Ruch oporu w III Rzeszy

niemiecki, ogólnikowy synonim słowa "opór"

Ruch oporu w III Rzeszy[1][2][3] (niem. Deutscher Widerstand[4], Widerstand gegen den Nationalsozialismus[4]; tłum. na pol. „Niemiecki ruch oporu”, „Ruch oporu przeciwko narodowemu socjalizmowi”) był tworzony przez jednostki i grupy wywodzące się ze środowiska cywilnego, wojska oraz duchowieństwa[3], które podczas istnienia w latach 1933-1945 III Rzeszy w różny sposób wyrażały sprzeciw wobec panującego w tym państwie reżimu nazistowskiego.

Zaproponowana przez Josefa Wirmera flaga niemieckiego ruchu oporu
Tablica pamiątkowa na fasadzie Bendlerblocku w Berlinie poświęcona uczestnikom zamachu z 20 lipca 1944 roku, którzy niedługo później zostali rozstrzelani na dziedzińcu tego budynku
Wodowanie okrętu szkolnego Horst Wessel w 1936 roku. Kółkiem zaznaczono Augusta Landmessera, który jako jedyny odmówił wykonania nazistowskiego pozdrowienia Heil Hitler
Obraz Trzecia Rzesza namalowany w 1934 roku przez niemieckiego antynazistowskiego malarza Heinricha Vogelera

Najbardziej radykalnym przejawem działalności tego ruchu było siedemnaście zamachów na życie przywódcy III Rzeszy Adolfa Hitlera, jakie w latach 1938–1944 przeprowadzili niektórzy z antynazistowskich opozycjonistów. Ostatnim z nich był zamach w Wilczym Szańcu dokonany 20 lipca 1944 roku, który, tak jak poprzednie zakończył się niepowodzeniem. Jego rezultatem było wytropienie, aresztowanie i skazanie na śmierć około 7 tysięcy osób, na które padło jakiekolwiek podejrzenie o związek z zamachem[3], co doprowadziło do ostatecznego unicestwienia ruchu oporu w Niemczech nazistowskich.

Grupy, spiski i wydarzeniaEdytuj

Znani członkowie ruchu oporuEdytuj

Zobacz też kategorię: Straceni członkowie ruchu oporu w III Rzeszy.

PrzypisyEdytuj

  1. ↑ Witold Biegański, Mieczysław Juchniewicz, Stanisław Okęcki: Polacy w ruchu oporu narodów Europy: 1939-1945 (pol.). W: Strona 543 [on-line]. books.google.pl, 1977. [dostęp 2019-06-18].
  2. ↑ Zofia Antkiewicz, Jan Burek, Aleksandra Ciecieląg, Anna Dobrowolska, Grzegorz Dumała, Weronika Gońda, Emilia Jankiewicz, Aleksandra Komornicka, Witold Kunicki-Goldfinger, Julia Machnowska, Radosław Micka, Maria Pawlak, Antoni Zakrzewski: Berlin. Miasto pamięci: Przewodnik (pol.). W: Pamięć o oporze formą legitymizacji [on-line]. books.google.pl, 2015. [dostęp 2019-06-19].
  3. ↑ a b c Kto tworzył ruch oporu w III Rzeszy (pol.). W: Rzecz o historii [on-line]. rp.pl, 2016-11-20. [dostęp 2019-06-19].
  4. ↑ a b Die Gedenkstätte Deutscher Widerstand (niem.). gdw-berlin.de. [dostęp 2019-06-18].

BibliografiaEdytuj

  • Ulrich von Hassell: The Von Hassell Diaries 1938-1944: the Story of the Forces Against Hitler Inside Germany. Doubleday, 1947, ​ISBN 0-404-16944-9​ (ang.).
  • Hans Mommsen: Alternative zu Hitler. Studien zur Geschichte des deutschen Widerstandes. Beck, 2000, ​ISBN 3-406-45913-7​ (niem.).
  • Gregor Schöllgen: A Conservative Against Hitler: Ulrich von Hassell – Diplomat in Imperial Germany, the Weimar Republic, and the Third Reich, 1881-1944. Palgrave Macmillan, 1991, ​ISBN 0-312-05784-9​ (ang.).

Linki zewnętrzneEdytuj

  W Wikimedia Commons znajdują się multimedia związane z tematem:
Ruch oporu w III Rzeszy
  Zobacz w Wikicytatach kolekcję cytatów związanych z ruchem oporu w III Rzeszy
Źródło: „https://pl.wikipedia.org/w/index.php?title=Ruch_oporu_w_III_Rzeszy&oldid=62944687”