Renata Zwoźniakowa
Renata Prawdzic-Rudzka Zwoźniakowa (ur. 1930, zm. 6 stycznia 1997) – polska pisarka i krytyk teatralny, przedstawicielka małego realizmu. Żona polskiego historyka i dziennikarza Zdzisława Zwoźniaka.
| Imię i nazwisko |
Renata Prawdzic-Rudzka Zwoźniakowa |
|---|---|
| Data urodzenia | |
| Data śmierci | |
| Narodowość |
Polska |
| Język |
polski |
| Ważne dzieła | |
|
"Liście laurowe i bobkowe" | |
Jako eseistka i krytyk teatralny była wzorem postawy moralnej intelektualisty w czasach PRL, a w jej domu skupiały się w czasie stanu wojennego niezależne środowiska twórcze. Jej twórczość zebrano w tomie "Liście laurowe i bobkowe"[1][2].
Zmarła 6 stycznia 1997 roku na raka gardła, po dziewięciu miesiącach walki o życie[3].
Nagrody edytuj
W 1996 roku otrzymała nagrodę Zarządu Regionu "Solidarności" za "książkę roku", a katowicki Oddział SDP przyznał jej nagrodę specjalną za wybitne humanistyczne walory jej publikacji i ideowo-moralną postawę[3].
Upamiętnienie edytuj
- Jedna z ulic w Katowicach została nazwana jej imieniem.
Przypisy edytuj
- ↑ Renata Zwoźniakowa (1930 - 1997), katowice.wyborcza.pl
- ↑ Renata Zwoźniakowa (1930 - 1997), Stowarzyszenie Pisarzy Polskich Katowice
- ↑ a b Renata Prawdzic-Rudzka Zwoźniakowa, archiwum.wyborcza.pl
Literatura edytuj
- Renata Zwoźniakowa, Liście laurowe i bobkowe, wyd. EGO Stowarzyszenie Pisarzy Polskich 1996.