Rezerwat przyrody Rowokół
Rowokół – zlikwidowany leśno-krajobrazowy[1] rezerwat przyrody, położony na terenie gminy Smołdzino w powiecie słupskim (województwo pomorskie, wcześniej województwo słupskie).
 Rowokół widziany z drogi Smołdzino–Rumsko | |
| rezerwat leśny | |
| Państwo | |
|---|---|
| Województwo | |
| Położenie | |
| Mezoregion | |
| Data utworzenia |
1 lipca 1984 |
| Akt prawny | |
| Data likwidacji |
2004 |
| Powód likwidacji |
objęcie ochroną przez Słowiński Park Narodowy |
| Powierzchnia |
562,81 |
Położenie na mapie gminy Smołdzino  | |
Położenie na mapie Polski  | |
Położenie na mapie województwa pomorskiego  | |
Położenie na mapie powiatu słupskiego  | |
 54°39′22″N 17°12′37″E/54,656111 17,210278
| |
Obszar chroniony został utworzony 1 lipca 1984 na podstawie Zarządzenia Ministra Leśnictwa i Przemysłu Drzewnego z dnia 18 maja 1984 roku w sprawie uznania za rezerwat przyrody (Monitor Polski nr 15, poz. 108) – jednocześnie z trzema innymi rezerwatami na terenie Słowińskiego Parku Narodowego (Las Górkowski, Jałowce, Nowe Wicko). Został zlikwidowany wiosną 2004 wskutek powiększenia granic Słowińskiego Parku Narodowego i jego otuliny[2].
Położenie
edytujRezerwat obejmował tereny południowo-wschodniego zbocza wzgórza Rowokół[3] i jego okolic w granicach wsi Smołdzino, w tym przełomowego fragmentu rzeki Łupawy przed ujściem do jeziora Gardno. Cały teren leśny (511,76 ha) leżał w granicach eksklawy Słowińskiego Parku Narodowego (tzw. Uroczyska Rowokół). Według aktu powołującego obszar rezerwatu składał się z: obszaru lasu zarządzanego przez park narodowy – wydzielenia leśne 111–116, 120–140 (o powierzchni 511,76 ha), obszaru łąk – działki nr 4 (22,29 ha) i nr 2 (24,25 ha) oraz fragmentu rzeki Łupawy (4,51 ha)[4].
Charakterystyka
edytujCelem ochrony rezerwatowej było „zachowanie zalesionego wzgórza Rowokół w równinnym krajobrazie Pobrzeża Słowińskiego, przełomowego odcinka rzeki Łupawy, odosobnionych stanowisk lasów bukowych i mieszanych oraz pozostałości słowiańskich grodzisk i miejsc kultowych”[4]. Chronione wzgórze stanowi zalesiony fragment moreny czołowej o wysokości dochodzącej do 114,8 m n.p.m. Było ono wykorzystywane jako miejsce kultu dla Słowian i grodzisko otoczone wałem, istniejące od IX do XI wieku[5]. Od XII do XVI wieku na szczycie znajdowało się sanktuarium maryjne (ostatecznie rozebrane w XIX wieku)[6]. Wzgórze służy także za punkt nawigacyjny. Na Rowokole postawiono wieżę widokową czynną od maja do września, przebiega przez nie ścieżka turystyczna[7].
Przypisy
edytuj- ↑ Wzgórze Rowokół. slowinski.parknarodowy.com, 21 listopada 2013. [dostęp 2020-01-25].
- ↑ Tomasz Kowalik. Park Słowiński wyszedł w morze. „Gościniec (czasopismo)”. 2 (15)/2004, wiosna 2004. ISSN 1642-0853.
- ↑ Rowokół punkt widokowy. leba.biz. [dostęp 2020-01-25].
- ↑ a b M.P. z 1984 r. nr 15, poz. 108
- ↑ T. Malinowski, Charakter pobytu człowieka w pradziejach i średniowieczu na szczycie góry Rowokół, [w:] Przez pradzieje i wczesne średniowiecze. Księga jubileuszowa na siedemdziesiąte piąte urodziny docenta doktora Jana Gruby, red. J. Libera, A. Zakościelna, Lublin 2004, s. 293–299.
- ↑ Andrzej Czarnik: Gardna Wielka. Słupsk: Wydawnictwo Uczelniane, Pomorska Akademia Pedagogiczna w Słupsku, 2001, s. 115–119. ISBN 83-87006-94-7.
- ↑ Obw. Ochr. Smołdzino. slowinskipn.pl. [dostęp 2020-01-25].