Rudolf Serkin
Rudolf Serkin (ur. 28 marca 1903 w Chebie, zm. 8 maja 1991 w Guilford w stanie Vermont[1][2]) – amerykański pianista i pedagog.
| |
| Data i miejsce urodzenia | |
|---|---|
| Data i miejsce śmierci | |
| Instrumenty | |
| Gatunki | |
| Zawód | |
| Odznaczenia | |
  
| |
Życiorys edytuj
Urodził się w ówczesnych Austro-Węgrzech w pochodzącej z Rosji rodzinie żydowskiej[3]. W wieku 9 lat rozpoczął naukę gry na fortepianie w Wiedniu u Richarda Roberta i Josepha Marxa, a później także u Arnolda Schönberga[1]. Po raz pierwszy wystąpił publicznie w wieku 15 lat, grając z Wiener Philharmoniker pod batutą Oskara Nedbala[2]. W latach 1918–1920 działał w propagującym muzykę współczesną Verein für musikalische Privataufführungen[1]. W 1920 roku rozpoczął karierę jako solista i kameralista[1]. W tym samym roku przeprowadził się do Berlina na zaproszenie Adolfa Buscha, którego córkę Irene poślubił w 1935 roku[2][3]. Po dojściu do władzy w Niemczech nazistów w 1933 roku otrzymał zakaz publicznych występów[3], w związku z czym wyjechał do Bazylei[1].
W 1933 roku debiutował w Stanach Zjednoczonych, występując razem z Adolfem Buschem na Coolidge Festival w Waszyngtonie[2]. W 1936 roku wystąpił jako solista z New York Philharmonic pod batutą Arturo Toscaniniego[1][2]. W 1939 roku otrzymał amerykańskie obywatelstwo[1][2]. Od 1939 roku wykładał w Curtis Institute of Music w Filadelfii, w latach 1968–1976 był dyrektorem tej placówki[1][2]. Od 1950 roku występował na zainicjowanym przez Adolfa Buscha Marlboro Festival w Marlboro w stanie Vermont, od 1952 do 1991 roku był jego kierownikiem artystycznym[1]. Ostatni publiczny występ dał w 1987 roku[3].
Odznaczony Prezydenckim Medalem Wolności (1963) oraz National Medal of Arts (1988)[2]. Laureat Kennedy Center Honors (1981)[3]. W 1981 roku został odznaczony niemieckim orderem Pour le Mérite[4]. W 1984 roku otrzymał nagrodę Grammy za dokonane wspólnie ze Mstisławem Rostropowiczem nagranie sonat wiolonczelowych Brahmsa[3].
Ceniony był jako wykonawca utworów fortepianowych W.A. Mozarta, Beethovena, Schuberta i Brahmsa, a także dzieł kompozytorów XX-wiecznych[1]. Dokonał licznych nagrań płytowych dla wytwórni Columbia, HMV, EMI, Sony, Deutsche Grammophon i Telarc[1].
Przypisy edytuj
- ↑ a b c d e f g h i j k Encyklopedia Muzyczna PWM. T. 9. Część biograficzna s–sł. Kraków: Polskie Wydawnictwo Muzyczne, 2007, s. 225. ISBN 978-83-224-0865-0.
- ↑ a b c d e f g h Baker’s Biographical Dictionary of Musicians. T. Volume 5 Pisc–Stra. New York: Schirmer Books, 2001, s. 3284. ISBN 0-02-865530-3.
- ↑ a b c d e f Stephen Siek: A Dictionary for the Modern Pianist. Lanham: Rowman & Littlefield, 2017, s. 198–199. ISBN 978-0-8108-8879-1.
- ↑ Rudolf Serkin. Orden Pour le Mérite für Wissenschaften und Künste. [dostęp 2020-10-04]. (niem.).
Linki zewnętrzne edytuj
- Rudolf Serkin w bazie IMDb (ang.)