Robert Koldewey
Robert Johann Koldewey (ur. 10 września 1855 w Blankenburgu[1], zm. 4 lutego 1925 w Berlinie[1]) – niemiecki architekt i archeolog, sławę przyniosły mu prowadzone przez niego 1889-1917 wykopaliska w Babilonie, których celem było przebadanie całości miasta.
| |
| Data i miejsce urodzenia | |
|---|---|
| Data i miejsce śmierci | |
| Zawód, zajęcie | |
Życiorys edytuj
Był samoukiem archeologiem-historykiem. Po ukończeniu gimnazjum w Brunszwiku, przeniósł się z rodziną do Altony w 1869, gdzie uczęszczał do humanistycznego gimnazjum Christianeum[potrzebny przypis]. Zdał maturę w 1875 roku. Studiował historię sztuki na uniwersytecie w Berlinie i Wiedniu[potrzebny przypis].
W 1882 roku porzucił studia[potrzebny przypis] i przyłączył się do wyprawy archeologicznej badającej starożytne Assos[1], gdzie nauczył się technik eksploracyjnych oraz dokumentacji. Później uczestniczył w ekspedycji na Lesbos w 1885, do Iraku w 1887 i do ruin starożytnego Samal w Turcji w latach 1888-1892[1] W latach 1887-1897 wykładał architekturę w Görlitz[1].
W 1897 we współpracy z Niemieckim Towarzystwem Orientalistycznym rozpoczął badania ruin starożytnego Babilonu[1]. Wykopaliska rozpoczęto w 1899[1]. Rezultatem prowadzonych przez niego w ciągu 18 lat wykopalisk w Babilonie było odkrycie zigguratu E-temenanki oraz Bramy Isztar[1]. Rozwinął metodę „rozpoznawania” cegieł glinianych, z których były zbudowane Wiszące ogrody Semiramidy[potrzebny przypis].
Prowadził także wykopaliska na terenie Grecji i Włoch[1].