Wikipedia

Robert Górski (komik)

polski artysta kabaretowy
(Przekierowano z Robert Górski (twórca kabaretowy))

Robert Górski (ur. 14 kwietnia 1971 w Warszawie) – polski artysta kabaretowy, komik, satyryk, lider i autor większości tekstów Kabaretu Moralnego Niepokoju, scenarzysta i odtwórca głównej roli w serialu Ucho Prezesa.

Robert Górski
Ilustracja
Robert Górski (2013)
Data i miejsce urodzenia

14 kwietnia 1971
Warszawa

Zawód

artysta kabaretowy, scenarzysta

Zespół artystyczny
Kabaret Moralnego Niepokoju
Multimedia w Wikimedia Commons
Cytaty w Wikicytatach

Życiorys edytuj

Pochodzi z rodziny robotniczej osiadłej w Warszawie w połowie lat 60 XX w.[1]. Jego matka była krawcową, a ojciec, Zdzisław – kierowcą autobusu[1]. Wychowywał się wraz z bratem na warszawskim Bródnie, w dorosłym życiu zamieszkał na Pradze[2]. Za namową matki ukończył technikum mechaniki precyzyjnej na Kamionku. W tym czasie amatorsko grał na perkusji[3]. Po maturze studiował geologię, ale przerwał studia[4]. Ukończył polonistykę na Wydziale Polonistyki Uniwersytetu Warszawskiego[5]. Na trzecim roku studiów zaczął pracować jako copywriter w agencji reklamowej Ammirati Puris Lintas Polska[6]; stworzył m.in. scenariusze kampanii reklamowej „Bogdan mówi bankowy” (promocja Banku Handlowego)[7].

W trakcie studiów polonistycznych udzielał się w samorządzie, a wraz z kolegami-studentami – Przemysławem Borkowskim i Mikołajem Cieślakiem – przez trzy lata redagował studenckie pismo literackie „Podniebienie”[5] oraz opublikował tomik wierszy pt. Zeszyt w trzy linie. Wkrótce zaczął z nimi działać jako kabaret studencki, który z czasem przerodził się w Kabaret Moralnego Niepokoju[8]. Równocześnie przez kilka lat współtworzył z Adamem Małczykiem scenariusze do rozrywkowego programu TVN Maraton uśmiechu[9]. W 2001 współtworzył lalkowy program satyryczny Gumitycy dla TV Puls[10]. W latach 2003–2006 był twórcą scenariusza telewizyjnego programu rozrywkowego Tygodnik Moralnego Niepokoju[11], a w latach 2007–2008 – Miesięcznika Moralnego Niepokoju. Ponadto prowadził z Andrzejem Poniedzielskim program TVP2 Kabaretowe kawałki. Przez krótki czas był gościem programu TVN24 Szkło kontaktowe. Pisał scenariusze m.in. Mazurskiej Nocy Kabaretowej i kabaretonów podczas Krajowego Festiwalu Piosenki Polskiej w Opolu oraz teksty dla bohaterów programu HBO na stojaka[12].

W 2003 grał Kolumba, jedną z głównych postaci filmu Baśń o ludziach stąd, zrealizowanego przez Wytwórnię A’Yoy. Współprowadził wieczory kabaretowe transmitowane przez TVP, w tym m.in. Mazurską Noc Kabaretową w 2006 oraz kabaretony podczas festiwali w Opolu i Sopocie. W latach 2005–2006 pisał felietony dla satyrycznego pisma „Chichot”. W latach 2008–2015 organizował Kabaretową noc listopadową, coroczny program emitowany 11 listopada na antenie TVP2. W 2009 był jednym z jurorów 25. Przeglądu Kabaretów PaKA.

W latach 2009–2012 razem z Marcinem Wójcikiem prowadził Kabaretowy Klub Dwójki na antenie TVP2. W listopadzie 2012 ukazała się książka Jak zostałem premierem. Rozmowy pełne Moralnego Niepokoju, będąca zapisem rozmów Górskiego z Mariuszem Cieślikiem[13]. W latach 2013–2014 i w 2016 prowadził niektóre odcinki programu TVP2 Dzięki Bogu już weekend[14]. W latach 2015–2016 razem z Marcinem Wójcikiem prowadził program Latający Klub Dwójki[15]. W 2016 występował w programie Polsatu Kabaret na żywo[16].

Występuje jako George Owens w improwizowanym kabaretowym serialu Spadkobiercy.

W latach 2017–2019 tworzył internetowy serial polityczny Ucho Prezesa, w którym grał główną rolę[17]. Jest autorem sztuki teatralnej Ucho Prezesa czyli SCHEDA wystawianej na deskach Teatru 6. piętro, w której gra rolę tytułową[18].

Od 1 czerwca 2022 do 18 czerwca 2023 był jednym z komentatorów programu satyrycznego Szkło Kontaktowe, nadawanego na antenie TVN24. Wcześniej występował w nim kilka razy w roku 2005[19][20]. Od 24 listopada 2022 razem z Mariuszem Cieślikiem realizuje podcast o charakterze satyrycznego komentarza wydarzeń mijającego tygodnia dla serwisu internetowego dziennika Rzeczpospolita pt. Górski & Cieślik. Polska od ucha do ucha[21].

Życie prywatne edytuj

Ma siostrę[22]. Z nieformalnego związku z graficzką Katarzyną Osipowicz ma syna Antoniego (ur. 2004)[23], który pojawił się w Tygodniku Moralnego Niepokoju, mając kilka miesięcy. 7 września 2019 poślubił dziennikarkę Monikę Sobień[24], z którą ma córkę Malinę (ur. 2019)[25].

Publikacje edytuj

Nagrody i wyróżnienia edytuj

  • 2001: Nagroda za najlepszy tekst – Izba wytrzeźwień, Kolska na II Ogólnopolskim Festiwalu Sztuki Estradowej ZASP, Warszawa
  • 2005: Nagroda Dodatkowa Jury – Błękitny Melonik Charliego – za uczynienie zabawnym serialu HBO – na stojaka na VI Festiwalu Dobrego Humoru, Gdańsk
  • 2008: Grand Prix Festiwalu – Błękitny Melonik Charliego – za program Na stojaka (HBO Polska) na IX Festiwalu Dobrego Humoru, Gdańsk
  • 2009: Tytuł Gentlemana w show-biznesie – coroczne wyróżnienie przyznawane przez miesięcznik Gentleman
  • 2011: Tytuł „Przyjaciel UEFA EURO 2012”[29]
  • 2011: Zwycięstwo w kategorii „Autor” w plebiscycie Złote Ireny[30]

Filmografia edytuj

Scenarzysta

Dubbing

Przypisy edytuj

  1. ↑ a b Górski i Cieślik 2012 ↓, s. 21
  2. ↑ Górski i Cieślik 2012 ↓, s. 31, 50.
  3. ↑ Górski i Cieślik 2012 ↓, s. 23.
  4. ↑ Górski i Cieślik 2012 ↓, s. 47.
  5. ↑ a b Górski i Cieślik 2012 ↓, s. 49
  6. ↑ Górski i Sobień 2019 ↓, s. 107, 181.
  7. ↑ Górski i Cieślik 2012 ↓, s. 54.
  8. ↑ Agnieszka Kublik, „Ucho Prezesa”. Robert Górski: Mogę robić to, co chcę. Naprawdę jestem Człowiekiem Wolności [online], wyborcza.pl, 4 lutego 2017 [dostęp 2017-03-15].
  9. ↑ Górski i Cieślik 2012 ↓, s. 69, 120.
  10. ↑ Górski i Cieślik 2012 ↓, s. 177.
  11. ↑ Górski i Cieślik 2012 ↓, s. 70.
  12. ↑ Górski i Cieślik 2012 ↓, s. 121.
  13. ↑ Na podstawie strony empik.com.
  14. ↑ Robert Górki gwiazdą „Dzięki Bogu Już Weekend”. [dostęp 2013-09-08]. [zarchiwizowane z tego adresu (2013-09-08)].
  15. ↑ „Latający Klub Dwójki”: Robert Górski zdradza kulisy odejścia z TVP. teleshow.wp.pl. [dostęp 2016-10-12]. (pol.).
  16. ↑ „Wszystkie dzieci nasze są” w „Kabarecie na Żywo”. polsat.pl. [dostęp 2016-10-09]. (pol.).
  17. ↑ Witold Stech, Ucho Prezesa. Zobacz nowy serial Ucho Prezesa na YouTube [online], silesion.pl [dostęp 2017-01-17] [zarchiwizowane z adresu 2017-01-18].
  18. ↑ Ucho Prezesa czyli SCHEDA. Teatr 6. piętro. [dostęp 2021-01-17].
  19. ↑ Dorota Wellman komentatorką w 'Szkle kontaktowym'. Robert Górski ze stałą współpracą [online], www.wirtualnemedia.pl [dostęp 2022-08-04] (pol.).
  20. ↑ Robert Górski rezygnuje z pracy dla TVN24. Solidaryzuje się z Krzysztofem Daukszewiczem [online], www.wirtualnemedia.pl, 18 czerwca 2023 [dostęp 2023-06-18] (pol.).
  21. ↑ x, Robert Górski i Mariusz Cieślik w podcaście satyrycznym „Rzeczpospolitej” [online], www.wirtualnemedia.pl, 24 listopada 2022 [dostęp 2022-11-24] (pol.).
  22. ↑ Kulturalny Rozkład Jazdy - Robert Górski #15. Lider Kabaretu Moralnego Niepokoju wróci do TVP? 2024. [dostęp 2024-01-14].
  23. ↑ Górski i Cieślik 2012 ↓, s. 184, 187.
  24. ↑ Robert Górski wziął ślub. Aktor serialu "Ucho Prezesa" ożenił się z Moniką Sobień - Plejada.pl [online], plejada.pl [dostęp 2019-09-09] (pol.).
  25. ↑ Sergiusz Królak: Robert Górski z „Ucha Prezesa” został ojcem. [w:] Plejada.pl [on-line]. plejada.pl, 2019-02-14. [dostęp 2019-02-14]. (pol.).
  26. ↑ Zeszyt w trzy linie [online], Lubimyczytać.pl [dostęp 2020-06-06].
  27. ↑ Jak zostałem premierem [online], empik.com [dostęp 2020-06-06] (pol.).
  28. ↑ Jak zostałem Prezesem [online], empik.com [dostęp 2020-06-06] (pol.).
  29. ↑ Pięć znanych osób dołączyło do "Przyjaciół Euro" [online], sport.interia.pl [dostęp 2023-03-22] (pol.).
  30. ↑ O ja Cię! Czyli Złote Ireny - podsumowanie! [online], kabaret.tworzymyhistorie.pl [dostęp 2023-03-22].
  31. ↑ Badziewiakowie w filmpolski.pl.
  32. ↑ Strona wytwórni AYOY. ayoy.pl. [zarchiwizowane z tego adresu (2013-06-17)]. [dostęp 2009-04-07].
  33. ↑ Na podstawie Kabaret Moralnego Niepokoju – gwiazdy „Złotego środka”, Wirtualna Polska 27 lutego 2009 [dostęp 2009-04-08].
  34. ↑ Słodkie życie nie tylko w kabarecie. tvp.pl, 2013-12-23. [dostęp 2013-12-24]. (pol.).
  35. ↑ Ucho Prezesa - miniserial Roberta Górskiego zniknie z YouTube'a [online], naEKRANIE.pl [dostęp 2019-02-14] (pol.).
  36. ↑ Serial „Piękni i bezrobotni” wiosną w Polsacie. Za projekt odpowiada Robert Górski [online], wirtualnemedia.pl [dostęp 2020-12-15] (pol.).
  37. ↑ Na podstawie oficjalnej strony Kabaretu Moralnego Niepokoju. Informacja z dnia 2008-12-14. [dostęp 2009-04-07].

Bibliografia edytuj

  • Robert Górski, Mariusz Cieślik: Jak zostałem prezesem. Wydawnictwo Znak, 2012. ISBN 978-83-240-2318-9.
  • Robert Górski, Monika Sobień: Jak zostałem prezesem. Kulisy „Ucha Prezesa”, najpopularniejszego polskiego serialu. Czerwone i Czarne, 2019. ISBN 978-83-66219-17-5.

Linki zewnętrzne edytuj

Źródło: „https://pl.wikipedia.org/w/index.php?title=Robert_Górski_(komik)&oldid=72509181”