Rubno Wielkie

Rubno Wielkie
	Dzielnica Elbląga
Państwo	Polska
Województwo	warmińsko-mazurskie
Miasto	Elbląg
W granicach Elbląga	1 maja 1987
Strefa numeracyjna	(+48) 055
Kod pocztowy	82-300
Tablice rejestracyjne	NE
	Położenie na mapie Elbląga Rubno Wielkie
	Położenie na mapie Polski Rubno Wielkie
	Położenie na mapie województwa warmińsko-mazurskiego Rubno Wielkie
	54°13′00″N 19°23′35″E/54,216667 19,393056

Rubno Wielkie (niem. Gross Röbern^[2]) – jedna z północnych dzielnic Elbląga.

Położenie edytuj

Rubno Wielkie znajduje się w północnej części miasta. Jest to dawna wieś, która na początku lat 90. została włączona w granice administracyjne miasta. Położona jest nieopodal drogi wojewódzkiej nr 503, 7 km. od centrum miasta. Na terenie dzielnicy znajduje się sukcesywnie rozbudowywany elbląski Zakład Utylizacji Odpadów (ZUO) a także oczyszczalnia ścieków. Znajdują się tutaj również tereny podstrefy Warminsko-Mazurskiej Specjalnej Strefy Ekonomicznej. Nieopodal osiedla przebiega także zamknięta w 2006 roku linia kolejowa Elbląg-Tolkmicko-Braniewo oraz znajduje się nieczynny przystanek kolejowy Rubno Wielkie. Czasami na tej linii zdarza się spotkać pociąg specjalny o charakterze turystycznym, jednak z uwagi na postępującą degradację peronów i dworców na całej trasie z Elbląga do Braniewa pociąg ten nie zatrzymuje się.

W okolicy Rubna Wielkiego, w gęstym lesie, znajduje się potężny dąb szypułkowy – Hoggo. Obwód drzewa w 2011 roku wynosił 752 cm, a wysokość – 31–33 m.^[3]

Wieś komornictwa zewnętrznego Elbląga w XVII i XVIII wieku^[4].

Wykaz ulic dzielnicy edytuj

Łubinowa
Mazurska
Pszeniczna
Rzepakowa
Słonecznikowa

Ważniejsze budynki i obiekty edytuj

Zakład Utylizacji Odpadów (ZUO)
oczyszczalnia ścieków
podstrefa Warmińsko-Mazurskiej Specjalnej Strefy Ekonomicznej
nieczynny przystanek kolejowy Rubno Wielkie

Komunikacja edytuj

Do Rubna Wielkiego można dojechać:

autobusami nr: 11
autobusami PKS

Przypisy edytuj

↑ M.P. 1987 nr 12 poz. 106
↑ Rozporządzenie Ministrów: Administracji Publicznej i Ziem Odzyskanych z dnia 12 listopada 1946 r. o przywróceniu i ustaleniu urzędowych nazw miejscowości (M.P. z 1946 r. nr 142, poz. 262)
↑ Krzysztof Borkowski, Robert Tomusiak, Paweł Zarzyński. Drzewa Polski. 2016. PWN. s.236
↑ Andrzej Piątkowski, Posiadłości ziemskie miasta Elbląga w XVII-XVIII wieku, 1972, s. 145.

[1] M.P. 1987 nr 12 poz. 106

[MP-2] Rozporządzenie Ministrów: Administracji Publicznej i Ziem Odzyskanych z dnia 12 listopada 1946 r. o przywróceniu i ustaleniu urzędowych nazw miejscowości (M.P. z 1946 r. nr 142, poz. 262)

[drzewapolski-3] Krzysztof Borkowski, Robert Tomusiak, Paweł Zarzyński. Drzewa Polski. 2016. PWN. s.236

[4] Andrzej Piątkowski, Posiadłości ziemskie miasta Elbląga w XVII-XVIII wieku, 1972, s. 145.

[2]

[1]

[3]

[4]