Rozalia z Palermo

święta pustelnica

Rozalia z Palermo, wł. Rosalia di Palermo, również Rozalia Sycylijska (ur. ok. 1130 na Sycylii, zm. 1165 lub 1170 na górze Monte Pellegrino) – pustelnica[1], dziewica i święta Kościoła katolickiego.

Święta
Rozalia z Palermo
Rosalia Sinibaldi
dziewica
Ilustracja
Św. Rozalia, Antoon van Dyck
Data i miejsce urodzenia

ok. 1130
Sycylia

Data i miejsce śmierci

1165 lub 1170
Monte Pellegrino

Czczona przez

Kościół katolicki

Kanonizacja

1630 (zatwierdzenie kultu)
przez Urbana VIII

Wspomnienie

4 września

Atrybuty

czaszka, wieniec z róż, grota, w której mieszkała

Patronka

Palermo

Szczególne miejsca kultu

Palermo

Tradycyjne przedstawienie świętej Rozalii

Życiorys edytuj

 
Śmierć świętej Rozalii na obrazie Františka Tkadlíka

Rozalia była córką księcia Sinibalda, służącego królowi Normanów Rogerowi II. Kiedy próbowano wydać ją za mąż, uciekła do groty na pobliskiej górze i zaczęła wieść tam życie pustelnicy. Na ścianie groty wyryła napis: „Ja, Rozalia, córka Sinibalda, postanowiłam żyć w tej grocie dla miłości mego Pana, Jezusa Chrystusa”. Po pewnym czasie przeniosła się w okolice Monte Pellegrino koło Palermo.

Kult edytuj

 
Święta Rozalia w chwale Nieba, Pietro Novelli
 
Kult św. Rozalii w Polsce - kapliczka słupowa w Sławkowie, (woj. śląskie), od 1630 pod wezwaniem św. Rozalii. Tablica wotywna wykonana w tym samym roku, po ustaniu klęski zarazy.

Od 1642 roku jest patronką Palermo. Zastąpiła m.in. św. Oliwę. Jest również orędowniczką chroniącą od zarazy.

Jej wspomnienie liturgiczne obchodzone jest 4 września.

Atrybutami świętej są: czaszka, wieniec z róż i grota, w której mieszkała.

Legenda edytuj

 
Święta Rozalia wstawiająca się za miastem Palermo w czasie epidemii (Vincenzo La Barbera - Muzeum Diecezjalne w Palermo)

W 1624 roku, podczas zarazy nękającej Palermo i okolicę, zdarzył się cud. Święta Rozalia ukazała się pewnej kobiecie i powiedziała, gdzie należy szukać jej relikwii. Kazała przenieść je do Palermo i przejść z nimi w uroczystej procesji przez miasto. W opisanej grocie znaleziono kości kobiety. Po wykonaniu polecenia Rozalii zaraza zakończyła się. Od tego momentu rozpoczął się kult Rozalii. Do Martyrologium Rzymskiego wpisał ją papież Urban VIII w 1630 roku.

Zobacz też edytuj

Przypisy edytuj

  1. Wincenty Zaleski SDB: Święci na każdy dzień. Wyd. IV. Warszawa: Wydawnictwo Salezjańskie, 2008, s. 764-766. ISBN 978-83-7201-353-8.

Bibliografia edytuj