Wikipedia

Robin van Roosmalen

Robin van Roosmalen (ur. 1 października 1989 w ’s-Hertogenbosch) – holenderski kick-boxer, mistrz świata GLORY w wadze lekkiej (2014) oraz piórkowej (2016 i 2017).

Robin van Roosmalen
Ilustracja
Robin van Roosmalen w 2017
Pseudonim

Pokerface, Leprechaun Power[1]

Data i miejsce urodzenia

1 października 1989
’s-Hertogenbosch

Obywatelstwo

Holandia[1]

Wzrost

169[1] cm

Masa ciała

64,7[1] kg

Styl walki

kick-boxing[1]

Kategoria wagowa

piórkowa, lekka[1]

Klub

Team Van Roosmalen

Bilans walk zawodowych
Liczba walk

48[1]

Zwycięstwa

40

Przez nokauty

21

Porażki

8

Kariera kickbokserska edytuj

W latach 2004–2008 walczył na krajowych galach. Pierwszy pojedynek na dużej gali stoczył 17 lutego 2008 na gali K-1 MAX Netherlands 2008 The Final Qualification zremisował z Leroyem Kaestnerem. Później, w tym samym roku notował porażki m.in. z Antoine Pinto czy Youssefem Boughanemem. W 2010 zadebiutował w organizacji It’s Showtime nokautując Williama Diendera. Przez następne dwa lata związany głównie z tą organizacją, gdzie w 2011 wygrał turniej wagi lekkiej, w finale nokautując Ukraińca Artura Kyszenko[2]. W 2012 związał się z Glory World Series, gdzie w debiucie wystartował w turnieju wagi lekkiej, dochodząc ostatecznie do finału, w którym przegrał z Geworgiem Petrosjanem na punkty[3].

20 kwietnia 2013 wypunktował Surinamczyka Murthela Groenharta na gali Glory 7[4]. 23 listopada tego samego roku kolejny raz uległ w finale turnieju organizowanego przez Glory, w którym uległ Andiemu Ristie przez nokaut. Po zwycięstwie nad Maratem Grigorianem, otrzymał szansę walki o tytuł mistrzowski GLORY w wadze lekkiej (-70 kg), przeciwko Gruzinowi Dawitowi Kirii. 7 listopada 2014 na Glory 18 odebrał pas mistrzowski Gruzinowi, wygrywając z nim na punkty[5]. W 2015 dwukrotnie udanie obronił tytuł, wygrywając w rewanżu z Andym Ristie[6] oraz z Tajem Sitthichaiem Sitsongpeenongiem[7].

25 czerwca 2016 doszło do rewanżowego starcia z Sitsongpeenongiem, w którym lepszy, według sędziów okazał się Taj i to on został nowym mistrzem GLORY[8].

21 października 2016 na Glory 34, zszedł kategorię niżej, tocząc walkę o mistrzostwo w wadze piórkowej z Kanadyjczykiem Gabrielem Vargą, ostatecznie będąc lepszym od obrońcy tytułu, wygrywając z nim przez TKO (rezygnacja z walki) w 4 rundzie. W ten sposób van Roosmalen stał się pierwszym w historii organizacji zawodnikiem, który zdobył dwa tytuły w różnych kategoriach wagowych[9].

19 stycznia 2017 podczas oficjalnego ważenia przed galą GLORY 37, nie zdołał wypełnić limitu wagowego, co skutkowało odebraniem mu pasa. Jego rywal Kanadyjczyk Matt Embree zachował możliwość zdobycia tytułu[10]. Dobę później, 20 stycznia Roosmalen pokonał Embree przez TKO w 4. rundzie[11].

20 maja 2017 pokonał większościową decyzją Taja Petchpanomrung Kiatmookao zostając ponownie mistrzem GLORY wagi piórkowej[12]. 30 września 2017 podczas GLORY 45 w Amsterdamie pokonał Ukraińca Serhija Adamczuka jednogłośnie na punkty, broniąc tym samym pas[13]. 31 marca 2018 w Los Angeles pokonał w walce unifikacyjnej tymczasowego mistrza Kevina VanNostranda jednogłośnie na punkty[14].

29 września 2018 w trzeciej obronie pasa zmierzył się ponownie z Petchpanomrungiem, który wcześniej zdobył tymczasowy pas. Ostatecznie w rewanżu lepszy okazał się Taj, pokonując Holendra jednogłośną decyzją sędziów i odbierając mu regularny pas[15].

Kariera MMA edytuj

20 lutego 2016 zawodowo zadebiutował w MMA pokonując przez nokaut w drugiej rundzie Greka Theo Michailidisa[16]. 11 marca 2017 wygrał przez TKO z Macedończykiem Risto Dimitrovem w pierwszej rundzie[16].

Osiągnięcia edytuj

Przypisy edytuj

  1. ↑ a b c d e f g Profil ze statystykami na stronie glorykickboxing.com. glorykickboxing.com. [dostęp 2018-09-30]. (ang.).
  2. ↑ 2011 Sept: It’s Showtime „Fast & Furious 70MAX”. postproduktie.nl. (niderl.).
  3. ↑ Wyniki Glory 3 Rome. glorykickboxing.com, 2012-11-03. [dostęp 2018-09-30]. (ang.).
  4. ↑ Glory 7: Giorgio Petrosyan wygrywa! Groenhart pokonany! Wyniki!. fightsport.com, 2013-04-21. [dostęp 2017-06-01]. (pol.).
  5. ↑ Wayne Dumas: GLORY 18 ‘Return to Glory’ Results: Van Roosmalen Edges Kiria, Cavalari Captures Tourney. combatpress.com, 07.11.2014. (ang.).
  6. ↑ Wyniki gali Glory 20. glorykickboxing.com. [dostęp 2017-10-01]. (ang.).
  7. ↑ Wyniki gali Glory 25. glorykickboxing.com. [dostęp 2017-10-01]. (ang.).
  8. ↑ GLORY 31: Sitthichai Sitsongpeenong odbiera pas Robinowi van Roosmalenowi! Wyniki!. www.fightsport.pl, 2016-06-26. (pol.).
  9. ↑ GLORY 34: Nieky Holzken pokonał Murthela Groenharta, Robin van Roosmalen nowym mistrzem! Wyniki i video!. www.fightsport.pl, 2016-10-22. (pol.).
  10. ↑ Glory 37: Robin van Roosmalen nie zrobił limitu i straci tytuł! Wyniki ważenia!. fightsport.pl, 2017-01-20. [dostęp 2017-06-25]. (pol.).
  11. ↑ Glory 37: Jason Wilnis mistrzem wagi średniej, Yoann Kongolo pretendentem w półśredniej! Wyniki!. fightsport, 2017-01-21. [dostęp 2017-06-01]. (pol.).
  12. ↑ Glory 41: Rico Verhoeven nadal mistrzem wagi ciężkiej! Wyniki. fightsport.com, 2017-05-22. [dostęp 2017-06-01]. (pol.).
  13. ↑ Rob Tatum: GLORY 45 Amsterdam Results: van Roosmalen Tops Adamchuk, Duut Runs Through Tournament. combatpress.com, 2017-09-30. [dostęp 2017-10-01]. (ang.).
  14. ↑ Dave Walsh: GLORY 52 and SuperFight Series Live Results. liverkick.com, 2018-03-31. [dostęp 2018-03-01]. [zarchiwizowane z tego adresu (2018-04-01)]. (ang.).
  15. ↑ GLORY 59 Results: Verhoeven Cruises, Petchpanomrung Dominates. combatpress.com, 2018-09-29. [dostęp 2018-06-03]. (ang.).
  16. ↑ a b Statystyki i rekord w MMA na sherdog.com. sherdog.com. [dostęp 2017-10-01]. (ang.).

Linki zewnętrzne edytuj

Źródło: „https://pl.wikipedia.org/w/index.php?title=Robin_van_Roosmalen&oldid=68172516”