Reprezentacja Rosji w piłce nożnej mężczyzn
Reprezentacja Rosji w piłce nożnej mężczyzn – zespół piłkarski, biorący udział w imieniu Rosji w meczach i sportowych imprezach międzynarodowych, powoływany przez selekcjonera, w którym mogą występować wyłącznie zawodnicy posiadający obywatelstwo rosyjskie. Za jego funkcjonowanie odpowiedzialna jest Rosyjska Federacja Piłki Nożnej (RFS).
 Herb Rosji | |||
| Związek | |||
|---|---|---|---|
| Sponsor techniczny | |||
| Trener |
Walerij Karpin (od 2021) | ||
| Asystent trenera | |||
| Skrót FIFA |
RUS | ||
| Ranking FIFA |
| ||
| Miejsce w rankingu Elo |
| ||
| Zawodnicy | |||
| Kapitan | |||
| Najwięcej występów |
Siergiej Ignaszewicz (127) | ||
| Najwięcej bramek |
Aleksandr Kierżakow (30) | ||
| |||
| Mecze | |||
Pierwszy mecz Rosja 2:0 Meksyk  (Łużniki, Moskwa; 16 sierpnia 1992) | |||
Najwyższe zwycięstwo Rosja 9:0 San Marino  (Mordowija Ariena, Sarańsk; 8 czerwca 2019) | |||
Najwyższa porażka Portugalia 7:1 Rosja (Alvalade, Lizbona; 13 października 2004) | |||
| Medale | |||
| Mistrzostwa Europy | |||
| |||
| Strona internetowa | |||
| |||
Po rozpadzie ZSRR (1991) reprezentacja grała 4-krotnie w turnieju Mistrzostw Świata (1994, 2002, 2014 i 2018) oraz sześciokrotnie na Mistrzostwach Europy (1996, 2004, 2008, 2012, 2016 i 2020).
Piłkarska drużyna Rosji jest oficjalnym sukcesorem tradycji reprezentacji ZSRR oraz Wspólnoty Niepodległych Państw[1].
HistoriaEdytuj
Przed rewolucją październikową Rosja rozegrała dziewięć spotkań. W pierwszym oficjalnym meczu Rosjanie przegrali w 1912 roku z Finlandią 1:2.
Pod nazwą Rosja zespół powrócił na arenę międzynarodową po Euro 1992 w sierpniu 1992 roku, wygrywając z Meksykiem. Drużyna pozostała niepokonana przez dwanaście meczów i przegrała dopiero w lipcu 1993 z Francją 1:3.
Sukces indywidualny odniósł rosyjski zawodnik, Oleg Salenko. Został królem strzelców Mundialu 1994 w USA, gdzie zdobył 6 bramek, w tym pięć w spotkaniu z reprezentacją Kamerunu. Rosjanie zakończyli jednak zmagania w amerykańskim czempionacie na fazie grupowej po jednym zwycięstwie nad Kamerunem 6:1, oraz dwóch porażkach (odpowiednio z Brazylią 0:2, oraz Szwecją 1:3).
Dwa lata później na Mistrzostwach Europy 1996 rosyjscy piłkarze trafili do grupy C razem z Niemcami, Czechami oraz Włochami. Po jednym remisie z Czechami 3:3, oraz dwóch porażkach (z Włochami 1:2, oraz Niemcami 0:3) z jednym punktem na koncie zajęli ostatnie miejsce w grupie i odpadli z turnieju.
Na występ na kolejnej wielkiej imprezie Rosjanie musieli czekać sześć lat. Nie zdołali zakwalifikować się bowiem kolejno do MŚ 1998, oraz Euro 2000. Na koreańsko-japońskich boiskach przyszło im grać w grupie H razem ze współgospodarzem imprezy Japonią, oraz Belgią i Tunezją. Po jednym zwycięstwie z Tunezją 2:0 przyszły dwie porażki (z Japonią 0:1 oraz Belgią 2:3). Reprezentacja zakończyła więc zmagania grupowe na trzecim miejscu z trzema punktami i pożegnała się z turniejem.
Na Euro 2004 z kolei rosyjska ekipa grała w grupie A razem z gospodarzem mistrzostw Portugalią, Grecją i Hiszpanią. Po jednym zwycięstwie z Grecją 2:1 i dwóch porażkach (z Hiszpanią 0:1 oraz Portugalią 0:2) Rosja z trzema punktami zajęła ostatnie miejsce w grupie i odpadła z turnieju.
Dwa lata później po nieudanych eliminacjach do Mundialu 2006 do dymisji podał się Jurij Siomin. W połowie kwietnia 2006 roku szefowie federacji ogłosili, że nowym trenerem kadry będzie Guus Hiddink. Holender przejął stanowisko selekcjonera po mistrzostwach świata. Do tego czasu reprezentację prowadził Aleksandr Borodiuk. Pod wodzą Guusa Hiddinka Rosjanie wywalczyli awans do Euro 2008. W swojej grupie eliminacyjnej (Chorwacja, Anglia, Izrael, Macedonia, Estonia, Andora) zajęli oni drugie miejsce z 24 punktami na koncie, ustępując miejsca jedynie Chorwacji.
Na turnieju w Austrii i Szwajcarii reprezentacja Rosji trafiła do grupy D razem z Hiszpanią, Szwecją oraz Grecją. Po dwóch zwycięstwach (z Grecją 1:0 i Szwecją 2:0), oraz jednej porażce (z Hiszpanią 1:4) z sześcioma punktami na koncie awansowała ona do ćwierćfinału, w którym to spotkała się z Holandią. Wygrała to spotkanie 3:1 po golach Romana Pawluczenki, Dmitrija Torbinskiego, oraz Andrieja Arszawina, co dało jej awans do półfinału. W tej fazie Rosjanie zmierzyli się z reprezentacją Hiszpanii z którą przegrali 0:3 odpadając z turnieju. Po wygaśnięciu kontraktu w 2010 roku Guus Hiddink rozstał się z reprezentacją. Jeszcze w tym samym roku drużynę przejął Dick Advocaat, który zdołał zakwalifikować się z nią do Mistrzostw Europy 2012 w Polsce i Ukrainie.
Na tym turnieju Rosjanie trafili do grupy A razem z Czechami, Grecją, oraz Polską. Po jednym zwycięstwie (z Czechami 4:1), jednym remisie (z Polską 1:1) i jednej porażce (z Grecją 0:1) z czterema punktami na koncie zajęli trzecie miejsce i odpadli już po fazie grupowej. Po Euro 2012 Dick Advocaat rozstał się z reprezentacją. Na stanowisku selekcjonera zastąpił go Fabio Capello, z którym to reprezentacja Sbornej awansowała do finałów Mistrzostw Świata 2014 w Brazylii. W swojej grupie eliminacyjnej (Portugalia, Izrael, Azerbejdżan, Irlandia Północna, Luksemburg), zajęli oni pierwsze miejsce z dorobkiem 22 punktów po siedmiu zwycięstwach, jednym remisie i dwóch porażkach wyprzedzając o jeden punkt Portugalię.
Na turnieju w Brazylii Rosjanie trafili do grupy H, razem z Belgią, Algierią i Koreą Południową. Po dwóch remisach (z Koreą Południową i Algierią po 1:1), oraz porażce z Belgią (0:1) zajęli trzecie miejsce z dwoma punktami na koncie i pożegnali się z turniejem po fazie grupowej. Rok po tych mistrzostwach Fabio Capello przestał być selekcjonerem reprezentacji. Umowę rozwiązano za porozumieniem stron. Jego następcą został Leonid Słucki. Pod jego wodzą reprezentacja Rosji awansowała do Mistrzostw Europy 2016. W swojej grupie eliminacyjnej (Austria, Szwecja, Czarnogóra, Liechtenstein, Mołdawia) zajęli drugie miejsce z 20 punktami po sześciu zwycięstwach, dwóch remisach i dwóch porażkach. Ustąpili w niej tylko Austriakom.
Na turnieju we Francji Rosjanie grali w grupie B razem z Anglią, Walią i Słowacją. Po jednym remisie (z Anglią 1:1) i dwóch porażkach (ze Słowacją 1:2, oraz Walią 0:3) z jednym punktem na koncie zajęli ostatnie miejsce i odpadli z turnieju po fazie grupowej. W trakcie turnieju w efekcie zamieszek przed i po meczu z Anglią UEFA nałożyła na reprezentację Rosji karę dyskwalifikacji (która została zawieszona) oraz grzywny w wysokości 150 tysięcy euro. Po nieudanym występie Rosjan w Euro 2016 Leonid Słucki przestał być selekcjonerem reprezentacji[2]. 11 sierpnia 2016 roku nowym trenerem rosyjskiej kadry został Stanisław Czerczesow[3].
MŚ 2018Edytuj
Będąc gospodarzem, Rosja była zwolniona z eliminacji MŚ 2018. W meczach towarzyskich przed mundialem, Sborna zanotowała zwycięstwa z Ghaną, Rumunią (po 1:0), Węgrami (3:0), oraz Koreą Południową (4:2); zremisowała dwukrotnie z Turcją (0:0 i 1:1), z Belgią i Hiszpanią (po 3:3), oraz Chile i Iranem (po 1:1); przegrała natomiast z Kostaryką (3:4), Katarem (1:2), WKS-em (0:2), Portugalią i Argentyną (po 0:1), Brazylią (0:3), Francją (1:3), oraz Austrią (0:1).
Rosyjscy piłkarze grali również w rozgrywkach o Puchar Kondederacji 2017. Turniej ten był „próbą generalną” przed Mundialem. W meczu otwarcia turnieju, Rosja wygrała z Nową Zelandią 2:0. W drugim spotkaniu Rosjanie minimalnie przegrali z Portugalią 0:1. Na zakończenie fazy grupowej i pożegnanie z turniejem przegrali 1:2 z reprezentacją Meksyku.
Na inaugurację Mistrzostw Świata 2018, Rosja pokonała wysoko Arabię Saudyjską 5:0. Późniejsze zwycięstwo (3:1) z Egiptem oraz porażka (0:3) z Urugwajem oznaczały zajęcie drugiego miejsca w grupie, dającego kwalifikację do 1/8 finału. W tej fazie turnieju podopieczni Stanisława Czerczesowa zmierzyli się z reprezentacją Hiszpanii. Po remisie 1:1 wygrali serię rzutów karnych stosunkiem trafień 4:3 i awansowali do ćwierćfinał[potrzebny przypis], w którym zagrali z Chorwatami. Po regulaminowych 90 minutach oraz dogrywce wynik znów był remisowy (odpowiednio 1:1 i 2:2). W serii karnych tym razem Rosjanie przegrali 3:4 i zakończyli swój udział w turnieju[potrzebny przypis]. Był to najlepszy do tej pory Mundial w historii reprezentacji Rosji[potrzebny przypis].
Udział w międzynarodowych turniejachEdytuj
Igrzyska olimpijskieEdytuj
|
MistrzostwaEdytuj
|
Mistrzostwa EuropyEdytuj
| ||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
Aktualna kadraEdytuj
26 osobowa kadra na Mistrzostwa Europy 2020, które odbywają się w dniach 11 czerwca 2021–11 lipca 2021. Występy i gole aktualne na 20 czerwca 2021.
| Nr | Imię i nazwisko |
Data urodzenia |
Występy | Gole | Klub |
|---|---|---|---|---|---|
| Bramkarze | |||||
| 1 | Anton Szunin | 27 stycznia 1987 | 13 | 0 | Dynamo Moskwa
|
| 12 | Jurij Diupin | 17 marca 1988 | 0 | 0 | Rubin Kazań
|
| 16 | Matwiej Safonow | 25 lutego 1999 | 2 | 0 | Krasnodar
|
| Obrońcy | |||||
| 2 | Mário Fernandes | 19 września 1990 | 31 | 5 | CSKA Moskwa
|
| 3 | Igor Diwiejew | 27 września 1999 | 6 | 0 | CSKA Moskwa
|
| 4 | Wiaczesław Karawajew | 20 maja 1995 | 15 | 2 | Zenit Petersburg
|
| 5 | Andriej Siemionow | 24 marca 1989 | 27 | 0 | Achmat Grozny
|
| 13 | Fiodor Kudriaszow | 5 kwietnia 1987 | 44 | 1 |  Antalyaspor
|
| 14 | Gieorgij Dżykija | 21 listopada 1993 | 35 | 1 | Spartak Moskwa
|
| 18 | Jurij Żyrkow  |
20 sierpnia 1983 | 105 | 5 | Zenit Petersburg
|
| 24 | Roman Jewgienjew | 23 lutego 1999 | 1 | 0 | Dynamo Moskwa
|
| Pomocnicy | |||||
| 6 | Dienis Czeryszew | 26 grudnia 1990 | 31 | 12 |  Valencia
|
| 7 | Magomied Ozdojew | 5 listopada 1992 | 34 | 4 | Zenit Petersburg
|
| 8 | Dmitrij Barinow | 11 września 1996 | 7 | 0 | Lokomotiw Moskwa
|
| 11 | Roman Zobnin | 11 lutego 1994 | 37 | 0 | Spartak Moskwa
|
| 15 | Aleksiej Miranczuk | 17 października 1995 | 35 | 6 |  Atalanta BC
|
| 17 | Aleksandr Gołowin | 30 maja 1996 | 40 | 5 |  AS Monaco
|
| 19 | Rifat Żemaletdinow | 20 października 1996 | 5 | 0 | Lokomotiw Moskwa
|
| 20 | Aleksiej Ionow | 18 lutego 1989 | 35 | 4 | Krasnodar
|
| 21 | Daniił Fomin | 2 marca 1997 | 4 | 0 | Dynamo Moskwa
|
| 23 | Daler Kuziajew | 15 stycznia 1993 | 36 | 2 | Zenit Petersburg
|
| 25 | Dienis Makarow | 18 lutego 1998 | 0 | 0 | Rubin Kazań
|
| 26 | Maksim Muchin | 4 listopada 2001 | 4 | 0 | CSKA Moskwa
|
| Napastnicy | |||||
| 9 | Aleksandr Sobolew | 7 marca 1997 | 7 | 3 | Spartak Moskwa
|
| 10 | Anton Zabołotny | 13 czerwca 1991 | 13 | 1 | CSKA Moskwa
|
| 22 | Artiom Dziuba  |
22 sierpnia 1988 | 54 | 29 | Zenit Petersburg
|
SelekcjonerzyEdytuj
- 1992-1994 –
Pawieł Sadyrin - 1994-1996 – Oleg Romancew
- 1996-1998 – Boris Ignatjew
- 1998 – Anatolij Byszowiec
- 1999-2002 – Oleg Romancew
- 2002-2003 – Walerij Gazzajew
- 2003-2005 – Gieorgij Jarcew
- 2005 – Jurij Siomin
- 2005-2006 – Aleksandr Borodiuk (tymczasowo)
- 2006-2010 –
Guus Hiddink - 2010-2012 – Dick Advocaat
- 2012–2015 -
Fabio Capello - 2015-2016 - Leonid Słucki
- 2016-2021 - Stanisław Czerczesow
- 2021- - Walerij Karpin
Zobacz teżEdytuj
UwagiEdytuj
- ↑ Stan aktualny na 7 czerwca 2021.
PrzypisyEdytuj
- ↑ History of the Football Union of Russia. [dostęp 2017-05-01]. [zarchiwizowane z tego adresu (2016-09-09)]. (ang.).
- ↑ Euro 2016: Leonid Słucki podał się do dymisji: Biorę odpowiedzialność, te wyniki to moja wina - WP SportoweFakty. Grupa Wirtualna Polska, 2016-06-21. (pol.).
- ↑ Станислав Черчесов назначен главным тренером сборной России.. RFS, 2016-08-11. (ros.).
- ↑ Wykluczenie z powodu agresji zbrojnej na Ukrainę, rozpoczętej przez władze krajuFIFA/UEFA suspend Russian clubs and national teams from all competitions, FIFA [dostęp 2022-02-28].
- ↑ UEFA EURO 2024 qualifying draw procedure approved, UEFA [dostęp 2022-09-20].
Linki zewnętrzneEdytuj
- Oficjalna strona RFS (ros. • ang.)