Rudawiec nilowy
gatunek ssaka
Rudawiec nilowy[3], rudawka nilowa[4] (Rousettus aegyptiacus) – gatunek ssaka z rodziny rudawkowatych (Pteropodidae).
| ||
| Rousettus aegyptiacus[1] | ||
| (É. Geoffroy Saint-Hilaire, 1810) | ||
| ||
| Systematyka | ||
| Domena | eukarionty | |
| Królestwo | zwierzęta | |
| Typ | strunowce | |
| Podtyp | kręgowce | |
| Gromada | ssaki | |
| Podgromada | żyworodne | |
| Infragromada | łożyskowce | |
| Rząd | nietoperze | |
| Podrząd | rudawkokształtne | |
| Rodzina | rudawkowate | |
| Rodzaj | rudawiec | |
| Gatunek | rudawiec nilowy | |
| Kategoria zagrożenia (CKGZ)[2] | ||
 | ||
| Zasięg występowania | ||
| ||
WyglądEdytuj
Długość ciała do ok. 20 cm, rozpiętość skrzydeł ok. 60 cm. Futerko rudawki nilowej jest lśniące. Ma barwę szarobrunatną, skrzydła są ciemnobrązowe.
WystępowanieEdytuj
Cypr, Afryka, Bliski i Środkowy Wschód aż po Pakistan. Na schronienia wybiera głównie drzewa i jaskinie.
Tryb życiaEdytuj
- Jak większość rudawek, żywi się głównie owocami. Jest to jedyny rodzaj rodziny rudawkowatych, posługujący się echolokacją. W przeciwieństwie jednak do innych echolokujących nietoperzy, sygnały używane do orientacji wytwarza nie krtanią ale poprzez mlaskanie językiem. Związane jest to z zasiedlaniem przez rudawkę nilową m.in. jaskiń, gdy tymczasem wiele innych gatunków rudawkowatych tworzy odsłonięte kolonie, wiszące na wysokich drzewach. Łatwo się oswaja i dobrze znosi hodowlę w ogrodach zoologicznych.
PrzypisyEdytuj
- ↑ Rousettus aegyptiacus, w: Integrated Taxonomic Information System (ang.).
- ↑ Benda, P., Aulagnier, S., Hutson, A.M., Amr, Z.S., Kock, D., Sharifi, M., Karataş, A., Mickleburgh, S., Bergmans, W. & Howell, K. 2008, Rousettus aegyptiacus, [w:] The IUCN Red List of Threatened Species 2015 [online], wersja 2015.2 [dostęp 2015-08-26] (ang.).
- ↑ Nazwa polska za: Włodzimierz Cichocki, Agnieszka Ważna, Jan Cichocki, Ewa Rajska, Artur Jasiński, Wiesław Bogdanowicz: Polskie nazewnictwo ssaków świata. Warszawa: Muzeum i Instytut Zoologii PAN, 2015, s. 86. ISBN 978-83-88147-15-9.
- ↑ K. Kowalski (redaktor naukowy), A. Krzanowski, H. Kubiak, G. Rzebik-Kowalska, L. Sych: Ssaki. Wyd. IV. Warszawa: Wiedza Powszechna, 1991, s. 315, seria: Mały słownik zoologiczny. ISBN 83-214-0637-8.