Rybaki Lubczyńskie

Rybaki Lubczyńskie (do 1945 niem. Seebudenlake) – obecnie uroczysko, nieistniejąca osada rybacka położona w Polsce, w województwie zachodniopomorskim, w powiecie goleniowskim, w gminie Goleniów[1].

Rybaki Lubczyńskie
uroczysko-dawna miejscowość
Państwo

 Polska

Województwo

 zachodniopomorskie

Powiat

goleniowski

Gmina

Goleniów

SIMC

nie nadano

Położenie na mapie gminy Goleniów
Mapa konturowa gminy Goleniów, po lewej znajduje się punkt z opisem „Rybaki Lubczyńskie”
Położenie na mapie Polski
Mapa konturowa Polski, blisko lewej krawiędzi u góry znajduje się punkt z opisem „Rybaki Lubczyńskie”
Położenie na mapie województwa zachodniopomorskiego
Mapa konturowa województwa zachodniopomorskiego, po lewej znajduje się punkt z opisem „Rybaki Lubczyńskie”
Położenie na mapie powiatu goleniowskiego
Mapa konturowa powiatu goleniowskiego, blisko centrum po lewej na dole znajduje się punkt z opisem „Rybaki Lubczyńskie”
Ziemia53°31′31″N 14°41′13″E/53,525278 14,686944

Osada położona była około 2,5 km na północny zachód od Lubczyny, przy ujściu bezimmienego potoku do jeziora Dąbie[2]. Przed 1945 rokiem nosiła nazwę Seebudenlake. Według danych z 1872 roku w miejscowości stały 3 domy. Liczyła ona wówczas 22 mieszkańców, którzy należeli do parafii w Lubczynie[3]. Korzystali oni ze szkoły w Borzysławcu[2].

Polską nazwę Rybaki Lubczyńskie ustalono urzędowo rozporządzeniem Ministrów Administracji Publicznej i Ziem Odzyskanych z dnia 1 czerwca 1948 roku[4].

Przypisy edytuj

  1. Państwowy Rejestr Nazw Geograficznych – nazwy obiektów fizjograficznych – format XLSX, Dane z państwowego rejestru nazw geograficznych – PRNG, Główny Urząd Geodezji i Kartografii, 1 stycznia 2024
  2. a b Encyklopedia Szczecina. T. Suplement 2. Szczecin: Uniwersytet Szczeciński, 2007, s. 257. ISBN 978-83-89341-53-2.
  3. Landbuch des Herzogthums Pommern und des Fürstenthums Rügen : Enthaltend Schilderung der Zustände dieser Lande in der 2. Hälfte des 19. Jahrhunderts. Th. 2, Bd. 5, Abth. 1. Berlin: F. Riemschneider, 1872, s. 381.
  4. M.P. z 1948 r. nr 59, poz. 363