Roman Pachlewski
Roman Marian Pachlewski (ur. 4 sierpnia 1923 w Kielcach, zm. 25 marca 2002) – polski botanik, leśnik, specjalista w zakresie mikrobiologii gleb leśnych, związany między innymi z Instytutem Badawczym Leśnictwa.
| Data i miejsce urodzenia |
4 sierpnia 1923 |
|---|---|
| Data śmierci |
25 marca 2002 |
| Zawód, zajęcie |
botanik, leśnik |
| Tytuł naukowy |
profesor nadzwyczajny |
| Alma Mater |
Uniwersytet Poznański |
| Odznaczenia | |
  
| |
Życiorys edytuj
Był synem Donata i Janiny ze Skrzyszkowskich. Przed wybuchem II wojny światowej ukończył trzy klasy Gimnazjum im. św. Stanisława Kostki w Kielcach, podczas okupacji kontynuował naukę na tajnych kompletach. Egzamin dojrzałości złożył w Liceum im. Jana Śniadeckiego[1]. W grudniu tegoż roku rozpoczął studia na Wydziale Rolniczo-Leśnym Uniwersytetu Poznańskiego. Ukończył je w styczniu 1949 roku z tytułem magistra inżyniera leśnictwa[2].
Od 1949 roku pracował jako taksator leśny w Dyrekcji Lasów Państwowych w Radomiu. Rok później został asystentem, a następnie adiunktem w Katedrze Fitopatologii i Ochrony Roślin Uniwersytetu Wrocławskiego, od 1951 roku Wyższej Szkoły Rolniczej we Wrocławiu[1]. W 1952 roku uzyskał stopień doktora, na podstawie rozprawy Badania mykotrofizmu siewek modrzewia polskiego i sudeckiego w naturalnych i sztucznych warunkach rozwoju[2]. W 1954 roku rozpoczął pracę jako adiunkt w Zakładzie Mikrobiologii Leśnej Instytutu Badawczego Leśnictwa. W latach 1956–1962 był kierownikiem Pracowni Badania Lasów Pierwotnych Zakładu Ekologii Leśnej IBL w Białowieży. Od 1962 do 1971 roku pełnił funkcję kierownika Pracowni Mikrobiologii Leśnej IBL w Jeziorach, w latach 1971–1973 kierownika Zakładu Mikologii i Fitopatologii Leśnej IBL, następnie kierownika Pracowni Biologii Gleby Zakładu Gleboznawstwa i Nawożenia IBL, a od 1985 roku do przejścia na emeryturę trzy lata później kierownikiem Zakładu Gleboznawstwa i Nawożenia. W 1958 roku otrzymał tytuł docenta, w 1971 profesora nadzwyczajnego[1].
Był autorem bądź współautorem ponad 60 monografii i prac naukowych[1], członkiem Komitetu Nauk Leśnych oraz Komitetu Nauk Gleboznawstwa i Chemii Rolnej Polskiej Akademii Nauk, Rady Naukowej Instytutu Badawczego Leśnictwa, Instytutu Dendrologii PAN, rad naukowych parków narodowych: Białowieskiego i Wielkopolskiego, Rady Naukowo-Technicznej przy Dyrektorze Naczelnym Lasów Państwowych, członkiem Polskiego Towarzystwa Botanicznego, Polskiego Towarzystwa Leśnego oraz Polskiego Towarzystwa Fitopatologicznego[1][2]. Został wyróżniony między innymi Nagrodą Naukową PAN im. Michała Oczapowskiego (1985), odznaczony Krzyżem Kawalerskim Orderu Odrodzenia Polski (1980), Złotym Krzyżem Zasługi (1959) oraz Odznaką „Zasłużony dla Leśnictwa i Przemysłu Drzewnego” (1978)[2].
Zespół badawczy pod jego kierownictwem dwukrotnie otrzymywał dyplomy uznania Sekcji Badań Leśnych Departamentu Rolnictwa Stanów Zjednoczonych[2]. W 1992 roku został członkiem honorowym Rady Doradczej International Biographical Centre w Cambridge, rok później Rady Zarządu The American Biographical Institute Research Association w Raleigh[1]. Jego nota biograficzna została zamieszczona w wydawnictwie International Who is Who of Intellectuals[2].
Od początku jego istnienia należał do NSZZ „Solidarność”. Żonaty od 1950 roku z Jadwigą Frycz, również naukowcem-leśnikiem (zm. 1975), miał dwoje dzieci. Zmarł w 2002 roku i został pochowany na poznańskim cmentarzu komunalnym na Junikowie[2].