Rezerwat przyrody Ciechocinek

Rezerwat przyrody Ciechocinekrezerwat słonoroślowy o powierzchni 1,88 ha, położony w województwie kujawsko-pomorskim, powiecie aleksandrowskim, mieście Ciechocinek[1]. Powołany w 1963 roku w celu zachowania ze względów naukowych i dydaktycznych bogatego zespołu słonorośli[2].

Ciechocinek
Ilustracja
Rezerwat Ciechocinek, widoczne tężnie
rezerwat słonoroślowy
Typ

fitocenotyczny[1]

Podtyp

zbiorowisk nieleśnych[1]

Państwo

 Polska

Województwo

 kujawsko-pomorskie

Położenie

Ciechocinek

Mezoregion

Kotlina Toruńska

Data utworzenia

24 kwietnia 1963

Akt prawny

Zarządzenie Ministra Leśnictwa i Przemysłu Drzewnego z dnia 26 kwietnia 1963 r. w sprawie uznania za rezerwaty przyrody[2]

Powierzchnia

1,88 ha

Ochrona

czynna

Położenie na mapie Ciechocinka
Mapa konturowa Ciechocinka, blisko centrum na lewo u góry znajduje się punkt z opisem „Ciechocinek”
Położenie na mapie Polski
Mapa konturowa Polski, blisko centrum u góry znajduje się punkt z opisem „Ciechocinek”
Położenie na mapie województwa kujawsko-pomorskiego
Mapa konturowa województwa kujawsko-pomorskiego, blisko centrum na dole znajduje się punkt z opisem „Ciechocinek”
Położenie na mapie powiatu aleksandrowskiego
Mapa konturowa powiatu aleksandrowskiego, u góry nieco na prawo znajduje się punkt z opisem „Ciechocinek”
Ziemia52°53′22″N 18°47′04″E/52,889444 18,784444

Obszar rezerwatu podlega ochronie czynnej[3].

Lokalizacja

edytuj

Pod względem fizycznogeograficznym rezerwat znajduje się w mezoregionie Kotlina Toruńska. Znajduje się przy tzw. wale wstecznym, nieopodal tężni nr 3. Obejmuje fragment łąki o pow. 1,88 ha, należącej do Uzdrowiska Ciechocinek, przez którą przepływa rów, dawniej prowadzący solankę z basenu kąpielowego[4]. Basen został zlikwidowany około 2000 r.

Charakterystyka

edytuj

Teren rezerwatu pokrywa roślinność słonolubna, rozmieszczona strefowo w zależności od nasycenia gleby solą, która trafia tu dwiema drogami: poprzez podsiąkanie solanki i poprzez osiadanie rozpylonych w powietrzu wokół tężni drobnych kryształków. W rezerwacie i pod tężniami stwierdzono występowanie 10 gatunków roślin słonolubnych. Należą do nich m.in.: soliród zielny, aster solny, świbka morska, sit Gerarda, sit żabi, solanka kolczysta, muchotrzew solniskowy, komonica skrzydlatostrąkowa[4].

W rezerwacie nie ma wytyczonych ścieżek. Można poruszać się wzdłuż rowu z solanką. W związku z likwidacją basenu oraz sporadycznym użytkowaniem tężni nr 3 i nr 2 słonorośla występują obecnie prawie wyłącznie wzdłuż rowu.

Szlak turystyczny

edytuj

Przez skraj rezerwatu przebiega   pieszy szlak turystyczny „S. Noakowskiego” ToruńNieszawa (38,5 km)[5].

Zobacz też

edytuj

Przypisy

edytuj
  1. a b c Rezerwat przyrody Ciechocinek. [w:] Centralny Rejestr Form Ochrony Przyrody [on-line]. Generalna Dyrekcja Ochrony Środowiska. [dostęp 2019-04-21].
  2. a b Zarządzenie Ministra Leśnictwa i Przemysłu Drzewnego z dnia 26 kwietnia 1963 r. w sprawie uznania za rezerwat przyrody (M.P. z 1963 r. nr 47, poz. 234)
  3. Zarządzenie Regionalnego Dyrektora Ochrony Środowiska w Bydgoszczy z dnia 30 listopada 2017 r. w sprawie ustanowienia planu ochrony dla rezerwatu przyrody Ciechocinek”. [w:] Dz. Urz. Województwa Kujawsko-Pomorskiego poz. 5181 [on-line]. 2017-12-07. [dostęp 2019-04-21].
  4. a b Łachowski Jerzy, Tylżanowski Tadeusz, Beil Beata: Rezerwaty i pomniki przyrody województwa bydgoskiego. Bydgoskie Towarzystwo Naukowe. Prace Wydziału Nauk Przyrodniczych, seria B, nr 13. Warszawa-Poznań 1972
  5. Bykowski Włodzimierz: Okolice Torunia. Przewodnik rowerowy po znakowanych szlakach turystycznych. Wydawnictwo Aperion. Bydgoszcz 2001. ISBN 83-911441-4-3

Linki zewnętrzne

edytuj