Roman Waschko
Roman Waschko (ur. 26 czerwca 1921 w Poznaniu[1], zm. 15 listopada 2002 w Warszawie) – polski dziennikarz muzyczny, popularyzator jazzu w Polsce, z wykształcenia prawnik
| Data i miejsce urodzenia | |
|---|---|
| Data i miejsce śmierci | |
| Zawód, zajęcie |
prawnik, dziennikarz muzyczny |
| Odznaczenia | |
| |
Życiorys edytuj
W latach pięćdziesiątych XX w. organizował koncerty jazzowe w Filharmonii Narodowej. W latach 1957–1962 był pierwszym prezesem Polskiej Federacji Jazzowej, a później dożywotnim honorowym prezesem Polskiego Stowarzyszenia Jazzowego. Redaktor stałej rubryki o jazzie w „Sztandarze Młodych” (1955–1970). Był też prezenterem radiowych audycji jazzowych.
Odznaczony Krzyżem Oficerskim Orderu Odrodzenia Polski[2].
Współpraca ze Służbą Bezpieczeństwa PRL edytuj
Według zachowanych w IPN dokumentów był wieloletnim, tajnym współpracownikiem Służby Bezpieczeństwa PRL o pseudonimie „Adam”. Inwigilował środowiska zachodnich dyplomatów oraz swoich kolegów jazzmenów, donosił m.in. na zaprzyjaźnionego z nim Leopolda Tyrmanda[3].
Publikacje edytuj
- Jazz od frontu i od kuchni (1962)
- Przewodnik Iskier: Muzyka jazzowa i rozrywkowa (1970)
- Cylinder i adidasy, Krajowa Agencja Wydawnicza, Poznań 1988 ISBN 83-03-02188-5
- Show-business, czyli kto kręci rozrywką Oficyna Wydawnicza Szczepan Szymański, Warsszawa 1994 ISBN 83-86469-03-X
- Wyznania intymne (1998)
Przypisy edytuj
- ↑ Roman Waschko - stulecie urodzin, Jazz Forum
- ↑ Trójkofan – Roman Waschko. trojkofan.trojka.info. [zarchiwizowane z tego adresu (2017-10-24)]. [dostęp 2018-11-24]
- ↑ Joanna Siedlecka, Kryptonim „Liryka”. Bezpieka wobec literatów, Prószyński i Spółka, Warszawa 2009, s. 91-96.