Nibynóżki
(Przekierowano z Retikulopodia)
Nibynóżki, pseudopodia (pseudo- + gr. podós ‘noga’)[1] – ruchliwe wypustki cytoplazmatyczne o zmiennym kształcie[1][2][3][4][5], powstające wskutek nacisku cytoplazmy na otaczającą ją błonę komórkową[3]. Występują u niektórych pierwotniaków[1][2][3][4][5], np.: korzenionóżek (ameb)[3][4][5], otwornic[4][5], promienic[5], a także w niektórych komórkach eukariotycznych[1][2][3][4][5], np. leukocytach[1][2][3][5], monocytach[3] i archeocytach[5]. Spełniają zasadniczo trzy funkcje:
- lokomocyjną – umożliwiają poruszanie się[1][2][3][4][5] ruchem pełzakowatym[4];
- pokarmową – umożliwiają pobieranie pokarmu[1][3][2][4][5] na drodze fagocytozy[1][3][2][4];
- czuciową – biorą udział w odbieraniu bodźców[1][2][5].
 |
Ten artykuł należy dopracować |
Podział edytuj
 |
Ta sekcja od 2023-09 zawiera treści, przy których brakuje odnośników do źródeł. |
Ze względu na kształt, wyróżnia się cztery typy pseudopodiów:
- lobopodia[3] – płatowate i ruchliwe[3], występują np. u Amoebozoa;
- filopodia[2][3] – cienkie z zaostrzonymi końcami[3], występują np. u promienic;
- retikulopodia[2][3] – silnie rozgałęzione[3], mogą tworzyć między sobą poprzeczne połączenia tworząc rodzaj siateczki, występują np. u otwornic;
- aksopodia[3] – prawie nieruchliwe[3], podobne do filopodiów, ale dodatkowo wzmocnione kompleksem mikrotubuli, występują u słonecznic.
Zobacz też edytuj
Przypisy edytuj
- ↑ a b c d e f g h i pseudopodia. Encyklopedia WIEM. [dostęp 2017-09-04].
- ↑ a b c d e f g h i j Nibynóżki. Encyklopedia WIEM. [dostęp 2017-09-04].
- ↑ a b c d e f g h i j k l m n o p q r Marzena Popielarska, Robert Konieczny, Grzegorz Góralski, Słownik szkolny. Biologia, Kraków: Wydawnictwo Zielona Sowa, 2008, s. 227, ISBN 978-83-7435-692-3.
- ↑ a b c d e f g h i nibynóżki, [w:] Encyklopedia PWN [dostęp 2017-09-04].
- ↑ a b c d e f g h i j k Encyklopedia Biologia. Agnieszka Nawrot (red.). Kraków: Wydawnictwo GREG, s. 359. ISBN 978-83-7327-756-4.