Rekowski XII
Rekowski XII – kaszubski herb szlachecki.
Opis herbu edytuj
Opis z wykorzystaniem zasad blazonowania, zaproponowanych przez Alfreda Znamierowskiego[1]:
W polu błękitnym podkowa srebrna, z dwiema gwiazdami złotymi w słup między ocelami Klejnot nieznany, na hełmie brak korony. Labry błękitne, podbite srebrem.
Najwcześniejsze wzmianki edytuj
Herb wymieniany przez Nowego Siebmachera (jako Rekowski VI i Rekowski), Żernickiego (Die polnischen Stamwappen, jako Rekowski) oraz Ostrowskiego (Księga herbowa rodów polskich, jako Rekowski VI). Herb pochodzi z pieczęci Rekowskiego (może Thomasa) z 1751 lub 1753 roku.
Rodzina Rekowskich edytuj
Rekowski to jedno z najbardziej znanych nazwisk kaszubskich. Pochodzi od wsi Rekowo. Wieś ta była od początku własnością odrębnych rodzin, które przyjmowały następnie wspólne nazwisko odmiejscowe. Wedle dokumentu z 1638, powołującego się na przywilej z 1528, w Rekowie siedziały rody: Wotoch, Stip, Dorzik, Mrozik oraz Fritz (Fritze, Friz). W XVIII-XIX wieku dzielili się na linie: Wantochów (Wotochów), Stypów, Wryczów (Wrycza) i Gynzów (Günz). Herb Rekowski XII należał do bliżej nieokreślonego Rekowskiego, z gałęzi osiadłej w ziemi lęborskiej i wygasłej w XIX wieku.
Herbowni edytuj
Rekowski.
Rekowscy z różnymi przydomkami oraz bez nich notowani byli z szeregiem innych herbów. Pełna lista w haśle Rekowski.
Przypisy edytuj
- ↑ Alfred Znamierowski, Paweł Dudziński: Wielka księga heraldyki. Warszawa: Świat Książki, 2008, s. 104–108. ISBN 978-83-247-0100-1.
Bibliografia edytuj
- Przemysław Pragert: Herbarz szlachty kaszubskiej T.3. Gdańsk: Wydawn. BiT, 2009, s. 134-135, 267. ISBN 978-83-927383-6-7.