Reprezentacja Polski w skokach narciarskich

Reprezentacja Polski w skokach narciarskich
Związek	Polski Związek Narciarski
Sponsor techniczny	Blachotrapez
Menedżer generalny	Adam Małysz
Trener	Thomas Thurnbichler (od 2022)
Skrót FIS	POL
Puchar Narodów	4. miejsce, 4889 pkt.
	Zawodnicy
Najwięcej zdobytych PŚ	Adam Małysz (4)
Najwięcej wygranych zawodów PŚ	Adam Małysz i Kamil Stoch (39)
	Medale
Igrzyska olimpijskie
	Wojciech Fortuna, 1972; Kamil Stoch, 2014 (2x); Kamil Stoch, 2018
	Adam Małysz, 2002; Adam Małysz, 2010 (2x)
	Adam Małysz, 2002; Polska, 2018; Dawid Kubacki, 2022;
Mistrzostwa świata
	Wojciech Fortuna, 1972; Adam Małysz, 2001; Adam Małysz, 2003 (2x); Adam Małysz, 2007; Kamil Stoch, 2013; Polska, 2017; Dawid Kubacki, 2019; Piotr Żyła, 2021; Piotr Żyła, 2023
	Stanisław Marusarz, 1938; Antoni Łaciak, 1962; Adam Małysz, 2001; Kamil Stoch, 2019
	Stanisław Gąsienica-Daniel, 1970; Adam Małysz, 2011; Polska, 2013; Polska, 2015; Piotr Żyła, 2017; Polska, 2021; Dawid Kubacki, 2023
Mistrzostwa świata w lotach
	Kamil Stoch, 2018
	Piotr Fijas, 1979; Polska, 2018, 2020
	↑ Stan aktualny na 2 kwietnia 2023 r.. ;

Reprezentacja Polski w skokach narciarskich – zespół skoczków narciarskich reprezentujący Rzeczpospolitą Polską w sportowych imprezach międzynarodowych wybrany przez trenerów.

W skład ustawowej kadry narodowej, dzielącej się na seniorską i juniorską wchodzą najlepsi skoczkowie z posezonowej listy rankingowej tworzonej na podstawie wyników zawodów przez Polski Związek Narciarski (PZN). Jednak reprezentacyjnym szkoleniem objęci są tylko wybrani do grup szkoleniowych (kadry A, młodzieżowej oraz juniorów) zawodnicy.

Kadra A zrzesza najlepszych zawodników, aby przygotować ich do startów w najważniejszych zawodach, przede wszystkim – igrzyskach olimpijskich, mistrzostwach świata oraz Pucharze Świata. Trenerem kadry od 3 kwietnia 2022 roku jest Thomas Thurnbichler^[1].

Kadra młodzieżowa zastąpiła od sezonu 2008/09 kadrę B oraz dotychczasową kadrę młodzieżową (zwaną też kadrą C). W sezonie 2013/2014 w kadrze młodzieżowej znaleźli się głównie zawodnicy niebędący juniorami, natomiast została utworzona kadra juniorów, w której znaleźli się wyłącznie zawodnicy uprawnieni do startów w mistrzostwach świata tej kategorii wiekowej^[2].

Zawodnicy z poszczególnych kadr nie mają ograniczeń co do występów w różnych zawodach, tak więc np. skoczek kadry A może startować w Pucharze Kontynentalnym, a skoczek kadry młodzieżowej w Pucharze Świata; choć odrębne kadry ściślej przygotowują się do określonych zawodów. O tym, gdzie dany skoczek wystąpi, zależy od decyzji trenerów i od zależności regulaminowych danych zawodów (np. aby skoczek mógł wystąpić w Pucharze Świata, musi mieć na swoim koncie punkty Pucharu Kontynentalnego zdobyte w okresie ostatniego sezonu, lub punkty PŚ).

Przed sezonem 2013/2014 po raz pierwszy w historii powołana została kadra młodzieżowa kobiet, w której znalazły się Joanna Szwab i Magdalena Pałasz.

Reprezentacja Polski edytuj

W kadrze A mężczyzn na sezon 2023/2024 znalazło się 6 zawodników. W kadrze B szkoleniem centralnym objęto 6 zawodników, zaś 3 kolejnych znalazło się w grupach regionalnych^[3]. Nowym trenerem kadry kobiet został Austriak Harald Rodlauer. W kadrze A znalazła się 1 zawodniczka, a 3 powołano do grup bazowych^[4]. Nie powołano młodzieżowej kadry narodowej, w zamian opierając szkolenie juniorów na szkołach mistrzostwa sportowego^[5].

Kadra narodowa kobiet edytuj

Trener główny: Harald Rodlauer
Asystent: Stefan Hula
Fizjoterapeutki: Theresa Koren, Paulina Węgrzyn-Gębuś
Zawodniczka:
- Nicole Konderla

Kadra narodowa kobiet – grupy bazowe edytuj

Zawodniczki:

Występy drużynowe Pań edytuj

Starty Polek w konkursach drużynowych pań Pucharu Świata edytuj

Miejsce	Dzień	Rok	Miejscowość	Skocznia	Punkt K	HS	Skład	Najdłuższy skok	Nota	Strata	Zwycięzca
8.	18 stycznia	2020	Zao	Yamagata	K-95	HS-102	Anna Twardosz Nicole Konderla Joanna Szwab Kinga Rajda	85,0 m ((K. Rajda)	562,7 pkt.	326,7 pkt.	Japonia
8.	23 stycznia	2021	Ljubno	Logarska dolina	K-85	HS-94	Anna Twardosz Joanna Szwab Kinga Rajda Kamila Karpiel	83,5 m (K.Karpiel)	864,6 pkt.	200,2 pkt.	Słowenia

Występy drużynowe Panów edytuj

Starty Polski w konkursach drużynowych na igrzyskach olimpijskich edytuj

Miejsce	Dzień	Rok	Miejscowość	Skocznia	Punkt K	HS	Skład	Najdłuższy skok	Nota	Strata	Zwycięzca
8.^[6]	17 lutego	1998	Nagano/Hakuba	Olimpijska	K-120	–	^[i]	112,0 m (R. Mateja)	684,2 pkt.	248,8 pkt.	Japonia
6.^[7]	18 lutego	2002	Salt Lake City/Park City	Utah Olympic Park	K-120	–	^[ii]	128,5 m (A. Małysz)	848,1 pkt.	126,0 pkt.	Niemcy
5.^[8]	20 lutego	2006	Turyn/Pragelato	Trampolino a Monte	K-125	HS-140	^[iii]	129,5 m (A. Małysz)	894,4 pkt.	89,6 pkt.	Austria
6.^[9]	22 lutego	2010	Vancouver/Whistler	Whistler Olympic Park	K-125	HS-140	^[iv]	139,5 m (A. Małysz)	996,7 pkt.	111,2 pkt.	Austria
4.^[10]	17 lutego	2014	Soczi/Krasnaja Polana	Russkije Gorki	K-125	HS-140	^[v]	135,0 m (K. Stoch)	1011,8 pkt.	29,3 pkt.	Niemcy
3.	19 lutego	2018	Pjongczang	Alpensia Jumping Park	K-125	HS-142	^[vi]	139,0 m (K. Stoch)	1072,4 pkt.	26,1 pkt.	Norwegia
6.	14 lutego	2022	Pekin/Zhangjiakou	Snow Ruyi	K-125	HS-140	^[vii]	137,0 m (K. Stoch)	880,1 pkt.	62,6 pkt.	Austria

Starty Polski w konkursach drużynowych mieszanych na igrzyskach olimpijskich edytuj

Miejsce	Dzień	Rok	Miejscowość	Skocznia	Punkt K	HS	Skład	Najdłuższy skok	Nota	Strata	Zwycięzca
6.	7 lutego	2022	Pekin/Zhangjiakou	Snow Ruyi	K-95	HS-106	^[viii]	102,5 m (K. Stoch)	763,2 pkt.	238,3 pkt.	Słowenia

Starty Polski w konkursach drużynowych na mistrzostwach świata edytuj

Miejsce	Dzień	Rok	Miejscowość	Skocznia	Punkt K	HS	Skład	Najdłuższy skok	Nota	Strata	Zwycięzca
5.^[11]	22 lutego	1970	Szczyrbskie Jezioro^[a]	b.d.	b.d.	–	^[ix]	b.d.	b.d.	b.d.	Czechosłowacja
14^[11].	26 lutego	1982	Oslo	Holmenkollbakken	K-105	–	^[x]	92,5 m (P. Fijas)	539,4 pkt.	179,1 pkt.	Norwegia
13^[12].	15 lutego	1987	Oberstdorf	Schattenbergschanze	K-90	–	^[xi]	107,0 m (P. Fijas)	508,2 pkt.	125,9 pkt.	Finlandia
12^[13].	22 lutego	1989	Lahti	Salpausselkä	K-114	–	^[xii]	98,5 m (J. Kowal)	462,0 pkt.	183,0 pkt.	Finlandia
10^[14].	27 lutego	1997	Trondheim	Granåsen	K-120	–	^[xiii]	118,5 m (R. Mateja)	641,6 pkt.	313,7 pkt.	Finlandia
9.^[15]	23 lutego	1999	Bischofshofen	Paul-Ausserleitner-Schanze	K-120	–	^[i]	105,5 m (A. Małysz)	549,2 pkt.	439,7 pkt.	Niemcy
8.^[16]	24 lutego	2001	Lahti	Salpausselkä	K-116	–	^[xiv]	122,5 m (A. Małysz)	659,8 pkt.	280,0 pkt.	Niemcy
5.^[17]	25 lutego	2001	Lahti	Salpausselkä	K-90	–	^[xv]	95,5 m (A. Małysz)	849,5 pkt.	104,0 pkt.	Austria
7.^[18]	23 lutego	2003	Predazzo	Trampolino Dal Ben	K-120	–	^[xvi]	134,0 m (A. Małysz)	898,4 pkt.	148,2 pkt.	Finlandia
6.^[19]	20 lutego	2005	Oberstdorf	Schattenbergschanze	K-90	HS-100	^[xvii]	95,0 m (A. Małysz)	859,0 pkt.	111,5 pkt.	Austria
9.^[20]	26 lutego	2005	Oberstdorf	Schattenbergschanze	K-120	HS-137	^[xviii]	136,5 m (A. Małysz)	449,7 pkt.	687,6 pkt.	Austria
5.^[21]	25 lutego	2007	Sapporo	Ōkurayama	K-120	HS-134	^[xix]	133,5 m (A. Małysz)	857,2 pkt.	143,0 pkt.	Austria
4.^[22]	28 lutego	2009	Liberec	Ještěd	K-120	HS-134	^[iv]	127,0 m (S. Hula)	972,1 pkt.	62,2 pkt.	Austria
4.^[23]	27 lutego	2011	Oslo	Midtstubakken	K-95	HS-106	^[xx]	106,5 m (A. Małysz)	953,0 pkt.	72,5 pkt.	Austria
5.^[24]	5 marca	2011	Oslo	Holmenkollbakken	K-120	HS-134	^[xx]	135,5 m (A. Małysz)	435,6 pkt.	64,4 pkt.	Austria
3.	2 marca	2013	Predazzo	Trampolino Dal Ben	K-120	HS-134	^[xxi]	134,0 m (K. Stoch)	1121,0 pkt.	14,9 pkt.	Austria
3.	28 lutego	2015	Falun	Lugnet	K-120	HS-134	^[xxii]	129,5 m (K. Stoch)	848,1 pkt.	24,5 pkt.	Norwegia
1.	4 marca	2017	Lahti	Salpausselkä	K-116	HS-130	^[xxiii]	130,5 m (P. Żyła, M. Kot i K. Stoch)	1104,2 pkt.	–
4.	24 lutego	2019	Innsbruck	Bergisel	K-120	HS-130	^[xxiv]	127,0 m (D. Kubacki)	909,1 pkt.	78,4 pkt.	Niemcy
3.	6 marca	2021	Oberstdorf	Schattenbergschanze	K-120	HS-137	^[xxv]	139,0 m (P. Żyła)	1031,2 pkt.	15,4 pkt.	Niemcy
4.	4 marca	2023	Planica	Bloudkova velikanka	K-125	HS-138	^[xxvi]	137,0 m (D. Kubacki)	1129,1 pkt.	49,8 pkt.	Słowenia

Starty Polski w konkursach drużynowych mieszanych na mistrzostwach świata edytuj

Miejsce	Dzień	Rok	Miejscowość	Skocznia	Punkt K	HS	Skład	Najdłuższy skok	Nota	Strata	Zwycięzca
6.	2 marca	2019	Seefeld	Toni-Seelos-Olympiaschanze	K-99	HS-109	^[xxvii]	112,0 m (D. Kubacki)	914,9 pkt.	97,3 pkt.	Niemcy
6.	28 lutego	2021	Oberstdorf	Schattenbergschanze	K-95	HS-106	^[xxviii]	103,0 m (D. Kubacki)	837,6 pkt.	163,2 pkt.	Niemcy
8.	26 lutego	2023	Planica	Bloudkova velikanka	K-125	HS-138	^[xxix]	101,0 m (P. Żyła)	846,0 pkt.	171,2 pkt.	Niemcy

Starty Polski w konkursach drużynowych na mistrzostwach świata w lotach narciarskich edytuj

Miejsce	Dzień	Rok	Miejscowość	Skocznia	Punkt K	HS	Skład	Najdłuższy skok	Nota	Strata	Zwycięzca
8.^[25]	22 lutego	2004	Planica	Velikanka	K-185	–	^[xxx]	207,5 m (A. Małysz)	1386,8 pkt.	325,0 pkt.	Norwegia
9.^[26]	15 stycznia	2006	Tauplitz/Bad Mitterndorf	Kulm	K-185	HS-203	^[iii]	173,0 m (S. Hula)	453,7 pkt.	1044,2 pkt.	Norwegia
10.^[27]	24 lutego	2008	Oberstdorf	Im. Heiniego Klopfera	K-185	HS-213	^[xx]	199,0 m (A. Małysz)	573,8 pkt.	979,5 pkt.	Austria
4.^[28]	21 marca	2010	Planica	Letalnica	K-185	HS-215	^[iv]	222,5 m (K. Stoch)	1452,5 pkt.	188,9 pkt.	Austria
7.^[29]	26 lutego	2012	Vikersund	Vikersundbakken	K-195	HS-225	^[xxxi]	232,5 m (P.Żyła)	1444,5 pkt.	203,9 pkt.	Austria
5.^[30]	17 stycznia	2016	Tauplitz/Bad Mitterndorf	Kulm	K-200	HS-225	^[xxxii]	207,0 m (K. Stoch)	1211,9 pkt.	255,8 pkt.	Norwegia
3.	21 stycznia	2018	Oberstdorf	im. Heiniego Klopfera	K-200	HS-235	^[xxiv]	221,5 m (D. Kubacki)	1592,1 pkt.	70,1 pkt.	Norwegia
3.	13 grudnia	2020	Planica	Letalnica	K-200	HS-240	^[xxxiii]	234,0 m (P. Żyła)	1665,5 pkt.	62,2 pkt.	Norwegia
5.	13 marca	2022	Vikersund	Vikersundbakken	K-200	HS-240	^[xxxiv]	231,0 m (J. Wolny)	1495,8 pkt.	251,7 pkt.	Słowenia

Starty Polski w konkursach drużynowych Pucharu Świata edytuj

Miejsce	Dzień	Rok	Miejscowość	Skocznia	Punkt K	HS	Skład	Najdłuższy skok	Nota	Strata	Zwycięzca
11.	12 stycznia	1992	Predazzo	Trampolino Dal Ben	K-120	–	^[xxxv]	106,5 m (Z. Klimowski)	413,3 pkt.	244,3 pkt.	Austria
13.	28 marca	1992	Planica	Bloudkova velikanka	K-120	–	^[xxxvi]	90,0 m (A. Moskal)	178,9 pkt.	424,7 pkt.	Austria
13.	24 stycznia	1993	Predazzo	Trampolino Dal Ben	K-120	–	^[xxxvii]	94,5 m (W. Skupień)	171,9 pkt.	262,2 pkt.	Austria
12.	27 marca	1993	Planica	Bloudkova velikanka	K-120	–	^[xxxviii]	93,5 m (R. Zygmuntowicz)	153,7 pkt.	223,4 pkt.	Japonia
10.	9 grudnia	1995	Planica	Bloudkova velikanka	K-120	–	^[xxxix]	116,0 m (W. Skupień)	747,0 pkt.	253,9 pkt.	Finlandia
8.	2 marca	1996	Lahti	Salpausselkä	K-114	–	^[xl]	125,5 m (A. Małysz)	534,0 pkt.	415,9 pkt.	Japonia
10.	15 marca	1996	Oslo	Holmenkollbakken	K-110	–	^[xl]	124,5 m (A. Małysz)	621,7 pkt.	226,8 pkt.	Austria
7.	8 marca	1997	Lahti	Salpausselkä	K-114	–	^[i]	125,0 m (A. Małysz)	681,5 pkt.	263,5 pkt.	Finlandia
8.	30 stycznia	1999	Willingen	Mühlenkopfschanze	K-120	–	^[xli]	109,5 m (R. Mateja)	679,6 pkt.	296,9 pkt.	Japonia
6.	25 stycznia	2000	Hakuba	Olimpijska	K-120	–	^[i]	115,0 m (A. Małysz)	649,8 pkt.	243,4 pkt.	Finlandia
7.	4 marca	2000	Lahti	Salpausselkä	K-116	–	^[xlii]	105,5 m (G. Śliwka)	593,1 pkt.	329,7 pkt.	Finlandia
6.	18 marca	2000	Planica	Velikanka	K-185	–	^[xlii]	185,0 m (W. Skupień)	444,0 pkt.	328,8 pkt.	Niemcy
6.	25 listopada	2000	Kuopio	Puijo	K-120	–	^[xlii]	114,5 m (A. Małysz)	588,0 pkt.	143,4 pkt.	Norwegia
5.	2 lutego	2001	Willingen	Mühlenkopfschanze	K-120	–	^[xlii]	142,0 m (A. Małysz)	797,1 pkt.	280,2 pkt.	Finlandia
5.	17 marca	2001	Planica	Velikanka	K-185	–	^[i]	218,5 m (A. Małysz)	1411,5 pkt.	164,1 pkt.	Finlandia
3.	9 grudnia	2001	Villach	Alpenarena	K-90	–	^[xliii]	99,0 m (A. Małysz)	949,0 pkt.	19,5 pkt.	Finlandia
7.	13 stycznia	2002	Willingen	Mühlenkopfschanze	K-120	–	^[xliv]	136,5 m (A. Małysz)	825,5 pkt.	315,8 pkt.	Austria
10.	27 stycznia	2002	Sapporo	Ōkurayama	K-120	–	^[xlv]	110,5 m (G. Śliwka)	568,2 pkt.	438,5 pkt.	Austria
7.	2 marca	2002	Lahti	Salpausselkä	K-116	–	^[xlvi]	125,5 m (A. Małysz)	840,3 pkt.	182,3 pkt.	Finlandia
9.	23 marca	2002	Planica	Velikanka	K-185	–	^[xlvii]	219,5 m (A. Małysz)	933,0 pkt.	679,7 pkt.	Finlandia
6.	8 marca	2003	Oslo	Holmenkollbakken	K-115	–	^[xlviii]	126,5 m (A. Małysz)	803,5 pkt.	105,0 pkt.	Austria
7.	15 lutego	2004	Willingen	Mühlenkopfschanze	K-130	–	^[xlix]	133,5 m (A. Małysz)	814,6 pkt.	223,5 pkt.	Norwegia
10.	8 stycznia	2005	Willingen	Mühlenkopfschanze	K-130	HS-145	^[l]	121,5 m (A. Małysz)	265,1 pkt.	216,1 pkt.	Niemcy
4.	12 lutego	2005	Pragelato	Trampolino a Monte	K-125	HS-140	^[li]	125,0 m (A. Małysz)	341,7 pkt.	87,0 pkt.	Austria
8.	5 marca	2005	Lahti	Salpausselkä	K-116	HS-130	^[lii]	123,0 m (A. Małysz)	802,5 pkt.	211,2 pkt.	Norwegia
8.	6 marca	2006	Lahti	Salpausselkä	K-116	HS-130	^[liii]	124,0 m (K. Stoch)	828,7 pkt.	218,0 pkt.	Austria
7.	7 marca	2007	Lahti	Salpausselkä	K-116	HS-130	^[liv]	125,0 m (A. Małysz)	844,5 pkt.	184,2 pkt.	Austria
11.	30 listopada	2007	Ruka	Rukatunturi	K-120	HS-142	^[liv]	122,0 m (A. Małysz)	413,7 pkt.	739,1 pkt.	Norwegia
10.	16 lutego	2008	Willingen	Mühlenkopfschanze	K-130	HS-145	^[lv]	137,0 m (A. Małysz)	416,6 pkt.	635,8 pkt.	Norwegia
7.	29 listopada	2008	Ruka	Rukatunturi	K-120	HS-142	^[lvi]	133,0 m (A. Małysz)	437,2 pkt.	102,9 pkt.	Finlandia
8.	7 lutego	2009	Willingen	Mühlenkopfschanze	K-130	HS-145	^[lvii]	127,5 m (A. Małysz)	690,1 pkt.	212,8 pkt.	Austria
6.	7 marca	2009	Lahti	Salpausselkä	K-116	HS-130	^[lviii]	126,5 m (K. Stoch)	877,5 pkt.	140,0 pkt.	Austria
7.	14 marca	2009	Vikersund	Vikersundbakken	K-185	HS-207	^[lviii]	188,5 m (A. Małysz)	1320,6 pkt.	222,9 pkt.	Austria
2.	21 marca	2009	Planica	Letalnica	K-185	HS-215	^[lviii]	207,0 m (A. Małysz)	761,9 pkt.	31,5 pkt.	Norwegia
5.	27 listopada	2009	Ruka	Rukatunturi	K-120	HS-142	^[lix]	143,0 m (A. Małysz)	978,7 pkt.	134,9 pkt.	Austria
7.	30 stycznia	2010	Oberstdorf	im. Heiniego Klopfera	K-185	HS-213	^[lx]	202,5 m (A. Małysz)	1286,0 pkt.	274,4 pkt.	Austria
10.	7 lutego	2010	Willingen	Mühlenkopfschanze	K-130	HS-145	^[lxi]	119,0 m (J. Kot)	284,9 pkt.	680,6 pkt.	Niemcy
4.	6 marca	2010	Lahti	Salpausselkä	K-116	HS-130	^[lviii]	122,5 m (K. Stoch)	456,4 pkt.	30,2 pkt.	Norwegia
5.	27 listopada	2010	Ruka	Rukatunturi	K-120	HS-142	^[lxii]	140,0 m (A. Małysz)	1029,0 pkt.	202,4 pkt.	Austria
3.	29 stycznia	2011	Willingen	Mühlenkopfschanze	K-130	HS-145	^[lxiii]	139,0 m (K. Stoch)	1015,7 pkt.	56,1 pkt.	Austria
6.	6 lutego	2011	Oberstdorf	im. Heiniego Klopfera	K-185	HS-213	^[lxiii]	210,5 m (A. Małysz)	1379,3 pkt.	199,8 pkt.	Austria
3.	12 marca	2011	Lahti	Salpausselkä	K-116	HS-130	^[lxiv]	131,5 m (A. Małysz)	1028,3 pkt.	57,7 pkt.	Austria
4.	19 marca	2011	Planica	Letalnica	K-185	HS-215	^[lxv]	210,0 m (P. Żyła)	1449,7 pkt.	220,2 pkt.	Austria
7.	27 listopada	2011	Ruka	Rukatunturi	K-120	HS-142	^[lxvi]	128,0 m (K. Stoch)	318,4 pkt.	198,8 pkt.	Austria
5.	10 grudnia	2011	Harrachov	Čerťák	K-125	HS-142	^[lxvii]	132,0 m (P. Żyła)	876,3 pkt.	117,4 pkt.	Norwegia
7.	12 lutego	2012	Willingen	Mühlenkopfschanze	K-130	HS-145	^[lxviii]	138,5 m (K. Miętus)	900,2 pkt.	99,0 pkt.	Norwegia
6.	19 lutego	2012	Oberstdorf	im. Heiniego Klopfera	K-185	HS-213	^[lxviii]	217,0 m (P. Żyła)	659,7 pkt.	72,8 pkt.	Słowenia
3.	3 marca	2012	Lahti	Salpausselkä	K-90	HS-97	^[lxix]	94,0 m (A. Zniszczoł)	877,5 pkt.	14,1 pkt.	Austria
5.	17 marca	2012	Planica	Letalnica	K-185	HS-215	^[lxx]	209,5 m (K. Stoch)	1406,3 pkt.	213,0 pkt.	Austria
11.	30 listopada	2012	Ruka	Rukatunturi	K-120	HS-142	^[lxxi]	123,5 m (D. Kubacki)	354,3 pkt.	749,8 pkt.	Niemcy
2.	11 stycznia	2013	Zakopane	Wielka Krokiew	K-120	HS-134	^[lxxii]	133,0 m (M. Kot i K. Stoch)	954,4 pkt.	9,1 pkt.	Słowenia
5.	9 lutego	2013	Willingen	Mühlenkopfschanze	K-130	HS-145	^[lxxiii]	140,0 m (K. Stoch)	909,1 pkt.	81,3 pkt.	Słowenia
6.	17 lutego	2013	Oberstdorf	Im. Heiniego Klopfera	K-185	HS-213	^[lxxiv]	197,5 m (K. Biegun)	1279,6 pkt.	297,5 pkt.	Norwegia
3.	9 marca	2013	Lahti	Salpausselkä	K-116	HS-130	^[lxviii]	127,5 m (M. Kot)	1036,2 pkt.	43,3 pkt.	Niemcy
4.	23 marca	2013	Planica	Letalnica	K-185	HS-215	^[lxxv]	221,5 m (K. Stoch)	1543,2 pkt.	18,6 pkt.	Słowenia
4.	23 listopada	2013	Klingenthal	Vogtland Arena	K-125	HS-140	^[lxxvi]	141,0 m (K. Biegun)	521,1 pkt.	19,5 pkt.	Słowenia
4.	18 stycznia	2014	Zakopane	Wielka Krokiew	K-120	HS-134	^[lxxvii]	132,5 m (K. Stoch i D. Kubacki)	1026,7 pkt.	32,9 pkt.	Słowenia
7.	1 marca	2014	Lahti	Salpausselkä	K-116	HS-130	^[lxxviii]	130,5 m (M. Kot)	886,7 pkt.	86,8 pkt.	Austria
2.	22 marca	2014	Planica	Bloudkova velikanka	K-125	HS-139	^[lxxix]	141,0 m (P. Żyła)	1007,6 pkt.	38,0 pkt.	Austria
9.	22 listopada	2014	Klingenthal	Vogtland Arena	K-125	HS-140	^[lxxx]	135,0 m (P. Żyła)	477,2 pkt.	620,8 pkt.	Niemcy
5.	17 stycznia	2015	Zakopane	Wielka Krokiew	K-120	HS-134	^[lxxxi]	130,5 m (K. Stoch)	987,8 pkt.	62,8 pkt.	Niemcy
11.	31 stycznia	2015	Willingen	Mühlenkopfschanze	K-130	HS-145	^[lxxxii]	129,5 m (P. Żyła)	289,1 pkt.^[31]	668,8 pkt.	Słowenia
4.	7 marca	2015	Lahti	Salpausselkä	K-116	HS-130	^[xxii]	128,0 m (P. Żyła)	1019,4 pkt.	49,7 pkt.	Norwegia
4.	21 marca	2015	Planica	Letalnica	K-200	HS-225	^[lxxxii]	230,5 m (P. Żyła)	753,8 pkt.	94,6 pkt.	Słowenia
6.	21 listopada	2015	Klingenthal	Vogtland Arena	K-125	HS-140	^[lxxxiii]	128,0 m (J. Ziobro)	869,0 pkt.	152,9 pkt.	Niemcy
6.	9 stycznia	2016	Willingen	Mühlenkopfschanze	K-130	HS-145	^[lxxxiv]	133,5 m (A. Stękała)	463,7 pkt.	74,9 pkt.	Niemcy
3.	23 stycznia	2016	Zakopane	Wielka Krokiew	K-120	HS-134	^[lxxxv]	134,5 m (K. Stoch)	1056,7 pkt.	65,7 pkt.	Norwegia
6.	6 lutego	2016	Oslo	Holmenkollbakken	K-120	HS-134	^[lxxxvi]	129,5 m (A. Stękała)	895,6 pkt.	82,1 pkt.	Słowenia
6.	22 lutego	2016	Kuopio	Puijo	K-120	HS-127	^[lxxxvii]	126,0 m (P. Żyła)	899,5 pkt.	157,7 pkt.	Norwegia
6.	19 marca	2016	Planica	Letalnica	K-200	HS-225	^[lxxxviii]	222,5 m (A. Stękała)	1472,1 pkt.	155,3 pkt.	Norwegia
1.	3 grudnia	2016	Klingenthal	Vogtland Arena	K-125	HS-140	^[lxxxix]	140,0 m (K. Stoch)	1128,7 pkt.	–
2.	21 stycznia	2017	Zakopane	Wielka Krokiew	K-120	HS-134	^[xc]	137,5 m (P. Żyła)	1111,2 pkt.	5,1 pkt.	Niemcy
1.	28 stycznia	2017	Willingen	Mühlenkopfschanze	K-130	HS-145	^[xxiii]	138,0 m (P. Żyła)	931,5 pkt.	–
3.	11 marca	2017	Oslo	Holmenkollbakken	K-120	HS-134	^[lxxxix]	132,5 m (P. Żyła)	986,7 pkt.	13,0 pkt.	Austria
2.	18 marca	2017	Vikersund	Vikersundbakken	K-200	HS-225	^[xxiii]	245,5 m (P. Żyła)	1538,6 pkt.	34,0 pkt.	Norwegia
3.	25 marca	2017	Planica	Letalnica	K-200	HS-225	^[xxiii]	251,5 m (K. Stoch)	1493,8 pkt.	57,8 pkt.	Norwegia
2.	18 listopada	2017	Wisła	im. Adama Małysza	K-120	HS-134	^[xxiii]	127,0 m (K. Stoch)	1006,5 pkt.	17,3 pkt.	Norwegia
6.	25 listopada	2017	Ruka	Rukatunturi	K-120	HS-142	^[xxiii]	138,0 m (K. Stoch)	985,5 pkt.	198,7 pkt.	Norwegia
2.	9 grudnia	2017	Titisee-Neustadt	Hochfirstschanze	K-125	HS-142	^[xc]	142,5 m (K. Stoch)	1082,8 pkt.	0,8 pkt.	Norwegia
1.	27 stycznia	2018	Zakopane	Wielka Krokiew	K-125	HS-140	^[vi]	141,5 m (K. Stoch)	1092,0 pkt.	–
2.	3 marca	2018	Lahti	Salpausselkä	K-116	HS-130	^[vi]	131,0 m (K. Stoch)	1113,2 pkt.	11,3 pkt.	Niemcy
2.	10 marca	2018	Oslo	Holmenkollbakken	K-120	HS-134	^[vi]	135,0 m (D. Kubacki)	1039,8 pkt.	58,9 pkt.	Norwegia
2.	17 marca	2018	Vikersund	Vikersundbakken	K-200	HS-240	^[xxiv]	234,0 m (K. Stoch)	1301,7 pkt.	265,6 pkt.	Norwegia
4.	24 marca	2018	Planica	Letalnica	K-200	HS-240	^[xxiv]	248,5 m (K. Stoch)	1470,5 pkt.	149,7 pkt.	Norwegia
1.	17 listopada	2018	Wisła	im. Adama Małysza	K-120	HS-134	^[xci]	130,5 m (P. Żyła)	1026,6 pkt.	–
3.	19 stycznia	2019	Zakopane	Wielka Krokiew	K-125	HS-140	^[xcii]	143,5 m (D. Kubacki)	1117,2 pkt.	40,3 pkt.	Niemcy
4.	9 lutego	2019	Lahti	Salpausselkä	K-116	HS-130	^[xciii]	131,0 m (D. Kubacki)	925,7 pkt.	27,9 pkt.	Austria
1.	15 lutego	2019	Willingen	Mühlenkopfschanze	K-130	HS-145	^[xci]	146,0 m (P. Żyła)	979,4 pkt.	–
4.	9 marca	2019	Oslo	Holmenkollbakken	K-120	HS-134	^[xci]	133,0 m (D. Kubacki)	440,9 pkt.	28,9 pkt.	Norwegia
4.	16 marca	2019	Vikersund	Vikersundbakken	K-200	HS-240	^[xci]	232,0 m (P. Żyła)	1546,2 pkt.	86,7 pkt.	Słowenia
1.	23 marca	2019	Planica	Letalnica	K-200	HS-240	^[xciv]	242,5 m (P. Żyła)	1627,8 pkt.	–
3.	23 listopada	2019	Wisła	im. Adama Małysza	K-120	HS-134	^[xcv]	131,0 m (P. Żyła)	990,9 pkt.	27,3 pkt.	Austria
1.	14 grudnia	2019	Klingenthal	Vogtland Arena	K-125	HS-140	^[xcv]	145,0 m (P. Żyła)	968,7 pkt.	–
5.	25 stycznia	2020	Zakopane	Wielka Krokiew	K-125	HS-140	^[xcv]	139,5 m (D. Kubacki)	1118,6 pkt.	63,6 pkt.	Niemcy
6.	29 lutego	2020	Lahti	Salpausselkä	K-116	HS-130	^[xcv]	124,0 m (K. Stoch)	917,3 pkt.	66,8 pkt.	Niemcy
4.	7 marca	2020	Oslo	Holmenkollbakken	K-120	HS-134	^[xcii]	134,5 m (D. Kubacki)	950,0 pkt.	47,4 pkt.	Norwegia
3.	21 listopada	2020	Wisła	im. Adama Małysza	K-120	HS-134	^[xcvi]	131,5 m (D. Kubacki)	1061,5 pkt.	16,5 pkt.	Austria
2.	16 stycznia	2021	Zakopane	Wielka Krokiew	K-125	HS-140	^[xcvii]	137,0 m (A. Stękała i P. Żyła)	982,3 pkt.	8,9 pkt.	Austria
2.	23 stycznia	2021	Lahti	Salpausselkä	K-116	HS-130	^[xxxiii]	129,0 m (A. Stękała)	1018,3 pkt.	5,9 pkt.	Norwegia
6.	28 marca	2021	Planica	Letalnica	K-200	HS-240	^[xcviii]	222,0 m (A. Stękała)	763,9 pkt.	55,6 pkt.	Niemcy
4.	4 grudnia	2021	Wisła	im. Adama Małysza	K-120	HS-134	^[xcix]	129,5 m (A. Stękała)	792,9 pkt.	50,1 pkt.	Austria
5.	9 stycznia	2022	Bischofshofen	im. Paula Ausserleitnera	K-125	HS-142	^[c]	135,5 m (P. Żyła)	973,7 pkt.	41,8 pkt.	Austria
6.	15 stycznia	2022	Zakopane	Wielka Krokiew	K-125	HS-140	^[ci]	132,5 m (J. Wolny)	962,1 pkt.	139,6 pkt.	Słowenia
7.	26 lutego	2022	Lahti	Salpausselkä	K-116	HS-130	^[vii]	124,5 m (D. Kubacki)	899,3 pkt	188,6 pkt.	Austria
4.	26 marca	2022	Planica	Letalnica	K-200	HS-240	^[cii]	233,5 m (J. Wolny)	1522,2 pkt.	78,9 pkt.	Słowenia
2.	14 stycznia	2023	Zakopane	Wielka Krokiew	K-125	HS-140	^[ciii]	136,5 m (D. Kubacki)	1150,5 pkt	1,0 pkt	Austria
3.	25 marca	2023	Lahti	Salpausselkä	K-116	HS-130	^[civ]	132,0 m (P. Żyła)	1022,3 pkt	35,0 pkt	Austria
4.	1 kwietnia	2023	Planica	Letalnica	K-200	HS-240	^[cv]	239,5 m (P. Żyła)	1549,7 pkt	139,0 pkt	Austria

Starty Polski w konkursach drużyn mieszanych Pucharu Świata edytuj

Miejsce	Dzień	Rok	Miejscowość	Skocznia	Punkt K	HS	Skład	Najdłuższy skok	Nota	Strata	Zwycięzca
14.	6 grudnia	2013	Lillehammer	Lysgårdsbakken	K-90	HS-100	^[cvi]	98,0 m (M. Kot)	331,8 pkt.	610,3 pkt.	Japonia
7.	20 lutego	2021	Râșnov	Trambulina Valea Cărbunării	K-90	HS-97	^[cvii]	95,0 m (K. Stoch i D. Kubacki)	856,9 pkt.	111,8 pkt.	Norwegia
6.	28 stycznia	2022	Willingen	Mühlenkopfschanze	K-130	HS-147	^[cviii]	141,0 m (P. Żyła)	563,1 pkt.	299,5 pkt.	Słowenia
7.	4 marca	2022	Oslo	Holmenkollbakken	K-120	HS-134	^[cix]	123,0 m (K. Stoch)	583,7 pkt.	359,2 pkt.	Słowenia
7.	10 grudnia	2022	Titisee-Neustadt	Hochfirstschanze	K-125	HS-142	^[cx]	140,0 m (P. Żyła)	787,6 pkt	198,3 pkt	Austria

Starty Polski w konkursach duetów Pucharu Świata edytuj

Miejsce	Dzień	Rok	Miejscowość	Skocznia	Punkt K	HS	Skład	Najdłuższy skok	Nota	Strata	Zwycięzca
1.	11 lutego	2023	Lake Placid	MacKenzie Intervale	K-115	HS-128	^[cxi]	128,0 m (D. Kubacki)	800,8 pkt	–
5.	19 lutego	2023	Râșnov	Trambulina Valea Cărbunării	K-90	HS-97	^[cxii]	93,5 m (K. Juroszek)	677,6 pkt	59,3 pkt	Niemcy

Starty Polski w konkursach drużynowych Letniego Grand Prix edytuj

Miejsce	Dzień	Rok	Miejscowość	Skocznia	Punkt K	HS	Skład	Najdłuższy skok	Nota	Strata	Zwycięzca
9.	6 sierpnia	1999	Hinterzarten	Adlerschanze	K-95	–	^[cxiii]	93,0 m (A. Małysz)	784,5 pkt.	234,0 pkt.	Niemcy
10.	12 września	1999	Hakuba	Olimpijska	K-120	–	^[cxiv]	115,5 m (A. Małysz)	583,4 pkt.	317,3 pkt.	Japonia
9.	5 sierpnia	2000	Hinterzarten	Adlerschanze	K-95	–	^[cxv]	93,5 m (W. Skupień)	772,0 pkt.	247,5 pkt.	Finlandia
7.	9 sierpnia	2003	Hinterzarten	Adlerschanze	K-95	–	^[cxvi]	100,5 m (W. Skupień)	933,5 pkt.	247,5 pkt.	Austria
3.	1 sierpnia	2004	Hinterzarten	Adlerschanze	K-95	HS-108	^[cxvii]	107,5 m (A. Małysz)	1019,5 pkt.	53,5 pkt.	Austria
6.	5 września	2004	Zakopane	Wielka Krokiew	K-120	HS-134	^[cxviii]	127,5 m (R. Mateja)	820,8 pkt.	161,0 pkt.	Norwegia
6.	6 sierpnia	2005	Hinterzarten	Adlerschanze	K-95	HS-108	^[cxix]	102,5 m (A. Małysz)	972,5 pkt.	90,5 pkt.	Niemcy
5.	5 sierpnia	2006	Hinterzarten	Adlerschanze	K-95	HS-108	^[cxx]	105,5 m (A. Małysz)	973,0 pkt.	74,5 pkt.	Austria
8.	11 sierpnia	2007	Hinterzarten	Adlerschanze	K-95	HS-108	^[cxxi]	104,5 m (A. Małysz)	975,0 pkt.	88,0 pkt.	Austria
7.	26 lipca	2008	Hinterzarten	Adlerschanze	K-95	HS-108	^[cxxii]	99,5 m (A. Małysz)	911,0 pkt.	106,5 pkt.	Austria
7.	8 sierpnia	2009	Hinterzarten	Adlerschanze	K-95	HS-108	^[cxxiii]	102,0 m (A. Małysz)	1005,1 pkt.	50,0 pkt.	Austria
1.	7 sierpnia	2010	Hinterzarten	Adlerschanze	K-95	HS-108	^[cxxiv]	106,5 m (A. Małysz)	1001,7 pkt.	–
6.	22 lipca	2011	Zakopane	Wielka Krokiew	K-120	HS-134	^[cxxv]	127,5 m (M.Kot)	817,8 pkt.	156,5 pkt.	Austria
2.	6 sierpnia	2011	Hinterzarten	Adlerschanze	K-95	HS-108	^[cxxvi]	103,0 m (K. Stoch)	995,8 pkt.	15,5 pkt.	Austria
2.	20 lipca	2012	Wisła	im. Adama Małysza	K-120	HS-134	^[cxxvi]	125,0 m (M. Kot)	477,9 pkt.	1,3 pkt.	Słowenia
1.	2 sierpnia	2013	Wisła	im. Adama Małysza	K-120	HS-134	^[cxxvii]	136,0 m (K. Stoch)	1058,4 pkt.	–
1.	25 lipca	2014	Wisła	im. Adama Małysza	K-120	HS-134	^[cxxvi]	133,0 m (K. Stoch)	1061,5 pkt.	–
1.	31 lipca	2015	Wisła	im. Adama Małysza	K-120	HS-134	^[cxxviii]	133,5 m (D. Kubacki)	1042,7 pkt.	–
2.	7 sierpnia	2015	Hinterzarten	Adlerschanze	K-95	HS-108	^[cxxviii]	99,5 m (K.Stoch, M. Kot i P. Żyła)	968,7 pkt.	64,3 pkt.	Niemcy
6.	22 lipca	2016	Wisła	im. Adama Małysza	K-120	HS-134	^[cxxix]	125,0 m (M. Kot)	831,8 pkt.	78,4 pkt.	Norwegia
1.	14 lipca	2017	Wisła	im. Adama Małysza	K-120	HS-134	^[cxxx]	133,5 m (D. Kubacki)	831,8 pkt.	–
1.	21 lipca	2018	Wisła	im. Adama Małysza	K-120	HS-134	^[cxxxi]	136,0 m (P. Żyła)	1073,3 pkt.	–
1.	20 lipca	2019	Wisła	im. Adama Małysza	K-120	HS-134	^[cxxxii]	134,5 m (K. Stoch)	1094,1 pkt.	–
2.	17 sierpnia	2019	Zakopane	Wielka Krokiew	K-125	HS-140	^[xcv]	142,0 m (D. Kubacki)	951,1 pkt.	10,8 pkt.	Japonia

Starty Polski w konkursach duetów Letniego Grand Prix edytuj

Miejsce	Dzień	Rok	Miejscowość	Skocznia	Punkt K	HS	Skład	Najdłuższy skok	Nota	Strata	Zwycięzca
2.	17 września	2022	Râșnov	Trambulina Valea Cărbunării	K-90	HS-97	^[cxxxiii]	98,0 m (P. Wąsek)	725,9 pkt.	13,6 pkt.	Austria

Starty Polski w konkursach drużyn mieszanych Letniego Grand Prix edytuj

Miejsce	Dzień	Rok	Miejscowość	Skocznia	Punkt K	HS	Skład	Najdłuższy skok	Nota	Strata	Zwycięzca
10.	27 lipca	2019	Hinterzarten	Adlerschanze	K-95	HS-108	^[cxxxiv]	98,5 m (S. Hula)	325,1 pkt.	622,7 pkt.	Niemcy

Starty Polski w konkursach drużynowych na mistrzostwach świata juniorów edytuj

Miejsce	Dzień	Rok	Miejscowość	Skocznia	Punkt K	HS	Skład	Najdłuższy skok	Nota	Strata	Zwycięzca
10.	7 marca	1991	Reit im Winkl	Franz-Haslberger-Schanze	K-85	–	^[cxxxv]	73,5 m (A. Młynarczyk)	491,4 pkt.	115,4 pkt.	Czechosłowacja
10.	18 marca	1992	Vuokatti	Hyppyrimäki	K-81	–	^[cxxxvi]	67,0 m (W. Skupień)	365,5 pkt.	204,9 pkt.	Finlandia
10.	3 marca	1993	Harrachov	Čerťák	K-90	–	^[cxxxvii]	88,5 m (W. Skupień)	544,1 pkt.	314,9 pkt.	Finlandia
10.	27 stycznia	1994	Breitenwang	Raimund-Ertl-Schanze	K-85	–	^[cxxxviii]	77,0 m (A. Małysz)	577,0 pkt.	263,0 pkt.	Finlandia
10.	1 marca	1995	Gällivare	Dundretkullen	K-90	–	^[cxxxix]	91,5 m (A. Małysz)	651,0 pkt.	204,0 pkt.	Niemcy
12.	31 stycznia	1996	Gallio	Trampolino di Pakstall	K-92	–	^[cxl]	93,5 m (A. Bojda)	690,5 pkt.	171,0 pkt.	Niemcy
13.	12 lutego	1997	Calgary	Alberta Ski Jump Area	K-89	–	^[cxli]	77,5 m (K. Długopolski)	528,5 pkt.	291,5 pkt.	Słowenia
11.	20 lutego	1998	Sankt Moritz	Olympiaschanze	K-90	–	^[cxlii]	88,0 m (A. Galica)	564,0 pkt.	223,5 pkt.	Niemcy
8.	20 lutego	1999	Saalfelden am Steinernen Meer	Bibergschanzen	K-85	–	^[cxliii]	87,0 m (M. Maciaś)	859,0 pkt.	103,0 pkt.	Austria
7.	27 stycznia	2000	Szczyrbskie Jezioro	MS 1970 B	K-90	–	^[cxliv]	91,5 m (M. Bachleda)	798,5 pkt.	118,5 pkt.	Austria
8.	20 lutego	2001	Karpacz	Orlinek	K-85	–	^[cxlv]	82,0 m (T. Pochwała)	772,0 pkt.	120,0 pkt.	Finlandia
14.	24 stycznia	2002	Schonach	Langenwaldschanze	K-90	–	^[cxlvi]	77,0 m (M. Rutkowski)	417,5 pkt.	535,5 pkt.	Finlandia
6.	6 lutego	2003	Solleftea	Hallstabacken	K-108	–	^[cxlvii]	109,5 m (J. Ciapała)	779,2 pkt.	166,0 pkt.	Austria
2.	5 lutego	2004	Stryn	Bjørkelibakken	K-90	–	^[cxlviii]	97,0 m (M. Rutkowski)	904,5 pkt.	50,5 pkt.	Austria
2.	23 marca	2005	Rovaniemi	Ounasvaara	K-90	HS-100	^[cxlix]	101,5 m (K. Stoch)	978,0 pkt.	4,0 pkt.	Słowenia
7.	23 marca	2006	Kranj	Bauhenk	K-100	HS-109	^[cl]	102,0 m (Ł. Rutkowski)	772,7 pkt.	157,9 pkt.	Austria
6.	17 marca	2007	Planica	Srednija velikanka	K-90	HS-100	^[cli]	93,0 m (Ł. Rutkowski i M. Kot)	894,5 pkt.	86,5 pkt.	Słowenia
3.	29 lutego	2008	Zakopane	Średnia Krokiew	K-85	HS-94	^[clii]	90,0 m (Ł. Rutkowski)	942,5 pkt.	28,5 pkt.	Niemcy
3.	6 lutego	2009	Szczyrbskie Jezioro	MS 1970 B	K-90	HS-100	^[cliii]	96,0 m (M. Kot)	937,0 pkt.	44,5 pkt.	Austria
5.	30 stycznia	2010	Hinterzarten	Adlerschanze	K-95	HS-108	^[cliv]	102,0 m (G. Miętus)	916,0 pkt.	114,5 pkt.	Austria
4.	30 stycznia	2011	Otepää	Tehvandi	K-90	HS-100	^[clv]	93,0 m (T. Byrt)	871,0 pkt.	49,5 pkt.	Austria
2.	25 lutego	2012	Erzurum	Kiremitliktepe	K-95	HS-109	^[clvi]	103,5 m (K. Murańka)	985,5 pkt.	3,0 pkt.	Norwegia
2.	26 stycznia	2013	Liberec	Ještěd	K-90	HS-100	^[clvii]	105,0 m (K. Murańka)	1062,0 pkt.	24,5 pkt.	Słowenia
1.	1 lutego	2014	Val di Fiemme	Trampolino Dal Ben	K-95	HS-106	^[clviii]	102,0 m (K. Biegun)	1027,0 pkt.	–
4.	7 lutego	2015	Ałmaty	Gornyj Gigant	K-95	HS-106	^[clix]	96,5 m (A. Stękała)	817,6 pkt.	75,7 pkt.	Norwegia
7.	24 lutego	2016	Râșnov	Trambulina Valea Cărbunării	K-90	HS-100	^[clx]	91,5 m (P. Kantyka)	745,3 pkt.	121,4 pkt.	Niemcy
5.	3 lutego	2017	Park City	Utah Olympic Park	K-90	HS-100	^[clxi]	91,0 m (D. Kastelik i T. Pilch)	866,4 pkt.	65,9 pkt.	Słowenia
5.	3 lutego	2018	Kandersteg	Nordic Arena	K-95	HS-106	^[clxii]	101,0 m (B. Czyż)	997,0 pkt.	71,5 pkt.	Niemcy
6.	26 stycznia	2019	Lahti	Salpausselkä	K-90	HS-100	^[clxiii]	92,5 m (P. Wąsek)	882,3 pkt.	97,4 pkt.	Niemcy
9.	7 marca	2020	Oberwiesenthal	Fichtelbergschanzen	K-95	HS-105	^[clxiv]	102,0 m (T. Pilch)	309,9 pkt.	590,4 pkt.	Słowenia
5.	5 marca	2022	Zakopane	Średnia Krokiew	K-95	HS-105	^[clxv]	100,0 m (J. Habdas)	862,0 pkt.	176,5 pkt.	Austria
2.	4 lutego	2023	Whistler	Whistler Olympic Park	K-95	HS-104	^[clxvi]	99,0 m (K. Tomasiak i J. Habdas)	966,7 pkt.	4,8 pkt.	Austria

Starty Polski w konkursach drużyn mieszanych na mistrzostwach świata juniorów edytuj

Miejsce	Dzień	Rok	Miejscowość	Skocznia	Punkt K	HS	Skład	Najdłuższy skok	Nota	Strata	Zwycięzca
11.	24 lutego	2016	Râșnov	Trambulina Valea Cărbunării	K-90	HS-100	^[clxvii]	90,5 m (P. Kantyka)	332,1 pkt.	550,7 pkt.	Słowenia
7.	5 lutego	2017	Park City	Utah Olympic Park	K-90	HS-100	^[clxviii]	89,5 m (P. Wąsek)	778,2 pkt.	147,1 pkt.	Słowenia
8.	4 lutego	2018	Kandersteg	Nordic Arena	K-95	HS-106	^[clxix]	98,0 m (T. Pilch)	615,6 pkt.	253,7 pkt.	Norwegia
9.	28 stycznia	2019	Lahti	Salpausselkä	K-90	HS-100	^[clxx]	92,0 m (P. Wąsek)	434,0 pkt.	550,4 pkt.	Rosja
7.	8 marca	2020	Oberwiesenthal	Fichtelbergschanzen	K-95	HS-105	^[clxxi]	99,5 m (T. Pilch)	879,9 pkt.	143,4 pkt.	Austria
9.	6 marca	2022	Zakopane	Średnia Krokiew	K-95	HS-105	^[clxxii]	100,5 m (J. Habdas)	311,2 pkt.	573,2 pkt.	Austria
6.	5 lutego	2023	Whistler	Whistler Olympic Park	K-95	HS-104	^[clxxiii]	100,5 m (K. Tomasiak)	797,4 pkt.	122,8 pkt.	Słowenia

Starty Polski w konkursach drużynowych na uniwersjadzie edytuj

Miejsce	Dzień	Rok	Miejscowość	Skocznia	Punkt K	HS	Skład	Najdłuższy skok	Nota	Strata	Zwycięzca
3.	10 lutego	1993	Zakopane	Średnia Krokiew	K-85	–	^[clxxiv]	80,5 m (J. Mądry)	723,1 pkt.	123,1 pkt.	Austria
5.	10 lutego	2001	Zakopane	Średnia Krokiew	K-85	–	^[clxxv]	93,5 m (Ł. Kruczek)	840,0 pkt.	44,5 pkt.	Słowenia
3.	18 stycznia	2003	Tarvisio	Fratelli Nogara	K-90	–	^[clxxvi]	95,5 m (K. Długopolski)	684,0 pkt.	9,0 pkt.	Korea Południowa
2.	14 stycznia	2005	Seefeld	Toni-Seelos-Olympiaschanze	K-90	HS-100	^[clxxvii]	99,0 m (M. Bachleda)	729,5 pkt.	17,5 pkt.	Słowenia
4.	19 stycznia	2007	Pragelato	Trampolino a Monte	K-95	HS-106	^[clxxviii]	98,5 m (K. Długopolski)	615,5 pkt.	101,5 pkt.	Austria
4.	25 lutego	2009	Yabuli	Dragon Hill	K-90	HS-100	^[clxxix]	100,0 m (M. Bachleda)	649,0 pkt.	77,5 pkt.	Korea Południowa
3.	3 lutego	2011	Erzurum	Kiremitliktepe	K-95	HS-109	^[clxxx]	104,5 m (M. Kot)	735,8 pkt.	7,2 pkt.	Japonia
1.	18 grudnia	2013	Predazzo	Trampolino Dal Ben	K-95	HS-106	^[clxxxi]	103,5 m (K. Biegun)	755,5 pkt.	–
3.	1 lutego	2015	Szczyrbskie Jezioro	MS 1970 B	K-90	HS-100	^[clxxxii]	95,0 m (A. Zapotoczny)	680,3 pkt.	42,9 pkt.	Rosja
3.	5 lutego	2017	Ałmaty	Gornyj Gigant	K-95	HS-106	^[clxxxiii]	104,0 m (P. Kantyka)	761,8 pkt.	28,1 pkt.	Rosja
4.	20 stycznia	2023	Lake Placid	MacKenzie Intervale	K-90	HS-100	^[clxxxiv]	91,0 m (A. Niżnik)	441,5 pkt.	29,0 pkt.	Austria I
9.	20 stycznia	2023	Lake Placid	MacKenzie Intervale	K-90	HS-100	^[clxxxv]	81,0 m (M. Gruszka)	183,5 pkt.	267,0 pkt.	Austria I

Starty Polski w konkursach drużyn mieszanych na uniwersjadzie edytuj

Miejsce	Dzień	Rok	Miejscowość	Skocznia	Punkt K	HS	Skład	Najdłuższy skok	Nota	Strata	Zwycięzca
5.	4 lutego	2017	Ałmaty	Gornyj Gigant	K-95	HS-106	^[clxxxvi]	101,0 m (P. Kantyka)	413,5 pkt.	31,6 pkt.	Japonia I
1.	18 stycznia	2023	Lake Placid	MacKenzie Intervale	K-90	HS-100	^[clxxxvii]	91,5 m (A. Niżnik)	421,3 pkt.	—
3.	18 stycznia	2023	Lake Placid	MacKenzie Intervale	K-90	HS-100	^[clxxxviii]	85,5 m (K. Rajda)	369,6 pkt.	51,7 pkt.	Polska I

Starty Polski w konkursach drużynowych Pucharu Kontynentalnego edytuj

Miejsce	Dzień	Rok	Miejscowość	Skocznia	Punkt K	HS	Skład	Najdłuższy skok	Nota	Strata	Zwycięzca
5.	26 sierpnia	2000	Winterberg	Sankt-Georg-Schanze	K-80	–	^[clxxxix]	80,5 m (T. Pochwała)	831,5 pkt.	99,5 pkt.	Austria
6.	10 lutego	2001	Titisee-Neustadt	Hochfirstschanze	K-120	–	^[cxc]	133,5 m (T. Tajner)	864,0 pkt.	295,8 pkt.	Austria
5.	5 sierpnia	2001	Oberstdorf	Schattenbergschanze	K-90	–	^[cxci]	96,0 m (T. Pochwała i W. Skupień)	939,0 pkt.	42,0 pkt.	Niemcy
8.	17 lutego	2002	Planica	Srednija velikanka	K-90	–	^[cxcii]	89,0m (G. Śliwka)	780,0 pkt.	204,0 pkt.	Słowenia

Starty Polski w konkursach drużynowych Letniego Pucharu Kontynentalnego edytuj

Miejsce	Dzień	Rok	Miejscowość	Skocznia	Punkt K	HS	Skład	Najdłuższy skok	Nota	Strata	Zwycięzca
3.	4 sierpnia	2002	Oberstdorf	Schattenbergschanze	K-90	–	^[cxciii]	96,0 m (W. Skupień)	908,0 pkt.	28,5 pkt.	Niemcy

Osiągnięcia indywidualne edytuj

Miejsca polskich skoczków w czołowej „15” igrzysk olimpijskich edytuj

Miejsce	Dzień	Rok	Miejscowość	Skocznia	Punkt K	HS	Zawodnik	Skok 1	Skok 2	Nota	Strata	Zwycięzca
12.	12 lutego	1932	Lake Placid	MacKenzie Intervale	K-61	–	Bronisław Czech	56,0 m	60,0 m	200,7 pkt.	17,4 pkt.	Birger Ruud
5.	16 lutego	1936	Garmisch-Partenkirchen	Große Olympiaschanze	K-80	–	Stanisław Marusarz	73,0 m	75,0 m	221,6 pkt.	10,4 pkt.	Birger Ruud
9.	9 lutego	1964	Innsbruck	Bergisel	K-91	–	Józef Przybyła	92,5 m^[32]	87,5 m^[32]	211,3 pkt.	19,4 pkt.	Toralf Engan
15.	9 lutego	1964	Innsbruck	Bergisel	K-91	–	Piotr Wala	86,5 m^[32]	88,0 m^[32]	205,5 pkt.	25,2 pkt.	Toralf Engan
12.	18 lutego	1968	Saint-Nizier^[33]	Dauphine	K-90	–	Józef Przybyła	98,0 m	90,5 m	199,2 pkt.	32,1 pkt.	Władimir Biełousow
6.	6 lutego	1972	Sapporo	Miyanomori	K-86	–	Wojciech Fortuna	82,0 m	76,5 m	222,0 pkt.	22,2 pkt.	Yukio Kasaya
1.	11 lutego	1972	Sapporo	Ōkurayama	K-110	–	Wojciech Fortuna	111,0 m	87,5 m	219,9 pkt.	–
10.	13 lutego	1980	Lake Placid	MacKenzie Intervale	K-86	–	Stanisław Bobak	86,0 m	82,0 m	242,2 pkt.	24,1 pkt.	Toni Innauer
14.	23 lutego	1980	Lake Placid	MacKenzie Intervale	K-114	–	Piotr Fijas	107,0 m	101,0 m	226,1 pkt.	44,9 pkt.	Jouko Törmänen
7.	12 lutego	1984	Sarajewo	Igman	K-90	–	Piotr Fijas	87,0 m	88,0 m	204,5 pkt.	10,7 pkt.	Jens Weißflog
10.	14 lutego	1988	Calgary	Alberta Ski Jump Area	K-89	–	Piotr Fijas	84,5 m	80,0 m	195,4 pkt.	33,7 pkt.	Matti Nykänen
13.	23 lutego	1988	Calgary	Alberta Ski Jump Area	K-114	–	Piotr Fijas	107,5 m	102,0 m	192,6 pkt.	31,4 pkt.	Matti Nykänen
11.	15 lutego	1998	Hakuba^[34]	Olimpijska	K-120	–	Wojciech Skupień	117,0 m	125,5 m	237,5 pkt.	34,8 pkt.	Kazuyoshi Funaki
3.	10 lutego	2002	Park City^[35]	Utah Olympic Park	K-90	–	Adam Małysz	98,5 m	98,0 m	263,0 pkt.	6,0 pkt.	Simon Ammann
2.	13 lutego	2002	Park City^[35]	Utah Olympic Park	K-120	–	Adam Małysz	131,0 m	128,0 m	269,7 pkt.	11,7 pkt.	Simon Ammann
7.	12 lutego	2006	Pragelato^[36]	Trampolino a Monte	K-95	HS-106	Adam Małysz	101,5 m	102,5 m	261,0 pkt.	5,5 pkt.	Lars Bystøl
14.	18 lutego	2006	Pragelato^[36]	Trampolino a Monte	K-125	HS-140	Adam Małysz	123,0 m	123,5 m	222,7 pkt.	54,2 pkt.	Thomas Morgenstern
2.	13 lutego	2010	Whistler^[37]	Whistler Olympic Park	K-95	HS-106	Adam Małysz	103,5 m	105,0 m	269,5 pkt.	8,0 pkt.	Simon Ammann
2.	20 lutego	2010	Whistler^[37]	Whistler Olympic Park	K-125	HS-140	Adam Małysz	137,0 m	133,5 m	269,4 pkt.	14,2 pkt.	Simon Ammann
14.	20 lutego	2010	Whistler^[37]	Whistler Olympic Park	K-125	HS-140	Kamil Stoch	126,0 m	123,5 m	224,1 pkt.	59,5 pkt.	Simon Ammann
1.	9 lutego	2014	Krasnaja Polana^[38]	Russkije Gorki	K-95	HS-106	Kamil Stoch	105,5 m	103,5 m	278,0 pkt.	–
7.	9 lutego	2014	Krasnaja Polana^[38]	Russkije Gorki	K-95	HS-106	Maciej Kot	101,5 m	98,5 m	255,8 pkt.	22,2 pkt.	Kamil Stoch
13.	9 lutego	2014	Krasnaja Polana^[38]	Russkije Gorki	K-95	HS-106	Jan Ziobro	101,0 m	99,0 m	252,4 pkt.	25,6 pkt.	Kamil Stoch
1.	15 lutego	2014	Krasnaja Polana^[38]	Russkije Gorki	K-125	HS-140	Kamil Stoch	139,0 m	132,5 m	278,7 pkt.	–
12.	15 lutego	2014	Krasnaja Polana^[38]	Russkije Gorki	K-125	HS-140	Maciej Kot	126,0 m	123,5 m	250,4 pkt.	27,3 pkt.	Kamil Stoch
15.	15 lutego	2014	Krasnaja Polana^[38]	Russkije Gorki	K-125	HS-140	Jan Ziobro	128,5 m	129,5 m	246,6 pkt.	32,1 pkt.	Kamil Stoch
4.	10 lutego	2018	Pjongczang	Alpensia Jumping Park	K-98	HS-109	Kamil Stoch	106,5 m	105,5 m	249,3 pkt.	10,0 pkt.	Andreas Wellinger
5.	10 lutego	2018	Pjongczang	Alpensia Jumping Park	K-98	HS-109	Stefan Hula	111,0 m	105,5 m	248,8 pkt.	10,5 pkt.	Andreas Wellinger
1.	17 lutego	2018	Pjongczang	Alpensia Jumping Park	K-125	HS-142	Kamil Stoch	135,0 m	136,5 m	285,7 pkt.	–
10.	17 lutego	2018	Pjongczang	Alpensia Jumping Park	K-125	HS-142	Dawid Kubacki	134,5 m	126,0 m	258,0 pkt.	27,7 pkt.	Kamil Stoch
15.	17 lutego	2018	Pjongczang	Alpensia Jumping Park	K-125	HS-142	Stefan Hula	132,0 m	129,5 m	253,4 pkt.	30,3 pkt.	Kamil Stoch
3.	6 lutego	2022	Zhangjiakou^[39]	Snow Ruyi	K-95	HS-106	Dawid Kubacki	104,0 m	103,0 m	265,9 pkt	9,1 pkt	Ryōyū Kobayashi
6.	6 lutego	2022	Zhangjiakou^[39]	Snow Ruyi	K-95	HS-106	Kamil Stoch	101,5 m	97,5 m	260,9 pkt	14,1 pkt	Ryōyū Kobayashi
4.	12 lutego	2022	Zhangjiakou^[39]	Snow Ruyi	K-125	HS-140	Kamil Stoch	137,5 m	133,5 m	277,2 pkt	18,9 pkt	Marius Lindvik

Miejsca polskich skoczków w czołowej „15” mistrzostw świata edytuj

Miejsce	Dzień	Rok	Miejscowość	Skocznia	Punkt K	HS	Zawodnik	Skok 1	Skok 2	Nota	Strata	Zwycięzca
10.	10 lutego	1929	Zakopane	Wielka Krokiew	b.d.	–	Bronisław Czech	50,0 m	53,5 m	208,7 pkt.	18,5 pkt.	Sigmund Ruud
8.	8 lutego	1933	Innsbruck	Bergisel	b.d.	–	Izydor Gąsienica-Łuszczek	57,0 m	64,5 m	200,0 pkt.	24,0 pkt.	Marcel Reymond
4.	13 lutego	1935	Szczyrbskie Jezioro^[40]	Jarolimak	K-55	–	Stanisław Marusarz	59,0 m	57,0 m	225,5 pkt.	6,2 pkt.	Birger Ruud
11.	13 lutego	1935	Szczyrbskie Jezioro^[40]	Jarolimak	K-55	–	Bronisław Czech	51,0 m	55,5 m	213,4 pkt.	18,3 pkt.	Birger Ruud
12.	12 lutego	1937	Chamonix-Mont-Blanc	Tremplin aux Bossons	K-60	–	Stanisław Marusarz	57,0 m	61,0 m	207,7 pkt.	26,1 pkt.	Birger Ruud
2.	27 lutego	1938	Lahti	Salpausselkä	K-65	–	Stanisław Marusarz	66,0 m	67,0 m	226,2 pkt.	0,3 pkt.	Asbjørn Ruud
5.	11 lutego	1939	Zakopane	Wielka Krokiew	K-75	–	Stanisław Marusarz	74,0 m	78,5 m	219,5 pkt.	5,2 pkt.	Josef Bradl
11.	11 lutego	1939	Zakopane	Wielka Krokiew	K-75	–	Jan Kula	75,0 m	74,0 m	213,4 pkt.	11,3 pkt.	Josef Bradl
2.	21 lutego	1962	Zakopane	Średnia Krokiew	K-70	–	Antoni Łaciak	68,5 m	71,5 m	222,5 pkt.	1,1 pkt.	Toralf Engan
7.	21 lutego	1962	Zakopane	Średnia Krokiew	K-70	–	Gustaw Bujok	67,5 m	71,0 m	214,1 pkt.	19,5 pkt.	Toralf Engan
6.	25 lutego	1962	Zakopane	Wielka Krokiew	K-100	–	Antoni Łaciak	96,5 m	94,5 m	222,3 pkt.	19,1 pkt.	Helmut Recknagel
8.	25 lutego	1962	Zakopane	Wielka Krokiew	K-100	–	Piotr Wala	94,5 m	95,5 m	217,8 pkt.	23,6 pkt.	Helmut Recknagel
7.	19 lutego	1966	Oslo	Midtstubakken	K-75	–	Ryszard Witke	75,5 m	72,0 m	210,1 pkt.	24,5 pkt.	Bjørn Wirkola
13.	19 lutego	1966	Oslo	Midtstubakken	K-75	–	Józef Przybyła	78,0 m	71,5 m	207,8 pkt.	26,8 pkt.	Bjørn Wirkola
12.	14 lutego	1970	Wysokie Tatry	MS 1970 B	K-80	–	Tadeusz Pawlusiak	82,5 m	77,5 m	227,1 pkt.	13,5 pkt.	Garij Napałkow
3.	21 lutego	1970	Wysokie Tatry	MS 1970 A	K-100	–	Stanisław Gąsienica-Daniel	92,0 m	100,5 m	211,8 pkt.	15,2 pkt.	Garij Napałkow
10.	16 lutego	1974	Falun	Lugnet	K-70	–	Tadeusz Pawlusiak	82,0 m	82,5 m	231,8 pkt.	27,1 pkt.	Hans-Georg Aschenbach
12.	11 lutego	1987	Oberstdorf	Schattenbergschanze	K-115	–	Piotr Fijas	103,5 m	113,5 m	196,8 pkt.	19,2 pkt.	Andreas Felder
14.	11 lutego	1987	Oberstdorf	Schattenbergschanze	K-90	–	Jan Kowal	85,5 m	86,5 m	205,2 pkt.	19,2 pkt.	Jiří Parma
10.	12 marca	1995	Thunder Bay	Normal Thunder	K-90	–	Adam Małysz	85,0 m	88,5 m	217,5 pkt.	48,5 pkt.	Takanobu Okabe
11.	18 marca	1995	Thunder Bay	Big Thunder	K-120	–	Adam Małysz	108,0 m	115,5 m	201,3 pkt.	71,3 pkt.	Tommy Ingebrigtsen
5.	22 lutego	1997	Trondheim	Granåsen	K-90	–	Robert Mateja	94,5 m	98,5 m	254,0 pkt.	9,5 pkt.	Janne Ahonen
14.	22 lutego	1997	Trondheim	Granåsen	K-90	–	Adam Małysz	91,0 m	95,5 m	246,0 pkt.	17,5 pkt.	Janne Ahonen
2.	19 lutego	2001	Lahti	Salpausselkä	K-116	–	Adam Małysz	126,0 m	128,5 m	273,5 pkt.	2,8 pkt.	Martin Schmitt
1.	23 lutego	2001	Lahti	Salpausselkä	K-90	–	Adam Małysz	89,5 m	98,0 m	246,0 pkt.	–
15.	23 lutego	2001	Lahti	Salpausselkä	K-90	–	Wojciech Skupień	84,5 m	84,0 m	201,0 pkt.	45,0 pkt.	Adam Małysz
1.	22 lutego	2003	Predazzo	Trampolino Dal Ben	K-120	–	Adam Małysz	134,0 m	136,0 m	289,0 pkt.	–
1.	28 lutego	2003	Predazzo	Trampolino Dal Ben	K-90	–	Adam Małysz	104,0 m	107,5 m	279,0 pkt.	–
6.	19 lutego	2005	Oberstdorf	Schattenbergschanze	K-90	HS-100	Adam Małysz	94,5 m	93,0 m	246,0 pkt.	10,0 pkt.	Rok Benkovič
11.	25 lutego	2005	Oberstdorf	Schattenbergschanze	K-120	HS-137	Adam Małysz	138,5 m	129,0 m	280,5 pkt.	32,7 pkt.	Janne Ahonen
4.	24 lutego	2007	Sapporo	Ōkurayama	K-120	HS-134	Adam Małysz	123,0 m	133,0 m	258,3 pkt.	7,8 pkt.	Simon Ammann
13.	24 lutego	2007	Sapporo	Ōkurayama	K-120	HS-134	Kamil Stoch	117,5 m	121,0 m	221,3 pkt.	39,8 pkt.	Simon Ammann
1.	3 marca	2007	Sapporo	Miyanomori	K-90	HS-98	Adam Małysz	102,0 m	99,5 m	277,0 pkt.	–
11.	3 marca	2007	Sapporo	Miyanomori	K-90	HS-98	Kamil Stoch	92,5 m	93,0 m	238,5 pkt.	38,5 pkt.	Adam Małysz
4.	21 lutego	2009	Liberec	Ještěd	K-90	HS-100	Kamil Stoch	99,5 m	100,5 m	270,0 pkt.	12,0 pkt.	Wolfgang Loitzl
12.	27 lutego	2009	Liberec	Ještěd	K-120	HS-134	Adam Małysz	127,0 m	–	127,6 pkt.	13,7 pkt.	Andreas Küttel
3.	26 lutego	2011	Oslo	Midtstubakken	K-95	HS-106	Adam Małysz	97,5 m	102,0 m	252,2 pkt.	17,0 pkt.	Thomas Morgenstern
6.	26 lutego	2011	Oslo	Midtstubakken	K-95	HS-106	Kamil Stoch	94,0 m	101,0 m	240,5 pkt.	28,7 pkt.	Thomas Morgenstern
11.	3 marca	2011	Oslo	Holmenkollbakken	K-120	HS-134	Adam Małysz	126,5 m	130,5 m	257,6 pkt.	19,9 pkt.	Gregor Schlierenzauer
8.	23 lutego	2013	Predazzo	Trampolino Dal Ben	K-95	HS-106	Kamil Stoch	102,0 m	97,0 m	237,4 pkt.	15,2 pkt.	Anders Bardal
11.	23 lutego	2013	Predazzo	Trampolino Dal Ben	K-95	HS-106	Maciej Kot	101,5 m	97,0 m	234,7 pkt.	17,9 pkt.	Anders Bardal
1.	28 lutego	2013	Predazzo	Trampolino Dal Ben	K-120	HS-134	Kamil Stoch	131,5 m	130,0 m	295,8 pkt.	–
8.	21 lutego	2015	Falun	Lugnet	K-90	HS-100	Jan Ziobro	91,5 m	91,5 m	228,6 pkt.	24,1 pkt.	Rune Velta
9.	26 lutego	2015	Falun	Lugnet	K-120	HS-134	Piotr Żyła	123,0 m	121,5 m	229,8 pkt.	38,9 pkt.	Severin Freund
12.	26 lutego	2015	Falun	Lugnet	K-120	HS-134	Kamil Stoch	125,0 m	124,5 m	225,0 pkt.	43,7 pkt.	Severin Freund
4.	25 lutego	2017	Lahti	Salpausselkä	K-90	HS-100	Kamil Stoch	96,5 m	99,0 m	262,5 pkt.	8,3 pkt.	Stefan Kraft
5.	25 lutego	2017	Lahti	Salpausselkä	K-90	HS-100	Maciej Kot	95,0 m	95,5 m	255,1 pkt.	15,7 pkt.	Stefan Kraft
8.	25 lutego	2017	Lahti	Salpausselkä	K-90	HS-100	Dawid Kubacki	96,5 m	93,5 m	251,5 pkt.	19,3 pkt.	Stefan Kraft
3.	2 marca	2017	Lahti	Salpausselkä	K-116	HS-130	Piotr Żyła	127,5 m	131,0 m	276,7 pkt.	2,6 pkt.	Stefan Kraft
6.	2 marca	2017	Lahti	Salpausselkä	K-116	HS-130	Maciej Kot	123,5 m	126,5 m	266,9 pkt.	12,4 pkt.	Stefan Kraft
7.	2 marca	2017	Lahti	Salpausselkä	K-116	HS-130	Kamil Stoch	127,5 m	124,5 m	264,8 pkt.	14,5 pkt.	Stefan Kraft
8.	2 marca	2017	Lahti	Salpausselkä	K-116	HS-130	Dawid Kubacki	128,5 m	123,0 m	263,8 pkt.	15,5 pkt.	Stefan Kraft
5.	23 lutego	2019	Innsbruck	Bergisel	K-120	HS-130	Kamil Stoch	128,5 m	129,5 m	259,4 pkt.	20,0 pkt.	Markus Eisenbichler
12.	23 lutego	2019	Innsbruck	Bergisel	K-120	HS-130	Dawid Kubacki	128,5 m	125,5 m	240,2 pkt.	39,2 pkt.	Markus Eisenbichler
1.	1 marca	2019	Seefeld	Toni-Seelos-Olympiaschanze	K-99	HS-109	Dawid Kubacki	93,0 m	104,5 m	218,3 pkt.	–
2.	1 marca	2019	Seefeld	Toni-Seelos-Olympiaschanze	K-99	HS-109	Kamil Stoch	91,5 m	101,5 m	215,5 pkt.	2,8 pkt.	Dawid Kubacki
12.	1 marca	2019	Seefeld	Toni-Seelos-Olympiaschanze	K-99	HS-109	Stefan Hula	88,0 m	100,0 m	205,8 pkt.	12,5 pkt.	Dawid Kubacki
1.	27 lutego	2021	Oberstdorf	Schattenbergschanze	K-95	HS-106	Piotr Żyła	105,0 m	102,5 m	268,8 pkt.	–
5.	27 lutego	2021	Oberstdorf	Schattenbergschanze	K-95	HS-106	Dawid Kubacki	102,0 m	99,0 m	257,1 pkt.	11,7 pkt.	Piotr Żyła
4.	5 marca	2021	Oberstdorf	Schattenbergschanze	K-120	HS-137	Piotr Żyła	130,5 m	137,0 m	264,4 pkt.	12,1 pkt.	Stefan Kraft
15.	5 marca	2021	Oberstdorf	Schattenbergschanze	K-120	HS-137	Dawid Kubacki	130,5 m	119,0 m	235,8 pkt.	40,7 pkt.	Stefan Kraft
1.	25 lutego	2023	Planica	Srednja skakalnica	K-95	HS-102	Piotr Żyła	97,5 m	105,0 m	261,8 pkt.	–
5.	25 lutego	2023	Planica	Srednja skakalnica	K-95	HS-102	Dawid Kubacki	97,0 m	102,0 m	256,9 pkt.	4,9 pkt.	Piotr Żyła
6.	25 lutego	2023	Planica	Srednja skakalnica	K-95	HS-102	Kamil Stoch	99,0 m	102,0 m	256,3 pkt.	5,5 pkt.	Piotr Żyła
3.	3 marca	2023	Planica	Bloudkova velikanka	K-125	HS-138	Dawid Kubacki	129,0 m	135,0 m	276,2 pkt.	11,3 pkt.	Timi Zajc
4.	3 marca	2023	Planica	Bloudkova velikanka	K-125	HS-138	Kamil Stoch	131,5 m	134,5 m	272,1 pkt.	15,4 pkt.	Timi Zajc
9.	3 marca	2023	Planica	Bloudkova velikanka	K-125	HS-138	Piotr Żyła	128,5 m	133,5 m	266,0 pkt.	21,5 pkt.	Timi Zajc

Miejsca polskich skoczków w czołowej „15” mistrzostw świata w lotach narciarskich edytuj

Miejsce	Dzień	Rok	Miejscowość	Skocznia	Punkt K	HS	Zawodnik	Skok 1	Skok 2	Skok 3	Skok 4	Nota	Strata	Zwycięzca
3.	17–18 marca	1979	Planica	Velikanka	K-185	–	Piotr Fijas	149,0 m	166,0 m	152,0 m	162,0 m	704,5 pkt.	37,0 pkt.	Armin Kogler
10.	8–9 marca	1986	Tauplitz/Bad Mitterndorf	Kulm	K-185	–	Piotr Fijas	136,0 m	150,0 m	171,0 m	172,0 m	657,5 pkt.	87,5 pkt.	Andreas Felder
7.	13–14 marca	1988	Oberstdorf	im. Heiniego Klopfera	K-182	–	Piotr Fijas	169,0 m	163,0 m	–	–	334,0 pkt.	30,0 pkt.	Ole Gunnar Fidjestøl
14.	10–11 lutego	1996	Tauplitz/Bad Mitterndorf	Kulm	K-185	–	Adam Małysz	175,0 m	168,0 m	174,0 m	176,0 m	650,6 pkt.	87,5 pkt.	Andreas Goldberger
11.	21–22 lutego	2004	Planica	Velikanka	K-185	–	Adam Małysz	187,5 m	215,5 m	203,5 m	196,5 m	777,1 pkt.	55,0 pkt.	Roar Ljøkelsøy
9.	22–23 lutego	2008	Oberstdorf	im. Heiniego Klopfera	K-185	HS-213	Adam Małysz	207,5 m	211,5 m	192,5 m	196,0 m	778,0 pkt.	57,4 pkt.	Gregor Schlierenzauer
4.	19–21 marca	2010	Planica	Velikanka	K-185	HS-215	Adam Małysz	217,5 m	215,0 m	211,0 m	211,5 m	893,6 pkt.	42,2 pkt.	Simon Ammann
10.	24–25 lutego	2012	Vikersund	Vikersundbakken	K-195	HS-225	Kamil Stoch	191,0 m	211,5 m	–^[41]	–^[41]	353,9 pkt.	54,8 pkt.	Robert Kranjec
5.	14–15 marca	2014	Harrachov	Čerťák	K-185	HS-205	Kamil Stoch	186,0 m	190,0 m	–^[41]	–^[41]	363,8 pkt.	27,2 pkt.	Severin Freund
10.	14–15 marca	2014	Harrachov	Čerťák	K-185	HS-205	Maciej Kot	184,5 m	183,5 m	–^[41]	–^[41]	347,8 pkt.	43,2 pkt.	Severin Freund
15.	15–16 stycznia	2016	Tauplitz/Bad Mitterndorf	Kulm	K-200	HS-225	Dawid Kubacki	208,0 m	200,5 m	206,5 m	–^[41]	519,1 pkt.	121,0 pkt.	Peter Prevc
2.	19–20 stycznia	2018	Oberstdorf	im. Heiniego Klopfera	K-200	HS-235	Kamil Stoch	230,0 m	219,0 m	211,5 m	–^[41]	638,6 pkt.	13,3 pkt.	Daniel-André Tande
10.	19–20 stycznia	2018	Oberstdorf	im. Heiniego Klopfera	K-200	HS-235	Dawid Kubacki	207,5 m	208,0 m	215,5 m	–^[41]	589,8 pkt.	62,1 pkt.	Daniel-André Tande
13.	19–20 stycznia	2018	Oberstdorf	im. Heiniego Klopfera	K-200	HS-235	Stefan Hula	193,0 m	196,5 m	192,5 m	–^[41]	550,0 pkt.	101,9 pkt.	Daniel-André Tande
7.	11–12 grudnia	2020	Planica	Letalnica	K-200	HS-240	Piotr Żyła	221,5 m	224,5 m	227,0 m	224,5 m	828,6 pkt.	48,6 pkt.	Karl Geiger
8.	11–12 grudnia	2020	Planica	Letalnica	K-200	HS-240	Kamil Stoch	213,0 m	229,0 m	223,0 m	222,5 m	808,5 pkt.	68,7 pkt.	Karl Geiger
10.	11–12 grudnia	2020	Planica	Letalnica	K-200	HS-240	Andrzej Stękała	224,5 m	215,5 m	224,5 m	212,0 m	792,4 pkt.	84,8 pkt.	Karl Geiger
15.	11–12 grudnia	2020	Planica	Letalnica	K-200	HS-240	Dawid Kubacki	219,0 m	215,5 m	211,0 m	196,0 m	754,4 pkt.	122,8 pkt.	Karl Geiger
11.	11-12 marca	2022	Vikersund	Vikersundbakken	K-200	HS-240	Jakub Wolny	219,0 m	197,0 m	213,5 m	221,5 m	745,6 pkt.	108,6 pkt.	Marius Lindvik
15.	11-12 marca	2022	Vikersund	Vikersundbakken	K-200	HS-240	Piotr Żyła	215,0 m	187,0 m	225,0 m	209,5 m	725,7 pkt.	128,5 pkt.	Marius Lindvik

Miejsca polskich skoczków w czołowej „15” końcowych klasyfikacji Pucharu Świata edytuj

Miejsce	Sezon	Zawodnik	Punkty	Starty	Zawody	„1”	„3”	„10”	„30”	Strata	Zwycięzca
3.	1979/80	Stanisław Bobak	130 pkt.	15	25	1	4	9	14	108 pkt.	Hubert Neuper
14.	1984/85	Piotr Fijas	69 pkt.	11	22	0	1	5	10	155 pkt.	Matti Nykänen
15.	1985/86	Piotr Fijas	84 pkt.	19	25	1	3	9	15	166 pkt.	Matti Nykänen
7.	1995/96	Adam Małysz	751 pkt.	26	28	1	4	12	22	665 pkt.	Andreas Goldberger
10.	1996/97	Adam Małysz	612 pkt.	19	24	2	4	7	18	800 pkt.	Primož Peterka
1.	2000/01	Adam Małysz	1531 pkt.	20	21	11	14	18	20	–
1.	2001/02	Adam Małysz	1475 pkt.	20	22	7	14	20	20	–
1.	2002/03	Adam Małysz	1357 pkt.	25	27	3	10	22	25	–
12.	2003/04	Adam Małysz	525 pkt.	16	23	0	4	7	15	791 pkt.	Janne Ahonen
4.	2004/05	Adam Małysz	1201 pkt.	26	28	4	9	19	26	514 pkt.	Janne Ahonen
9.	2005/06	Adam Małysz	634 pkt.	17	22	1	2	11	17	517 pkt.	Jakub Janda
1.	2006/07	Adam Małysz	1453 pkt.	24	24	9	13	20	22	–
12.	2007/08	Adam Małysz	632 pkt.	25	27	0	0	13	22	1162 pkt.	Thomas Morgenstern
13.	2008/09	Adam Małysz	549 pkt.	20	27	0	3	9	19	1534 pkt.	Gregor Schlierenzauer
5.	2009/10	Adam Małysz	842 pkt.	19	23	0	6	15	19	807 pkt.	Simon Ammann
3.	2010/11	Adam Małysz	1153 pkt.	26	26	1	9	22	25	604 pkt.	Thomas Morgenstern
10.	2010/11	Kamil Stoch	739 pkt.	24	26	3	3	10	23	1018 pkt.	Thomas Morgenstern
5.	2011/12	Kamil Stoch	1078 pkt.	26	26	2	7	18	24	247 pkt.	Anders Bardal
3.	2012/13	Kamil Stoch	953 pkt.	23	27	2	5	17	22	667 pkt.	Gregor Schlierenzauer
15.	2012/13	Piotr Żyła	485 pkt.	24	27	1	2	8	18	1135 pkt.	Gregor Schlierenzauer
1.	2013/14	Kamil Stoch	1420 pkt.	26	28	6	12	21	25	–
9.	2014/15	Kamil Stoch	820 pkt.	18	31	2	5	13	17	909 pkt.	Severin Freund
2.	2016/17	Kamil Stoch	1524 pkt.	26	26	7	12	22	26	141 pkt.	Stefan Kraft
5.	2016/17	Maciej Kot	985 pkt.	26	26	2	3	15	26	680 pkt.	Stefan Kraft
11.	2016/17	Piotr Żyła	634 pkt.	26	26	0	1	13	26	1031 pkt.	Stefan Kraft
1.	2017/18	Kamil Stoch	1443 pkt.	22	22	9	13	18	21	–
9.	2017/18	Dawid Kubacki	633 pkt.	22	22	0	3	12	21	810 pkt.	Kamil Stoch
13.	2017/18	Stefan Hula	431 pkt.	22	22	0	0	5	20	1012 pkt.	Kamil Stoch
3.	2018/19	Kamil Stoch	1288 pkt.	28	28	2	9	21	27	797 pkt.	Ryōyū Kobayashi
4.	2018/19	Piotr Żyła	1131 pkt.	28	28	0	7	20	26	954 pkt.	Ryōyū Kobayashi
5.	2018/19	Dawid Kubacki	988 pkt.	28	28	1	6	15	27	1097 pkt.	Ryōyū Kobayashi
4.	2019/20	Dawid Kubacki	1169 pkt.	27	27	3	10	18	25	490 pkt.	Stefan Kraft
5.	2019/20	Kamil Stoch	1031 pkt.	27	27	3	5	18	27	628 pkt.	Stefan Kraft
11.	2019/20	Piotr Żyła	617 pkt.	27	27	1	1	13	22	1042 pkt.	Stefan Kraft
3.	2020/21	Kamil Stoch	955 pkt.	23	25	3	8	12	21	617 pkt.	Halvor Egner Granerud
7.	2020/21	Piotr Żyła	825 pkt.	22	25	0	5	15	21	747 pkt.	Halvor Egner Granerud
8.	2020/21	Dawid Kubacki	786 pkt.	23	25	1	4	14	22	786 pkt.	Halvor Egner Granerud
14.	2021/22	Piotr Żyła	480 pkt.	25	28	0	3	5	21	1141 pkt.	Ryōyū Kobayashi
4.	2022/23	Dawid Kubacki	1592 pkt.	27	32	6	15	23	27	536 pkt.	Halvor Egner Granerud
6.	2022/23	Piotr Żyła	984 pkt.	31	32	0	4	20	30	1144 pkt.	Halvor Egner Granerud
14.	2022/23	Kamil Stoch	608 pkt.	27	32	0	0	13	25	1520 pkt.	Halvor Egner Granerud

Miejsca na podium w konkursach Pucharu Świata edytuj

Osobny artykuł: Lista podiów reprezentacji Polski w Pucharze Świata w skokach narciarskich.

Miejsca polskich skoczków w czołowej „15” końcowych klasyfikacji Turnieju Czterech Skoczni edytuj

Miejsce	Sezon	Zawodnik	Punkty	„1”	„3”	„10”	„30”	Strata	Zwycięzca
9.	1956/57	Władysław Tajner	810,9 pkt.	0	0	1	4	55,1 pkt.	Pentti Uotinen
15.	1957/58	Stanisław Gąsienica-Daniel	797,0 pkt.	0	0	0	4	65,1 pkt.	Helmut Recknagel
5.	1961/62	Antoni Wieczorek	839,4 pkt.	0	0	2	4	25,7 pkt.	Eino Kirjonen
7.	1962/63	Antoni Łaciak	759,9 pkt.	0	0	1	4	110,8 pkt.	Toralf Engan
7.	1963/64	Józef Przybyła	828,2 pkt.	0	2	3	3	39,0 pkt.	Veikko Kankkonen
5.	1964/65	Józef Przybyła	703,0 pkt.	0	1	2	4	67,5 pkt.	Torgeir Brandtzæg
11.	1964/65	Ryszard Witke	779,0 pkt.	0	0	1	4	67,5 pkt.	Torgeir Brandtzæg
10.	1965/66	Piotr Wala	782,2 pkt.	0	0	1	4	87,3 pkt.	Veikko Kankkonen
9.	1966/67	Józef Przybyła	811,9 pkt.	0	0	1	4	98,1 pkt.	Bjørn Wirkola
10.	1967/68	Ryszard Witke	791,0 pkt.	0	0	1	3	85,8 pkt.	Bjørn Wirkola
15.	1970/71	Stanisław Gąsienica-Daniel	837,4 pkt.	0	0	1	3	108,4 pkt.	Jiří Raška
11.	1973/74	Tadeusz Pawlusiak	860,8 pkt.	0	0	2	4	110,0 pkt.	Hans-Georg Aschenbach
5.	1974/75	Stanisław Bobak	839,4 pkt.	0	1	2	4	39,6 pkt.	Willi Pürstl
6.	1975/76	Stanisław Bobak	851,4 pkt.	0	1	2	4	68,8 pkt.	Jochen Danneberg
10.	1978/79	Piotr Fijas	737,2 pkt.	0	1	1	3	78,4 pkt.	Pentti Kokkonen
8.	1979/80	Piotr Fijas	886,2 pkt.	0	1	2	4	53,9 pkt.	Hubert Neuper
13.	1982/83	Piotr Fijas	911,4 pkt.	0	0	1	3	78,4 pkt.	Matti Nykänen
7.	1984/85	Piotr Fijas	793,2 pkt.	0	1	2	4	62,1 pkt.	Jens Weißflog
7.	1985/86	Piotr Fijas	792,0 pkt.	0	1	3	4	45,3 pkt.	Ernst Vettori
8.	1996/97	Adam Małysz	891,5 pkt.	0	1	2	4	80,0 pkt.	Primož Peterka
1.	2000/01	Adam Małysz	1045,9 pkt.	2	3	4	4	–
13.	2000/01	Wojciech Skupień	751,3 pkt.	0	0	0	4	294,6 pkt.	Adam Małysz
4.	2001/02	Adam Małysz	992,8 pkt.	0	2	4	4	84,8 pkt.	Sven Hannawald
3.	2002/03	Adam Małysz	959,7 pkt.	0	1	3	4	40,2 pkt.	Janne Ahonen
15.	2003/04	Adam Małysz	908,6 pkt.	0	0	1	4	158,0 pkt.	Sigurd Pettersen
4.	2004/05	Adam Małysz	985,3 pkt.	0	2	3	4	58,0 pkt.	Janne Ahonen
7.	2006/07	Adam Małysz	906,5 pkt.	0	1	3	4	55,4 pkt.	Anders Jacobsen
15.	2006/07	Kamil Stoch	810,9 pkt.	0	0	1	4	151,0 pkt.	Anders Jacobsen
4.	2007/08	Adam Małysz	979,9 pkt.	0	0	3	4	105,9 pkt.	Janne Ahonen
9.	2009/10	Adam Małysz	979,9 pkt.	0	0	2	4	94,3 pkt.	Andreas Kofler
6.	2010/11	Adam Małysz	875,2 pkt.	0	2	3	4	83,6 pkt.	Thomas Morgenstern
15.	2010/11	Kamil Stoch	810,4 pkt.	0	0	1	4	148,4 pkt.	Thomas Morgenstern
8.	2011/12	Kamil Stoch	843,0 pkt.	0	0	3	4	90,8 pkt.	Gregor Schlierenzauer
4.	2012/13	Kamil Stoch	1027,2 pkt.	0	1	3	4	73,0 pkt.	Gregor Schlierenzauer
7.	2013/14	Kamil Stoch	938,2 pkt.	0	1	3	4	74,4 pkt.	Thomas Diethart
12.	2013/14	Maciej Kot	858,5 pkt.	0	0	0	4	154,1 pkt.	Thomas Diethart
10.	2014/15	Kamil Stoch	1009,4 pkt.	0	0	2	4	97,3 pkt.	Stefan Kraft
1.	2016/17	Kamil Stoch	997,8 pkt.	1	3	4	4	–
2.	2016/17	Piotr Żyła	962,5 pkt.	0	1	4	4	35,3 pkt.	Kamil Stoch
4.	2016/17	Maciej Kot	934,3 pkt.	0	0	3	4	63,5 pkt.	Kamil Stoch
15.	2016/17	Dawid Kubacki	875,6 pkt.	0	0	0	4	122,2 pkt.	Kamil Stoch
1.	2017/18	Kamil Stoch	1108,8 pkt.	4	4	4	4	–
6.	2017/18	Dawid Kubacki	1003,0 pkt.	0	1	2	4	105,8 pkt.	Kamil Stoch
12.	2017/18	Stefan Hula	957,0 pkt.	0	0	1	4	151,8 pkt.	Kamil Stoch
15.	2017/18	Piotr Żyła	914,5 pkt.	0	0	0	4	194,3 pkt.	Kamil Stoch
4.	2018/19	Dawid Kubacki	1010,8 pkt.	0	2	3	4	87,2 pkt.	Ryōyū Kobayashi
6.	2018/19	Kamil Stoch	994,0 pkt.	0	0	3	4	104,0 pkt.	Ryōyū Kobayashi
1.	2019/20	Dawid Kubacki	1131,6 pkt.	1	4	4	4	–
13.	2019/20	Kamil Stoch	1023,6 pkt.	0	0	0	4	108,0 pkt.	Dawid Kubacki
14.	2019/20	Piotr Żyła	1016,7 pkt.	0	0	1	4	114,9 pkt.	Dawid Kubacki
1.	2020/21	Kamil Stoch	1110,6 pkt.	2	3	4	4	–
3.	2020/21	Dawid Kubacki	1057,8 pkt.	1	2	2	4	52,8 pkt.	Kamil Stoch
5.	2020/21	Piotr Żyła	1037,2 pkt.	0	1	3	4	73,4 pkt.	Kamil Stoch
6.	2020/21	Andrzej Stękała	1032,5 pkt.	0	0	3	4	78,1 pkt.	Kamil Stoch
15.	2021/22	Piotr Żyła	889,5 pkt.	0	0	0	3	272,8 pkt.	Ryōyū Kobayashi
2.	2022/23	Dawid Kubacki	1158,2 pkt	1	4	4	4	33,0 pkt	Halvor Egner Granerud
4.	2022/23	Piotr Żyła	1090,0 pkt	0	1	4	4	101,2 pkt	Halvor Egner Granerud
5.	2022/23	Kamil Stoch	1087,9 pkt	0	0	4	4	103,3 pkt	Halvor Egner Granerud

Zwycięstwa w konkursach Turnieju Czterech Skoczni edytuj

Nr	Dzień	Rok	Miejscowość	Skocznia	Punkt K	HS	Zawodnik	Skok 1	Skok 2	Nota
1.	4 stycznia	2001	Innsbruck	Bergisel	K-108	–	Adam Małysz	111,5 m	118,5 m	259,2 pkt.
2.	6 stycznia	2001	Bischofshofen	im. Paula Ausserleitnera	K-120	–	Adam Małysz	127,0 m	134,0 m	274,8 pkt.
3.	6 stycznia	2017	Bischofshofen	im. Paula Ausserleitnera	K-125	HS-140	Kamil Stoch	134,5 m	138,5 m	289,2 pkt.
4.	30 grudnia	2017	Oberstdorf	Schattenbergschanze	K-120	HS-137	Kamil Stoch	126,0 m	137,0 m	279,7 pkt.
5.	1 stycznia	2018	Garmisch-Partenkirchen	Große Olympiaschanze	K-125	HS-140	Kamil Stoch	135,5 m	139,5 m	283,4 pkt.
6.	4 stycznia	2018	Innsbruck	Bergisel	K-120	HS-130	Kamil Stoch	130,0 m	128,5 m	270,1 pkt.
7.	6 stycznia	2018	Bischofshofen	im. Paula Ausserleitnera	K-125	HS-140	Kamil Stoch	132,5 m	137,0 m	275,6 pkt.
8.	6 stycznia	2020	Bischofshofen	im. Paula Ausserleitnera	K-125	HS-142	Dawid Kubacki	143,0 m	140,5 m	300,9 pkt.
9.	1 stycznia	2021	Garmisch-Partenkirchen	Große Olympiaschanze	K-125	HS-140	Dawid Kubacki	139,0 m	144,0 m	282,1 pkt.
10.	3 stycznia	2021	Innsbruck	Bergisel	K-120	HS-128	Kamil Stoch	127,5 m	130,0 m	261,6 pkt.
11.	6 stycznia	2021	Bischofshofen	im. Paula Ausserleitnera	K-125	HS-142	Kamil Stoch	139,0 m	140,0 m	300,7 pkt.
12.	4 stycznia	2023	Innsbruck	Bergisel	K-120	HS-128	Dawid Kubacki	127,0 m	121,5 m	265,2 pkt

Miejsca polskich skoczków w czołowej „15” końcowych klasyfikacji Letniego Grand Prix edytuj

Miejsce	Sezon	Zawodnik	Liczba punktów	Liczba startów	Zawody	„1”	„3”	„10”	„30”	Strata	Zwycięzca
6.	1996	Adam Małysz	133 pkt.	5	5	0	2	2	3	72 pkt.	Ari-Pekka Nikkola
1.	2001	Adam Małysz	397 pkt.	7	7	1	3	7	7	–
12.	2001	Wojciech Skupień	136 pkt.	7	7	0	0	2	7	261 pkt.	Adam Małysz
10.	2002	Adam Małysz	126 pkt.	3	6	0	0	3	3	434 pkt.	Andreas Widhölzl
1.	2004	Adam Małysz	520 pkt.	7	7	4	5	6	7	–
11.	2005	Kamil Stoch	166 pkt.	7	8	0	0	2	7	440 pkt.	Jakub Janda
1.	2006	Adam Małysz	545 pkt.	7	10	4	5	7	7	–
2.	2007	Adam Małysz	460 pkt.	6	10	1	5	6	6	109 pkt.	Thomas Morgenstern
12.	2007	Kamil Stoch	181 pkt.	7	10	1	1	2	6	368 pkt.	Thomas Morgenstern
14.	2008	Łukasz Rutkowski	146 pkt.	8	10	0	1	1	7	524 pkt.	Gregor Schlierenzauer
3.	2009	Adam Małysz	294 pkt.	6	9	0	3	4	6	243 pkt.	Simon Ammann
2.	2010	Kamil Stoch	500 pkt.	6	9	3	6	6	6	30 pkt.	Daiki Itō
3.	2010	Adam Małysz	480 pkt.	7	9	3	4	6	6	50 pkt.	Daiki Itō
5.	2010	Dawid Kubacki	348 pkt.	9	9	0	2	6	8	182 pkt.	Daiki Itō
2.	2011	Kamil Stoch	505 pkt.	8	11	2	6	7	8	115 pkt.	Thomas Morgenstern
5.	2011	Piotr Żyła	298 pkt.	9	11	0	2	4	8	322 pkt.	Thomas Morgenstern
9.	2011	Maciej Kot	222 pkt.	8	11	0	0	4	8	398 pkt.	Thomas Morgenstern
5.	2012	Maciej Kot	310 pkt.	5	9	2	2	4	5	139 pkt.	Andreas Wank
8.	2012	Dawid Kubacki	222 pkt.	7	9	0	1	4	6	221 pkt.	Andreas Wank
5.	2013	Krzysztof Biegun	290 pkt.	6	11	1	2	5	6	150 pkt.	Andreas Wellinger
8.	2013	Maciej Kot	248 pkt.	5	11	0	2	5	5	192 pkt.	Andreas Wellinger
9.	2013	Kamil Stoch	227 pkt.	5	11	1	1	4	4	213 pkt.	Andreas Wellinger
5.	2014	Piotr Żyła	224 pkt.	5	9	0	2	3	5	197 pkt.	Jernej Damjan
5.	2015	Dawid Kubacki	281 pkt.	5	11	2	2	4	5	280 pkt.	Kento Sakuyama
9.	2015	Piotr Żyła	232 pkt.	7	11	0	1	3	7	329 pkt.	Kento Sakuyama
9.	2015	Kamil Stoch	232 pkt.	7	11	0	1	6	6	329 pkt.	Kento Sakuyama
1.	2016	Maciej Kot	580 pkt.	6	10	5	6	6	6	–
3.	2016	Kamil Stoch	315 pkt.	6	10	0	3	5	6	265 pkt.	Maciej Kot
13.	2016	Dawid Kubacki	186 pkt.	6	10	0	1	3	5	394 pkt.	Maciej Kot
1.	2017	Dawid Kubacki	500 pkt.	5	9	5	5	5	5	–
4.	2017	Maciej Kot	270 pkt.	5	9	0	2	4	5	230 pkt.	Dawid Kubacki
8.	2017	Piotr Żyła	200 pkt.	5	9	0	2	3	4	300 pkt.	Dawid Kubacki
10.	2017	Stefan Hula	175 pkt.	5	9	0	0	4	5	325 pkt.	Dawid Kubacki
3.	2018	Piotr Żyła	382 pkt.	6	9	1	3	5	6	173 pkt.	Jewgienij Klimow
4.	2018	Kamil Stoch	376 pkt.	6	9	3	3	4	6	179 pkt.	Jewgienij Klimow
8.	2018	Dawid Kubacki	257 pkt.	6	9	0	1	6	6	298 pkt.	Jewgienij Klimow
9.	2018	Stefan Hula	197 pkt.	6	9	0	0	5	6	358 pkt.	Jewgienij Klimow
11.	2018	Jakub Wolny	166 pkt.	6	9	0	0	4	6	389 pkt.	Jewgienij Klimow
15.	2018	Maciej Kot	113 pkt.	6	9	0	0	2	6	442 pkt.	Jewgienij Klimow
1.	2019	Dawid Kubacki	305 pkt.	4	8	1	3	4	4	–
8.	2019	Piotr Żyła	205 pkt.	4	8	0	2	4	4	100 pkt.	Dawid Kubacki
15.	2019	Kamil Stoch	376 pkt.	4	8	1	1	1	4	167 pkt.	Dawid Kubacki
2.	2021	Dawid Kubacki	242 pkt.	4	8	1	2	4	4	138 pkt.	Halvor Egner Granerud
1.	2022	Dawid Kubacki	380 pkt.	4	6	3	4	4	4	–
3.	2022	Kamil Stoch	182 pkt.	3	6	1	2	2	3	198 pkt.	Dawid Kubacki
4.	2022	Paweł Wąsek	175 pkt.	5	6	0	1	4	4	205 pkt.	Dawid Kubacki
10.	2022	Jakub Wolny	117 pkt.	3	6	0	1	2	3	263 pkt.	Dawid Kubacki
14.	2022	Maciej Kot	86 pkt.	3	6	0	0	2	3	294 pkt.	Dawid Kubacki

Zwycięstwa w konkursach edytuj

Zobacz też: Lista podiów reprezentacji Polski w Letnim Grand Prix w skokach narciarskich.

Nr	Dzień	Rok	Miejscowość	Skocznia	Punkt K	HS	Zawodnik	Skok 1	Skok 2	Nota
1.	11 sierpnia	2001	Hinterzarten	Adlerschanze	K-95	–	Adam Małysz	106,0 m	103,5 m	272,5 pkt.
2.	31 lipca	2004	Hinterzarten	Adlerschanze	K-95	HS-108	Adam Małysz	110,5 m	105,0 m	277,5 pkt.
3.	7 sierpnia	2004	Courchevel	Tremplin Le Praz	K-120	HS-132	Adam Małysz	128,0 m	126,0 m	257,7 pkt.
4.	4 września	2004	Zakopane	Wielka Krokiew	K-120	HS-134	Adam Małysz	134,0 m	124,0 m	267,9 pkt.
5.	8 września	2004	Predazzo	Trampolino Dal Ben	K-120	HS-134	Adam Małysz	134,0 m	129,5 m	274,8 pkt.
6.	8 sierpnia	2006	Predazzo	Trampolino Dal Ben	K-120	HS-134	Adam Małysz	128,5 m	129,0 m	265,5 pkt.
7.	26 sierpnia	2006	Zakopane	Wielka Krokiew	K-120	HS-134	Adam Małysz	127,0 m	128,0 m	257,0 pkt.
8.	30 września	2006	Klingenthal	Vogtland Arena	K-125	HS-140	Adam Małysz	131,0 m	135,5 m	262,7 pkt.
9.	3 października	2006	Oberhof	im. Hansa Rennera	K-120	HS-140	Adam Małysz	132,5 m	135,5 m	285,9 pkt.
10.	25 sierpnia	2007	Zakopane	Wielka Krokiew	K-120	HS-134	Adam Małysz	139,5 m	133,5 m	296,4 pkt.
11.	3 października	2007	Oberhof	im. Hansa Rennera	K-120	HS-140	Kamil Stoch	135,0 m	140,0 m	295,5 pkt.
12.	8 sierpnia	2010	Hinterzarten	Adlerschanze	K-95	HS-108	Adam Małysz	103,5 m	107,0 m	265,7 pkt.
13.	20 sierpnia	2010	Wisła	im. Adama Małysza	K-120	HS-134	Adam Małysz	131,0 m	129,0 m	269,9 pkt.
14.	21 sierpnia	2010	Wisła	im. Adama Małysza	K-120	HS-134	Kamil Stoch	131,0 m	129,0 m	261,5 pkt.
15.	29 sierpnia	2010	Hakuba	Olimpijska	K-120	HS-131	Kamil Stoch	129,5 m	130,5 m	282,3 pkt.
16.	1 października	2010	Liberec	Ještěd	K-120	HS-134	Adam Małysz	126,0 m	127,5 m	273,1 pkt.
17.	3 października	2010	Klingenthal	Vogtland Arena	K-125	HS-140	Kamil Stoch	133,5 m	143,5 m	260,7 pkt.
18.	14 sierpnia	2011	Einsiedeln	im. Andreasa Küttela	K-105	HS-117	Kamil Stoch	118,0 m	–	137,0 pkt.
19.	3 października	2011	Klingenthal	Vogtland Arena	K-125	HS-140	Kamil Stoch	140,5 m	135,5 m	279,3 pkt.
20.	21 lipca	2012	Wisła	im. Adama Małysza	K-120	HS-134	Maciej Kot	128,0 m	123,0 m	252,2 pkt.
21.	30 września	2012	Hinzenbach	Aigner-Schanze	K-85	HS-94	Maciej Kot	87,5 m	88,5 m	230,1 pkt.
22.	17 sierpnia	2013	Einsiedeln	im. Andreasa Küttela	K-105	HS-117	Kamil Stoch	116,0 m	113,0 m	263,7 pkt.
23.	23 sierpnia	2013	Hakuba	Olimpijska	K-120	HS-131	Krzysztof Biegun	130,0 m	129,0 m	264,6 pkt.
24.	1 sierpnia	2015	Wisła	im. Adama Małysza	K-120	HS-134	Dawid Kubacki	130,0 m	133,0 m	274,9 pkt.
25.	8 sierpnia	2015	Hinterzarten	Adlerschanze	K-95	HS-108	Dawid Kubacki	103,5 m	100,5 m	266,5 pkt.
26.	16 lipca	2016	Courchevel	Tremplin Le Praz	K-120	HS-132	Maciej Kot	129,5 m	126,5 m	275,1 pkt.
27.	23 lipca	2016	Wisła	im. Adama Małysza	K-120	HS-134	Maciej Kot	133,5 m	127,0 m	250,3 pkt.
28.	6 sierpnia	2016	Einsiedeln	im. Andreasa Küttela	K-105	HS-117	Maciej Kot	115,0 m	118,0 m	277,0 pkt.
29.	1 października	2016	Hinzenbach	Aigner-Schanze	K-85	HS-94	Maciej Kot	92,0 m	93,0 m	257,2 pkt.
30.	2 października	2016	Klingenthal	Vogtland Arena	K-125	HS-140	Maciej Kot	140,0 m	143,5 m	283,3 pkt.
31.	15 lipca	2017	Wisła	im. Adama Małysza	K-120	HS-134	Dawid Kubacki	128,0 m	132,5 m	255,6 pkt.
32.	29 lipca	2017	Hinterzarten	Adlerschanze	K-95	HS-108	Dawid Kubacki	105,0 m	104,5 m	283,3 pkt.
33.	12 sierpnia	2017	Courchevel	Tremplin Le Praz	K-120	HS-132	Dawid Kubacki	133,5 m	127,0 m	274,2 pkt.
34.	1 października	2017	Hinzenbach	Aigner-Schanze	K-85	HS-94	Dawid Kubacki	88,5 m	94,5 m	251,9 pkt.
35.	3 października	2017	Klingenthal	Vogtland Arena	K-125	HS-140	Dawid Kubacki	140,0 m	130,0 m	262,5 pkt.
36.	22 lipca	2018	Wisła	im. Adama Małysza	K-120	HS-134	Kamil Stoch	132,0 m	126,5 m	280,6 pkt.
37.	28 lipca	2018	Hinterzarten	Adlerschanze	K-95	HS-108	Kamil Stoch	110,0 m	106,5 m	271,1 pkt.
38.	4 sierpnia	2018	Einsiedeln	im. Andreasa Küttela	K-105	HS-117	Kamil Stoch	114,5 m	112,5 m	267,3 pkt.^[b]
39.	4 sierpnia	2018	Einsiedeln	im. Andreasa Küttela	K-105	HS-117	Piotr Żyła	115,0 m	112,5 m	267,3 pkt.^[c]
40.	18 sierpnia	2019	Zakopane	Wielka Krokiew	K-125	HS-140	Kamil Stoch	137,5 m	132,5 m	250,8 pkt.
41.	29 września	2019	Hinzenbach	Aigner-Schanze	K-85	HS-90	Dawid Kubacki	92,0 m	86,0 m	244,4 pkt.
42.	22 sierpnia	2020	Wisła	im. Adama Małysza	K-120	HS-134	Dawid Kubacki	126,5 m	128,0 m	275,6 pkt.
43.	23 sierpnia	2020	Wisła	im. Adama Małysza	K-120	HS-134	Dawid Kubacki	131,5 m	127,0 m	275,9 pkt.
44.	17 lipca	2021	Wisła	im. Adama Małysza	K-120	HS-134	Jakub Wolny	123,5 m	126,5 m	261,2 pkt.
45.	18 lipca	2021	Wisła	im. Adama Małysza	K-120	HS-134	Dawid Kubacki	128,5 m	128,5 m	264,6 pkt.
46.	23 lipca	2022	Wisła	im. Adama Małysza	K-120	HS-134	Dawid Kubacki	123,5 m	134,5 m	261,3 pkt.
47.	24 lipca	2022	Wisła	im. Adama Małysza	K-120	HS-134	Kamil Stoch	132,5 m	126,5 m	256,6 pkt.
48.	25 września	2022	Hinzenbach	Aigner-Schanze	K-85	HS-90	Dawid Kubacki	94,0 m	93,5 m	265,7 pkt.
49.	2 października	2022	Klingenthal	Vogtland Arena	K-125	HS-140	Dawid Kubacki	135,0 m	138,0 m	271,8 pkt.

Miejsca polskich skoczków w czołowej „15” końcowych klasyfikacji Turnieju Czterech Narodów edytuj

Miejsce	Sezon	Zawodnik	Liczba punktów	Liczba startów	Zawody	„1”	„3”	„10”	„30”	Strata	Zwycięzca
2.	2006	Adam Małysz	994,3 pkt.	4	4	1	2	4	4	7,7 pkt.	Andreas Kofler
2.	2007	Adam Małysz	1014,7 pkt.	4	4	0	4	4	4	3,1 pkt.	Thomas Morgenstern
15.	2008	Maciej Kot	780,7 pkt.	4	4	0	0	0	4	132,5 pkt.	Gregor Schlierenzauer
2.	2009	Adam Małysz	1002 pkt.	4	4	0	2	3	4	22,1 pkt.	Simon Ammann
1.	2010	Adam Małysz	648,6 pkt.	3	3	1	2	3	3	–
8.	2010	Dawid Kubacki	587,3 pkt.	3	3	0	0	2	3	61,3 pkt.	Adam Małysz
12.	2010	Stefan Hula	558,3 pkt.	3	3	0	0	0	3	90,3 pkt.	Adam Małysz

Zwycięstwa w konkursach edytuj

Nr	Dzień	Rok	Miejscowość	Skocznia	Punkt K	HS	Zawodnik	Skok 1	Skok 2	Nota
1.^[42]	8 sierpnia	2006	Val di Fiemme/Predazzo	Trampolino Dal Ben	K-120	HS-134	Adam Małysz	128,5 m	129,0 m	265,5 pkt.
2.^[43]	8 sierpnia	2010	Hinterzarten	Adlerschanze	K-95	HS-108	Adam Małysz	103,5 m	107,0 m	265,6 pkt.

Miejsca polskich skoczków w czołowej „15” końcowych klasyfikacji Pucharu Kontynentalnego edytuj

Miejsce	Sezon	Zawodnik	Punkty	Starty	Zawody	„1”	„3”	„10”	„30”	Strata	Zwycięzca
8.	2005/2006	Rafał Śliż	478 pkt.	15	31	1	3	7	11	593 pkt.	Anders Bardal
12.	2009/2010	Rafał Śliż	445 pkt.	15	26	1	5	6	10	702 pkt.	David Unterberger
8.	2012/2013	Jan Ziobro	548 pkt.	20	27	0	4	11	15	119 pkt.	Anže Semenič
14.	2013/2014	Stefan Hula	339 pkt.	20	24	0	1	4	17	464 pkt.	Manuel Fettner
8.	2014/2015	Dawid Kubacki	466 pkt.	8	26	2	5	7	8	435 pkt.	Anže Semenič
15.	2014/2015	Maciej Kot	403 pkt.	13	26	1	3	5	9	498 pkt.	Anže Semenič
7.	2017/2018	Tomasz Pilch	575 pkt.	17	28	2	3	8	15	527 pkt.	Marius Lindvik
2.	2018/2019	Aleksander Zniszczoł	895 pkt.	21	28	3	4	15	20	82 pkt.	Clemens Aigner
15.	2018/2019	Andrzej Stękała	394 pkt.	25	28	0	2	6	18	583 pkt.	Clemens Aigner
12.	2019/2020	Paweł Wąsek	363 pkt.	18	21	0	3	5	14	722 pkt.	Clemens Leitner
13.	2019/2020	Maciej Kot	358 pkt.	9	21	2	2	5	9	727 pkt.	Clemens Leitner
4.	2020/2021	Aleksander Zniszczoł	527 pkt.	12	19	2	2	10	11	267 pkt.	Markus Schiffner
6.	2020/2021	Stefan Hula	476 pkt.	17	19	2	3	6	14	318 pkt.	Markus Schiffner
9.	2020/2021	Maciej Kot	435 pkt.	15	19	0	1	9	15	359 pkt.	Markus Schiffner
12.	2020/2021	Tomasz Pilch	363 pkt.	13	19	1	2	5	12	431 pkt.	Markus Schiffner
15.	2021/2022	Kacper Juroszek	382 pkt.	14	26	1	2	4	12	628 pkt.	Thomas Lackner

Zwycięstwa w konkursach edytuj

Zobacz też: Lista podiów reprezentacji Polski w Pucharze Kontynentalnym w skokach narciarskich.

Nr	Dzień	Rok	Miejscowość	Skocznia	Punkt K	HS	Zawodnik	Skok 1	Skok 2	Nota
1.^[44]	23 lutego	1992	Szczyrk	Salmopol	b.d.	–	Wojciech Skupień	80,0 m	–	102,0 pkt.
2.^[45]	10 marca	1994	Zakopane	Średnia Krokiew	K-85	–	Wojciech Skupień	81,0 m	91,0 m	234,5 pkt.
3.^[46]	13 marca	1994	Szczyrbskie Jezioro	MS 1970 A	K-120	–	Wojciech Skupień	126,0 m	–	122,8 pkt.
4.^[47]	7 stycznia	1996	Bad Goisern	Kalmberg-Schanze	K-90	–	Adam Małysz	88,0 m	92,5 m	235,5 pkt.
5.^[48]	10 marca	1996	Falun	Lugnet	K-115	–	Adam Małysz	121,5 m	117,0 m	287,0 pkt.
6.^[49]	26 września	1996	Muju	Muju Resort	K-120	–	Adam Małysz	124,0 m	120,5 m	240,6 pkt.
7.^[50]	27 września	1996	Muju	Muju Resort	K-90	–	Adam Małysz	102,5 m	92,5 m	264,0 pkt.
8.^[51]	17 sierpnia	1997	Zakopane	Średnia Krokiew	K-85	–	Wojciech Skupień	86,5 m	87,5 m	237,5 pkt.
9.^[52]	24 stycznia	1998	Liberec	Ještěd	K-120	–	Robert Mateja	122,5 m	130,0 m	256,5 pkt.
10.^[53]	16 sierpnia	1998	Zakopane	Średnia Krokiew	K-85	–	Robert Mateja	86,5 m	85,0 m	235,5 pkt.
11.^[54]	29 lipca	2000	Oberstdorf	Schattenbergschanze	K-90	–	Adam Małysz	95,0 m	96,5 m	255,5 pkt.
12.^[55]	26 stycznia	2003	Titisee-Neustadt	Hochfirstschanze	K-120	–	Robert Mateja	139,0 m	137,0 m	299,3 pkt.
13.^[56]	3 stycznia	2004	Planica	Bloudkova velikanka	K-130	–	Mateusz Rutkowski	102,5 m	97,0 m	272,5 pkt.
14.^[57]	28 grudnia	2004	Engelberg	Gross-Titlis-Schanze	K-125	HS-137	Paweł Urbański	118,5 m	–^[41]	99,4 pkt.
15.^[58]	15 stycznia	2006	Sapporo	Ōkurayama	K-120	HS-134	Rafał Śliż	122,0 m	132,0 m	254,7 pkt.
16.^[59]	4 lutego	2006	Villach	Alpenarena	K-90	HS-98	Piotr Żyła	96,5 m	99,0 m	264,0 pkt.
17.^[60]	12 stycznia	2007	Sapporo	Miyanomori	K-90	HS-100	Wojciech Skupień	90,5 m	98,0 m	244,0 pkt.
18.^[61]	11 marca	2007	Vikersund	Vikersundbakken	K-90	HS-100	Robert Mateja	92,0 m	99,5 m	247,5 pkt.
19.^[62]	25 stycznia	2009	Kranj	Bauhenk	K-100	HS-109	Rafał Śliż	109,0 m	110,0 m	263,7 pkt.
20.^[63]	20 grudnia	2009	Otepää	Tehvandi	K-90	HS-98	Grzegorz Miętus	85,5 m	99,0 m	238,5 pkt.
21.^[64]	27 lutego	2010	Wisła	im. Adama Małysza	K-120	HS-134	Adam Małysz	126,5 m	126,5 m	255,4 pkt.
22.^[65]	13 marca	2010	Ruka	Rukatunturi	K-120	HS-142	Rafał Śliż	139,0 m	144,5 m	308,8 pkt.
23.^[66]	3 lutego	2013	Planica	Bloudkova velikanka	K-125	HS-139	Stefan Hula	129,0 m	130,0 m	245,7 pkt.
24.^[67]	7 lutego	2014	Iron Mountain	Pine Mountain	K-120	HS-133	Klemens Murańka	129,5 m	127,0 m	251,5 pkt.
25.^[68]	10 stycznia	2015	Wisła	im. Adama Małysza	K-120	HS-134	Jan Ziobro	120,5 m	–	123,9 pkt.
26.^[69]	11 stycznia	2015	Wisła	im. Adama Małysza	K-120	HS-134	Maciej Kot	125,0 m	–	126,1 pkt.
27.^[70]	25 stycznia	2015	Planica	Bloudkova velikanka	K-125	HS-139	Klemens Murańka	141,5 m	–	130,8 pkt.
28.^[71]	31 stycznia	2015	Zakopane	Wielka Krokiew	K-120	HS-134	Dawid Kubacki	125,0 m	124,5 m	260,3 pkt.
29.^[72]	7 lutego	2015	Brotterode	Inselbergschanze	K-105	HS-117	Krzysztof Biegun	112,5 m	118,0 m	272,9 pkt.
30.^[73]	7 marca	2015	Seefeld	Toni-Seelos-Olympiaschanze	K-99	HS-109	Dawid Kubacki	100,5 m	104,0 m	245,3 pkt.
31.^[74]	11 grudnia	2015	Rena	Renabakkene	K-99	HS-111	Andrzej Stękała	111,0 m	106,0 m	277,7 pkt.
32.^[75]	27 lutego	2016	Brotterode	Inselbergschanze	K-105	HS-117	Bartłomiej Kłusek	114,0 m	–	113,6 pkt.
33.^[76]	9 grudnia	2017	Whistler	Whistler Olympic Park	K-95	HS-104	Tomasz Pilch	102,5 m	101,0 m	267,7 pkt.
34.^[77]	16 grudnia	2017	Ruka	Rukatunturi	K-120	HS-142	Tomasz Pilch	131,5 m	143,5 m	298,3 pkt.
35.^[78]	17 marca	2019	Zakopane	Wielka Krokiew	K-125	HS-140	Aleksander Zniszczoł	138,5 m	134,5 m	259,6 pkt.
36.^[79]	23 marca	2019	Czajkowskij	Snieżynka	K-95	HS-102	Aleksander Zniszczoł	101,0 m	101,5 m	249,8 pkt.
37.^[80]	24 marca	2019	Czajkowskij	Snieżynka	K-125	HS-140	Aleksander Zniszczoł	138,0 m	133,5 m	274,6 pkt.
38.^[81]	26 stycznia	2020	Sapporo	Ōkurayama	K-123	HS-137	Klemens Murańka	138,0 m	133,0 m	225,3 pkt.
39.^[82]	22 lutego	2020	Predazzo	Trampolino Dal Ben	K-95	HS-104	Maciej Kot	101,0 m	104,0 m	281,1 pkt.
40.^[83]	23 lutego	2020	Predazzo	Trampolino Dal Ben	K-95	HS-104	Maciej Kot	103,0 m	104,0 m	274,3 pkt.
41.^[84]	27 grudnia	2020	Engelberg	Gross-Titlis-Schanze	K-125	HS-140	Jakub Wolny	127,0 m	133,5 m	271,4 pkt.
42.^[85]	16 stycznia	2021	Innsbruck	Bergisel	K-120	HS-130	Aleksander Zniszczoł	128,0 m	127,0 m	259,9 pkt.
43.^[86]	20 lutego	2021	Brotterode	Inselbergschanze	K-105	HS-117	Stefan Hula	113,0 m	115,5 m	269,9 pkt.
44.^[87]	21 lutego	2021	Brotterode	Inselbergschanze	K-105	HS-117	Tomasz Pilch	115,5 m	111,0 m	272,2 pkt.
45.^[88]	28 marca	2021	Czajkowskij	Snieżynka	K-125	HS-140	Aleksander Zniszczoł	122,5 m	140,5 m	229,6 pkt.
46.^[89]	28 marca	2021	Czajkowskij	Snieżynka	K-125	HS-140	Stefan Hula	137,0 m	131,5 m	246,8 pkt.
47.^[90]	13 lutego	2022	Brotterode	Inselbergschanze	K-105	HS-117	Kacper Juroszek	111,0 m	108,5 m	251,3 pkt.
48.^[91]	13 marca	2022	Zakopane	Wielka Krokiew	K-125	HS-140	Andrzej Stękała	133,5 m	140,5 m	254,3 pkt.

Miejsca polskich skoczków w czołowej „15” końcowych klasyfikacji Letniego Pucharu Kontynentalnego edytuj

Miejsce	Sezon	Zawodnik	Liczba punktów	Liczba startów	Zawody	„1”	„3”	„10”	„30”	Strata	Zwycięzca
4.	2003	Marcin Bachleda	331 pkt.	10	10	2	2	5	8	60 pkt.	Bine Norčič
15.	2003	Wojciech Skupień	157 pkt.	4	10	0	1	3	4	234 pkt.	Bine Norčič
1.	2004	Robert Mateja	480 pkt.	8	8	1	4	7	8	–
8.	2004	Adam Małysz	200 pkt.	2	8	2	2	2	2	280 pkt.	Robert Mateja
1.	2005	Marcin Bachleda	759 pkt.	12	13	3	5	12	12	–
6.	2005	Stefan Hula	307 pkt.	12	13	0	1	4	11	452 pkt.	Marcin Bachleda
7.	2005	Wojciech Skupień	290 pkt.	4	13	2	2	4	4	469 pkt.	Marcin Bachleda
15.	2006	Wojciech Skupień	165 pkt.	8	8	0	0	3	7	245 pkt.	Stefan Thurnbichler
8.	2007	Marcin Bachleda	163 pkt.	5	9	0	1	3	5	289 pkt.	Bastian Kaltenböck
15.	2008	Maciej Kot	145 pkt.	3	11	1	1	2	2	314 pkt.	Daniel Lackner
3.	2009	Marcin Bachleda	429 pkt.	7	11	2	3	7	7	51 pkt.	Robert Kranjec
9.	2009	Stefan Hula	192 pkt.	4	11	1	2	2	4	288 pkt.	Robert Kranjec
12.	2009	Adam Małysz	160 pkt.	2	11	0	2	2	2	320 pkt.	Robert Kranjec
1.	2010	Kamil Stoch	680 pkt.	7	15	6	7	7	7	–
4.	2010	Stefan Hula	364 pkt.	7	15	0	3	6	6	316 pkt.	Kamil Stoch
9.	2010	Marcin Bachleda	230 pkt.	11	15	0	0	3	9	50 pkt.	Kamil Stoch
11.	2010	Rafał Śliż	226 pkt.	8	15	1	2	2	7	454 pkt.	Kamil Stoch
12.	2010	Krzysztof Miętus	226 pkt.	7	15	0	1	4	6	454 pkt.	Kamil Stoch
1.	2011	Aleksander Zniszczoł	541 pkt.	10	10	1	2	9	10	–
5.	2011	Piotr Żyła	272 pkt.	4	10	2	2	4	4	269 pkt.	Aleksander Zniszczoł
11.	2011	Bartłomiej Kłusek	155 pkt.	10	10	0	0	2	10	486 pkt.	Aleksander Zniszczoł
8.	2012	Dawid Kubacki	240 pkt.	5	14	0	3	4	5	502 pkt.	Jan Matura
3.	2013	Krzysztof Biegun	292 pkt.	4	10	1	3	4	4	117 pkt.	Marinus Kraus
4.	2013	Klemens Murańka	273 pkt.	6	10	2	2	3	5	136 pkt.	Marinus Kraus
13.	2013	Bartłomiej Kłusek	157 pkt.	6	10	0	0	4	5	252 pkt.	Marinus Kraus
14.	2013	Aleksander Zniszczoł	148 pkt.	6	10	0	0	3	5	261 pkt.	Marinus Kraus
15.	2013	Jan Ziobro	126 pkt.	4	10	0	1	3	3	283 pkt.	Marinus Kraus
1.	2014	Jakub Wolny	515 pkt.	10	14	3	3	7	10	–
15.	2014	Aleksander Zniszczoł	185 pkt.	10	14	0	0	3	8	330 pkt.	Jakub Wolny
2.	2015	Dawid Kubacki	446 pkt.	8	14	2	3	8	8	59 pkt.	Daniel-André Tande
3.	2015	Maciej Kot	404 pkt.	8	14	0	4	7	7	101 pkt.	Daniel-André Tande
5.	2015	Stefan Hula	325 pkt.	10	14	0	1	6	10	180 pkt.	Daniel-André Tande
7.	2015	Klemens Murańka	312 pkt.	4	14	2	3	4	4	193 pkt.	Daniel-André Tande
8.	2015	Przemysław Kantyka	283 pkt.	8	14	0	1	5	8	222 pkt.	Daniel-André Tande
2.	2016	Jan Ziobro	438 pkt.	12	14	0	3	9	11	180 pkt.	Markus Eisenbichler
5.	2016	Aleksander Zniszczoł	337 pkt.	14	14	1	2	5	12	281 pkt.	Markus Eisenbichler
1.	2017	Klemens Murańka	700 pkt.	13	13	2	5	12	13	–
8.	2017	Aleksander Zniszczoł	267 pkt.	13	13	1	1	3	11	433 pkt.	Klemens Murańka
4.	2018	Aleksander Zniszczoł	410 pkt.	13	13	1	2	7	13	404 pkt.	Philipp Aschenwald
8.	2018	Przemysław Kantyka	277 pkt.	13	13	0	0	3	13	537 pkt.	Philipp Aschenwald
15.	2018	Tomasz Pilch	165 pkt.	13	13	0	0	3	9	649 pkt.	Philipp Aschenwald
1.	2019	Klemens Murańka	724 pkt.	12	16	3	7	9	12	–
6.	2019	Stefan Hula	316 pkt.	8	16	0	2	6	8	408 pkt.	Klemens Murańka
10.	2019	Andrzej Stękała	260 pkt.	12	16	0	1	4	7	464 pkt.	Klemens Murańka
12.	2019	Paweł Wąsek	256 pkt.	8	16	1	2	4	8	468 pkt.	Klemens Murańka
14.	2019	Aleksander Zniszczoł	226 pkt.	8	16	0	0	6	7	498 pkt.	Klemens Murańka
6.	2020	Aleksander Zniszczoł	72 pkt.	2	2	0	0	1	2	128 pkt.	Martin Hamann
12.	2020	Stefan Hula	46 pkt.	2	2	0	0	1	2	154 pkt.	Martin Hamann
13.	2020	Klemens Murańka	42 pkt.	2	2	0	0	1	2	158 pkt.	Martin Hamann
13.	2020	Tomasz Pilch	42 pkt.	2	2	0	0	0	2	158 pkt.	Martin Hamann
15.	2020	Paweł Wąsek	37 pkt.	2	2	0	0	1	2	163 pkt.	Martin Hamann
13.	2021	Jakub Wolny	167 pkt.	6	12	0	1	2	6	483 pkt.	Manuel Fettner
14.	2021	Stefan Hula	166 pkt.	6	12	0	0	2	6	484 pkt.	Manuel Fettner
2.	2022	Aleksander Zniszczoł	436 pkt.	7	9	1	4	7	7	224 pkt.	Michael Heyböck
12.	2022	Tomasz Pilch	164 pkt.	5	9	0	2	2	4	496 pkt.	Michael Heyböck
14.	2022	Jan Habdas	157 pkt.	7	9	0	0	3	7	503 pkt.	Michael Heyböck

Zwycięstwa w konkursach edytuj

Zobacz też: Lista podiów reprezentacji Polski w Letnim Pucharze Kontynentalnym w skokach narciarskich.

Nr	Dzień	Rok	Miejscowość	Skocznia	Punkt K	HS	Zawodnik	Skok 1	Skok 2	Nota
1.	20 lipca	2003	Calgary	Olimpijska	K-89	–	Marcin Bachleda	92,5 m	95,0 m	249,0 pkt.
2.	26 lipca	2003	Park City	Utah Olympic Park	K-120	–	Marcin Bachleda	128,5 m	134,5 m	259,9 pkt.
3.	24 lipca	2004	Oberstdorf	Schattenbergschanze	K-120	HS-137	Adam Małysz	136,0 m	134,0 m	285,0 pkt.
4.	25 lipca	2004	Oberstdorf	Schattenbergschanze	K-120	HS-137	Adam Małysz	135,0 m	130,0 m	278,0 pkt.
5.	15 sierpnia	2004	Ramsau	Mattensprunganlage	K-90	HS-98	Robert Mateja	99,0 m	93,5 m	254,0 pkt.
6.	9 lipca	2005	Velenje	Grajski grič	K-85	HS-94	Marcin Bachleda	89,0 m	90,0 m	249,5 pkt.
7.	24 lipca	2005	Einsiedeln	Andreas Küttel-Schanze	K-105	HS-117	Marcin Bachleda	112,5 m	108,5 m	252,8 pkt.
8.	1 października	2005	Park City	Utah Olympic Park	K-120	HS-134	Wojciech Skupień	122,5 m	120,0 m	229,0 pkt.
9.	2 października	2005	Park City	Utah Olympic Park	K-120	HS-134	Marcin Bachleda	137,5 m	–	140,5 pkt.
10.	8 października	2005	Lake Placid	MacKenzie Intervale	K-90	HS-100	Wojciech Skupień	94,5 m	97,5 m	257,0 pkt.
11.	6 lipca	2008	Kranj	Bauhenk	K-100	HS-109	Maciej Kot	110,5 m	104,5 m	259,5 pkt.
12.	3 września	2009	Pjongczang	Alpensia Jumping Park	K-98	HS-109	Stefan Hula	100,0 m	100,5 m	242,5 pkt.
13.	12 września	2009	Wisła	im. Adama Małysza	K-120	HS-134	Marcin Bachleda	127,0 m	129,0 m	261,3 pkt.
14.	13 września	2009	Wisła	im. Adama Małysza	K-120	HS-134	Marcin Bachleda	132,0 m	134,0 m	278,8 pkt.
15.	3 lipca	2010	Kranj	Bauhenk	K-100	HS-109	Kamil Stoch	107,5 m	111,0 m	266,3 pkt.
16.	4 lipca	2010	Velenje	Grajski grič	K-85	HS-94	Kamil Stoch	93,5 m	90,0 m	255,5 pkt.
17.	9 lipca	2010	Garmisch-Partenkirchen	Große Olympiaschanze	K-125	HS-140	Kamil Stoch	138,0 m	–	138,9 pkt.
18.	10 lipca	2010	Garmisch-Partenkirchen	Große Olympiaschanze	K-125	HS-140	Kamil Stoch	134,0 m	132,5 m	259,2 pkt.
19.	18 września	2010	Oslo	Midtstubakken	K-95	HS-106	Rafał Śliż	108,5 m	97,0 m	256,5 pkt.
20.	25 września	2010	Ałmaty	Gornyj Gigant	K-125	HS-140	Kamil Stoch	137,0 m	136,5 m	273,3 pkt.
21.	26 września	2010	Ałmaty	Gornyj Gigant	K-95	HS-105	Kamil Stoch	102,5 m	103,5 m	257,0 pkt.
22.	10 września	2011	Trondheim	Granåsen	K-123	HS-140	Aleksander Zniszczoł	136,0 m	128,5 m	257,3 pkt.
23.	24 września	2011	Klingenthal	Vogtland Arena	K-125	HS-140	Piotr Żyła	135,0 m	142,5 m	280,0 pkt.
24.	25 września	2011	Klingenthal	Vogtland Arena	K-125	HS-140	Piotr Żyła	130,0 m	132,0 m	248,6 pkt.
25.	29 czerwca	2013	Stams	Brunnentalschanzen	K-105	HS-115	Krzysztof Biegun	113,0 m	106,0 m	243,7 pkt.
26.	21 września	2013	Klingenthal	Vogtland Arena	K-125	HS-140	Klemens Murańka	133,5 m	132,5 m	256,3 pkt.
27.	22 września	2013	Klingenthal	Vogtland Arena	K-125	HS-140	Klemens Murańka	131,0 m	144,0 m	274,0 pkt.
28.	2 sierpnia	2014	Wisła	im. Adama Małysza	K-120	HS-134	Piotr Żyła	128,0 m	128,0 m	269,3 pkt.
29.	14 września	2014	Klingenthal	Vogtland Arena	K-125	HS-140	Jakub Wolny	143,5 m	–	133,4 pkt.
30.	20 września	2014	Stams	Brunnentalschanzen	K-105	HS-115	Jakub Wolny	112,5 m	112,5 m	261,8 pkt.
31.	21 września	2014	Stams	Brunnentalschanzen	K-105	HS-115	Jakub Wolny	112,0 m	116,0 m	250,5 pkt.
32.	4 lipca	2015	Kranj	Bauhenk	K-100	HS-109	Dawid Kubacki	109,5 m	112,5 m	292,9 pkt.
33.	5 lipca	2015	Kranj	Bauhenk	K-100	HS-109	Dawid Kubacki	107,0 m	111,5 m	246,3 pkt.
34.	9 sierpnia	2015

[1] Stan aktualny na 2 kwietnia 2023 r..

[a]

[1]

[2]

[3]

[4]

[5]

[6]

[i]

[7]

[ii]

[8]

[iii]

[9]

[iv]

[10]

[v]

[vi]

[vii]

[viii]

[11]

[a]

[ix]

[x]

[12]

[xi]

[13]

[xii]

[14]

[xiii]

[15]

[16]

[xiv]

[17]

[xv]

[18]

[xvi]

[19]

[xvii]

[20]

[xviii]

[21]

[xix]

[22]

[23]

[xx]

[24]

[xxi]

[xxii]

[xxiii]

[xxiv]

[xxv]

[xxvi]

[xxvii]

[xxviii]

[xxix]

[25]

[xxx]

[26]

[27]

[28]

[29]

[xxxi]

[30]

[xxxii]

[xxxiii]

[xxxiv]

[xxxv]

[xxxvi]

[xxxvii]

[xxxviii]

[xxxix]

[xl]

[xli]

[xlii]

[xliii]

[xliv]

[xlv]

[xlvi]

[xlvii]

[xlviii]

[xlix]

[l]

[li]

[lii]

[liii]

[liv]

[lv]

[lvi]

[lvii]

[lviii]

[lix]

[lx]

[lxi]

[lxii]

[lxiii]

[lxiv]

[lxv]

[lxvi]

[lxvii]

[lxviii]

Reprezentacja Polski w skokach narciarskich

Reprezentacja Polski edytuj

Kadra narodowa A mężczyzn edytuj

Kadra narodowa B mężczyzn edytuj

Kadra narodowa mężczyzn – grupy bazowe edytuj

Kadra narodowa młodzieżowa mężczyzn edytuj

Kadra narodowa kobiet edytuj

Kadra narodowa kobiet – grupy bazowe edytuj

Występy drużynowe Pań edytuj

Starty Polek w konkursach drużynowych pań Pucharu Świata edytuj

Występy drużynowe Panów edytuj

Starty Polski w konkursach drużynowych na igrzyskach olimpijskich edytuj

Starty Polski w konkursach drużynowych mieszanych na igrzyskach olimpijskich edytuj

Starty Polski w konkursach drużynowych na mistrzostwach świata edytuj

Starty Polski w konkursach drużynowych mieszanych na mistrzostwach świata edytuj

Starty Polski w konkursach drużynowych na mistrzostwach świata w lotach narciarskich edytuj

Starty Polski w konkursach drużynowych Pucharu Świata edytuj

Starty Polski w konkursach drużyn mieszanych Pucharu Świata edytuj

Starty Polski w konkursach duetów Pucharu Świata edytuj

Starty Polski w konkursach drużynowych Letniego Grand Prix edytuj

Starty Polski w konkursach duetów Letniego Grand Prix edytuj

Starty Polski w konkursach drużyn mieszanych Letniego Grand Prix edytuj

Starty Polski w konkursach drużynowych na mistrzostwach świata juniorów edytuj

Starty Polski w konkursach drużyn mieszanych na mistrzostwach świata juniorów edytuj

Starty Polski w konkursach drużynowych na uniwersjadzie edytuj

Starty Polski w konkursach drużyn mieszanych na uniwersjadzie edytuj

Starty Polski w konkursach drużynowych Pucharu Kontynentalnego edytuj

Starty Polski w konkursach drużynowych Letniego Pucharu Kontynentalnego edytuj

Osiągnięcia indywidualne edytuj

Miejsca polskich skoczków w czołowej „15” igrzysk olimpijskich edytuj

Miejsca polskich skoczków w czołowej „15” mistrzostw świata edytuj

Miejsca polskich skoczków w czołowej „15” mistrzostw świata w lotach narciarskich edytuj

Miejsca polskich skoczków w czołowej „15” końcowych klasyfikacji Pucharu Świata edytuj

Miejsca na podium w konkursach Pucharu Świata edytuj

Miejsca polskich skoczków w czołowej „15” końcowych klasyfikacji Turnieju Czterech Skoczni edytuj

Zwycięstwa w konkursach Turnieju Czterech Skoczni edytuj

Miejsca polskich skoczków w czołowej „15” końcowych klasyfikacji Letniego Grand Prix edytuj

Zwycięstwa w konkursach edytuj

Miejsca polskich skoczków w czołowej „15” końcowych klasyfikacji Turnieju Czterech Narodów edytuj

Zwycięstwa w konkursach edytuj

Miejsca polskich skoczków w czołowej „15” końcowych klasyfikacji Pucharu Kontynentalnego edytuj

Zwycięstwa w konkursach edytuj

Miejsca polskich skoczków w czołowej „15” końcowych klasyfikacji Letniego Pucharu Kontynentalnego edytuj

Zwycięstwa w konkursach edytuj