Otwórz menu główne
Wikipedia

Rudolf Virchow

niemiecki patolog i antropolog

Rudolf Ludwig Karl Virchow (ur. 13 października 1821 w Schivelbein, zm. 5 września 1902 w Berlinie) – niemiecki patolog, antropolog i higienista, w latach 1849-1902 profesor uniwersytetów w Würzburgu i Berlinie, organizator życia naukowego[1].

Rudolf Virchow
Ilustracja
Data i miejsce urodzenia 13 października 1821
Schivelbein
Data i miejsce śmierci 5 września 1902
Berlin
Zawód, zajęcie patolog, antropolog, higienista
Tytuł naukowy profesor zwyczajny emeritus
Alma Mater Uniwersytet Bawarski,
Uniwersytet Humboldtów w Berlinie
Rudolf Virchow signature.svg
Commons Multimedia w Wikimedia Commons
Kamień pamiątkowy Rudolfa Virchowa w Świdwinie

Spis treści

ŻyciorysEdytuj

Urodził się 13 października 1821 w miejscowości Schivelbein (dziś Świdwin) jako jedyny syn kupca. W 1839 otrzymał stypendium wojskowe które pozwoliło mu na podjęcie studiów medycznych na Uniwersytecie w Berlinie, gdzie jego nauczycielem był Johannes Peter Müller.

W 1871 prowadził pierwsze wykopaliska archeologiczne w Wolinie. Prowadził wykopaliska również w innych rejonach Pomorza. Sam uważał się za Pomorzanina, potomka Słowian i wykazywał to w swoich pracach o historii Pomorza Zachodniego, wiążąc pochodzenie swojej rodziny i nazwisko z miejscowością Wierzchowo (niem. Virchow) położoną nad jeziorem o tej samej nazwie[2].

Uczestniczył w życiu politycznym, zasiadał w Reichstagu z ramienia liberalnej Deutsche Fortschrittspartei. Twórca pojęcia Kulturkampf[3].

20 stycznia 1900 jako obcokrajowiec został odznaczony austro-węgierską Odznaką Honorową za Dzieła Sztuki i Umiejętności[4].

Dorobek naukowyEdytuj

Twórca teorii patologii komórkowej, która, choć błędna (wsławił się niefortunnymi polemikami m.in. z Pasteurem) walnie przyczyniła się do rozwoju współczesnej patologii. Błędnie twierdził, że leukocyty odgrywają zasadniczą rolę w transporcie bakterii po organizmie[5]. Jako jeden z pierwszych wykonywał biopsje, sformułował pojęcie białaczki i amyloidozy, pozostawił cenne prace na temat nowotworów, zakrzepów, zatorów i gruźlicy, zajmował się także mianownictwem medycznym. Rozszerzył teorię komórkową.

Wybrane praceEdytuj

  • Die krankhaften Geschwülste. Dreissig Vorlesungen, gehalten während des Wintersemesters 1862-1863 A. Hirschwald, Berlin 1863 - 1865. 3 Bde.
  • Canalisation oder Abfuhr? 1869.
  • Die Einheitsbestrebungen in der wissenschaftlichen Medicin. Berlin 1849.
  • Die öffentliche Gesundheitspflege. [w:] Die Medicinische Reform. 1.1848,5, 21-22; 7, 37-40; 8, 45-47; 9, 53-56.
  • Gesammelte Abhandlungen auf dem Gebiete der öffentlichen Medicin und der Seuchenlehre. 2 Bde. Berlin 1879.
  • Gegen den Antisemitismus. 1880.
  • Die Cellularpathologie in ihrer Begründung auf physiologische und pathologische Gewebelehre. Verlag von August Hirschwald, 1871. [1]

PrzypisyEdytuj

  1. ↑ Michał Skoczylas, Joanna Pierzak-Sominka, Jacek Rudnicki. O formach aktywności dydaktycznej Rudolfa Virchowa w zakresie medycyny. „Problemy Nauk Stosowanych”. 1, s. 197-200, 2013. 
  2. ↑ Stanisław Schwann. Rudolf Virchow o dziejach Pomorza. „Kwartalnik Historii Nauki i Techniki”. 5 (1), s. 61-77, 1960. 
  3. ↑ Jean-Paul Bled "Bismarck. Żelazny Kanclerz" str. 135
  4. ↑ Notatki literacko-artystyczne. „Gazeta Lwowska”. Nr 26, s. 4-5, 1 lutego 1901. 
  5. ↑ Jakub Gołąb, Marek Jakóbisiak, Witold Lasek, Tomasz Stokłosa: Immunologia. Warszawa: Wydawnictwo Naukowe PWN, 2007, s. 95. ISBN 978-83-01-15154-6.

BibliografiaEdytuj

  • Safavi-Abbasi S et al. Rudolf Ludwig Karl Virchow: pathologist, physician, anthropologist, and politician. Implications of his work for the understanding of cerebrovascular pathology and stroke. Neurosurg Focus 20 (6):E1, 2006 PDF
  • Pagel JL: Biographisches Lexikon hervorragender Ärzte des neunzehnten Jahrhunderts. Berlin-Wiedeń: 1901, s. 1774-1777. [2]

Linki zewnętrzneEdytuj

Źródło: „https://pl.wikipedia.org/w/index.php?title=Rudolf_Virchow&oldid=57090201”