Rukomysz

wieś na Ukrainie, w rejonie czortkowskim, obwodzie tarnopolskim

Rukomysz (ukr. Рукомиш) – wieś na Ukrainie, w rejonie czortkowskim[1] obwodu tarnopolskiego. W 2001 roku liczyła 427 mieszkańców. Droga krajowa N18 przechodzi obok wsi.

Rukomysz
Рукомиш
Ilustracja
Widok na okolice wsi
Państwo

 Ukraina

Obwód

 tarnopolski

Rejon

czortkowski

Powierzchnia

0,980 km²

Populacja (2001)
• liczba ludności
• gęstość


427
435.71 os./km²

Kod pocztowy

48420

Położenie na mapie obwodu tarnopolskiego
Mapa konturowa obwodu tarnopolskiego, blisko centrum na dole znajduje się punkt z opisem „Rukomysz”
Położenie na mapie Ukrainy
Mapa konturowa Ukrainy, po lewej znajduje się punkt z opisem „Rukomysz”
Ziemia49°05′59″N 25°22′52″E/49,099722 25,381111

Historia edytuj

Po zakończeniu I wojny światowej, od listopada 1918 Rukomysz znajdował się w Zachodnioukraińskiej Republice Ludowej (ZURL). Pobliski Buczacz do 4 czerwca 1919 znajdował się w ZURL, a tego dnia miasto zostało wyzwolone przez 4 dyw. piechoty[2]. Podczas ofensywy czortkowskiej Buczacz znajdował się ponownie w ZURL przez krótki czas (od 10 czerwca) do końca czerwca 1919.

W II Rzeczypospolitej miejscowość należała do gminy wiejskiej Jezierzany w powiecie buczackim województwa tarnopolskiego.

Zabytki edytuj

Religia edytuj

Wieś jest zamieszkana przez grekokatolików oraz prawosławnych. Cerkwią greckokatolicką obecnie jest były rzymskokatolicki kościół.

Ludzie edytuj

  • ks. Hryhorij Tanczakowski (zm. 21 stycznia 1832) – proboszcz greckokatolicki we wsi[3]

Galeria edytuj

Przypisy edytuj

  1. Про утворення та ліквідацію районів [online], Офіційний вебпортал парламенту України [dostęp 2023-03-14] (ukr.).
  2. Marian Krwawicz: Olszyna-Wilczyński (pierwotnie Wilczyński) Józef Konstanty (1890–1939). [w:] Polski Słownik Biograficzny. T. XXIV, 1979, s. 52.
  3. Schematismus Universi Venerabilis Cleri Archidiœceseos Metropolitanæ Graeco-Catholicae Leopoliensis pro Anno Domini 1836. Leopoli, 1836, s. 334. (łac.)

Biblioteka edytuj

  • Rukomysz. w: Słowniku geograficznym Królestwa Polskiego. T. IX: Pożajście – Ruksz. Warszawa, 1888, s. 960.

Linki zewnętrzne edytuj