Reno (rzeka)
Reno – rzeka w północnych Włoszech, w regionie Emilia-Romania, najważniejsza po Padzie w tym rejonie kraju. Pod względem długości zajmuje 10. miejsce w kraju.
| ||
 Reno na mapie Włoch | ||
| Kontynent | Europa | |
| Państwo |  Włochy
| |
| Rzeka | ||
| Długość | 211,8 km | |
| Powierzchnia zlewni | 5,04 km² | |
| Średni przepływ | 95 m³/s | |
| Źródło | ||
| Miejsce | masyw Le Lari, Apeniny | |
| Wysokość | 745 m n.p.m. | |
| Ujście | ||
| Recypient | Morze Adriatyckie | |
| Miejsce | okolice Casalborsetti | |
| Współrzędne | 44°35′47″N 12°16′49″E/44,596389 12,280278 | |
Położenie na mapie Włoch  | ||
Etymologia nazwy rzeki jest identyczna jak w przypadku Renu, uchodzącego do Morza Północnego; nazwa pochodzi od celtyckiego wyrażenia oznaczającego „płynącą wodę”.
Reno wypływa z masywu Le Lari w Apeninach, na wysokości 745 m n.p.m. W okolicach Le Piastre łączą się dwa strumienie, zapoczątkowując rzekę Reno. W swoim górnym biegu rzeka wyznacza granicę między Toskanią i Emilią-Romanią i płynie przez tereny zalesione. W tej części mieści się kilka sztucznych zbiorników wodnych, na których produkuje się energię elektryczną. W dolnym biegu do Reno wpływają liczne strumienie, z których niektóre są jedynie sezonowe. Do najważniejszych z nich należą: Limentra, Silla, Setta, Idice, Sillaro, Santerno i Senio. Rzeka uchodzi do Morza Adriatyckiego w pobliżu Casalborsetti.
W 43 r. p.n.e., na wysepce rzeki, w pobliżu ówczesnego rzymskiego miasta Bononia (dzisiejsza Bolonia), podpisano pakt ustanawiający II triumwirat – porozumienie między Oktawianem Augustem, Markiem Antoniuszem i Markiem Lepidusem.
Dante Alighieri wymienia rzekę Reno w XVIII pieśni Boskiej komedii, w części Piekło. Pisze tu o mieszkańcach Bolonii, żyjących między Saveną i Reno.
Reno dała nazwę apelacji apelacji DOC Reno, znanej w białych win m.in. z odmian montu i pignoletto[1].
Zobacz teżEdytuj
PrzypisyEdytuj
- ↑ Tutto vino. Guida complete ai vini d'Italia. Florencja: Giunti Editori, 2008, s. 514. ISBN 978-88-440-3610-2. (wł.)