Republika Łotewska (1918–1940)
Republika Łotewska (1918-1940) – pierwszy okres państwowości w historii państwa łotewskiego (łot. Latvijas Republika), mający miejsce w latach 1918–1940, pomiędzy ogłoszeniem niepodległości a okupacją przez Armię Czerwoną w czerwcu 1940 i aneksją przez ZSRR w sierpniu 1940.
| |||||
| |||||
| Język urzędowy | łotewski | ||||
| Stolica | Ryga | ||||
| Ustrój polityczny | demokracja; autorytaryzm (od 1934) | ||||
| Głowa państwa | prezydent (ostatni) Kārlis Ulmanis | ||||
| Powierzchnia • całkowita |
65 791,4[1] km² | ||||
| Liczba ludności (1935) • całkowita • gęstość zaludnienia |
1 950 502[1] 29,65 osób/km² | ||||
| Jednostka monetarna | rubel łotewski, łat łotewski (Lvr ,Ls) | ||||
| ogłoszenie niepodległości | 18 listopada 1918 | ||||
| Włączenie do ZSRR | 5 sierpnia 1940 | ||||
 | |||||
Podczas I wojny światowej ziemie łotewskie dostały się pod okupację niemiecką, następnie ich część stała się podstawą utworzenia w 1918 roku przez Niemców bałtyckich efemerycznego Księstwa Kurlandii i Semigalii.
18 listopada 1918, już po kapitulacji Niemiec, proklamowano niepodległość. W latach od 1918 do 1919 trwały walki z oddziałami niemieckimi i radzieckimi, w 1920 pomocy Łotwie udzieliła Polska (patrz: Bitwa pod Dyneburgiem)[2]. W efekcie do republiki przyłączono tereny funkcjonującej w latach 1918-1920 marionetkowej Łotewskiej Socjalistycznej Republiki Radzieckiej.
W latach 1934–1940 kraj był rządzony autorytarnie przez Kārlisa Ulmanisa. W pakcie Ribbentrop-Mołotow znalazł się w sowieckiej strefie wpływów, w 1939 utworzono sowieckie bazy wojskowe, od czerwca 1940 trwała okupacja, a w sierpniu 1940 przeprowadzono włączenie do ZSRR, pod odnowioną nazwą Łotewska Socjalistyczna Republika Radziecka.
Zobacz teżEdytuj
PrzypisyEdytuj
- ↑ a b Latvijas sasniegumi statistikas vērtējumā 1934–1939. Ryga: Valsts statistiskā pāvalde, 1939, s. 3.
- ↑ Rzeczpospolita wirtualna: Dyneburg