Rumunia w Konkursie Piosenki Eurowizji

	Rumunia; w Konkursie Piosenki Eurowizji
	Rumunia; w Konkursie Piosenki Eurowizji
0; 0; 2; 2
	Informacje ogólne
Nadawca	Societatea Română de Televiziune (TVR)
Rok i miejsce debiutu	1994, Dublin
Liczba udziałów	21 (18 finałów)
Historia preselekcji
Obecnie	Wybór wewnętrzny
1994, 1996, 1998, 2000, 2002–2015, 2017–2019, 2020 (utwór)	Selecţia Naţională
Najlepsze rezultaty
Półfinał	1. miejsce w 2005
Finał	3. miejsce w 2005, 2010
Najgorsze rezultaty
Półfinał	13 miejsce w 2019
Finał	22 miejsce w 1998

Rumunia uczestniczy w Konkursie Piosenki Eurowizji od 1994. Od czasu debiutu konkursem w kraju zajmuje się rumuński nadawca publiczny Societatea Română de Televiziune (TVR).

Najwyższym wynikiem kraju w konkursie jest trzecie miejsce, które w 2005 i 2010 zajęli Luminița Anghel i Sistem z piosenką „Let Me Try” oraz Paula Seling i Ovi z piosenką „Playing with Fire”

W 2016 kraj został zdyskwalifikowany z udziału w konkursie z powodu nieopłacenia przez stację kilkumilionowego długu wobec EBU w ustalonym terminie.

Historia Rumunii w Konkursie Piosenki EurowizjiEdytuj

Todomondo podczas występu w 52. Konkursie Piosenki Eurowizji, maj 2007

Nico i Vlad podczas występu w półfinale 53. Konkursu Piosenki Eurowizji, maj 2008

Mandinga na próbie do półfinału 57. Konkursu Piosenki Eurowizji, maj 2012

Cezar podczas prób do półfinału 58. Konkursu Piosenki Eurowizji, maj 2013

Paula Seling i Ovi podczas występu w półfinale 59. Konkursu Piosenki Eurowizji, maj 2014

UczestnictwoEdytuj

Rumunia uczestniczy w Konkursie Piosenki Eurowizji od 1994. Poniższa tabela uwzględnia nazwiska wszystkich rumuńskich reprezentantów, tytuły konkursowych piosenek oraz wyniki osiągnięte w poszczególnych latach.

Rok	Wykonawca	Piosenka	Finał		Półfinał
Rok	Wykonawca	Piosenka	Miejsce	Punkty	Miejsce	Punkty
1993	Dida Drăgan	„Nu pleca”	–		7^[a]	14
1994	Dan Bittman	„Dincolo de nori”	21	14	Brak rundy półfinałowej
1995	Brak reprezentanta				Brak rundy półfinałowej
1996	Monica Anghel i Sincron	„Rugă pentru pacea lumii”	–		29^[b]	11
1997	Brak reprezentanta				Brak rundy półfinałowej
1998	Mălina Olinescu	„Eu cred”	22	6
1999	Brak reprezentanta
2000	Taxi	„The Moon”	17	25
2001	Brak reprezentanta
2002	Monica Anghel i Marcel Pavel	„Tell Me Why”	9	71
2003	Nicola	„Don’t Break My Heart”	10	73
2004	Sanda Ladoși	„I Admit”	18	18	Top 11^[c]
2005	Luminița Anghel i Sistem	„Let Me Try”	3	158	1	235
2006	Mihai Trăistariu	„Tornerò”	4	172	Top 11
2007	Todomondo	„Liubi, Liubi, I Love You”	13	84	Top 10
2008	Nico i Vlad	„Pe-o margine de lume”	20	45	7	94
2009	Elena	„The Balkan Girls”	19	37	9	68
2010	Paula Seling i Ovi	„Playing with Fire”	3	162	4	104
2011	Hotel FM	„Change”	17	77	4	111
2012	Mandinga	„Zaleilah”	12	71	3	120
2013	Cezar	„It’s My Life”	13	65	5	83
2014	Paula Seling i Ovi	„Miracle”	12	72	2	125
2015	Voltaj	„De la capăt”	15	35	5	89
2016	Ovidiu Anton	„Moment of Silence”	Dyskwalifikacja
2017	Ilinca i Alex Florea	„Yodel It!”	7	282	6	174
2018	The Humans	„Goodbye”	–		11	107
2019	Ester Peony	„On a Sunday"	–		13	71
2020	Roxen	„Alcohol You”	Konkurs odwołany
2021	Roxen	„Amnesia”	–		12	85

Legenda:

1. miejsce

Historia głosowania w finale (1994–2021)Edytuj

Poniższe tabele pokazują, którym krajom Rumunia przyznaje w finale najwięcej punktów oraz od których państw rumuńscy reprezentanci otrzymują najwyższe noty^[1].

Kraje, którym Rumunia przyznała najwięcej punktów:

L.p.	Kraj	Punkty
1	Mołdawia	143
2	Grecja	107
3	Rosja	80
4	Turcja	70
5	Szwecja	67
5	Węgry	67

Kraje, od których Rumunia otrzymała najwięcej punktów:

L.p.	Kraj	Punkty
1	Mołdawia	149
2	Hiszpania	128
3	Izrael	96
4	Portugalia	65
5	Grecja	60
5	Malta	60

Legenda:

1. miejsce

2. miejsce

3. miejsce

Nagrody im. Marcela BezençonaEdytuj

Nagrody im. Marcela Bezençona przyznawane są corocznie (od 2002) piosenkom biorącym udział w konkursie^[2]. Nagrody rozdawane są w trzech kategoriach^[2]:

Nagroda Dziennikarzy (zwycięzcę wybierają akredytowani dziennikarze)
Nagroda Artystyczna (zwycięzcę wybierają komentatorzy konkursu)
Nagroda Kompozytorska (zwycięzcę wybierają kompozytorzy biorący udział w konkursie)

Poniższy spis uwzględnia rumuńskich zdobywców nagród im. Marcela Bezençona. Nagroda Kompozytorów

Rok	Piosenka	Wykonawca
2008	„Pe-o margine de lume”	Nico i Vlad

UwagiEdytuj

↑ W roku 1993 została zorganizowana runda kwalifikacyjna dla państw byłej Jugosławii oraz byłego Bloku wschodniego. Eliminacje odbyły się 3 kwietnia w Lublanie. Na 7 państw do udziału we właściwej Eurowizji zakwalifikowały się: Słowenia, Bośnia i Hercegowina oraz Chorwacja.
↑ Podczas konkursu w 1996 zorganizowano rundę kwalifikacyjną, mającą na celu zmniejszenie liczby państw biorących udział w finale konkursu. Etap eliminacyjny nie był transmitowany w telewizji ani nagrywany, krajowe komisje jurorskie przesłuchiwały wersje studyjne wszystkich konkursowych propozycji i przyznawały im punkty. Spośród 29 utworów nadesłanych przez publicznych nadawców, do finału zakwalifikowały się 22 propozycje. Jedynym krajem, który nie brał udziału w rundzie kwalifikacyjnej był gospodarz konkursu, czyli Norwegia.
↑ Zgodnie z regulaminem, w konkursie w latach 2004-2007 kraje z pierwszej dziesiątki poprzedniego konkursu były automatycznie kwalifikowane do sobotniego finału bez konieczności rywalizacji w półfinale. W przypadku rezygnacji z udziału w konkursie jednego z państw z Top 10 zeszłego roku lub w przypadku kiedy któreś z państw Wielkiej Czwórki zajęło miejsce w przedziale 1-10, wówczas automatyczna kwalifikacja przypadała na miejsca poza pierwszą dziesiątką, tj. 11. bądź 12.

PrzypisyEdytuj

↑ Points fromand to Romania (ang.). W: Eurovision Covers [on-line]. eurovisioncovers.co.uk. [dostęp 2013-11-25].
↑ ^a ^b Marcel Bezençon Award – an introduction (ang.). W: Pop Light [on-line]. poplight.zitiz.se. [dostęp 2013-06-22].

[1] W roku 1993 została zorganizowana runda kwalifikacyjna dla państw byłej Jugosławii oraz byłego Bloku wschodniego. Eliminacje odbyły się 3 kwietnia w Lublanie. Na 7 państw do udziału we właściwej Eurowizji zakwalifikowały się: Słowenia, Bośnia i Hercegowina oraz Chorwacja.

[2] Podczas konkursu w 1996 zorganizowano rundę kwalifikacyjną, mającą na celu zmniejszenie liczby państw biorących udział w finale konkursu. Etap eliminacyjny nie był transmitowany w telewizji ani nagrywany, krajowe komisje jurorskie przesłuchiwały wersje studyjne wszystkich konkursowych propozycji i przyznawały im punkty. Spośród 29 utworów nadesłanych przez publicznych nadawców, do finału zakwalifikowały się 22 propozycje. Jedynym krajem, który nie brał udziału w rundzie kwalifikacyjnej był gospodarz konkursu, czyli Norwegia.

[3] Zgodnie z regulaminem, w konkursie w latach 2004-2007 kraje z pierwszej dziesiątki poprzedniego konkursu były automatycznie kwalifikowane do sobotniego finału bez konieczności rywalizacji w półfinale. W przypadku rezygnacji z udziału w konkursie jednego z państw z Top 10 zeszłego roku lub w przypadku kiedy któreś z państw Wielkiej Czwórki zajęło miejsce w przedziale 1-10, wówczas automatyczna kwalifikacja przypadała na miejsca poza pierwszą dziesiątką, tj. 11. bądź 12.

[4] Points fromand to Romania (ang.). W: Eurovision Covers [on-line]. eurovisioncovers.co.uk. [dostęp 2013-11-25].

[marcel1-5] Marcel Bezençon Award – an introduction (ang.). W: Pop Light [on-line]. poplight.zitiz.se. [dostęp 2013-06-22].

[a]

[b]

[c]

[1]

[2]