Rosyjski Bank Handlu Zagranicznego

Rosyjski Bank Handlu Zagranicznego (ros. Русский для внешней торговли банк) – jeden z największych ówcześnie banków rosyjskich (1871-1917), drugi przed końcem działalności.

Rosyjski Bank Handlu Zagranicznego
Русский для внешней торговли банк
Ilustracja
b. siedziba Rosyjskiego Banku Handlu Zagranicznego w Petersburgu przy B. Morskiej 32
Forma prawna

spółka akcyjna

Data założenia

1871

Data likwidacji

1917 (w Rosji), 1919 (na Ukrainie)

Państwo

 Imperium Rosyjskie

Siedziba

Petersburg

Rodzaj banku

bank uniwersalny

Kapitał własny

60 mln rubli

Giełda

Petersburg

Reklama banku w książce adresowej „Весь Петербург” (1899)

Historia edytuj

Założony m.in. przez Deutsche Bank[1], domy bankowe E.M. Meyer & Co., Wieneken & Co., I.E. Ginzburg, Leon Rosenthal, Thomson Bonar and Co., dom handlowy Bracia Eliseev (Братья Елисеевы), dom handlowy Vogau & Co., a także domy handlowe w Odessie, Rydze, Warszawie, Taganrogu i Archangielsku. Bank dysponował przedstawicielstwami zagranicznymi – w Londynie, Paryżu, Genui i Konstantynopolu, od 1893 również krajowymi, łącznie 111 placówkami.

Bank współfinansował m.in. zakłady Sormowo, Dwigatel, Towarzystwo Elektrycznego Oświetlenia 1886 roku (Общество электрического освещения 1886), Kijowski Zakład Budowy Maszyn (Киевский машиностроительный завод) i Elektrosiła, przemysł cukrowniczy oraz handel.

W latach 1914–1917 szefem banku był były dyrektor biura kredytowego Ministerstwa Finansów L.F. Dawidow, przewodniczącym rady banku b. minister handlu i przemysłu W.I. Timiriazew. W 1917 w skład Rady weszli b. premier Władimir Kokowcow i b. minister spraw zagranicznych N.N. Pokrowski[2][3].

W 1917 posiadaczem pakietu kontrolnego akcji był Karol Jaroszyński – proaliancki finansista, główna postać i rzecznik tzw. „intrygi bankowej” w Rosji. Jej celem było finansowe wsparcie przez aliantów sił antybolszewickich w Rosji.

Siedziba edytuj

Siedziba mieściła się w Petersburgu w wybudowanym w latach 1887–1888 budynku (proj. W.A. Szreter) przy ul. B. Morskiej 32 (Большая Морская ул.).

Przypisy edytuj

  1. https://dic.academic.ru/dic.nsf/ruwiki/678613.
  2. http://hisdoc.ru/articles/22843/.
  3. Rondo Cameron, V. I. Bovykin: International Banking 1870-1914, Oxford University Press, London 1992, 672 s.

Bibliografia edytuj

  • Shay McNeal: Ocalić cara Mikołaja II, Świat Książki Warszawa 2004