Robert Johansson

norweski skoczek narciarski

Robert Høneren Johansson (ur. 23 marca 1990 w Lillehammer) – norweski skoczek narciarski, zawodnik klubu Søre Ål IL. Dwukrotny brązowy medalista olimpijski (na skoczni normalnej i dużej), a także złoty medalista w drużynie z 2018. Indywidualny srebrny medalista mistrzostw świata w narciarstwie klasycznym na skoczni dużej z 2021, srebrny medalista z 2021 oraz brązowy z 2019 w drużynie mieszanej. Drużynowy złoty medalista Mistrzostw Świata w Lotach Narciarskich 2018 i 2020, były rekordzista świata w długości skoku narciarskiego. Drużynowy srebrny medalista Igrzysk Europejskich 2023. Medalista mistrzostw kraju.

Robert Johansson
Ilustracja
Data i miejsce urodzenia

23 marca 1990
Lillehammer[1]

Klub

Søre Ål IL

Wzrost

181 cm[2]

Debiut w PŚ

29 listopada 2013 w Ruce (13. miejsce)

Pierwsze punkty w PŚ

29 listopada 2013 w Ruce (13. miejsce)

Pierwsze podium w PŚ

4 stycznia 2017 w Innsbrucku (2. miejsce)

Pierwsze zwycięstwo w PŚ

18 marca 2018 w Vikersund

Rekord życiowy

252,0 m na Vikersundbakken w Vikersund (18 marca 2017)

Dorobek medalowy
Reprezentacja  Norwegia
Igrzyska olimpijskie
złoto Pjongczang 2018 duża druż.
brąz Pjongczang 2018 normalna
brąz Pjongczang 2018 duża
Mistrzostwa świata
srebro Oberstdorf 2021 druż. miesz.
srebro Oberstdorf 2021 duża
brąz Seefeld 2019 druż. miesz.
Mistrzostwa świata w lotach
złoto Oberstdorf 2018 drużynowo
złoto Planica 2020 drużynowo
Igrzyska europejskie
srebro Zakopane 2023 druż. miesz.
Inne nagrody
Puchar Świata w lotach
brąz 3. miejsce
2017/2018
Raw Air
srebro 2. miejsce
2018
brąz 3. miejsce
2019
Inne
złoto Skok Roku
2018
złoto Skok Roku
2021

Jego rekord życiowy, wynoszący 252 metry, ustanowiony 18 marca 2017, jest równocześnie rekordem Norwegii w długości skoku narciarskiego[3]. W chwili ustanowienia był to również rekord świata.

Przebieg kariery Edytuj

Lata 2006–2011 Edytuj

2 września 2006 zadebiutował w zawodach FIS Cup, zajmując 19. miejsce na skoczni w Örnsköldsvik[4]. W marcu 2008 po raz pierwszy wystartował w Pucharze Kontynentalnym. Na olimpijskiej skoczni Whistler Olympic Park Ski Jump zajął 23. pozycję[5]. 15 marca 2009 wziął udział w kwalifikacjach do konkursu Pucharu Świata w Vikersund. Zajął w nich 45. miejsce i nie uzyskał awansu do konkursu głównego[6].

Dwukrotnie brał udział w mistrzostwach świata juniorów. Indywidualnie zarówno w 2009, jak i w 2010, zajął 29. pozycję. W drużynie w pierwszych zawodach był czwarty, a w drugich – jedenasty[7].

Lata 2011–2016 Edytuj

W sezonie 2011/2012 regularnie startował w Pucharze Kontynentalnym. Czterokrotnie zajął miejsce na podium: 11 marca 2012 w Kuopio zwyciężył, był też drugi i dwukrotnie trzeci[8]. Zajął 8. pozycję w klasyfikacji generalnej[9]. W 2013, startując jako przedskoczek podczas zawodów Pucharu Świata w lotach na Vikersundbakken w Vikersund ustanowił rekord życiowy wynoszący 225 metrów[10].

29 listopada 2013 w swoim debiucie w Pucharze Świata zdobył pierwsze punkty cyklu, zajmując 13. miejsce w konkursie w Ruce. Poza tymi zawodami punkty Pucharu Świata 2013/2014 zdobywał jeszcze w konkursach w Japonii[11]. W sezonie 2014/2015 raz zdobył punkty Pucharu Świata, zajmując 26. miejsce w Lillehammer, również raz stanął na podium Pucharu Kontynentalnego, zawody w Brotterode kończąc na 2. pozycji[12]. W lutym 2016 wystąpił na zawodach lotów narciarskich w Vikersund rozgrywanych w ramach Pucharu Świata. W najlepszym z trzech startów zajął 18. miejsce[13]. W czasie treningów i kwalifikacji do tych zawodów poprawił swój rekord życiowy, najpierw do 231 m, a następnie do 243,5 m[14][15].

Sezon 2016/2017 Edytuj

W lipcu 2016 Johansson zadebiutował w Letnim Grand Prix, dwukrotnie zdobywając punkty. We wrześniu 2016 stawał na podium Letniego Pucharu Kontynentalnego w Lillehammer. Startował w grudniowych zawodach Pucharu Świata 2016/2017, w najlepszym swoim występie zajmując 14. miejsce[16]. 4 stycznia 2017 po raz pierwszy w karierze stanął na podium zawodów Pucharu Świata, zajmując 2. miejsce w jednoseryjnym, loteryjnym konkursie w Innsbrucku w ramach 65. Turnieju Czterech Skoczni[17].

Po konkursie w Innsbrucku Johansson regularnie zdobywał punkty kolejnych zawodów Pucharu Świata. W większości konkursów rozgrywanych w styczniu i lutym zajmował miejsca w drugiej i trzeciej dziesiątce. Był również 9. w Wiśle, a w połowie lutego konkursy rozgrywane w Azji trzy razy z rzędu kończył wśród najlepszych dziesięciu zawodników. Na rozgrywanych pod koniec lutego Mistrzostwach Świata w Narciarstwie Klasycznym 2017 wystąpił jedynie w konkursie indywidualnym na skoczni normalnej, w którym zajął 16. miejsce[16].

12 marca 2017 zajął 6. pozycję w konkursie Pucharu Świata w Oslo, najlepszą w sezonie w zawodach składających się z dwóch serii[16]. 18 marca podczas pierwszej serii konkursowej drużynowych zawodów Raw Air 2017 na Vikersundbakken skokiem na 252 metry ustanowił nowy rekord świata w długości skoku narciarskiego. W trakcie tych samych zawodów wynik Johanssona poprawił na 253,5 metra Stefan Kraft[18]. Reprezentacja Norwegii wygrała ten konkurs, podobnie jak rozgrywane tydzień później zawody w Planicy, w których Johansson dwukrotnie oddał ponad 240-metrowe skoki. W konkursach indywidualnych zajmował 10. miejsce w Vikersund oraz 8. i 7. w Planicy[16]. W klasyfikacji generalnej Pucharu Świata Johansson zakończył sezon na 14. miejscu z 424 punktami[19].

Sezon 2017/2018 Edytuj

We wszystkich występach w Letnim Grand Prix 2017 zajmował lokaty w pierwszej dziesiątce, w najlepszym zajmując 7. miejsce. W grudniowych zawodach Pucharu Świata 2017/2018 najwyżej sklasyfikowany był na 5. pozycji, w konkursie w Titisee-Neustadt, a w styczniowych – na 4. miejscu w Tauplitz. Wystartował na Mistrzostwach Świata w Lotach Narciarskich 2018. Indywidualnie zajął 9. miejsce, a w konkursie drużynowym zdobył złoty medal[20].

Na Zimowych Igrzyskach Olimpijskich 2018 w Pjongczangu Johansson trzykrotnie stawał na podium – indywidualnie zdobył brąz zarówno na normalnej, jak i dużej skoczni, a w drużynie wywalczył złoty medal. Po powrocie do startów w Pucharze Świata, zajmował 3. miejsca w rozgrywanych w ramach Raw Air 2018 konkursach w Lillehammer i Trondheim, a w kończących turniej zawodach w Vikersund odniósł pierwsze w karierze indywidualne zwycięstwo w zawodach PŚ[20]. Cały Raw Air ukończył na 2. pozycji[19]. Na zakończenie sezonu dwukrotnie zajął 4. miejsce w Planicy[20]. W klasyfikacji generalnej Puchar Świata 2017/2018 ukończył na 5. miejscu z 840 punktami, a w Pucharze Świata w lotach narciarskich 2017/2018 zajął 2. miejsce[19].

Sezon 2018/2019 Edytuj

W Letnim Grand Prix 2018 wystąpił w dwóch konkursach, w obu zajmując 8. miejsce. W listopadowych i grudniowych zawodach sezonu 2018/2019 Pucharu Świata najwyżej klasyfikowany był na 6. lokacie w Niżnym Tagile. W styczniu 2019 dwukrotnie stawał na podium cyklu: był 2. w Zakopanem i 3. w pierwszym konkursie w Sapporo. W lutym 2019 zajął 3. miejsce w konkursie w Lahti[21].

Na Mistrzostwach Świata w Narciarstwie Klasycznym 2019 zdobył brązowy medal w konkursie drużyn mieszanych. Indywidualnie był 8. na skoczni dużej i 16. na normalnej, a w drużynie męskiej zajął 5. pozycję. Zwyciężył w otwierającym Raw Air 2019 konkursie Pucharu Świata w Oslo, a w kolejnym, w Lillehammer, zajął 2. miejsce[21]. Cały turniej ukończył na 3. pozycji. W klasyfikacji generalnej sezonu 2018/2019 Pucharu Świata znalazł się na 6. miejscu z 974 punktami[19].

Sezon 2019/2020 Edytuj

W sierpniu 2019 po raz pierwszy stanął na podium zawodów Letniego Grand Prix, zajmując 2. miejsce w konkursie w Courchevel. W Pucharze Świata 2019/2020 regularnie zdobywał punkty, najczęściej zajmując lokaty w drugiej dziesiątce, w żadnym indywidualnym występie nie stanął jednak na podium. W swoim najlepszym starcie, w rozgrywanym w marcu pierwszym konkursie w Lillehammer w ramach Raw Air 2020, zajął 5. pozycję[22]. W klasyfikacji generalnej sezon zakończył na 17. miejscu z 503 punktami[19].

Sezon 2020/2021 Edytuj

W sezonie 2020/2021 Pucharu Świata najczęściej zajmował miejsca w pierwszej dziesiątce. W grudniowych zawodach indywidualnych cyklu dwukrotnie stawał na podium – w konkursach w Niżnym Tagile zajął kolejno 3. i 2. pozycję. Wystartował na Mistrzostwach Świata w Lotach Narciarskich 2020. Indywidualnie zajął na nich 5. lokatę, zaś w drużynie zdobył złoty medal. W styczniu 2021 w Pucharze Świata na podium stanął dwukrotnie: był 3. w zawodach Zakopanem, zaś w Lahti zwyciężył. W lutym ponownie zajął 3. miejsce w konkursie w Zakopanem[23].

Wystąpił na Mistrzostwach Świata w Narciarstwie Klasycznym 2021. Indywidualnie zdobył srebrny medal na skoczni dużej, a na normalnej zajął 6. pozycję. Srebrny medal zdobył również w drużynie mieszanej, a w zespole męskim zajął 6. miejsce. Wszystkie marcowe konkursy Pucharu Świata, rozgrywane w Planicy, kończył w pierwszej dziesiątce[23]. Sezon ukończył na 5. pozycji w klasyfikacji generalnej cyklu z 884 punktami[19].

Po zakończeniu sezonu 2020/2021 przeszedł operację pleców[24].

Sezon 2021/2022 Edytuj

W ramach Letniego Grand Prix 2021 zajął 2. miejsce w jednym z konkursów w Szczuczyńsku[25].

W sezonie 2021/2022 Pucharu Świata zajmował głównie pozycje w pierwszej i drugiej dziesiątce. Dwukrotnie stanął na podium indywidualnych konkursów cyklu: 29 grudnia 2021 w otwierającym 70. Turniej Czterech Skoczni konkursie w Oberstdorfie oraz 5 marca 2022 w zawodach w Oslo rozgrywanych w ramach Raw Air 2022; w obu przypadkach zajął 3. miejsce[25]. Sezon Pucharu Świata ukończył na 12. lokacie w klasyfikacji generalnej z 531 punktami[19].

Wystąpił na Zimowych Igrzyskach Olimpijskich 2022. Indywidualnie zajął 20. miejsce na skoczni normalnej i 32. na dużej, w drużynie mieszanej był 8., a w zespole męskim zajął 4. pozycję[25]. Wystartował również na Mistrzostwach Świata w Lotach Narciarskich 2022. Po pierwszym dniu zawodów indywidualnych zajmował 6. miejsce, jednak z powodu bólu pleców wycofał się z dalszej części mistrzostw[26], a następnie zakończył sezon[27]. W maju 2022 ponownie przeszedł operację pleców[28].

Sezon 2022/2023 Edytuj

W sezonie 2022/2023 Pucharu Świata najczęściej kończył zawody w drugiej dziesiątce. Najwyżej sklasyfikowany był w marcowym konkursie Raw Air 2023 w Vikersund, gdzie zajął 6. miejsce[29]. W klasyfikacji generalnej cykl ukończył na 21. pozycji z 387 punktami[19]. Znalazł się w składzie reprezentacji Norwegii na Mistrzostwa Świata w Narciarstwie Klasycznym 2023, ale ostatecznie nie wystąpił w żadnym konkursie[29][30].

Mistrzostwa Norwegii Edytuj

Johansson stawał na podium mistrzostw Norwegii. Indywidualnie zdobył złoty medal w 2018[31] oraz latem 2019[32], a w 2019 był drugi na skoczni normalnej i trzeci na dużej[33][34]. W drużynie męskiej, reprezentując okręg Oppland, zwyciężył w 2012[35] oraz zimą[36] i latem 2019[32], był drugi latem 2016[37] oraz trzeci w 2008[38], 2010[39], 2011[40], 2015[41] i latem 2021[42]. W drużynie mieszanej zdobył srebrny medal latem 2021[42].

Igrzyska olimpijskie Edytuj

Indywidualnie Edytuj

2018   Pjongczang brązowy medal (K-98), brązowy medal (K-125)
2022   Pekin/Zhangjiakou 20. miejsce (K-95), 32. miejsce (K-125)

Drużynowo Edytuj

2018   Pjongczang złoty medal[a]
2022   Pekin/Zhangjiakou 8. miejsce (drużyna mieszana/K-95)[b], 4. miejsce[c]

Starty R. Johanssona na igrzyskach olimpijskich – szczegółowo Edytuj

Miejsce Dzień Rok Miejscowość Skocznia Punkt K HS Konkurs Skok 1 Skok 2 Nota Strata Zwycięzca
3.  10 lutego 2018   Pjongczang Alpensia Jumping Park K-98 HS-109 indywid. 100,5 m 113,5 m 249,7 pkt 9,6 pkt Andreas Wellinger
3.  17 lutego 2018   Pjongczang Alpensia Jumping Park K-125 HS-142 indywid. 137,5 m 134,5 m 275,3 pkt 10,4 pkt Kamil Stoch
1.  19 lutego 2018   Pjongczang Alpensia Jumping Park K-125 HS-142 druż.[a] 137,5 m 136,0 m 1098,5 pkt (274,8 pkt)
20. 6 lutego 2022   Zhangjiakou Snow Ruyi K-95 HS-106 indywid. 97,0 m 96,0 m 248,3 pkt 26,7 pkt Ryōyū Kobayashi
8. 7 lutego 2022   Zhangjiakou Snow Ruyi K-95 HS-106 druż. mix.[b] 99,5 m 100,5 m 707,9 pkt (248,1 pkt) 293,6 pkt Słowenia
32. 12 lutego 2022   Zhangjiakou Snow Ruyi K-125 HS-140 indywid. 128,5 m 119,3 pkt 176,8 pkt Marius Lindvik
4. 14 lutego 2022   Zhangjiakou Snow Ruyi K-125 HS-140 druż.[c] 125,5 m 136,5 m 922,1 pkt (237,5 pkt) 20,6 pkt Austria

Mistrzostwa świata Edytuj

Indywidualnie Edytuj

2017   Lahti 16. miejsce (K-90)
2019   Seefeld/Innsbruck 8. miejsce (K-120), 16. miejsce (K-99)
2021   Oberstdorf 6. miejsce (K-95), srebrny medal (K-120)

Drużynowo Edytuj

2019   Seefeld/Innsbruck 5. miejsce (K-120)[d], brązowy medal (drużyna mieszana/K-99)[e]
2021   Oberstdorf srebrny medal (drużyna mieszana/K-95)[f], 6. miejsce (K-120)[g]

Starty R. Johanssona na mistrzostwach świata – szczegółowo Edytuj

Miejsce Dzień Rok Miejscowość Skocznia Punkt K HS Konkurs Skok 1 Skok 2 Nota Strata Zwycięzca
16. 25 lutego 2017   Lahti Salpausselkä K-90 HS-100 indywid. 93,5 m 94,5 m 242,6 pkt 28,2 pkt Stefan Kraft
8. 23 lutego 2019   Innsbruck Bergisel K-120 HS-130 indywid. 128,0 m 129,0 m 248,9 pkt 30,5 pkt Markus Eisenbichler
5. 24 lutego 2019   Innsbruck Bergisel K-120 HS-130 druż.[d] 117,5 m 121,0 m 900,2 pkt (222,1 pkt) 87,3 pkt Niemcy
16. 1 marca 2019   Seefeld Toni-Seelos-Olympiaschanze K-99 HS-109 indywid. 97,5 m 95,0 m 201,5 pkt 16,8 pkt Dawid Kubacki
3.  2 marca 2019   Seefeld Toni-Seelos-Olympiaschanze K-99 HS-109 druż. mix.[e] 106,5 m 103,5 m 938,4 pkt (244,9 pkt) 73,8 pkt Niemcy
6. 27 lutego 2021   Oberstdorf Schattenbergschanze K-95 HS-106 indywid. 100,0 m 101,0 m 256,5 pkt 12,3 pkt Piotr Żyła
2.  28 lutego 2021   Oberstdorf Schattenbergschanze K-95 HS-106 druż. mix.[f] 100,5 m 96,0 m 995,6 pkt (243,9 pkt) 5,2 pkt Niemcy
2.  5 marca 2021   Oberstdorf Schattenbergschanze K-120 HS-137 indywid. 129,5 m 135,5 m 272,1 pkt 4,4 pkt Stefan Kraft
6. 6 marca 2021   Oberstdorf Schattenbergschanze K-120 HS-137 druż.[g] 129,5 m 134,0 m 974,1 pkt (266,7 pkt) 72,5 pkt Niemcy

Mistrzostwa świata w lotach Edytuj

Indywidualnie Edytuj

2018   Oberstdorf 9. miejsce
2020   Planica 5. miejsce
2022   Vikersund 30. miejsce

Drużynowo Edytuj

2018   Oberstdorf złoty medal[h]
2020   Planica złoty medal[i]

Starty R. Johanssona na mistrzostwach świata w lotach – szczegółowo Edytuj

Miejsce Dzień Rok Miejscowość Skocznia Punkt K HS Konkurs Skok 1 Skok 2 Skok 3 Skok 4 Nota Strata Zwycięzca
9. 19–20 stycznia 2018   Oberstdorf im. Heiniego Klopfera K-200 HS-235 indywid. 204,0 m 213,5 m 201,0 m [j] 599,0 pkt 52,9 pkt Daniel-André Tande
1.  21 stycznia 2018   Oberstdorf im. Heiniego Klopfera K-200 HS-235 druż.[h] 219,5 m 218,0 m 1662,2 pkt (399,9 pkt)
5. 11–12 grudnia 2020   Planica Letalnica K-200 HS-240 indywid. 220,0 m 228,5 m 228,0 m 232,0 m 841,0 pkt 36,2 pkt Karl Geiger
1.  13 grudnia 2020   Planica Letalnica K-200 HS-240 druż.[i] 220,0 m 229,5 m 1727,7 pkt (433,9 pkt)
30. 11–12 marca 2022   Vikersund Vikersundbakken K-200 HS-240 indywid. 231,0 m 206,0 m DNS 420,4 pkt 433,8 pkt Marius Lindvik

Mistrzostwa świata juniorów Edytuj

Indywidualnie Edytuj

2009   Szczyrbskie Jezioro 29. miejsce
2010   Hinterzarten 29. miejsce

Drużynowo Edytuj

2009   Szczyrbskie Jezioro 4. miejsce[k]
2010   Hinterzarten 11. miejsce[l]

Starty R. Johanssona na mistrzostwach świata juniorów – szczegółowo Edytuj

Miejsce Dzień Rok Miejscowość Skocznia Punkt K HS Konkurs Skok 1 Skok 2 Nota Strata Zwycięzca
29. 5 lutego 2009   Szczyrbskie Jezioro MS 1970 B K-90 HS-100 indywid. 89,0 m 86,0 m 214,0 pkt 39,0 pkt Lukas Müller
4. 6 lutego 2009   Szczyrbskie Jezioro MS 1970 B K-90 HS-100 druż.[k] 88,5 m 88,5 m 916,0 pkt (218,5 pkt) 65,5 pkt Austria
29. 28 stycznia 2010   Hinterzarten Adlerschanze K-95 HS-108 indywid. 93,5 m 94,0 m 216,5 pkt 66,0 pkt Michael Hayböck
11. 30 stycznia 2010   Hinterzarten Adlerschanze K-95 HS-108 druż.[l] 87,5 m 315,0 pkt (94,5 pkt) 715,5 pkt Austria

Igrzyska europejskie Edytuj

Indywidualnie Edytuj

2023   Kraków/Zakopane[m] 6. miejsce (K-95), 8. miejsce (K-125)

Drużynowo Edytuj

2023   Kraków/Zakopane[m] srebrny medal (drużyna mieszana)[n]

Starty R. Johanssona na igrzyskach europejskich – szczegółowo Edytuj

Miejsce Dzień Rok Miejscowość Skocznia Punkt K HS Konkurs Skok 1 Skok 2 Nota Strata Zwycięzca
6. 29 czerwca 2023   Zakopane Średnia Krokiew K-95 HS-105 indywid. 101,0 m 105,0 m 250,8 pkt 19,5 pkt Daniel Tschofenig
2.  29 czerwca 2023   Zakopane Średnia Krokiew K-95 HS-105 druż. miesz.[n] 99,5 m 98,0 m 876,7 pkt (219,9 pkt) 62,6 pkt Austria
8. 1 lipca 2023   Zakopane Wielka Krokiew K-125 HS-140 indywid. 134,0 m 131,0 m 258,3 pkt 20,8 pkt Dawid Kubacki

Puchar Świata Edytuj

Miejsca w klasyfikacji generalnej Edytuj

Sezon Miejsce
2013/2014 61.
2014/2015 75.
2015/2016 58.
2016/2017 14.
2017/2018 5.
2018/2019 6.
2019/2020 17.
2020/2021 5.
2021/2022 12.
2022/2023 21.

Miejsca na podium Edytuj

Sezon PŚ 1. miejsce 2. miejsce 3. miejsce Razem
2008/2009
2013/2014
2014/2015
2015/2016
2016/2017 1 1
2017/2018 1 2 3
2018/2019 1 2 2 5
2019/2020
2020/2021 1 1 3 5
2021/2022 2 2
2022/2023
Suma 3 5 8 16

Zwycięstwa w konkursach indywidualnych Pucharu Świata chronologicznie Edytuj

Nr Dzień Rok Miejscowość Skocznia Punkt K HS Skok 1 Skok 2 Nota Przypisy
1. 18 marca 2018   Vikersund Vikersundbakken K-200 HS-240 232,0 m 246,0 m 444,3 pkt * RA 2018, Loty 2017/2018
2. 10 marca 2019   Oslo Holmenkollbakken K-120 HS-134 127,0 m 129,5 m 262,0 pkt * RA 2019
3. 24 stycznia 2021   Lahti Salpausselkä K-116 HS-130 128,5 m 126,5 m 265,9 pkt

Miejsca na podium w konkursach indywidualnych Pucharu Świata chronologicznie Edytuj

Nr Dzień Rok Miejscowość Skocznia Punkt K HS Skok 1 Skok 2 Nota Lok. Strata Zwycięzca
1. 4 stycznia 2017   Innsbruck Bergisel K-120 HS-130 133,0 m 123,1 pkt 2. 2,6 pkt Daniel-André Tande
2. 13 marca 2018   Lillehammer Lysgårdsbakken K-123 HS-140 137,0 m 136,5 m 273,7 pkt 3. 32,7 pkt Kamil Stoch
3. 15 marca 2018   Trondheim Granåsen K-124 HS-140 145,5 m 136,0 m 268,0 pkt 3. 17,4 pkt Kamil Stoch
4. 18 marca 2018   Vikersund Vikersundbakken K-200 HS-240 232,0 m 246,0 m 444,3 pkt 1.
5. 20 stycznia 2019   Zakopane Wielka Krokiew K-125 HS-140 131,5 m 133,5 m 275,7 pkt 2. 2,6 pkt Stefan Kraft
6. 26 stycznia 2019   Sapporo Ōkurayama K-123 HS-137 141,0 m 127,0 m 256,7 pkt 3. 13,4 pkt Stefan Kraft
7. 10 lutego 2019   Lahti Salpausselkä K-116 HS-130 127,5 m 124,0 m 260,1 pkt 3. 20,8 pkt Kamil Stoch
8. 10 marca 2019   Oslo Holmenkollbakken K-120 HS-134 127,0 m 129,5 m 262,0 pkt 1.
9. 12 marca 2019   Lillehammer Lysgårdsbakken K-123 HS-140 135,0 m 138,5 m 273,3 pkt 2. 12,4 pkt Stefan Kraft
10. 5 grudnia 2020   Niżny Tagił Aist K-120 HS-134 120,5 m 142,5 m 254,1 pkt 3. 15,9 pkt Halvor Egner Granerud
11. 6 grudnia 2020   Niżny Tagił Aist K-120 HS-134 139,0 m 118,5 m 240,7 pkt 2. 0,8 pkt Halvor Egner Granerud
12. 17 stycznia 2021   Zakopane Wielka Krokiew K-125 HS-140 132,0 m 141,0 m 292,9 pkt 3. 3,6 pkt Marius Lindvik
13. 24 stycznia 2021   Lahti Salpausselkä K-116 HS-130 128,5 m 126,5 m 265,9 pkt 1.
14. 14 lutego 2021   Zakopane Wielka Krokiew K-125 HS-140 125,0 m 142,0 m 293,8 pkt 3. 4,3 pkt Halvor Egner Granerud
15. 29 grudnia 2021   Oberstdorf Schattenbergschanze K-120 HS-137 135,5 m 131,0 m 298,6 pkt 3. 3,4 pkt Ryōyū Kobayashi
16. 5 marca 2022   Oslo Holmenkollbakken K-120 HS-134 128,5 m 131,0 m 267,7 pkt 3. 2,7 pkt Marius Lindvik

Miejsca w poszczególnych konkursach indywidualnych Pucharu Świata Edytuj

stan po zakończeniu sezonu 2022/2023

Sezon 2008/2009
                                                      punkty
- - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - q - - 0
Sezon 2013/2014
                                                        punkty
- 13 42 50 q q 41 46 - - - - 34 39 41 35 20 19 46 35 - - - - - - - - 43
Sezon 2014/2015
                                                              punkty
- - - 26 - - - - - - - - - - - - 44 45 - - - - 37 - - - - - - - - 5
Sezon 2015/2016
                                                          punkty
- - - - - - - - - - - - - - - - 25 33 18 - - - - - - - - - - 19
Sezon 2016/2017
                                                    punkty
- - 25 14 31 34 23 39 30 2 20 22 9 q 24 27 14 22 7 10 10 6 29 10 8 7 424
Sezon 2017/2018
                                            punkty
13 7 26 11 5 9 15 11 17 7 5 4 12 8 4 12 4 3 3 1 4 4 840
Sezon 2018/2019
                                                        punkty
16 8 7 6 9 17 7 7 19 11 9 13 4 2 3 9 17 5 15 3 17 15 1 2 10 6 25 16 974
Sezon 2019/2020
                                                      punkty
11 dq 25 9 11 9 8 8 14 17 16 38 26 13 15 15 14 15 25 8 8 - - 12 8 5 13 503
Sezon 2020/2021
                                                  punkty
45 6 6 3 2 44 11 39 18 12 5 6 20 3 1 13 11 8 4 9 3 11 7 5 9 884
Sezon 2021/2022
                                                        punkty
9 11 12 50 10 8 4 13 21 3 13 7 6 34 - - - 15 12 23 31 11 3 8 - - - - 531
Sezon 2022/2023
                                                                punkty
11 13 20 16 13 7 13 9 25 16 17 21 - 12 26 37 37 23 - - - - - q 23 17 33 9 6 21 15 16 387
Legenda
1 2 3 4-10 11-30 poniżej 30

 dq  – dyskwalifikacja  q  – dyskwalifikacja w kwalifikacjach  q  – zawodnik nie zakwalifikował się  -  – zawodnik nie wystartował

Miejsca w poszczególnych konkursach drużynowych Pucharu Świata Edytuj

stan po zakończeniu sezonu 2022/2023

Sezon
2016/2017
           
4 - 5 4 1 1
Sezon
2017/2018
               
1 1 1 - 3 1 1 1
Sezon
2018/2019
             
10 8 9 4 1 6 6
Sezon
2019/2020
         
2 4 2 4 1
Sezon
2020/2021
         
4 3 1 - 5
Sezon
2021/2022
             
6 - - - 4 3 -
Sezon
2022/2023
             
- - - - - 4 3
Legenda
1 2 3 4-8 poniżej 8

(Duety: 1 2 3 4-12 poniżej 12)
 -  – zawodnik nie wystartował

Turniej Czterech Skoczni Edytuj

Miejsca w klasyfikacji generalnej Edytuj

Sezon Miejsce
2016/2017 26.
2017/2018 5.
2018/2019 8.
2019/2020 12.
2020/2021 17.
2021/2022 6.
2022/2023 16.

Raw Air Edytuj

Miejsca w klasyfikacji generalnej Edytuj

Sezon Miejsce
2017 9.
2018 2.
2019 3.
2020 6.
2022 7.
2023 20.

Willingen Six Edytuj

Miejsca w klasyfikacji generalnej Edytuj

Sezon Miejsce
2018 4.
2019 13.
2020 21.
2021 10.

Planica 7 Edytuj

Miejsca w klasyfikacji generalnej Edytuj

Sezon Miejsce
2018 3.
2019 19.
2021 8.
2023 12.

Titisee-Neustadt Five Edytuj

Miejsca w klasyfikacji generalnej Edytuj

Sezon Miejsce
2020 11.

Puchar Świata w lotach Edytuj

Miejsca w klasyfikacji generalnej Edytuj

Sezon Miejsce
2015/2016 31.
2016/2017 12.
2017/2018 3.
2018/2019 12.
2019/2020 7.
2020/2021 7.
2022/2023 17.

Letnie Grand Prix Edytuj

Miejsca w klasyfikacji generalnej Edytuj

Sezon Miejsce
2016 69.
2017 14.
2018 30.
2019 11.
2021 12.
2022 37.

Miejsca na podium w konkursach indywidualnych LGP chronologicznie Edytuj

Nr Dzień Rok Miejscowość Skocznia Punkt K HS Skok 1 Skok 2 Nota Lok. Strata Zwycięzca
1. 10 sierpnia 2019   Courchevel Tremplin du Praz K-125 HS-135 132,0 m 128,0 m 273,1 pkt 2. 4,5 pkt Timi Zajc
2. 5 września 2021   Szczuczyńsk Burabaj K-90 HS-99 91,0 m 92,0 m 212,4 pkt 2. 9,0 pkt Halvor Egner Granerud

Miejsca w poszczególnych konkursach indywidualnych LGP Edytuj

stan na 6 sierpnia 2023

2016
                    punkty
23 30 40 48 - - - - - - 9
2017
                  punkty
10 - 7 - - 8 9 - 9 152
2018
                  punkty
8 - - 8 - - - - - 64
2019
                punkty
12 - 2 24 - - 18 6 162
2021
                punkty
- - - 4 2 - - 11 154
2022
            punkty
- - - - - 6 40
2023
                  punkty
7 12 5 19 115
Legenda
1 2 3 4-10 11-30 poniżej 30

 dq  – dyskwalifikacja
 q  – dyskwalifikacja w kwalifikacjach
 q  – zawodnik nie zakwalifikował się
 -  – zawodnik nie wystartował

Miejsca w poszczególnych konkursach drużynowych LGP Edytuj

stan po zakończeniu LGP 2022

2017  
2
2018    
3 -
Legenda
1 2 3 4-8 poniżej 8

 -  – brak startu

Puchar Kontynentalny Edytuj

Miejsca w klasyfikacji generalnej Edytuj

Sezon Miejsce
2007/2008 101.
2008/2009 91.
2009/2010 138.
2011/2012 8.
2012/2013 44.
2013/2014 33.
2014/2015 12.
2015/2016 48.

Miejsca na podium konkursów PK Edytuj

  1.   Titisee-Neustadt – 14 stycznia 2012 (3. miejsce)
  2.   Iron Mountain – 12 lutego 2012 (3. miejsce)
  3.   Wisła – 25 lutego 2012 (2. miejsce)
  4.   Kuopio – 11 marca 2012 (1. miejsce)
  5.   Brotterode – 7 lutego 2015 (2. miejsce)

Miejsca w poszczególnych konkursach Pucharu Kontynentalnego Edytuj

stan po zakończeniu sezonu 2021/2022

Sezon 2007/2008
                                                        punkty
- - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - 23 12 dq - - - 30
Sezon 2008/2009
                                                                  punkty
- - 43 - - - 50 36 - - - - - - - 31 20 - - 19 44 - - - - 29 40 16 20 - - - - 51
Sezon 2009/2010
                                                    punkty
- - 28 46 - - - - - - - 49 - - - - - - - - - - - - - - 3
Sezon 2011/2012
                                                      punkty
52 33 38 38 29 35 - - 3 57 - - - 12 4 9 23 3 19 20 14 2 25 8 6 9 1 559
Sezon 2012/2013
                                                        punkty
- - - - - - - - - - - - - 26 21 16 10 10 17 44 25 12 37 36 23 21 - - 142
Sezon 2013/2014
                                                punkty
- - - - - - - - - - - - - - 14 13 26 13 12 26 31 20 4 - 151
Sezon 2014/2015
                                                    punkty
32 16 25 - - 20 6 20 15 5 - - 10 10 2 - - 7 4 18 8 19 36 dq 29 29 423
Sezon 2015/2016
                                                      punkty
- - - - - - - - - 42 31 - - - 48 26 54 48 - - 4 7 11 15 9 - - 160
Legenda
1 2 3 4-10 11-30 poniżej 30

 dq  – dyskwalifikacja  -  – zawodnik nie wystartował

Letni Puchar Kontynentalny Edytuj

Miejsca w klasyfikacji generalnej Edytuj

Sezon Miejsce
2009 83.
2010 101.
2011 63.
2013 20.
2014 90.
2015 101.
2016 14.

Zwycięstwa w konkursach indywidualnych Letniego Pucharu Kontynentalnego chronologicznie Edytuj

Nr Dzień Rok Miejscowość Skocznia Punkt K HS Skok 1 Skok 2 Nota
1. 9 września 2023   Oslo Midtstubakken K-95 HS-106 104,0 m 103,5 m 261,9 pkt
2. 10 września 2023   Oslo Midtstubakken K-95 HS-106 102,5 m 103,0 m 243,9 pkt

Miejsca na podium w konkursach indywidualnych Letniego Pucharu Kontynentalnego chronologicznie Edytuj

Nr Dzień Rok Miejscowość Skocznia Punkt K HS Skok 1 Skok 2 Nota Lok. Strata Zwycięzca
1. 10 września 2016   Lillehammer Lysgårdsbakken K-123 HS-138 129,5 m 130,0 m 269,2 pkt 3. 8,5 pkt Joacim Ødegård Bjøreng
2. 9 września 2023   Oslo Midtstubakken K-95 HS-106 104,0 m 103,5 m 261,9 pkt 1.
3. 10 września 2023   Oslo Midtstubakken K-95 HS-106 102,5 m 103,0 m 243,9 pkt 1.

Miejsca w poszczególnych konkursach Letniego Pucharu Kontynentalnego Edytuj

stan na 24 września 2023

2008
                      punkty
- - - 38 32 - - 63 37 - - 0
2009
                      punkty
- - - - - 21 31 - - - - 10
2010
                              punkty
- - - - - - - 51 21 71 69 - - - - 10
2011
                    punkty
13 51 27 54 - - 33 42 47 - 24
2013
                    punkty
- - - - - - 14 7 11 7 114
2014
                            punkty
- - - - - - - - - - - - 19 dq 12
2015
                            punkty
- - 26 51 - - - - - - - - - - 5
2016
                            punkty
- - - - - - 3 9 13 10 14 11 26 6 222
2023
                  punkty
1 1 - - - - 200
Legenda
1 2 3 4-10 11-30 poniżej 30 

 dq  – dyskwalifikacja  -  − zawodnik nie wystartował

FIS Cup Edytuj

Miejsca w klasyfikacji generalnej Edytuj

Sezon Miejsce
2006/2007 153.
2007/2008 32.
2009/2010 137.
2010/2011 131.

Miejsca w poszczególnych konkursach FIS Cupu Edytuj

stan po zakończeniu sezonu 2021/2022

Sezon 2006/2007
                              punkty
- - - 19 37 - - - - - - - - - - 12
Sezon 2007/2008
                                                  punkty
- - - - 10 10 - - 5 5 - - - - - - - - - - - - - - - 142
Sezon 2009/2010