Romanowicze
Romanowicze – gałąź dynastii Rurykowiczów, z linii Monomachowiczów Iziasławiczów, wywodząca się od Romana, syna Mścisława Iziasławicza, księcia włodzimierskiego i okresowo kijowskiego. Dynastia panująca głównie na Rusi Halicko-Włodzimierskiej, spowinowacona z Piastami, Arpadami, dynastią litewską oraz innymi liniami Rurykowiczów.
Główni przedstawicieleEdytuj
- Roman halicki – książę Nowogrodu Wielkiego w latach 1168-1170, książę włodzimiersko-wołyński w latach 1170-1199, od 1199 książę halicko-włodzimierski, od 1203 władca Kijowa
- Daniel halicki – król halicko-wołyński (1253-1264)
- Lew halicki – książę halicko-włodzimierski (1293-1301), książę Halicza i Przemyśla (1264-1269), książę bełski (1245-1264)
- Jerzy I halicki – książę bełski (1264-1301), książę (król) halicki (1301-1308)
- Lew II - książę halicko-włodzimierski (1308-1323)
- Andrzej II halicki – ostatni (wraz z bratem Lwem) władca z dynastii Romanowiczów, po jego śmierci tron halicki objął Bolesław Jerzy Trojdenowicz
- Jerzy I halicki – książę bełski (1264-1301), książę (król) halicki (1301-1308)
- Lew halicki – książę halicko-włodzimierski (1293-1301), książę Halicza i Przemyśla (1264-1269), książę bełski (1245-1264)
- Wasylko Romanowicz – książę włodzimierski
- Daniel halicki – król halicko-wołyński (1253-1264)