Reprezentacja Zambii w piłce nożnej mężczyzn

Reprezentacja Zambii – kadra Zambii w piłce nożnej mężczyzn. W 2012 roku zdobyła Mistrzostwo Afryki, ale jest jedyną drużyną która dokonała tego po 1972 roku, a nie zadebiutowała jeszcze na Mistrzostwach świata.

Reprezentacja Zambii w piłce nożnej
Przydomek

Chipolopolo (Miedziane Pociski)

Związek

Football Association of Zambia

Sponsor techniczny

Mapfro Sports

Trener

Awram Grant

Skrót FIFA

ZAM

Ranking FIFA

87. (1275.71 pkt.)[a]

Miejsce w rankingu Elo

96. (10 lipca 2016) (1446 pkt.)

Zawodnicy
Najwięcej występów

David Chabala (120)

Najwięcej bramek

Godfrey Chitalu (78)

Stroje
domowe
Stroje
wyjazdowe
Trzeci
strój
Mecze
Pierwszy mecz
Zambia Zambia 1 – 0 Tanzania 
Malawi; 3 lipca 1964
Najwyższe zwycięstwo
Zambia Zambia 10 – 0 Dżibuti 
Malawi; 3 września 2006
Najwyższa porażka
flaga DRK Zair 10 – 1 Zambia Zambia
Zair; 22 listopada 1969
 Belgia 9 – 0 Zambia Zambia
Bruksela, Belgia; 3 czerwca 1994
Strona internetowa
  1. Stan aktualny na 15 lutego 2024.

Historia edytuj

Największe sukcesy odnosiła na początku lat 90. Od 1990 do 1996 roku trzykrotnie stawała na podium w rozgrywkach o Puchar Narodów Afryki – dwa razy zajęła trzecie miejsce, a raz – w 1994 roku – drugie, po porażce w finale z Nigerią. Zambijczycy powtórzyli tym samym wynik sprzed dwudziestu laty, kiedy także w najważniejszym spotkaniu imprezy ulegli Zairowi.

Reprezentacja Zambii brała także udział w rozgrywkach Pucharu CECAFA (19 występów) dwukrotnie zdobywając pierwsze miejsce (1984 i 1991).

Drużyna Zambii uczestniczyła w jednej z największych tragedii w historii sportu – w kwietniu 1993 roku samolot z piłkarzami reprezentacji, lecącymi na mecz eliminacji do mistrzostw świata z Senegalem, rozbił się u wybrzeży Gabonu. Zginęło wówczas osiemnastu zawodników, trener oraz przedstawiciele Zambijskiej Federacji Piłki Nożnej.

Kilka miesięcy później drużyna Chipolopolo była o krok od pierwszego w historii awansu do Mundialu. Przed ostatnim meczem kwalifikacji zajmowała pierwsze miejsce w swojej grupie. Jednak porażka 0:1 z Marokiem sprawiła, że do Stanów Zjednoczonych pojechały właśnie Lwy Atlasu.

1 kwietnia 2006 roku z funkcji selekcjonera reprezentacji Zambii zrezygnował pracujący od prawie trzech lat Kalusha Bwalya, najbardziej znany zambijski piłkarz, rekordzista pod względem liczby występów i strzelonych goli w drużynie narodowej. Jego następcą został, po raz drugi w karierze, Patrick Phiri. Od października 2011 roku przez dwa lata drużynę po raz drugi w swej karierze trenował Hervé Renard. Po nim zambijską kadrę prowadzili kolejno Patrice Beaumelle, Honour Janza, oraz George Lwandamina. Obecnym selekcjonerem kadry Zambii jest Wedson Nyirenda[1].

Reprezentacja Zambii zajmuje obecnie 21. miejsce na czarnym kontynencie (18 maja 2011).

12 lutego 2012 zdobyła Puchar Narodów Afryki, pokonując w finale reprezentację Wybrzeża Kości Słoniowej.

Udział w Mistrzostwach Świata edytuj

Udział w Pucharze Narodów Afryki edytuj

  • 19571963Nie brała udziału (była brytyjskim protektoratem)
  • 19651968Nie brała udziału
  • 19701972Nie zakwalifikowała się
  • 1974 – II miejsce
  • 1976Nie zakwalifikowała się
  • 1978 – Faza grupowa
  • 1980Nie zakwalifikowała się
  • 1982 – III miejsce
  • 1984Nie zakwalifikowała się
  • 1986 – Faza grupowa
  • 1988Wycofała się z eliminacji
  • 1990 – III miejsce
  • 1992 – Ćwierćfinał
  • 1994 – II miejsce
  • 1996 – III miejsce
  • 1998 – Faza grupowa
  • 2000 – Faza grupowa
  • 2002 – Faza grupowa
  • 2004Nie zakwalifikowała się
  • 2006 – Faza grupowa
  • 2008 – Faza grupowa
  • 2010 – Ćwierćfinał
  • 2012Mistrzostwo
  • 2013 – Faza grupowa
  • 2015 – Faza grupowa
  • 20172021Nie zakwalifikowała się
  • 2023 – Faza grupowa

Katastrofa lotnicza w Gabonie edytuj

Ogromna tragedia spotkała reprezentację Zambii, kiedy wojskowy samolot (Zambian Air Force Buffalo DHC-5D, reg: AF-319) wiozący drużynę do Senegalu na mecz kwalifikacji do Mistrzostw świata w 1994 roku rozbił się późnym wieczorem 27 kwietnia 1993 roku. Podróż wymagała trzech międzylądowań przeznaczonych na zatankowanie samolotu i już podczas pierwszego z nich w Kongo zauważono problemy z silnikiem. Mimo tego, lot kontynuowano i kilka minut po starcie z drugiego postoju w Libreville jeden z silników zapalił się i przestał działać. Pilot, który był zmęczony odbytą wcześniej tego dnia podróżą z Mauritiusa, wyłączył nieodpowiedni silnik powodując spadek całej mocy samolotu podczas wznoszenia się z lotniska w Libreville, co spowodowało, że samolot runął do wody 500 metrów od brzegu.

Nikt z 30 pasażerów i załogi, włącznie z 18 piłkarzami, a także selekcjonerem i sztabem szkoleniowym, nie przeżył wypadku. Kapitan i późniejszy selekcjoner Chipolopolo, Kalusha Bwalya, nie brał udziału w feralnym locie ponieważ przebywał w tym czasie w Holandii grając w PSV Eindhoven i próbował dostać się do Senegalu na własną rękę, by wziąć udział w meczu kwalifikacji. Oprócz niego, także Charly Musonda, wtedy gracz Anderlechtu, nie leciał z drużyną z powodu kontuzji.

Następstwa tragedii edytuj

Stworzono nową drużynę która, prowadzona przez Bwalya, stanęła w obliczu trudnego zadania jakim było dokończenie kwalifikacji do Mistrzostw Świata, a następnie przygotowanie do nadchodzącego miesiąc później Pucharu Narodów Afryki.

Odbudowana drużyna zmieniła kurs i, pokazując ofensywny styl gry, doszli do finału przeciwko Nigerii. Zambia objęła prowadzenie w pierwszej połowie, jednak Super Orły szybko wyrównały i doprowadziły do zwycięstwa w drugiej połowie. Pomimo przegranej piłkarze Zambii wrócili do kraju jako bohaterowie.

Reprezentacja Zambii sprawiła prawdziwą sensację na kontynencie afrykańskim w 2012, zdobywając po raz pierwszy w historii 1. miejsce w Pucharze Narodów Afryki. Turniej ten odbywał się w Gwinei Równikowej i Gabonie, a finał rozegrano w Libreville, co miało dla Zambijczyków ogromne znaczenie symboliczne.

Lista piłkarzy, którzy zginęli edytuj

Wśród ofiar znajdowali się także kierownicy drużyny narodowej Godfrey "Ucar" Chitalu i Alex Chola.

Selekcjonerzy edytuj

Przypisy edytuj

  1. Wedson Nyirenda Appointed Zambia National Team Caretaker Coach, „AFKInsider”, 15 września 2016 [dostęp 2017-05-08] (ang.).

Linki zewnętrzne edytuj