Roman Zatwarnicki
Roman Aleksander Zatwarnicki, (ur. 13 maja 1916 we Lwowie, zm. 26 kwietnia 1992 w Bielsku-Białej) – polski pilot, konstruktor szybowcowy w Szybowcowym Zakładzie Doświadczalnym w Bielsku-Białej, pedagog.
| |
| Data i miejsce urodzenia | |
|---|---|
| Data i miejsce śmierci | |
| Zawód, zajęcie |
konstruktor lotniczy |
| Odznaczenia | |
  
| |
Życiorys edytuj
Był synem syn Aleksandra i Marii z domu Kastner. W 1934 uzyskał maturę w XI Państwowym Gimnazjum im. Jana i Andrzeja Śniadeckich we Lwowie. W tym samym roku rozpoczął studia na Wydziale Mechanicznym Politechniki Lwowskiej, jej dyplom nostryfikował w 1940 na AGH[1]. W czasie studiów został członkiem korporacji akademickiej Slavia[2].
W 1937 rozpoczął szkolenie lotnicze i w tym samym roku uzyskał kategorie A, B i C pilota szybowcowego. Wstąpił do lwowskiego Związku Awiatycznego Studentów Politechniki Lwowskiej, od 1939 był członkiem Aeroklubu Lwowskiego[3]. W 1939 został również członkiem Stowarzyszenia Inżynierów i Techników Mechaników Polskich (SIMP). W latach 1937-1940 pracował jako asystent na Katedrze Geometrii Wykreślnej Politechniki Lwowskiej, w 1940 r. rozpoczął pracę w Warsztatach Szybowcowych Nr 5, gdzie jako inżynier wiodący nadzorował budowę szybowców Us-6 i Sza-10. Po zajęciu Lwowa przez Niemców pracował w różnych przedsiębiorstwach nie związanych z szybownictwem[3].
W 1945 repatriował się ze Lwowa do Polski, gdzie nawiązał kontakt z organizatorami Instytutu Szybownictwa w Bielsku. W IS rozpoczął pracę od 1 listopada 1946 r., jego pierwszą konstrukcją była wyciągarka szybowcowa SZD-X oraz ściągarka liny holowniczej[1]. Pod jego kierownictwem opracowano dokumentację SZD-22 Mucha Standard i SZD-19 Zefir 2. W latach 1949-58 uczył przedmiotów lotniczych w Technikum Lotniczym w Bielsku-Białej. W trakcie swej pracy brał udział w konstruowaniu szybowców: IS-A Salamandra, IS-3 ABC, SZD-8 Jaskółka, SZD-9 Bocian, SZD-10 Czapla, SZD-19 Zefir, SZD-22 Mucha Standard, SZD-25 Lis.
W 1981 odszedł na emeryturę, ale dalej pracował w SZD w charakterze rzecznika patentowego oraz tłumacza tekstów technicznych w zakresie języka angielskiego, niemieckiego i rosyjskiego[3].
Był autorem książki Mechanik wciągarkowy i ściągarkowy oraz współautorem Podręcznik pilota szybowcowego. Publikował artykuły w "Technice Lotniczej", "Magazynie Technologa Lotnictwa" oraz "Skrzydlatej Polsce"[1].
Był odznaczony Srebrnym Krzyżem Zasługi, Krzyżem Kawalerskim Orderu Odrodzenia Polski, Brązowym Medalem za Zasługi dla Obronności Kraju, Złotą Odznaką SIMP, Złotą Odznaką Honorową NOT[3].
Przypisy edytuj
- ↑ a b c Mała encyklopedia lotników polskich: Roman Zatwarnicki. „Skrzydlata Polska”. 23/1977, s. 10, 5 czerwca 1977. Warszawa: Wydawnictwa Komunikacji i Łączności.
- ↑ Slavia
- ↑ a b c d Andrzej Glass, Tomasz Murawski (praca zbiorowa), Polskie szybowce 1945-2011. Problemy rozwoju, Wydawnictwo SCG, Bielsko-Biała 2012, ISBN 978-83-932826-0-9