Rezerwat przyrody Skałki Piekło pod Niekłaniem
Rezerwat przyrody Skałki Piekło pod Niekłaniem – rezerwat przyrody nieożywionej na terenie Konecko-Łopuszniańskiego Obszaru Chronionego Krajobrazu w gminie Stąporków, w powiecie koneckim, w północnej części województwa świętokrzyskiego[2], w pobliżu miejscowości Niekłań Wielki. Skałki ciągną się na długość około 1 kilometra, ich wysokość dochodzi do 8 metrów.
- Powierzchnia: 6,18 ha (akt powołujący podawał 5,90 ha)
- Rok utworzenia: 1959
- Dokument powołujący: Zarządz. MLiPD z 1.04.1959, M.P. z 1959 r. nr 37, poz. 170; zm. M.P. z 1965 r. nr 60, poz. 311
- Numer ewidencyjny WKP: 016
- Charakter rezerwatu: częściowy
- Przedmiot ochrony: osobliwe formy skalne powstałe w wyniku erozji eolicznej oraz zachowanie rosnącej w szczelinach skalnych zanokcicy północnej (Asplenium septentrionale)
Jedna ze skał piaskowcowych w rezerwacie | |
rezerwat przyrody nieożywionej | |
Państwo | |
---|---|
Województwo | |
Mezoregion | |
Data utworzenia |
1959 |
Akt prawny | |
Powierzchnia |
6,18 ha |
Ochrona |
częściowa |
Położenie na mapie Polski | |
Położenie na mapie województwa świętokrzyskiego | |
Położenie na mapie powiatu koneckiego | |
Położenie na mapie gminy Stąporków | |
51°11′03″N 20°39′57″E/51,184167 20,665833 |
Rezerwat przyrody Skałki Piekło pod Niekłaniem jest punktem początkowym czarnego szlaku turystycznego prowadzącego do miejscowości Wólka Plebańska. Przez rezerwat przechodzi niebieski szlak turystyczny ze Skarżyska-Kamiennej (Pogorzałe) do Kuźniaków. Jest także punktem na Piekielnym Szlaku.
Przypisy
edytuj- ↑ Jerzy Kondracki: Geografia regionalna Polski. Warszawa: Wydawnictwo Naukowe PWN, 1998, s. 271. ISBN 83-01-12479-2.
- ↑ Rezerwat przyrody Skałki Piekło pod Niekłaniem. [w:] Centralny Rejestr Form Ochrony Przyrody [on-line]. Generalna Dyrekcja Ochrony Środowiska. [dostęp 2019-04-17].