Reprezentacja Kanady w hokeju na lodzie mężczyzn

Reprezentacja Kanady w hokeju na lodzie mężczyzn – zespół hokeja na lodzie, reprezentujący Kanadę w meczach i sportowych imprezach międzynarodowych, powoływany przez selekcjonera, w którym mogą występować zawodnicy posiadający obywatelstwo kanadyjskie. Za jego funkcjonowanie odpowiedzialny jest Hockey Canada.

Kanada
Ilustracja
Przydomek

ang. Team Canada
fr. Équipe Canada
(Drużyna Kanady)

Związek

Hockey Canada

Sponsor techniczny

Nike

Menedżer generalny

Steve Yzerman

Trener

Jon Cooper[1]

Asystent trenera

Gerard Gallant
Dave Hackstol

Skrót IIHF

CAN

Zawodnicy
Najwięcej występów

Brad Schlegel (304)

Najwięcej punktów

Cliff Ronning (156)

Najwięcej bramek

Brad Schlegel

Stroje
domowe
Stroje
wyjazdowe
Trzeci
strój
Mecze
Pierwszy mecz
 Kanada 8:1 Szwajcaria 
(Les Avants, Szwajcaria; 10 stycznia 1910)
Najwyższe zwycięstwo
 Kanada 47:0 Dania 
(Sztokholm, Szwecja; 12 lutego 1949)
Najwyższa porażka
 Kanada 1:11 ZSRR 
(Wiedeń, Austria; 24 kwietnia 1977)
Medale
Igrzyska olimpijskie
złoto 1920, 1924, 1928, 1932, 1948, 1952, 2002, 2010, 2014
srebro 1936, 1960, 1992, 1994
brąz 1956, 1968, 2018
Mistrzostwa świata
złoto 1930, 1931, 1934, 1935, 1937, 1938, 1939, 1950, 1951, 1955, 1958, 1959, 1961, 1994, 1997, 2003, 2004, 2007, 2015, 2016, 2021, 2023
srebro 1933, 1949, 1954, 1962, 1985, 1989, 1991, 1996, 2005, 2008, 2009, 2017, 2019, 2022
brąz 1966, 1967, 1978, 1982, 1983, 1986, 1995
Strona internetowa

Kanada to najbardziej utytułowana reprezentacja narodowa w hokeju na lodzie na świecie. Reprezentacja ta dziewięciokrotnie triumfowała na igrzyskach olimpijskich (1920, 1924, 1928, 1932, 1948, 1952, 2002, 2010, 2014), 26 razy triumfowała w mistrzostwach świata, czterokrotnie zwyciężyła w turnieju Canada Cup, dwukrotnie triumfowała w Pucharze Świata (2004, 2016).

Historia edytuj

Inauguracyjne, oficjalne spotkanie międzypaństwowe kadra narodowa rozegrała dnia 10 stycznia 1910 roku na Patinoire du Grand-Hôtel w szwajcarskim Les Avants podczas odbywających się tam mistrzostw Europy, przegrywając 8:1 z reprezentacji Szwajcarii. Drużyna była reprezentowana przez drużynę z Uniwersytetu OksfordzkiegoOxford Canadians, którzy reprezentowali Kanadę również podczas odbywających się w Brukseli mistrzostw LIGH 1912. Dnia 26 kwietnia 1920 roku, Hockey Canada została przyjęta do Międzynarodowej Federacji Hokeja na Lodzie (wówczas LIHG, obecnie IIHF).

W latach 1920–1963 drużyna była reprezentowana na międzynarodowych imprezach przez zawodników drużyn amatorskich (zazwyczaj zwycięzców turnieju Allan Cup). Ostatni raz drużyna Kanady składająca się z zawodników drużyn amatorskich mistrzostwo świata zdobyła podczas edycji 1961 w Szwajcarii, gdy drużyna składała się z zawodników Trail Smoke Eaters.

Po mistrzostwach świata 1963 w Sztokholmie, o. David Bauer założył drużynę narodową jaką stałą instytucję, która po raz pierwszy pod tym statusem wystartowała podczas turnieju olimpijskiego 1964 w Innsbrucku.

W 1970 roku, drużyna Kanady wycofała się imprez organizowanych przez IIHF po tym jak, odmówiono drużynie pozwolenia na korzystanie pół-profesjonalnych zawodników podczas mistrzostw świata, jednak w 1977 roku po serii negocjacji w prezydentem IIHFGüntherem Sabetzkim wróciła do międzynarodowego hokeja. Podczas negocjacji ustalono, że drużyna Kanady jeszcze podczas mistrzostw świata 1977 w Wiedniu może skorzystać z zawodników drużyn ligi NHL, które odpadły z rywalizacji o Puchar Stanleya, jednak w zamian Kanada miała co cztery lata organizować turniej pt. Canada Cup, mający się odbywać na terenie Ameryki Północnej z udziałem reprezentacji Kanady, Stanów Zjednoczonych oraz czterech najsilniejszych europejskich reprezentacji z profesjonalnymi zawodnikami w składzie.

W 1983 roku Hockey Canada utworzyła program pt. „Program of Excellence”, który miał na celu przygotowanie co cztery lata reprezentację Kanady do zimowych igrzysk olimpijskich. Reprezentacja Kanady przez cały sezon grała mecze z najlepszymi drużynami narodowymi i klubowymi, co było najlepszą perspektywą dla ligi NHL. W 1986 roku MKOl przegłosował uchwałę pozwalającą na udział, począwszy od 1988 roku zawodowych sportowców w igrzyskach olimpijskich. W reprezentacji Kanady na turnieju olimpijskim 1988 w Calgary wystąpili zawodnicy z doświadczeniem w lidze NHL, jak i obecnie, mający odpowiednie zapiski w umowach. Program „Program of Excellence” został zamknięty w 1998 roku, kiedy to władze ligi NHL zezwolił swoim zawodnikom na start w turnieju olimpijskim 1998 w Nagano.

W 1994 roku na mistrzostwach świata 1994 we Włoszech, reprezentacja Kanady po 33 latach ponownie została mistrzem świata. Od tej pory reprezentacja Kanady wygrywała ten turniej sześciokrotnie (1997, 2003, 2004, 2007, 2015 i 2016). W 2002 roku na turnieju olimpijskim 2002 w Salt Lake City reprezentacja Kanady po zwycięstwie w finale 5:2 z reprezentacją Stanów Zjednoczonych sięgnęła po pierwszy od 50 lat złoty medal igrzysk olimpijskich. Na turnieju olimpijskim 2010 w Vancouver zdobyła złoty medal, pokonując 3:2 w finale po bramce Sidneya Crosby’ego w dogrywce reprezentacją Stanów Zjednoczonych[2], a trener Mike Babcock został pierwszym trenerem, który dołączył do elitarnego klubu pt. „Triple Gold Club”.

W 2014 roku na turnieju olimpijskim 2014 w Soczi, reprezentacja Kanady po zwycięstwie 3:0 w finale z reprezentacją Szwecji obroniła mistrzostwo olimpijskie, będąc tym samym pierwszą od 1988 roku hokejową drużyną, która dokonała tego wyczynu (turnieju olimpijskim 1988 w Calgary reprezentacja ZSRR obroniła tytuł z Sarajewa 1984). Po tym sukcesie dyrektor generalny, Steve Yzerman ustąpił ze stanowiska.

Na mistrzostwach świata 2015 w Czechach reprezentacja Kanady prowadzona przez dyrektora generalnego Jima Nilla oraz trenera Todda McLellana z kapitanem Sidneyem Crosbym w składzie, zdominowała turniej, wygrywając wszystkie 10 meczów, strzelając w nich 66 bramek oraz tracąc tylko 15 bramek, a w finale pokonała aż 6:1 obrońców tytułu – reprezentację Rosji, za co Hockey Canada dostała w bonusie 1 milion franków szwajcarskich[3]. Kanadyjczycy zdominowali turniej również w klasyfikacjach indywidualnych: Jason Spezza, Jordan Eberle i Taylor Hall zajęli trzy pierwsze miejsca w klasyfikacji kanadyjskiej, a Tyler Seguin zdobył najwięcej bramek na turnieju (9 bramek). Dzięki zwycięstwu w turnieju Kanada po 5 latach wróciła na 1. miejsce w rankingu IIHF[4].

Osiągnięcia edytuj

 
Reprezentacja Kanady na Zimowych Igrzyskach Olimpijskich 1928 w St. Moritz
 
Reprezentacja Kanady podczas Zimowych Igrzysk Olimpijskich 2002 w Salt Lake City
 
Reprezentacja Kanady po zwycięstwie na Mistrzostwach Świata 2007 w Moskwie
 
Reprezentacja Kanady na Zimowych Igrzyskach Olimpijskich 2010 w Vancouver

Igrzyska Olimpijskie edytuj

  • 1920Złoty medal[5]
  • 1924Złoty medal
  • 1928Złoty medal
  • 1932Złoty medal
  • 1936 – Srebrny medal
  • 1948Złoty medal
  • 1952Złoty medal
  • 1956 – Brązowy medal
  • 1960 – Srebrny medal
  • 1964 – 4. miejsce
  • 1968 – Brązowy medal
  • 1972 – Nie uczestniczyli
  • 1976 – Nie uczestniczyli
  • 1980 – 6. miejsce
  • 1984 – 4. miejsce
  • 1988 – 4. miejsce
  • 1992 – Srebrny medal
  • 1994 – Srebrny medal
  • 1998 – 4. miejsce
  • 2002Złoty medal
  • 2006 – 7. miejsce
  • 2010Złoty medal
  • 2014Złoty medal
  • 2018 – Brązowy medal

Mistrzostwa Świata edytuj

  • 1930Złoty medal
  • 1931Złoty medal
  • 1933 – Srebrny medal
  • 1934Złoty medal
  • 1935Złoty medal
  • 1937Złoty medal
  • 1938Złoty medal
  • 1939Złoty medal
  • 1947 – Nie uczestniczyli
  • 1949 – Srebrny medal
  • 1950Złoty medal
  • 1951Złoty medal
  • 1953 – Nie uczestniczyli
  • 1954 – Srebrny medal
  • 1955Złoty medal
  • 1957 – Nie uczestniczyli
  • 1958Złoty medal
  • 1959Złoty medal
  • 1961Złoty medal
  • 1962 – Srebrny medal
  • 1963 – 4. miejsce
  • 1965 – 4. miejsce
  • 1966 – Brązowy medal
  • 1967 – Brązowy medal
  • 1969 – 4. miejsce
  • 1970 – Nie uczestniczyli
  • 1971 – Nie uczestniczyli
  • 1972 – Nie uczestniczyli
  • 1973 – Nie uczestniczyli
  • 1974 – Nie uczestniczyli
  • 1975 – Nie uczestniczyli
  • 1976 – Nie uczestniczyli
  • 1977 – 4. miejsce
  • 1978 – Brązowy medal
  • 1979 – 4. miejsce
  • 1981 – 4. miejsce
  • 1982 – Brązowy medal
  • 1983 – Brązowy medal
  • 1985 – Srebrny medal
  • 1986 – Brązowy medal
  • 1987 – 4. miejsce
  • 1989 – Srebrny medal
  • 1990 – 4. miejsce
  • 1991 – Srebrny medal
  • 1992 – 7. miejsce
  • 1993 – 4. miejsce
  • 1994Złoty medal
  • 1995 – Brązowy medal
  • 1996 – Srebrny medal
  • 1997Złoty medal
  • 1998 – 6. miejsce
  • 1999 – 4. miejsce
  • 2000 – 4. miejsce
  • 2001 – 5. miejsce
  • 2002 – 6. miejsce
  • 2003Złoty medal
  • 2004Złoty medal
  • 2005 – Srebrny medal
  • 2006 – 4. miejsce
  • 2007Złoty medal
  • 2008 – Srebrny medal
  • 2009 – Srebrny medal
  • 2010 – 7. miejsce
  • 2011 – 5. miejsce
  • 2012 – 5. miejsce
  • 2013 – 5. miejsce
  • 2014 – 5. miejsce
  • 2015Złoty medal
  • 2016Złoty medal
  • 2017 – Srebrny medal
  • 2018 – 4. miejsce
  • 2019Srebrny medal
  • 2021Złoty medal
  • 2022Srebrny medal
  • 2023Złoty medal

Canada Cup edytuj

Puchar Świata edytuj

Summit Series edytuj

Puchar Spenglera edytuj

Team Canada składający się zawodników kanadyjskich zwyciężał 16 razy w edycjach turnieju (1984, 1986, 1987, 1992, 1995, 1996, 1997, 1998, 2002, 2003, 2007, 2012, 2015, 2016, 2017, 2019), a 10-krotnie dotarła do finału: 1985, 1988, 1990, 2000, 2001, 2005, 2006, 2008, 2010, 2018).

Kapitanowie reprezentacji Kanady edytuj

Igrzyska Olimpijskie edytuj

Mistrzostwa Świata edytuj

Canada Cup edytuj

Puchar Świata edytuj

Trenerzy reprezentacji Kanady edytuj

 
Scotty Bowman
 
Mike Babcock

Igrzyska Olimpijskie edytuj

Mistrzostwa Świata edytuj

Canada Cup edytuj

Puchar Świata edytuj

Summit Series edytuj

Przypisy edytuj

Linki zewnętrzne edytuj