwarzania mięs oraz kilka innych zakładów wytwórczych. Od 1937 roku należał do Kraju Ałtajskiego, a 1944 roku włączono go w granice obwodu nowosybirskiego. Po zakończeniu II wojny światowej władze inwestują w rozwój kultury na tym terenie, powstają m.in. domy kultury, kina, hotele, kluby kulturalne[4]. Tworzono także nowe zakłady, a także rozwijano nieustannie dostępną powierzchnię mieszkaniową[4]. Warunki gospodarcze pogarszają się w latach osiemdziesiątych oraz po rozpadzie Związku Radzieckiego, już w nowej, rosyjskiej rzeczywistości. Rejon karasucki zyskuje wtedy nowe znaczenie jako obszar pograniczny, tuż przy granicy z Kazachstanem[4].
Charakterystyka edytuj
Rejon karasucki położony jest w południowej części obwodu nowosybirskiego, tuż przy granicy z Kazachstanem[5]. Odległość od obwodowej stolicy, Nowosybirska wynosi 555 kilometrów[6]. Większą część terenu jest płaska, zajmują ją głównie stepy, jego południowa część jest obszarem depresyjnym[7]. Przez około 240 dni w roku temperatury utrzymują się w okolicach zera, najniższa odnotowana temperatura to -48 stopni Celsjusza[5]. Zimą temperatury wahają się pomiędzy -17 C a -19 C, dodatnie temperatury zaczynają się pojawiać w okolicach kwietnia[5]. Wiosną dochodzi do częstych podtopień, a sam rejon jest bogaty w jeziora, które zajmują łącznie 167 kilometrów kwadratowych[7]. Rzeki i jeziora bogate są w ryby, co sprawia, że rybołówstwo ma tu szczególne znaczenie[7]. Ziemie są urodzajne, ale z uwagi na niekorzystne warunki klimatyczne okres wzrastania i zbiorów jest bardzo krótki[8]. W 2010 roku rolnictwo w regionie wyprodukowało 69 520 ton różnych zbóż, 5723 tony mięsa, 33 478 ton mleka[8]. Przemysł jest jednym z głównych sektorów karasuckiej gospodarki i skupia się on głównie na przetwórstwie produktów żywnościowych i mięs[9]. Ważną jego gałęzią jest też budownictwo[7]. W skład rejonu wchodzi jedno osiedle typu miejskiego i 11 osiedli typu wiejskiego.
Rejon jest korzystnie położony u zbiegu ważnych arterii komunikacyjnych regionu, zarówno drogowych jak i kolejowych[10]. Łączna długość dróg na obszarze rejonu wynosi 448 kilometrów, z czego 338,6 kilometrów to drogi o utwardzonej nawierzchni[10]. Na terenie rejonu znajduje się 105 różnych obiektów sportowych, o łącznej powierzchni 225,7 metrów kwadratowych, w tym wielofunkcyjny stadion "Łokomotiw", pływalnia, wielofunkcyjny kompleks sportowy, 3 hokejowe lodowiska, zimą popularne jest narciarstwo[7]. Władze inwestują w budownictwo mieszkaniowe, a także rozwój sieci wodno-kanalizacjnych, grzewczych oraz tworzenie nowych studni głębinowych[7]. Na początku 2012 roku w rejonie zarejestrowanych było 1365 małych i średnich przedsiębiorstw[7]. Na terenie rejonu działają 44 szkoły publiczne różnego typu, 45 klubów kulturalnych, muzeum, 37 kin, 28 bibliotek oraz muzeum[6]. Znajduje się tu także pięć szpitali i kilka innych, mniejszych placówek opieki medycznej[6].
Demografia edytuj
Wiadomości ogólne edytuj
Liczba mieszkańców rejonu karasuckiego według rosyjskiego spisu powszechnego z 2010 roku wyniosła 46 837 ludzi[1]. W 2011 liczba ta miała wynieść 46 223 dusz[11]. Według statystyk miejscowych władz 1 stycznia 2012 roku na terenie rejonu żyło 45 761 mieszkańców[7]. 59,9% ludności znajdowało się w wieku produkcyjnym[11]. Na początku 2012 roku średnia miesięczna pensja wynosiła 11 667 rubli[11].
Struktura narodowościowa edytuj
- Rosjanie - 82,8%
- Niemcy - 6,6%
- Ukraińcy - 5,9%
- Kazachowie - 4,3%
- Inne narodowości - 0,4%[11]
Liczba ludności w ostatnich latach edytuj
| Rok | Liczba ludności |
|---|---|
| 2005 | 47 616 |
| 2006 | 47 364 |
| 2007 | 47 571 |
| 2008 | 47 593 |
| 2009 | 47 450 |
| 2010 | 46 837 |
| 2011 | 46 223 |
| 2012 | 45 761 |
Zobacz też edytuj
Przypisy edytuj
- ↑ a b Gks.ru: Численность населения Российской Федерации по городам, поселкам городского типа и районам на 1 января 2010 года. [dostęp 2012-08-08]. (ros.).
- ↑ a b c d e f g h Region.newsib.ru: Карасукский район: История. [dostęp 2012-08-08]. (ros.).
- ↑ a b c d Adm-karasuk.ru: История Района. [dostęp 2012-08-08]. (ros.).
- ↑ a b c Admkarasuk.ru: Историко-географическая справка. [dostęp 2012-08-08]. (ros.).
- ↑ a b c Region.newsib.ru: Карасукский район: География и климат. [dostęp 2012-08-08]. (ros.).
- ↑ a b c Loi.sscc.ru: Карасукский район. [dostęp 2012-08-08]. [zarchiwizowane z tego adresu (2008-07-23)]. (ros.).
- ↑ a b c d e f g h Adm-karasuk.ru: Карасукский район. [dostęp 2012-08-08]. [zarchiwizowane z tego adresu (2012-07-30)]. (ros.).
- ↑ a b Region.newsib.ru: Карасукский район: Сельское хозяйство. [dostęp 2012-08-08]. (ros.).
- ↑ Region.newsib.ru: Карасукский район: Промышленность. [dostęp 2012-08-08]. (ros.).
- ↑ a b Region.newsib.ru: Карасукский район: Инфраструктура. [dostęp 2012-08-08]. (ros.).
- ↑ a b c d Region.newsib.ru: Карасукский район: Население и занятость. [dostęp 2012-08-08]. (ros.).