Roy Ayers

Roy Ayers
Imię i nazwisko	Roy Edward Ayers
Data i miejsce urodzenia	10 września 1940 ; Los Angeles, Kalifornia, Stany Zjednoczone
Instrumenty	śpiew, wibrafon, instrumenty klawiszowe
Gatunki	jazz, jazz-funk, fusion, acid jazz, soul jazz, funk, R&B, disco, hip-hop
Zawód	muzyk, wibrafonista, kompozytor
Aktywność	od lat 60.
Wydawnictwo	Atlantic, Columbia, Ichiban, Polydor
Powiązania	Curtis Amy, Fela Kuti, Herbie Mann, David Newman, RAMP, Tyler, the Creator, Gerald Wilson
	Instrument
	wibrafon
	Strona internetowa

Roy Ayers (ur. 10 września 1940 w Los Angeles)^[1] – amerykański wibrafonista, muzyk i kompozytor funkowy, soulowy i jazzowy.

Ayers rozpoczął swoją karierę od jazzu, wydając kilka albumów dla Arista Records – amerykańskiej wytwórni płytowej założonej w 1974 przez Clive'a Davisa. Kolejnym krokiem na jego artystycznej drodze było wstąpienie w szeregi wytwórni Polydor Records i zwrot w kierunku R&B i disco. Roy Ayers jest uważany za ojca chrzestnego acid jazzu, a jego ponadczasowe utwory, wciąż zaskakujące swą świeżością, są inspiracją dla młodych pokoleń ludzi poszukujących w muzyce podobnych wartości i emocji. Jednocześnie produkcje Ayersa to nieocenione źródło sampli wykorzystywanych chętnie przez twórców hip-hopu – jego nieśmiertelny hit, „Everybody Loves The Sunshine”, to prawdopodobnie jeden z najczęściej samplowanych utworów na świecie. Z twórczości artysty garściami czerpali m.in. A Tribe Called Quest, De La Soul, a także mnóstwo hip-hopowych producentów, odwołujących się do jazzowych korzeni. Wielu z nich, jak Erykah Badu, uważało za zaszczyt możliwość współpracy w Ayersem w studiu. W Polsce po raz pierwszy pojawił się 18 lipca 2009 roku w Szczecinie na festiwalu Boogie Brain.

Życiorys edytuj

Roy Ayers dorastał w rodzinnie muzycznej – jego ojciec grał na puzonie, a matka uczyła młodziutkiego Ayersa gry na pianinie. Gdy miał pięć lat Roy dostał w prezencie pałeczki do gry na wibrafonie, jednak naukę gry na tym instrumencie, będącym przez następne lata jego znakiem firmowym, rozpoczął dopiero w wieku lat siedemnastu. Dorastał w Los Angeles w dzielnicy South Park, która była wówczas epicentrum muzyki afroamerykańskiej. Szkoły, do których uczęszczał (Wadsworth Elementary, Nevins Middle School, and Thomas Jefferson High School), znajdowały się bardzo blisko Central Avenue (odpowiednika nowojorskiego Harlemu).

W wieku lat dwudziestu Ayers, zafascynowany sceną jazzową zachodniego wybrzeża, nagrywał z takimi artystami jak Curtis Amy (1962), Jack Wilson (1963-1967), and the Gerald Wilson Orchestra (1965–1966), koncertując jednocześnie z Teddy Edwards, Chico Hamilton, Hampton Hawes i Phineas Newborn. Koncertowa sesja z Herbie Mannem na plaży Hermosa w Lighthouse rozpoczęła okres czteroletniej współpracy obu panów, jednak przede wszystkim otworzyła Ayersa na inne gatunki muzyczne poza bebopem, na którym się wychował.

W 1970 roku, po wydaniu trzech albumów pod opieką Herbie Manna dla wytwórni płytowej Atlantic, Ayers utworzył własny projekt pod nazwą The Roy Ayers Ubiquity. W okresie swojej działalności grupa nagrała kilka płyt dla wytwórni Polydor z tak wielkimi postaciami jak Sonny Fortune, Billy Cobham, Omar Hakim czy Alphonse Mouzon. W dorobku muzyka znajduje się także muzyka filmowa (Coffy / 1973).

W latach osiemdziesiątych rockowo – jazzowe granie Ayersa powoli ewoluowało w kierunku R&B, funku i disco. W 1980 roku Ayers nawiązał współpracę z nigeryjskim muzykiem Fela Anikulapo Kutim, co zaowocowało założeniem wytwórni płytowej Uno Melodic Records i współprodukcją płyt wielu ówczesnych artystów.

W latach dziewięćdziesiątych, okresie wzrastającej popularności hip-hopu, Ayers uczestniczył w nowatorskim projekcie, łączącym ów gatunek muzyczny z elementami jazzu, na wydanej w 1993 płycie Guru's Jazzmatazz, koncertując jednocześnie wraz z jej współtwórcami – Guru i Donaldem Byrdem.

Dyskografia edytuj

West Coast Vibes (United Artists) – 1963
Virgo Vibes (Atlantic) – 1967
Daddy Bug & Friends (Atlantic) – 1967
Stoned Soul Picnic (32 Jazz) – 1968
Daddy’s Back (Atco) – 1969
He’s Coming (Polydor) – 1971
Ubiquity (Polydor) – 1971
Live At The Montreux Jazz Festival (Verve) – 1972
Red, Black And Green (Polydor) – 1973
Coffy (soundtrack) (Polydor) – 1973
Virgo Red (Polydor) – 1973
Change Up The Groove (Polydor) – 1974
A Tear To A Smile (Polydor) – 1975
Mystic Voyage (Polydor) – 1975
Everybody Loves the Sunshine (Polydor) – 1976
Vibrations (Polydor) – 1976
Crystal Reflections (Muse) – 1977
Lifeline (Polydor) – 1977
Let’s Do It (Polydor) – 1978
Step Into Our Life (Polydor) – 1978
You Send Me (Polydor) – 1978
Fever (Polydor) – 1979
Love Fantasy (Polydor) – 1980
No Stranger To Love (Polydor) – 1980
Prime Time (Polydor) – 1980
Music Of Many Colors (With Fela Kuti) (Celluloid) – 1980
Africa, Center Of The World (Polydor) – 1981
Feelin’ Good (Polydor) – 1981
In The Dark (Columbia) – 1984
Goree Island – 1984
In the Dark – 1984
Poo PooLa La – 1984
You Might Be Surprised (Columbia) – 1985
I’m The One (For Your Love Tonight) (Columbia) – 1987
Searchin’ (Live) (Ronnie Scott's Jazz House) – 1991
Drive (Ichiban) – 1992
Wake Up (Ichiban) – 1992
Double Trouble (With Rick James) (Uno Melodic) – 1992
Good Vibrations (Live) (Ronnie Scott's Jazz House) – 1993
Fast Money (Live At Ronnie Scott’s) (Castle) – 1994
Vibesman (Live At Ronnie Scott’s) (Music Club) – 1995
Nasté (Groovetown) – 1995
Hot (Live At Ronnie Scott’s) (Ronnie Scott's Jazz House) – 1996
Spoken Word (AFI) – 1998
Lots Of Love (Charly) – 1998
Juice (Charly) – 1999
Live At Ronnie Scott’s (DVD Audio) (Castle) – 2001
For Café Après-midi (Universal Japan) – 2002
Virgin Ubiquity: Unreleased Recordings 1976–1981 (Rapster) – 2004
Mahogany Vibe (Rapster) – 2004
Virgin Ubiquity II: Unreleased Recordings 1976–1981 (Rapster) – 2005
Virgin Ubiquity Remixed (Rapster) – 2006
Perfection (Aim) – 2006

Przypisy edytuj

↑ wszystkie informacje zawarte w artykule pochodzą z materiałów prasowych artysty [1]

Linki zewnętrzne edytuj

[1] wszystkie informacje zawarte w artykule pochodzą z materiałów prasowych artysty [1]

[1]