Wikipedia

Reportaż (zespół muzyczny)

grupa muzyczna

Reportaż – polska grupa muzyczna grająca zaangażowaną społecznie muzykę eksperymentalną i improwizowaną zaliczaną do rocka awangardowego rozwiązana w kwietniu 2018 r.

Reportaż
Ilustracja
Reportaż, Warszawa 1986
Rok założenia

1982

Rok rozwiązania

2018

Pochodzenie

 Polska

Gatunek

rock awangardowy
improwizacja

Aktywność

1982–1990, od 2000

Wydawnictwo

ARS2, ReR Megacorp, Tonpress, Illusion Production, Anti Music, Insane Music, Zidsick, Adn Tapes, Organic Tapes

Skład
Andrzej Karpiński
Marzena Karpińska
Byli członkowie
Piotr Łakomy
Marzena Kaczmarek
Jacek Hałas
Arnold Dąbrowski
Paweł Paluch
Krzysztof Fajfer
Bogdan Mizerski
Witold Oleszak
Współpracownicy
Henryk Palczewski
Instrumentarium
pianino, perkusja, gitara basowa, fagot, cynkopa, miniklawiatury, syntezator, zabawki muzyczne, przedmioty, radioodbiorniki, rower
Multimedia w Wikimedia Commons
Strona internetowa

Grupa powstała w 1982 w Poznańskim Liceum Sztuk Plastycznych po rozwiązaniu punk rockowej grupy Sten i nowofalowej grupy SOC. Występowała jako trio w składzie Andrzej Karpiński, Piotr Łakomy, Marzena Kaczmarek (po mężu Karpińska)[1]. Rok później do grupy dołączył Jacek Hałas. Autorem tekstów i większości kompozycji był Andrzej Karpiński, a opiekunem grupy Henryk Palczewski z ARS2[2].

Atmosferę koncertów tworzyła scenografia, ręcznie malowane obrazy i monologi. Teksty skupiały się na relacjach społecznych, polityce i stanowiły podstawę projektu. Muzyka była przestrzenią do reporterskiego przekazu. W latach 80. XX w., muzyka Reportażu została wydana na wielu kasetach i płytach niezależnych wydawnictw z Polski, USA, Belgii, Francji i Włoch m.in. płyta długogrająca Up the River (Recommended Records 1988), Reportaż Tonpress, 1987).

Promocją grupy zajmował się Henryk Palczewski[3], Chris Cutler i Guigou Chenevier. Reportaż współpracował z najpoważniejszymi wydawnictwami niezależnej sceny rockowej (ReR Megacorp, Cuneiform Records, Inoui Productions, ARS2), koncertował na wielu festiwalach (np. Marchewka'87) obok znanych artystów (The Wooden Birds, David Thomas, Chris Cutler, The Ex, Test Dept, Minimal Compact, Kempec Dolores, Radio Warszawa, Pociąg Towarowy). W 1985 r. zespół odbył trasę koncertową ze Skeleton Crew (Fred Frith, Tom Cora).

Grupa uczestniczyła w sesjach nagraniowych muzyki Lecha Jankowskiego do filmów braci Quay (np. Instytut Benjamenta), współpracowała z Polskim Radiem (muzyka dla teatru, słuchowisk i reportaży radiowych).

Od 2002 r. Andrzej Karpiński kontynuował działalność zespołu jako Reportaż solo'. Nagrał i wydał swoje reportaże na płytach CD: Gulasz z serc i Muzyka do tańca (materiał dla Polskiego Teatru Tańca 2003). Projekty te prezentował na festiwalach muzycznych, teatralnych i filmowych (Malta, Era Nowe Horyzonty, Zdaerzenia 2003/2004).

Prowadził serię 20. koncertów na puszkach po farbach (Automechanika, Frankfurt nad Menem, 2004) a z francuskim gitarzystą Nicolasem Chatenoud założył w 2005 r. duet Pogofonic, z którym koncertował w kraju i za granicą (m.in. na Gare aux Oreilles w Avignon/Coustellet, 2007).

Od 2004 r. Reportaż stanowił duet Andrzeja Karpińskiego z najpierw kontrabasistą Bogdanem Mizerskim a potem z pianistą i operatorem urządzeń analogowych Witoldem Oleszakiem, z którym nagrał płytę CD Bezsensory (ARS2, 2005). Duet koncertował też z wirtuozem liry korbowej Pascalem Lefeuvre (2004), Fredem Frithem (2006) i z Chrisem Cutlerem (2008).

W 2010 r. skład zespołu powrócił niemal do punktu wyjścia. W duecie z Marzeną Karpińską Reportaż rozpoczął serię eksperymentów na słowo, głos i perkusję.

Skład edytuj

Reportaż
  1982 Karpiński, Łakomy, Kaczmarek (Karpińska)
  1983 Karpiński, Łakomy, Hałas
  1985 Karpiński, Łakomy, Dąbrowski, Paluch
  1988 Karpiński, Dąbrowski, Paluch
  1990 Działalność zespołu zawieszona
  2000 Karpiński, Dąbrowski, Paluch
  2002 Karpiński
  2004 Karpiński, Mizerski
  2004 Karpiński, Oleszak
  2007 Karpiński, Chatenoud
  2010 Karpiński, Karpińska
  2013 Karpiński

Muzycy gościnnie edytuj

Praca poza sceną edytuj

  • Henryk Palczewski – organizacja koncertów, nagrań, marketing w kraju i za granicą (1982–1990), (2000- obecnie)
  • Cezary Ostrowski – tłumaczenie tekstów, organizacja koncertów i nagrań (1982–1984), (2003)
  • Krzysztof Żukowski – tłumaczenie tekstów, organizacja koncertów, nagrań, marketing w kraju i za granicą (2005- obecnie)

Historia edytuj

Pierwszy skład 1982–1985 edytuj

Zespół powstał w listopadzie 1982 w Poznańskim Liceum Sztuk Plastycznych. Pierwszy koncert Reportaż odbył się w poznańskim klubie „Nurt” (21 grudnia 1982) podczas „1 Festiwalu Muzyki Nowofalowej” wraz z zaprzyjaźnioną grupą „Radio Warszawa”. Przygotowania do występu trwały bardzo krótko. Muzycy odcinali się od punk rockowego rodowodu, próbując w nowym projekcie muzycznym inaczej wykorzystać elementy New Wave i punk. W początkowym okresie Reportaż był pod wpływem „Devo”, „B-52`s”, „Public Image Ltd”

Grupę założył perkusista i wokalista Andrzej Karpiński. Do współpracy zaprosił szkolnego kolegę basistę Piotra Łakomego, z którym przedtem grał w punk rockowym zespole Sten i nowofalowym zespole SOC, oraz Marzenę Kaczmarek również szkolną koleżankę, a potem żonę, obsługującą miniaturowe klawiatury produkcji radzieckiej. Po kilku miesiącach prób do grupy dołączył kolejny plastyk Jacek Hałas, który grał na fortepianie i Reportaż, jako kwartet (7 stycznia 1983), dał koncert „Piedestał” na „2 Festiwalu Muzyki Nowofalowej” w poznańskim „Nurcie”. Marzena Kaczmarek opuściła grupę i (21 lutego 1983) trio wystąpiło z programem Łosoś w Poznańskiej Akademii Sztuk Pięknych, klub Dno w Galerii AT. Był to zaledwie szósty koncert zespołu, a zarazem pierwszy z wyraźnie opracowaną, własną formułą występu, która później była modyfikowana wraz z rozwojem muzyki. Muzycy tworzyli pod wpływem Residents, Zamla Mamas Mamma, Cabaret Voltaire.

W tym okresie Reportaż grał muzykę w formie kilkuminutowych utworów rockowych o niebanalnych tematach, mocno uwypuklonych napięciach emocjonalnych i ekspresyjnej kolorystyce. Każdy koncert był starannie przygotowywany i stanowił zarówno pod względem muzyki, jak i inscenizacji jednorazowe wydarzenie artystyczne,. Koncerty nie były powtarzane, miały osobny tytuł. Specjalna scenografia miała na celu zaakcentowanie atmosfery koncertu, a prezentowane na scenie obrazy ilustrowały poszczególne kompozycje. Namalowane przez członków zespołu ilustracje, stanowiły specyficzny komentarz do utworów. Wszyscy członkowie zespołu byli wtedy uczniami jednej klasy poznańskiego Liceum Plastycznego. Miało to ogromny wpływ na ówczesny styl muzyki Reportażu oraz na wygląd sceny.

Muzycy tworzyli i prezentowali kolejne programy koncertowe. (4 czerwca 1983) Witraż 1 na Festiwalu Zespołów Nowofalowych w klubie Od Nowa w Toruniu, Witraż 2 zaprezentowany w warszawskiej Rivierze-Remont na festiwalu Hot Rock (15 lipca 1983), lub Domator w poznańskim klubie Nurt (29 listopada 1983). Koncert Domator odbywał się przy włączonym odbiorniku telewizyjnym, zwróconym w kierunku publiczności. Na scenie, w fotelu bujanym, siedział w pidżamie przyjaciel muzyków i czytał prasę. W miarę upływu czasu kompozycje Reportażu przybierały coraz bardziej rozbudowane formy. Pojawiły się elementy impresjonistyczne i ilustracyjne. Zespół wykorzystywał inne gatunki, jak jazz, muzyka poważna, muzyka konkretna, ludowa, elementy kiczu. Zastosowane były one jako symbole, przewrotnie zaadaptowane nabierały innego wymiaru percepcyjnego.

Reportaż unikał festiwali, koncentrował bardzo rzadko, preferował koncerty indywidualne. Powstawały kolejne programy, np. Muzyka Potrzebna (24-25 września 1984) z amerykańskim duetem awangardy rockowej Skeleton Crew (Fred Frith i Tom Cora). (13 luteg0 1985) w poznańskim Nurcie zaprezentowano koncert Prosimy nie Powtarzać. Scena wraz z sufitem i podłogą były wyklejone ówczesną gazetą Rzeczywistość a pomiędzy muzykami i słuchaczami zawieszona była na szubienicy styropianowa makieta papugi ponad metrowej wielkości. Utwory i teksty niosły komentarze na temat relacji społecznych i polityki. W tym okresie Reportaż nawiązał współpracę z londyńską Recommended Records i Chris Cutler umieścił trzy utwory grupy w kwartalniku literacko-muzyczno-plastycznym w postaci LP i wydawnictwa Recommended Records Quarterly Vol. 1, nr 2 obok muzyków: Fred Frith, Chris Cutler, Dagmar Krause, Tom Cora, Duck and Cover, David Thomas (listopad 1985). Był to najdojrzalszy skład Reportażu, złożony wyłącznie z plastyków. Reportaż był wtedy pod wpływem muzyki grup; Henry Cow, Cassiber, Art Bears.

Drugi skład 1985–1990 edytuj

 
Reportaż – Palczewski, Paluch, Karpiński, Łakomy, Dąbrowski. Festiwal „Poza Kontrolą”, Riviera-Remont, Warszawa 1986

(29 kwietnia 1985) zaszła gruntowna zmiana składu i idąca za nią zmiana instrumentarium. Od zespołu odszedł Jacek Hałas, a jego miejsce zajęło trzech muzyków. Dwóch z eksperymentalnej grupy Happening, studenci Akademii Muzycznej z Poznania: Paweł Paluch (fagot, flet, ksylofon), Arnold Dąbrowski (fortepian, syntezator, śpiew), oraz wiolonczelista Krzysztof Fajfer. Ten ostatni nie grał jednak długo. (17 października 1985) na koncercie W oczekiwaniu na to samo w klubie Nurt w Poznaniu, oraz (7 grudnia 1985) w pilskim WDK na festiwalu Rock Out Reportaż wystąpił jako kwartet i w takim składzie grał do 1988

Koncepcja muzyki nie zmieniła się. Był to rozbudowany rock, zmierzający w stronę awangardy. Rozszerzone instrumentarium zezwalało na bogate aranżacje o rozleglej kolorystyce. Istotną zmianą formy było wprowadzenie zespołowych improwizacji. Podczas koncertów nastąpiło spotkanie intelektualnego, świadomego przygotowania koncepcji z jej żywiołową, ekspresyjną formą. Aranżowane utwory stały się punktami spinającymi kolektywne improwizacje, a zarazem tematami wyjściowymi. Muzyka nabrała charakteru totalnego rocka. Wymagała ona od słuchacza maksymalnego skupienia podczas całego koncertu. Wystrój sceny zmieniono i odtąd tuż nad głowami muzyków zwisała jedynie mała żarówka, podczas gdy cała scena tonęła w mroku. Elementem plastycznym były ruchy postaci muzyków podczas gry, jakby materialnym urzeczywistnieniem dźwięków.

Prezentując taką właśnie formę koncertów zespół wystąpił na warszawskich festiwalach Rock Front, Marchewka, oraz Kontrola i Poza Kontrolą (1986–1987) z programem Prawo Ciążenia oraz z muzyką improwizowaną. Reportaż został zaproszony do sesji nagraniowych muzyki Lecha Jankowskiego (ścieżki dźwiękowe do filmów Braci Quay). Grupa zagrała koncert zamknięty dla Braci Quay w klubie Pod Lipami w Poznaniu (16 października 1987) oraz nagrała muzykę do wielu audycji i słuchowisk radiowych, np. w reżyserii Waldemara Modestowicza. Muzyka grupy była wykorzystywana w spektaklach teatralnych i filmach dokumentalnych. W (1987) z zespołu odszedł basista Piotr Łakomy i grupa jako trio kontynuowała działalność. Do listy grup wpływających w tym czasie na Reportaż można dopisać Art Zoyd.

W (1988) powstał program, a właściwie 60-minutowa kompozycja W górę Rzeki. Było to opowiadanie z tekstami i monologami Andrzeja Karpińskiego na temat sytuacji w Polsce. Treść projektu miała charakter polityczny, wyraźnie prawicowy.

…i nie wiem czy mam jeszcze walczyć z potworem, co trzyma mnie dawno w garści parszywej, a potem wymyśla wciąż nowe i lepsze do zagłuszania mojego skomlenia…

fragment W górę Rzeki

. Program ten prezentowany był w Poznańskim klubie Słońce, gdańskim Rudym Kocie i warszawskiej Rivierze Remont. W tym czasie Reportaż nagrał Up the River dla londyńskiej Recommended Records. Dopiero po sukcesach zagranicznych grupa otrzymała propozycję nagrania płyty dla polskiej wytwórni Tonpress. Nagrano płytę eksperymentalną. Pierwsza strona zawierała kompozycje aranżowane a druga totalną improwizację, nagraną na żywo, bez żadnych poprawek. Dodatkowym atutem płyty było zaprojektowanie przez Andrzeja Karpińskiego pierwszego, graficznego „środka” polskiej płyty winylowej. Dotąd, krążki graficzne, zawierały informacje tekstowe na jednolitym tle.

Reportaż prezentował W górę Rzeki w wielu klubach w Polsce. Ostatnim koncertem był występ w duecie (Karpiński/Dąbrowski) w Lublinie, w Chatce Żaka (16 maja 1989). Koncert zatytułowano Przyśpieszony i akcja rozgrywała się w pociągu. Znów teksty nawiązywały do obyczajów i problemów społeczno-politycznych. Z powodu choroby Pawła Palucha muzycy byli zmuszeni do redukcji środków wyrazu, przez co powstał nowy, parateatralny koncert Reportażu. Formuła ta kontynuowana była potem w dalszych metamorfozach zespołu. Z powodu kilkuletniego wyjazdu Andrzeja Karpińskiego za granicę, grupa Reportaż w (1990) zawiesiła działalność.

Reaktywacja 2000–2009 edytuj

 
Reportaż – Projekt Bezsensory, Stary Browar, Poznań 2005 r.
 
Witold Oleszak, Henryk Palczewski, Andrzej Karpiński, Fred Frith, Poznań 2006 r.
 
Projekt POGOFONIC – Chatenoud, Karpiński, festiwal Gare Aux Oreilles, Awinion 2007 r.
 
projekt Operacja Media – Andrzej Karpiński, Witold Oleszak, Chris Cutler, Poznań 2008 r.

W 2000 Reportaż reaktywował się w składzie: Karpiński, Dąbrowski, Paluch. Muzycy eksperymentowali z elektronicznym przetwarzaniem instrumentów akustycznych. Zbudowano system połączeń umożliwiający przetwarzanie wszystkich instrumentów jednocześnie. Fortepian, fagot i perkusję kontrolowano przez przetworniki gitarowe. Muzyka i teksty były improwizowane. Próby trwały trzy lata, lecz nie doszło do żadnego koncertu i od (2003) projekt kontynuował Andrzej Karpiński – solo. Powstało opowiadanie muzyczne (Gulasz z serc). Andrzej Karpiński grał jednocześnie na zestawie perkusyjnym i mini syntezatorach analogowych uzyskując efekt kilkuosobowego zespołu. W trakcie zapętlonych fraz deklamował swoje teksty używając wielu rekwizytów. Teksty opisywały zdziczały konsumpcjonizm, pozorny postęp człowieka i nadmiar biurokracji, np:

…w ustępie pierwszym jest napisane: biedni i bez układów nie będą brani pod uwagę, w drugim ustępie, na samym wstępie o prawdy trzymaniu za zębami o władzy przywilejach, z których niemoralne jest korzystanie a głupotą nie skorzystanie, ustęp trzeci jest dla dzieci, natomiast w ustępie czwartym jest cały sens zawarty…

fragment tekstu Ustawa w Czterech Ustępach

. Projekt pierwszy raz zaprezentowano (2003) w pracowni Audiosfery Leszka Knaflewskiego w poznańskiej ASP, oraz na koncertach indywidualnych i festiwalach; Malta (2003), Zdaerzenia (2004).

Reportaż w formule solo, skomponował muzykę do spektaklu Gra 1 czas Iwony Pasińskiej z Polskiego Teatru Tańca. Materiał ten Karpiński postanowił wydać na płycie. Ukazały się wtedy dwie płyty; Muzyka do tańca i Gulasz z serc, będące pierwszymi wydawnictwami Reportażu po kilkuletniej przerwie. W (2004) odbyły się ostatnie koncerty Reportażu – solo. Był to projekt Muzyka z Fabryki. Andrzej Karpiński nagrał dźwięki przemysłowe w fabryce lakierów i odtwarzał je, grając równocześnie improwizacje perkusyjne na specjalnie zbudowanym instrumencie. Była to perkusja wykonana z puszek po farbach, przetwarzana elektronicznie. Seria koncertów odbywała się przez siedem dni na targach Automechanika, Frankfurt nad Menem (2004).

W 2004 Reportaż rozszerzył skład o kontrabasistę Bogdana Mizerskiego. Wraz z nim powstał projekt Pogady. Scena wypełniła się wielkimi, plastikowymi literami alfabetu, a muzycy starali się „gadać” ze sobą poprzez improwizacje zelektryfikowanej perkusji Karpińskiego i przetwarzanego elektronicznie kontrabasu Mizerskiego. Na tym tle, były deklamowane lub wykrzykiwane teksty, stanowiące ciągi wyrazów. Słowa wyrażały możliwość zredukowania opisu otoczenia do kilku przymiotników, np:

…sterowanie ręczne, malowane ręczne, prace ręczne, obrączki i obręcze, poręczyciel, doręczyciel, dręczyciel, stręczyciel, myjnia ręczna, piłka ręczna, hamulec ręczny, nieporęczne poręcze, zaręczyny, rękoczyny, podręczniki i ręczniki, poręczenie, ręczna obsługa, ręczne malowanie, podręczne ręczniki ręcznie malowane…

fragment tekstu Podręczenie

. Projekt Pogady prezentowano m.in. na festiwalach; Malta (2004), Era Nowe Horyzonty (2004).

W tym samym roku Bogdana Mizerskiego zastąpił pianista Witold Oleszak, który dodatkowo obsługiwał klawiatury analogowe. Reportaż pracował nad systemem improwizacji, opartej na miniaturowych motywach muzycznych, zwanych na roboczo przez muzyków Bezsensory. Tak też nazwano nowy, całkowicie instrumentalny projekt Reportażu. Muzycy postanowili dać serię koncertów realizowanych i nagrywanych przez własną konsoletę. Niezmienność parametrów dźwięku zaowocowała wielogodzinnym materiałem nagraniowym wysokiej jakości. Eksperyment trwał ponad rok i muzycy dokonali wyboru fragmentów improwizacji. Powstał materiał na płytę ezsensory/Nonsensors wydaną w (2005) przez ARS2.

Andrzej Karpiński pracował nad nowym projektem Krzesło Eklektyczne. Projekt polegał na półgodzinnych improwizacjach wyłącznie w duetach, z różnymi muzykami, ale w ramach jednego koncertu. Partnerami Karpińskiego mieli być muzycy o przeciwstawnym temperamencie; kontrabasista bluesowy Bogdan Mizerski, muzyk folkowy Jacek Hałas i pianista z punk rockowym rodowodem Witold Oleszak. Krzesło Eklektyczne Reportażu otrzymało w (2005) negatywną odpowiedź od festiwalu Era Nowe Horyzonty i Malta. Projektem zainteresował się francuski perkusista, współtwórca RIO i Gare aux Oreilles Guigou Chenevier i zaproponował Karpińskiemu realizację projektu w Awinion, we Francji, gdzie w (2005) odbyło się spotkanie na temat projektu o zmodyfikowanym tytule Eclectic Chair/Europe Project. Zaproponowano wirtuoza gitary sardyńskiej Paolo Angeli i gitarzystę z grupy Volapuk Guigou Cheneviera Nicolasa Chatenouda. Dotąd wszystko miało się odbywać pod szyldem Reportaż, jednak kalendarz Paolo Angeli nie pozwalał na udział w próbach, które odbyły się tylko w duecie Karpiński – Chatenoud. W muzyce Reportażu nigdy nie występowała gitara elektryczna. Karpiński, być może po przesyceniu punk rockiem (1979-1982), przez wiele lat unikał tego popularnego instrumentu w składzie Reportażu. Z powodów artystycznych postanowiono nie włączać duetu z Awinion do estetyki Reportażu. I tak, w naturalny sposób, powstał polsko/francuski duet Pogofonic.

Na przełomie 2007/2008 Andrzej Karpiński w duecie z Witoldem Oleszakiem rozpoczęli pracę nad dwoma, nowymi projektami Reportażu; Emotikony i Piktogramy oraz Operacja Media. Pierwszy polegał w części na powrocie do projektów z lat 80., na ekspozycji ilustracji w trakcie koncertu. Teraz jednak ilustracje były inspiracją do muzyki improwizowanej. Zbiór współczesnych znaków, emotikonów lub piktogramów tworzył szkice, zaczątki krótkich, często złośliwych komentarzy na aktualne tematy a muzycy improwizowali zgodnie z przedstawianymi obrazami przy świetle żarówki. Operacja Media natomiast, odbywała się przy świetle starej lampy medycznej, oświetlającej stół pomiędzy muzykami. Na białym blacie operacyjnym znajdowało się nagłośnione radio i atrapa telewizora, w którym chodziła żywa kura. Muzycy, w białych kitlach, w trakcie koncertu „manipulowali”, demontowali odbiorniki i sprawdzali co mają w środku. Tło sceny stanowiła kompozycja ze starych anten telewizyjnych. Teksty mówiły o współczesnych wojnach medialnych. Projekt realizowano wspólnie z angielskim perkusistą Chrisem Cutlerem.

Powrót do źródeł (od 2010) edytuj

Po latach tworzenia przez zespół Reportaż muzyki totalnie improwizowanej, trzasków, szelestów, a nawet destrukcji, Karpiński pracował teraz nad bardziej przejrzystą i zorganizowaną formą muzyki. Projekt był niejako kontestacją – panującej kontestacji formy, odpoczynkiem, wyciszeniem, powrotem z dalekiej podróży. Nastąpiła redukcja instrumentarium, eliminacja wszystkiego co zbędne, szczególnie instrumentów klawiszowych. Znów w muzyce Reportażu pojawiła się treść. Rozpoczęła się praca nad połączeniem bębnów z głosem, jako pierwotnych źródeł muzyki. Rolę dawnych piszczałek pełnił ozdobny, atonalny mini syntezator wstęgowy. Karpiński stworzył układ elektroniczny umożliwiający nagrywanie pętli akustycznej perkusji i natychmiastowe jej odtwarzanie bez utraty jakości dźwięku. Podobnej obróbce elektronicznej poddawany był głos. Powstało mobilne studio wielośladowe umożliwiające nagrywanie koncertów na żywo. Początkowo do projektu byli zapraszani zawodowi śpiewacy operowi, jednak koncepcja nie spotkała się z ich akceptacją. Ostatecznie w (2013) roku zostały ukończone prace nad projektem Głos z Wielkopolski czyli Domowy Wyrób Kiełbas. Prostymi środkami uzyskano równowagę między formą a treścią. Połączono słowo z dźwiękiem w kierunku stworzenia bardziej słuchowiska muzycznego niż koncertu. Projekt zawierał autorskie teksty współczesne i utwory aranżowane, wkomponowane między teksty historyczne i muzykę improwizowaną. W projekcie wykorzystano cytaty z Encyklopedii Staropolskiej, opracowanej przez Aleksandra Brücknera, wydanej w (1937) roku przez Dom Wydawniczy TEM (Trzaska, Evert i Michalski), reprint Wydawnictwo Naukowe PWN 1991 r. W tym czasie zespół występował bez basisty Piotra Łakomego w składzie: Andrzej Karpiński – perkusja, głos i Marzena Karpińska – melodeklamacje.

Dyskografia edytuj

Kasety magnetofonowe edytuj

Płyty gramofonowe edytuj

Płyty kompaktowe edytuj

  • (2003) Gulasz z serc CD (wydanie własne)
  • (2003) Muzyka do tańca CD (wydanie własne)
  • (2005) Bezsensory/Nonsensors CD ARS2
  • (2008) The Points East Box (Historic numbered art edition – book and box) 12xCD, kompilacja, ReR Megacorp, Londyn
  • (2015) Sampler IV, Requiem Records, Warszawa
  • (2020) Intonarumori: ieri ed oggi, ReR Megacorp, Londyn

Radio edytuj

Prezentacje radiowe edytuj

Muzyka do słuchowisk i reportaży radiowych edytuj

Telewizja edytuj

Prezentacje telewizyjne edytuj

Muzyka dla telewizji edytuj

Muzyka dla teatru edytuj

Muzyka do filmu edytuj

Przypisy edytuj

  1. ↑ ANDRZEJ KARPIŃSKI | Airbrush & Design - Karpiński [online] [dostęp 2022-11-22] (pol.).
  2. ↑ W SKRÓCIE | Reportaż [online] [dostęp 2022-11-22] (pol.).
  3. ↑ magazyn LAMPA nr9 (54) wrzesień 2008 „Awangarda jest jak parowoz”. onet.pl. (pol.).

Linki zewnętrzne edytuj

Źródło: „https://pl.wikipedia.org/w/index.php?title=Reportaż_(zespół_muzyczny)&oldid=72991878”