Reprezentacja Rosji w piłce nożnej mężczyzn

Reprezentacja Rosji w piłce nożnej mężczyzn – zespół piłkarski, biorący udział w imieniu Rosji w meczach i sportowych imprezach międzynarodowych, powoływany przez selekcjonera, w którym mogą występować wyłącznie zawodnicy posiadający obywatelstwo rosyjskie. Za jego funkcjonowanie odpowiedzialna jest Rosyjska Federacja Piłki Nożnej (RFS).

Federacja Rosyjska
Российская федерация
Ilustracja
Herb Rosji
Związek

Rossijskij futbolnyj sojuz Российский футбольный союз

Sponsor techniczny

Adidas

Trener

Walerij Karpin (od 2021)

Asystent trenera

Nikołaj Pisariew

Skrót FIFA

RUS

Ranking FIFA

Decrease2.svg 36. (1493.42 pkt.)[a]

Miejsce w rankingu Elo

Decrease2.svg 36. (1744 pkt.)[a]

Zawodnicy
Kapitan

Artiom Dziuba

Najwięcej występów

Siergiej Ignaszewicz (127)

Najwięcej bramek

Aleksandr Kierżakow (30)

Stroje
domowe
Stroje
wyjazdowe
Mecze
Pierwszy mecz
 Rosja 2:0 Meksyk 
(Łużniki, Moskwa; 16 sierpnia 1992)
Najwyższe zwycięstwo
 Rosja 9:0 San Marino 
(Mordowija Ariena, Sarańsk; 8 czerwca 2019)
Najwyższa porażka
 Portugalia 7:1 Rosja 
(Alvalade, Lizbona; 13 października 2004)
Medale
Mistrzostwa Europy
brąz 2008
Strona internetowa
  1. Stan aktualny na 31 marca 2022.

Po rozpadzie ZSRR (1991) reprezentacja grała 4-krotnie w turnieju Mistrzostw Świata (1994, 2002, 2014 i 2018) oraz sześciokrotnie na Mistrzostwach Europy (1996, 2004, 2008, 2012, 2016 i 2020).

Piłkarska drużyna Rosji jest oficjalnym sukcesorem tradycji reprezentacji ZSRR oraz Wspólnoty Niepodległych Państw[1].

HistoriaEdytuj

Przed rewolucją październikową Rosja rozegrała dziewięć spotkań. W pierwszym oficjalnym meczu Rosjanie przegrali w 1912 roku z Finlandią 1:2.

Pod nazwą Rosja zespół powrócił na arenę międzynarodową po Euro 1992 w sierpniu 1992 roku, wygrywając z Meksykiem. Drużyna pozostała niepokonana przez dwanaście meczów i przegrała dopiero w lipcu 1993 z Francją 1:3.

Sukces indywidualny odniósł rosyjski zawodnik, Oleg Salenko. Został królem strzelców Mundialu 1994 w USA, gdzie zdobył 6 bramek, w tym pięć w spotkaniu z reprezentacją Kamerunu. Rosjanie zakończyli jednak zmagania w amerykańskim czempionacie na fazie grupowej po jednym zwycięstwie nad Kamerunem 6:1, oraz dwóch porażkach (odpowiednio z Brazylią 0:2, oraz Szwecją 1:3).

Dwa lata później na Mistrzostwach Europy 1996 rosyjscy piłkarze trafili do grupy C razem z Niemcami, Czechami oraz Włochami. Po jednym remisie z Czechami 3:3, oraz dwóch porażkach (z Włochami 1:2, oraz Niemcami 0:3) z jednym punktem na koncie zajęli ostatnie miejsce w grupie i odpadli z turnieju.

Na występ na kolejnej wielkiej imprezie Rosjanie musieli czekać sześć lat. Nie zdołali zakwalifikować się bowiem kolejno do MŚ 1998, oraz Euro 2000. Na koreańsko-japońskich boiskach przyszło im grać w grupie H razem ze współgospodarzem imprezy Japonią, oraz Belgią i Tunezją. Po jednym zwycięstwie z Tunezją 2:0 przyszły dwie porażki (z Japonią 0:1 oraz Belgią 2:3). Reprezentacja zakończyła więc zmagania grupowe na trzecim miejscu z trzema punktami i pożegnała się z turniejem.

Na Euro 2004 z kolei rosyjska ekipa grała w grupie A razem z gospodarzem mistrzostw Portugalią, Grecją i Hiszpanią. Po jednym zwycięstwie z Grecją 2:1 i dwóch porażkach (z Hiszpanią 0:1 oraz Portugalią 0:2) Rosja z trzema punktami zajęła ostatnie miejsce w grupie i odpadła z turnieju.

Dwa lata później po nieudanych eliminacjach do Mundialu 2006 do dymisji podał się Jurij Siomin. W połowie kwietnia 2006 roku szefowie federacji ogłosili, że nowym trenerem kadry będzie Guus Hiddink. Holender przejął stanowisko selekcjonera po mistrzostwach świata. Do tego czasu reprezentację prowadził Aleksandr Borodiuk. Pod wodzą Guusa Hiddinka Rosjanie wywalczyli awans do Euro 2008. W swojej grupie eliminacyjnej (Chorwacja, Anglia, Izrael, Macedonia, Estonia, Andora) zajęli oni drugie miejsce z 24 punktami na koncie, ustępując miejsca jedynie Chorwacji.

Na turnieju w Austrii i Szwajcarii reprezentacja Rosji trafiła do grupy D razem z Hiszpanią, Szwecją oraz Grecją. Po dwóch zwycięstwach (z Grecją 1:0 i Szwecją 2:0), oraz jednej porażce (z Hiszpanią 1:4) z sześcioma punktami na koncie awansowała ona do ćwierćfinału, w którym to spotkała się z Holandią. Wygrała to spotkanie 3:1 po golach Romana Pawluczenki, Dmitrija Torbinskiego, oraz Andrieja Arszawina, co dało jej awans do półfinału. W tej fazie Rosjanie zmierzyli się z reprezentacją Hiszpanii z którą przegrali 0:3 odpadając z turnieju. Po wygaśnięciu kontraktu w 2010 roku Guus Hiddink rozstał się z reprezentacją. Jeszcze w tym samym roku drużynę przejął Dick Advocaat, który zdołał zakwalifikować się z nią do Mistrzostw Europy 2012 w Polsce i Ukrainie.

Na tym turnieju Rosjanie trafili do grupy A razem z Czechami, Grecją, oraz Polską. Po jednym zwycięstwie (z Czechami 4:1), jednym remisie (z Polską 1:1) i jednej porażce (z Grecją 0:1) z czterema punktami na koncie zajęli trzecie miejsce i odpadli już po fazie grupowej. Po Euro 2012 Dick Advocaat rozstał się z reprezentacją. Na stanowisku selekcjonera zastąpił go Fabio Capello, z którym to reprezentacja Sbornej awansowała do finałów Mistrzostw Świata 2014 w Brazylii. W swojej grupie eliminacyjnej (Portugalia, Izrael, Azerbejdżan, Irlandia Północna, Luksemburg), zajęli oni pierwsze miejsce z dorobkiem 22 punktów po siedmiu zwycięstwach, jednym remisie i dwóch porażkach wyprzedzając o jeden punkt Portugalię.

Na turnieju w Brazylii Rosjanie trafili do grupy H, razem z Belgią, Algierią i Koreą Południową. Po dwóch remisach (z Koreą Południową i Algierią po 1:1), oraz porażce z Belgią (0:1) zajęli trzecie miejsce z dwoma punktami na koncie i pożegnali się z turniejem po fazie grupowej. Rok po tych mistrzostwach Fabio Capello przestał być selekcjonerem reprezentacji. Umowę rozwiązano za porozumieniem stron. Jego następcą został Leonid Słucki. Pod jego wodzą reprezentacja Rosji awansowała do Mistrzostw Europy 2016. W swojej grupie eliminacyjnej (Austria, Szwecja, Czarnogóra, Liechtenstein, Mołdawia) zajęli drugie miejsce z 20 punktami po sześciu zwycięstwach, dwóch remisach i dwóch porażkach. Ustąpili w niej tylko Austriakom.

Na turnieju we Francji Rosjanie grali w grupie B razem z Anglią, Walią i Słowacją. Po jednym remisie (z Anglią 1:1) i dwóch porażkach (ze Słowacją 1:2, oraz Walią 0:3) z jednym punktem na koncie zajęli ostatnie miejsce i odpadli z turnieju po fazie grupowej. W trakcie turnieju w efekcie zamieszek przed i po meczu z Anglią UEFA nałożyła na reprezentację Rosji karę dyskwalifikacji (która została zawieszona) oraz grzywny w wysokości 150 tysięcy euro. Po nieudanym występie Rosjan w Euro 2016 Leonid Słucki przestał być selekcjonerem reprezentacji[2]. 11 sierpnia 2016 roku nowym trenerem rosyjskiej kadry został Stanisław Czerczesow[3].

MŚ 2018Edytuj

 
Reprezentacja Rosji na MŚ 2018

Będąc gospodarzem, Rosja była zwolniona z eliminacji MŚ 2018. W meczach towarzyskich przed mundialem, Sborna zanotowała zwycięstwa z Ghaną, Rumunią (po 1:0), Węgrami (3:0), oraz Koreą Południową (4:2); zremisowała dwukrotnie z Turcją (0:0 i 1:1), z Belgią i Hiszpanią (po 3:3), oraz Chile i Iranem (po 1:1); przegrała natomiast z Kostaryką (3:4), Katarem (1:2), WKS-em (0:2), Portugalią i Argentyną (po 0:1), Brazylią (0:3), Francją (1:3), oraz Austrią (0:1).

Rosyjscy piłkarze grali również w rozgrywkach o Puchar Kondederacji 2017. Turniej ten był „próbą generalną” przed Mundialem. W meczu otwarcia turnieju, Rosja wygrała z Nową Zelandią 2:0. W drugim spotkaniu Rosjanie minimalnie przegrali z Portugalią 0:1. Na zakończenie fazy grupowej i pożegnanie z turniejem przegrali 1:2 z reprezentacją Meksyku.

Na inaugurację Mistrzostw Świata 2018, Rosja pokonała wysoko Arabię Saudyjską 5:0. Późniejsze zwycięstwo (3:1) z Egiptem oraz porażka (0:3) z Urugwajem oznaczały zajęcie drugiego miejsca w grupie, dającego kwalifikację do 1/8 finału. W tej fazie turnieju podopieczni Stanisława Czerczesowa zmierzyli się z reprezentacją Hiszpanii. Po remisie 1:1 wygrali serię rzutów karnych stosunkiem trafień 4:3 i awansowali do ćwierćfinał[potrzebny przypis], w którym zagrali z Chorwatami. Po regulaminowych 90 minutach oraz dogrywce wynik znów był remisowy (odpowiednio 1:1 i 2:2). W serii karnych tym razem Rosjanie przegrali 3:4 i zakończyli swój udział w turnieju[potrzebny przypis]. Był to najlepszy do tej pory Mundial w historii reprezentacji Rosji[potrzebny przypis].

Udział w międzynarodowych turniejachEdytuj

Aktualna kadraEdytuj

26 osobowa kadra na Mistrzostwa Europy 2020, które odbywają się w dniach 11 czerwca 2021–11 lipca 2021. Występy i gole aktualne na 20 czerwca 2021.

Nr Imię i
nazwisko
Data
urodzenia
Występy Gole Klub
Bramkarze
1 Anton Szunin 27 stycznia 1987 13 0   Dynamo Moskwa
12 Jurij Diupin 17 marca 1988 0 0   Rubin Kazań
16 Matwiej Safonow 25 lutego 1999 2 0   Krasnodar
Obrońcy
2 Mário Fernandes 19 września 1990 31 5   CSKA Moskwa
3 Igor Diwiejew 27 września 1999 6 0   CSKA Moskwa
4 Wiaczesław Karawajew 20 maja 1995 15 2   Zenit Petersburg
5 Andriej Siemionow 24 marca 1989 27 0   Achmat Grozny
13 Fiodor Kudriaszow 5 kwietnia 1987 44 1   Antalyaspor
14 Gieorgij Dżykija 21 listopada 1993 35 1   Spartak Moskwa
18 Jurij Żyrkow   20 sierpnia 1983 105 5   Zenit Petersburg
24 Roman Jewgienjew 23 lutego 1999 1 0   Dynamo Moskwa
Pomocnicy
6 Dienis Czeryszew 26 grudnia 1990 31 12   Valencia
7 Magomied Ozdojew 5 listopada 1992 34 4   Zenit Petersburg
8 Dmitrij Barinow 11 września 1996 7 0   Lokomotiw Moskwa
11 Roman Zobnin 11 lutego 1994 37 0   Spartak Moskwa
15 Aleksiej Miranczuk 17 października 1995 35 6   Atalanta BC
17 Aleksandr Gołowin 30 maja 1996 40 5   AS Monaco
19 Rifat Żemaletdinow 20 października 1996 5 0   Lokomotiw Moskwa
20 Aleksiej Ionow 18 lutego 1989 35 4   Krasnodar
21 Daniił Fomin 2 marca 1997 4 0   Dynamo Moskwa
23 Daler Kuziajew 15 stycznia 1993 36 2   Zenit Petersburg
25 Dienis Makarow 18 lutego 1998 0 0   Rubin Kazań
26 Maksim Muchin 4 listopada 2001 4 0   CSKA Moskwa
Napastnicy
9 Aleksandr Sobolew 7 marca 1997 7 3   Spartak Moskwa
10 Anton Zabołotny 13 czerwca 1991 13 1   CSKA Moskwa
22 Artiom Dziuba   22 sierpnia 1988 54 29   Zenit Petersburg

SelekcjonerzyEdytuj

Zobacz teżEdytuj

UwagiEdytuj

  1. Stan aktualny na 7 czerwca 2021.

PrzypisyEdytuj

Linki zewnętrzneEdytuj