Wikipedia

Rodzina Połanieckich (serial telewizyjny)

polski serial telewizyjny

Rodzina Połanieckich – polski serial z 1978, zrealizowany na kanwie powieści Henryka Sienkiewicza pod tym samym tytułem.

Rodzina Połanieckich
Gatunek

kostiumowy, obyczajowy

Kraj produkcji

Polska

Oryginalny język

polski

Główne role

Andrzej May
Anna Nehrebecka

Liczba odcinków

7

Produkcja
Produkcja

Przedsiębiorstwo Realizacji Filmów Zespoły Filmowe

Reżyseria

Jan Rybkowski

Scenariusz

Bożena Hlebowicz
Andrzej Mularczyk

Muzyka

Wojciech Kilar

Zdjęcia

Marek Nowicki

Scenografia

Andrzej Haliński

Wytwórnia

Zespół Filmowy „Pryzmat”

Czas trwania odcinka

ok. 80 min

Pierwsza emisja
Kraj oryginalnej emisji

Polska

Data premiery

4 marca 1979

Stacja telewizyjna

TVP1

Pierwsza emisja

4 marca – 15 kwietnia 1979

Lata emisji

1979

Status

zakończony

Format obrazu

4:3

Chronologia
Powiązane

Marynia

Cytaty w Wikicytatach

ProdukcjaEdytuj

Realizacja serialu trwała w Zespole Filmowym „Pryzmat” już pod koniec 1977[1]. Produkcję zlokalizowano głównie w Łodzi, a pod koniec marca 1978 informowano o osiągnięcia półmetka prac nad filmem[2]. Wówczas kończono kręcenie scen w łódzkim atelier przy ul. Łąkowej, gdzie przygotowano dekorację mieszkania Połanieckich[3][4]. Od kwietnia 1978 planowano realizować ujęcia we Wrocławiu, a następnie w Warszawie, gdzie zamierzano zrealizować zdjęcia plenerowe i we wnętrzach naturalnych[4][3]. W maju 1978 planowano dokonać sekwencji w dworkach w okolicy Łodzi[4]. W planach były też plenery w Wałbrzychu i w okolicach Bierutowic[3]. Zdjęcia trwały nadal latem 1978[5]. Zdjęcia miały być prowadzone do sierpnia[6] względnie do września 1978[3]. Łącznie zaplanowano 200 dni zdjęciowych[3].

Za plenery przy realizacji serialu posłużyły Walewice, Łęki Kościelne, Pabianice („złota sala” w dawnym pałacu zakładów „Krusche-Ender”)[6], Łódź (pałac Poznańskich, Pałac Ewalda Kerna), Warszawa (Łazienki, Stare Miasto, Krakowskie Przedmieście, pałac w Wilanowie), Rossocha (zespół pałacowo-parkowy), Tworzyjanki, Wenecja. Zimowe sceny kuligu wykonano w Łagiewnikach[3].

Reżyserem serialu był Jan Rybkowski, który - jak przyznał - wcześniej dwukrotnie próbował rozpocząć adaptację filmową powieści Sienkiewicza[3]. Twórca wraz ze scenarzystami (Bożena Hlebowicz i Andrzej Mularczyk) przy adaptacji powieści najbardziej skupił się na dialogach, jako że w samej książce jest ich nie wiele[3]. Reżyser stworzył siedem półtoragodzinnych odcinków, mając zamiar w każdego z nich wpleść akcję dramaturgiczną oraz umieścić puentę na zakończenie[3]. Zdjęcia wykonał Marek Nowicki, a scenografię Andrzej Haliński[3]. Wnętrza i dekoracje w atelier przygotowali M. Iwaszkiewicz, A. Barańska, M. Kuminkowa, a za kostiumy odpowiadała M. Kobierska[3]. Kierownikiem produkcji był Jan Szymański[3].

W 1979 twórcy serialu otrzymali zespołowo nagrodę Przewodniczącego Komitetu ds. Radia i Telewizji. W Warszawie została ustanowiona ulica Rodziny Połanieckich.

Z materiałów serialu w 1983 stworzono film pełnometrażowy pt. Marynia.

FabułaEdytuj

Treść fabuły stanowią losy Stanisława Połanieckiego, zarówno jego sprawy zarobkowo-majątkowe, jak i uczucie do Maryni Pławickiej oraz historia ich związku. Akcja rozgrywa się pod koniec XIX wieku w Królestwie Polskim.

Lista odcinkówEdytuj

  1. Panna Marynia
  2. Między nienawiścią a miłością
  3. Pojednanie
  4. Narzeczeni
  5. Spełnienie
  6. Zdrada
  7. Powrót

ObsadaEdytuj

OdbiórEdytuj

W odbiorze serialu Rodzina Połanieckich przywoływano korelację do Lalki autorstwa Bolesława Prusa (pod względem czasu akcji w epoce pozytywizmu) jak też do adaptacji tej powieści (serial telewizyjny zrealizowano w 1977)[7][8].

OdniesieniaEdytuj

W trzecim odcinku serialu Jan Serce (z 1981) pt. „Mgiełka” odwiedzający biuro matrymonialne główny bohater, opisując idealną dla siebie partnerkę, mówi, aby była podobna do Maryni Połanieckiej. Wcielająca się w rolę tej postaci aktorka Anna Nehrebecka także wystąpiła w serialu Jan Serce.

PrzypisyEdytuj

  1. ↑ Na scenie, na ekranie i w telewizji. „Rodzina Połanieckich” na półmetku zdjęć. „Kurier Szczeciński”. Nr 293, s. 3, 27 grudnia 1977. 
  2. ↑ Nowy serial TVP. „Rodzina Połanieckich” na półmetku zdjęć. „Kurier Szczeciński”. Nr 71AB, s. 4, 29 marca 1978. 
  3. ↑ a b c d e f g h i j k l rg. Na planie. „Rodzina Połanieckich”. „Dziennik Popularny”. Nr 6, s. 6, 9 stycznia 1978. 
  4. ↑ a b c „Rodzina Połanieckich” nowy polski serial tv. „Głos Pomorza”. Nr 71, s. 6, 29 marca 1978. 
  5. ↑ „Rodzina Połanieckich” na małym ekranie. „Kurier Szczeciński”. Nr 157, s. 6, 12 lipca 1978. 
  6. ↑ a b W. Nowak. Pabianicka „złota sala” zagra w „Rodzinie Połanieckich”. „Dziennik Popularny”. Nr 3, s. 3, 4 stycznia 1978. 
  7. ↑ Renata Sas. Na świeczniku – pod pręgierzem. „Dziennik Popularny”. Nr 48, s. 6, 2-4 marca 1979. 
  8. ↑ Zdzisław Szczepaniak. Widok z boku. Stach mia wielkie oczy.... „Dziennik Popularny”. Nr 58, s. 6, 15 marca 1978. 

Linki zewnętrzneEdytuj

Źródło: „https://pl.wikipedia.org/w/index.php?title=Rodzina_Połanieckich_(serial_telewizyjny)&oldid=69467389”