Rob Lowe
Rob Lowe, właśc. Robert Hepler Lowe (ur. 17 marca 1964 w Charlottesville) – amerykański aktor, reżyser, scenarzysta, producent filmowy i model. Jego młodszy o cztery lata brat Chad Lowe jest również aktorem.
 Rob Lowe (2012) | |
| Imię i nazwisko |
Robert Hepler Lowe |
|---|---|
| Data i miejsce urodzenia |
17 marca 1964 |
| Zawód |
aktor, reżyser, scenarzysta, producent filmowy, model |
| Współmałżonek |
Sheryl Berkoff (od 1991) |
| Lata aktywności |
od 1979 |
| Strona internetowa | |
W latach 80. uznawany był za idola nastolatek. Odtwórca roli Sama Seaborna w serialu politycznym NBC Prezydencki poker (The West Wing, 1999–2003), za którą był nominowany do nagrody Emmy (2001), dwóch Złotych Globów (2000, 2001) i nagrody magazynu „TV Guide” (2001) oraz wraz z obsadą serialu zdobył nagrodę Satelity (2000) i dwukrotnie Nagrodę Gildii Aktorów Ekranowych (2001, 2002)[1]. W 2000 znalazł się na liście 50. najpiękniejszych ludzi na świecie przez magazyn „People”. W 2003 pomógł w wyborach Arnolda Schwarzeneggera na gubernatora Kalifornii.
W 2015 otrzymał własną gwiazdę w Alei Gwiazd w Los Angeles znajdującą się przy 6667 Hollywood Boulevard[2][3].
Życiorys edytuj
Wczesne lata edytuj
Urodził się w Charlottesville w stanie Wirginia jako syn Barbary Lynn Wilson (z domu Hepler; 1939–2003), pisarki i emerytowanej nauczycielki, i Charlesa Davisa Lowe’a, prawnika[4]. Jego rodzina była pochodzenia niemieckiego, angielskiego, irlandzkiego, walijskiego i szkockiego[5]. Wychowywał się z młodszym bratem Chadem (ur. 15 stycznia 1968) w niewielkiej miejscowości Dayton w Ohio, gdzie uczęszczał do Oakwood Junior High School[6]. Jego rodzice rozwiedli się, gdy miał 7 lat. Został przy matce, która ponownie wyszła za mąż, i wcześnie próbował się usamodzielnić. Choć przestał słyszeć na prawe ucho, już jako dziewięciolatek wiedział, że chce być w przyszłości aktorem. Występował od dziecka w szkolnym teatrze, a sukces odniesiony w wieku ośmiu lat w przedstawieniu Olivera Twista na podstawie powieści Charlesa Dickensa zadecydował o jego przyszłości[7]. Jego rodzina przeniosła się do Los Angeles, kiedy miał 12 lat[8]. Ukończył Santa Monica High School[6] w Santa Monica w Kalifornii, a jego kolegami byli Charlie Sheen i Sean Penn[9].
Kariera edytuj
W latach 1979–1983 na szklanym ekranie brał udział w reklamówkach i spektaklach. Został zaangażowany przez telewizję do sitcomu ABC Nowy rozdział rodziny (A New Kind of Family, 1979–1980) i telewizyjnego dramatu familijnego CBS Ojciec–sztubak (Schoolboy Father, 1980). W dramacie telewizyjnym CBS Czwartkowe dziecko (Thursday’s Child, 1983) z Geną Rowlands i Donem Murrayem wystąpił w roli 17–letniego Sama Aldena, gwiazdora baseballu w liceum, który cierpi na chorobę serca.
Karierę filmową na dużym ekranie rozpoczął udanie od komedii Klasa (Class, 1983) w roli ucznia szkoły prywatnej Squire Franklina „Skipa” Burroughsa IV z udziałem Jacqueline Bisset. Zaraz potem przyszedł ogromny sukces w dramacie Francisa Forda Coppoli Outsiderzy (Outsiders, 1983) – opowieści o młodych buntownikach z amerykańskiej prowincji, których odtwarzali także Tom Cruise, Patrick Swayze, Matt Dillon i Emilio Estevez[10].
Złamał sobie nos podczas kręcenia sceny lotniczej w ekranizacji powieści Johna Irvinga Hotel New Hampshire (The Hotel New Hampshire, 1984) u boku Jodie Foster i Nastassji Kinski. Wystąpił w teledysku zespołu The Go-Go’s do piosenki „Turn to You” (1984). Po zagraniu roli Billy’ego Hicksa, wiecznego buntownika w melodramacie Ognie Świętego Elma (St. Elmo’s Fire, 1985) otrzymał słabe recenzje i nagrodę Złotej Maliny dla najgorszego aktora roku. Niebawem jednak był nominowany do Złotego Globu za postać Sama Aldena o złym sercu w dramacie telewizyjnym Czwartkowe dziecko (Thursday’s Child, 1983) i później za rolę opóźnionego w rozwoju Rory’ego, kolegi głównej bohaterki (Winona Ryder) w dramacie Amerykański kadryl (Square Dance, 1987).
Wystąpił potem z Demi Moore w melodramacie Ta ostatnia noc (About Last Night..., 1986) w roli gracza w baseball, który nie ma zamiaru wydorośleć. Sukcesem na dużym ekranie była dwuznaczna i ponura rola w dreszczowcu Maskarada (Masquerade, 1988).
W 1992 zdecydował się występować na scenie w sztuce Trzy siostry Antona Czechowa, a na Broadwayu pojawił się po raz pierwszy jako Maxime w spektaklu Jak mały hotel na uboczu (A Little Hotel on the Side)[11].
W jego filmowym dorobku są również tak role jak doktor Cukrowicz w uznanym przez krytyków telewizyjnym dramacie produkcji BBC Nagle, zeszłego lata (Suddenly, Last Summer, 1993 – w USA pokazywanym przez sieć PBS) oraz jako Sean Dillon, były bojownik IRA i agent brytyjskich służb specjalnych w dwóch telewizyjnych filmach akcji na podstawie powieści Jacka Higginsa dla kanału Showtime: Anioł Śmierci/Oko Cyklonu (Midnight Man/Eye of the Storm, 1995) i Na niebezpiecznym gruncie (On Dangerous Ground, 1996). Wcielił się w główną rolę w miniserialach, będących ekranizacją powieści Stephena Kinga: Bastion (The Stand, 1994) jako Nick Andros i Miasteczko Salem (Salem's Lot, 2004) w roli pisarza z mroczną przeszłością, który powraca do rodzinnego miasteczka Salem w Maine i odkrywa makabryczne siły, które zawładnęły miejscową społecznością.
Był poważnym kandydatem do roli Caledona Hockleya, aroganckiego i dumnego ze swojego bogactwa narzeczonego głównej bohaterki w głośnym melodramacie Jamesa Camerona Titanic (1997), którą to rolę w rezultacie zagrał Billy Zane. Jako scenarzysta i reżyser debiutował w roku 1997, kręcąc półgodzinną czarną komedię, wyprodukowaną przez Chanticleer Films dla Showtime Krawędź pustyni (Desert's Edge).
Był brany pod uwagę do roli doktora Dereka Sheparda w serialu NBC Chirurdzy (Grey’s Anatomy), lecz ostatecznie w 2005 rolę dostał Patrick Dempsey. W dramacie telewizyjnym National Geographic Zabić Kennedy’ego (Killing Kennedy, 2013) został obsadzony w roli Johna F. Kennedy’ego[12][13]. W dramacie biograficznym Stevena Soderbergha Wielki Liberace (Behind the Candelabra, 2013) z Michaelem Douglasem zagrał chirurga plastycznego, doktora Jacka Startza. W serialu Showtime Californication (2011–2014) z Davidem Duchovnym wcieli się w postać ekscentrycznego aktora, Eddiego Nero. Był producentem wykonawczym telewizyjnego dramatu kryminalnego Lifetime Piękna i zabójcza (Beautiful & Twisted, 2015), opartego na faktach, gdzie zagrał brutalnie zamordowanego Benjamina „Bena” Novacka Jr., dziedzica imperium hotelowego w Miami Beach[14]. W sitcomie Fox Prawomocny (The Grinder, 2015–2016) z Fredem Savage wystąpił w roli Deana Sandersona Jr., sprytnego, nadętego aktora telewizyjnego[15].
Był na okładkach magazynów takich jak „Interview” (w maju 1984), „Bravo” (w kwietniu 1986 i czerwcu 1989), „Just Seventeen” (we wrześniu 1986 i w listopadzie 1988), „Playgirl” (w styczniu 1987), „Film” (w listopadzie 1989, w lipcu 1992), „People” (w marcu 1990), „TV Guide” (w lutym 2007), „Men’s Fitness” (w październiku 2010), „Vanity Fair” (w maju 2011) i „GQ” (w październiku 2015)[16].
Życie prywatne edytuj
Jego wizerunek został mocno zszargany, gdy w 1988 pojawiło się nagranie, na którym uprawiał seks z dwoma kobietami, przy czym jedna z nich miała 16 lat[17].
Po licznych romansach z aktorkami: Melissą Gilbert, Nastassją Kinski, Chynną Phillips (także piosenkarka), Cornelią Guest i księżniczką Stephanie z Monako, 22 lipca 1991 ożenił się z Sheryl Berkoff, makijażystką filmową pochodzenia żydowskiego. Mają dwóch synów: Edwarda Matthew (ur. 24 września 1993) i Johna Owena (ur. 6 listopada 1995)[18][19].
Filmografia edytuj
Obsada edytuj
| Rok | film fabularny | Rola |
|---|---|---|
| 1983 | Outsiderzy (The Outsiders) | Sodapop Curtis |
| 1983 | Klasa (Class) | Skip |
| 1984 | Jankes na Oksfordzie (Oxford Blues) | Nick |
| 1984 | Hotel New Hampshire (The Hotel New Hampshire) | John |
| 1985 | Ognie św. Elma ('St. Elmo’s Fire) | Billy |
| 1986 | Ta ostatnia noc (About Last Night...) | Danny |
| 1986 | Youngblood | Dean Youngblood |
| 1987 | Amerykański kadryl (Square Dance) | Rory |
| 1988 | Maskarada (Masquerade) | Tim Whalan |
| 1988 | Nielegalnie twój (Illegally Yours) | Richard Dice |
| 1990 | Zły wpływ (Bad Influence) | Alex |
| 1991 | Ciemna strona (The Dark Backward) | Dirk Delta |
| 1991 | Godzina próby (The Finest hour) | Lawrence Hammer |
| 1992 | Świat Wayne’a (Wayne’s World) | Benjamin Olivier |
| 1994 | Bastion (The Stand) | Nick Andros |
| 1994 | Poza prawem: Frank i Jesse (Frank and Jesse) | Jesse James |
| 1995 | Tomcio Grubasek (Tommy Boy) | Paul |
| 1996 | Pierwszy stopień (First Degree) | Detektyw Rick Mallory |
| 1996 | Lis łowca (Fox Hunt) | Edison Pettibon |
| 1997 | Na własne ryzyko (Living In Peril) | Walter Woods |
| 1997 | Człowiek do wynajęcia (For Hire) | Mitch Lawrence |
| 1997 | Austin Powers: Agent specjalnej troski (Austin Powers: International Man of Mystery) | usunięty ze stanowiska przyjaciel Henchmana |
| 1997 | Kontakt (Contact) | Richard Rank |
| 1997 | Wrogi zamiar (Hostile Intent) | Cleary |
| 1998 | Szalona szóstka (Crazy Six) | Billie/Crazy Six |
| 1998 | Relacje mojego dzieciństwa (Stories from My Childhood) | głos |
| 1998 | Jedno piekło chłopaka (One Hell of a Guy) | Nick |
| 1999 | Niemy świadek (Dead Silent) | Kevin Finney |
| 1999 | Austin Powers: Szpieg, który nie umiera nigdy (Austin Powers: The Spy Who Shagged Me) | Młody Numer Jeden |
| 2002 | Austin Powers i Złoty Członek (Austin Powers in Goldmember) | Middle Number Two |
| 2003 | Szkoła stewardes (A View from the Top) | pilot Steve Bench |
| 2005 | Dziękujemy za palenie (Thank You for Smoking) | Jeff Megall |
| 2009 | Było sobie kłamstwo (The Invention of Lying) | Brad Kessler |
| 2011 | I Melt with You | Jonathan |
| 2011 | Breakaway | trener Dan Winters |
| 2012 | Knife Fight | Paul Turner |
| 2013 | Wielki Liberace (Behind the Candelabra) | dr Jack Startz |
| 2014 | Sekstaśma (Sex Tape) | Hank Rosenbaum |
| 2014 | Wywiad ze Słońcem Narodu (The Interview) | w roli samego siebie |
| 2016 | Pocket Listing | Frank Hunter |
| 2016 | Monster Trucks | Reece Tenneson |
| 2017 | Latynoski ogier (How to Be a Latin Lover) | Rick Żigolak |
| 2017 | Munio: Strażnik Księżyca (Mune, le gardien de la lune) | Sohone (głos) |
| 2018 | Straż wiejska 2 (Super Troopers 2) | Guy Le Franc |
| 2019 | Upalne święta (Holiday in the Wild) | Derek Holliston |
Filmy TV edytuj
- 1980: Ojciec ucznia (Schoolboy Father) jako Charles Elderberry
- 1981: A Matter of Time jako Jeff Bartlett
- 1983: Czwartkowe dziecko (Thursday’s Child) jako Sam Alden
- 1990: Tylko Ciebie pragnę (If the Shoe Fits) jako Francesco Salvitore
- 1993: Nagle, zeszłego lata (Suddenly, Last Summer) jako dr Cukrowicz
- 1995: Anioł Śmierci/Oko Cyklonu (Midnight Man/Eye of the Storm) jako Sean Dillon
- 1996: Na zabójczej ziemi (On Dangerous Ground) jako Sean Dillon
- 1998: Gwałt (Outrage) jako Tom Casey
- 1999: Kręte Ścieżki (Winding Roads) jako Partygoer
- 1999:Pociąg śmierci do Denver (Atomic Train) jako John Seger
- 2000: Specjalni (The Specials) jako Tony
- 2000: Porwanie Artemidy (Under Pressure) jako John Spencer
- 2001: Jane Doe jako David Doe
- 2001: Bliskość (Proximity) jako William Conroy
- 2002: Świąteczna historia (The Christmas Shoes) jako Robert Layton
- 2002: Wrobieni (Framed) jako Mike Santini
- 2004: Idealni nieznajomi (Perfect Strangers) jako Lloyd Rockwell
- 2004: Miasteczko Salem ('Salem's Lot) jako Ben Mears
- 2007: Poruszeni echem: Martwi mówią (The Stir of Echoes: Dead Speak) jako Ted Cogan
- 2013: Zabić Kennedy’ego (Killing Kennedy) jako John F. Kennedy
- 2015: Piękna i zabójcza (Beautiful & Twisted) jako Ben Novack, Jr.
- 2015: Lwia Straż (The Lion Guard: Return of the Roar) jako Simba (głos)
- 2017: Lwia Straż (The Lion Guard: The Rise of Scar) jako Simba (głos)
- 2019: Diabelskie nasienie (The Bad Seed) jako David Grossman
Seriale TV edytuj
| Rok | serial TV | Rola |
|---|---|---|
| 1979-80 | Nowy widok rodziny (New Kind of Family) | Tony Flanagan |
| 1990/1997/2000 | Saturday Night Live | Gospodarz |
| 1999–2003 | Prezydencki poker (The West Wing) | Sam Seaborn |
| 2004–2005 | Dr. Vegas | Billy Grant |
| 2005 | Plaża dziewczyn (Beach Girls) | Jack Kilvert |
| 2006 | Doskonały dzień (A Perfect Day) | Robert Harlin |
| 2006–2009 | Bracia i siostry (Brothers&Sisters) | Robert McCallister |
| 2007–2009 | Family Guy | Stanford Cordray (głos) |
| 2010–2015 | Parks and Recreation | Chris Traeger |
| 2011 | Liga Młodych (Young Justice) | Kapitan Marvel (głos) |
| 2011-2014 | Californication | Eddie Nero |
| 2013 | Franklin & Bash | w roli samego siebie |
| 2015 | Ty, ja i apokalipsa (You, Me and the Apocalypse) | ks. Jude Sutton |
| 2015 | Moonbeam City | Dazzle Novak |
| 2015–2016 | Prawomocny (The Grinder) | Dean Sanderson |
| 2016–2019 | Lwia Straż (The Lion Guard) | Simba (głos) |
| 2016–2018 | Code Black: Stan krytyczny (Code Black) | Ethan Willis |
| 2017 | Orville | Darulio |
| 2019 | Dziki Bill (Wild Bill) | komendant policji Bill Hixon |
| 2020 | 9-1-1: Lone Star | kpt. Owen Strand |
Scenarzysta edytuj
- 1997: Krawędź pustyni (Desert's Edge, TV)
Reżyser edytuj
Producent edytuj
Publikacje edytuj
- Rob Lowe: Stories I Only Tell My Friends: An Autobiography. Henry Holt and Co., 2011. ISBN 978-1-4272-1227-6.
- Rob Lowe: Stories I Only Tell My Friends. Transworld Digital, 2011. ISBN 0-8050-9329-X.
- Rob Lowe: Love Life. Simon & Schuster, 2014. ISBN 1-4516-8571-8.
Przypisy edytuj
- ↑ Rob Lowe Awards. AllMovie. [dostęp 2022-08-20]. (ang.).
- ↑ Rob Lowe. Walk of Fame. [dostęp 2022-08-20]. (ang.).
- ↑ Jerome Campbell: Hollywood Star Walk: Rob Lowe. „Los Angeles Times”, 2015-12-08. [dostęp 2022-08-20]. (ang.).
- ↑ Rob Lowe Biography (1964-). Filmreference.com. [dostęp 2022-08-20]. (ang.).
- ↑ Rob Lowe What Nationality Ancestry Race. Ethnicity of Celebs. [dostęp 2022-08-20]. (ang.).
- ↑ a b Rob Lowe Pictures. FanPix.Net. [dostęp 2022-08-20]. (ang.).
- ↑ Rob Lowe Actor. „TV Guide”. [dostęp 2022-08-20]. (ang.).
- ↑ „Film”, Antoni Garbaczewski, Być pięknym i młodym, Nr 28/1992-07-12. s. 8–9
- ↑ Susan King: Rob Lowe dishes on love, sex and movie stardom. „Los Angeles Times”, 2011-04-28. [dostęp 2022-08-20]. (ang.).
- ↑ Hal Erickson: Rob Lowe Biography. AllMovie. [dostęp 2022-08-20]. (ang.).
- ↑ Rob Lowe. Internet Broadway Database. [dostęp 2022-08-20]. (ang.).
- ↑ Scott Collins: 'Killing Kennedy' with Rob Lowe as JFK delivers NatGeo ratings record. „Los Angeles Times”, 2013-11-12). [dostęp 2017-11-25]. [zarchiwizowane z tego adresu (2012-10-06)]. (ang.).
- ↑ Josh Duboff: Killing Kennedy’s Rob Lowe on J.F.K.: “He Wouldn’t Have Been Elected Now”. „Vanity Fair”, 2013-10-23. [dostęp 2017-11-25]. [zarchiwizowane z tego adresu (2013-10-06)]. (ang.).
- ↑ Neil Genzlinger: Till Death Parts Them. „The New York Times”, 2015-01-30. [dostęp 2022-08-20]. (ang.).
- ↑ Scott Collins: Fox’s ‘The Grinder’ lets the real Rob Lowe, cheese-meter and all, loose. „Los Angeles Times”, 2015-09-10. [dostęp 2022-08-20]. (ang.).
- ↑ Rob Lowe Magazines. FamousFix. [dostęp 2022-08-20]. (ang.).
- ↑ Lowe profile. „The Guardian”. [dostęp 2016-05-31]. (ang.).
- ↑ GMT (2017-08-03): 'It's an excuse to hang out with my boys': Rob Lowe talks family bonding with sons in new reality series while stopping by Late Night show. „Daily Mail”. [dostęp 2017-11-25]. (ang.).
- ↑ Sameer Suri (2017-04-14): 'Life is not a movie set!' Rob Lowe's sons Matthew and John Owen tell Ellen about life with their 'manchild' father. „Daily Mail”. [dostęp 2017-04-14]. (ang.).
Bibliografia edytuj
- Rob Lowe w bazie IMDb (ang.)
- Rob Lowe w bazie Filmweb
- Rob Lowe w bazie Notable Names Database (ang.)