Rycerz Niepokalanej

Rycerz Niepokalanej – polski miesięcznik katolicki ukazujący się od stycznia 1922.

Rycerz Niepokalanej
Ilustracja
Archiwalny numer "Rycerza Niepokalanej" - okładka.
Częstotliwość miesięcznik
Państwo Polska 
Pierwszy numer 1922
Commons Multimedia w Wikimedia Commons
Strona internetowa

HistoriaEdytuj

Założony przez o. Maksymiliana Marię Kolbego, który był jego pierwszym redaktorem (do marca 1939). Pierwszy numer czasopisma ukazał się w styczniu 1922, a według zapowiedzi o. Kolbego celem „Rycerza Niepokalanej” jest nie tylko pogłębić i umocnić wiarę, wskazać prawdziwą ascezę i zapoznać wiernych z mistyką chrześcijańska, ale także w myśl zasad „Milicji Niepokalanej”, starać się o nawrócenie katolików[1]. W pierwszym wydaniu miesięcznika ze stycznia 1922 o. Kolbe ogłosił patronem „Rycerza Niepokalanej” zmarłego w roku 1921 o. Wenantego Katarzyńca[2]. Od pierwszego numeru czasopisma są drukowane na jego łamach podziękowania kierowane do Najświętszej Marii Panny Niepokalanej[3]. W pierwszym numerze pisma przedstawiono zarys historii[4] oraz program stowarzyszenia Rycerstwo Niepokalanej[5].

Do października 1922 miesięcznik był wydawany w Krakowie (w konwencie oo. franciszkanów przy placu Wszystkich Świętych 5), później w Grodnie[6], a od 1927 w Niepokalanowie. Pierwszy numer pisma ukazał się w nakładzie 5 tys. egzemplarzy[7], w 1927 osiągnął nakład 70 tys. egz., w 1933 - 680 tys. egz. zaś w latach 1938-39 wahał się w granicach 800 tysięcy. Już podczas wojny, w grudniu 1940, o. Maksymilian wyprosił u władz niemieckich zgodę na jednorazowe wydrukowanie „Rycerza” w nakładzie 120 tys. egzemplarzy.

Do 1936 redaktorem czasopisma był o. Justyn Nazim, a po powrocie z Japonii dyrektorem wydawnictwa w Niepokalanowie został ponownie o. Kolbe[8].

W 1952 pismo w Polsce przestało się ukazywać, gdyż komuniści zakazali jego działalności. To przymusowe milczenie trwało aż do 1981. Obecnie miesięcznik ukazuje się w nakładzie 80 tys. egzemplarzy[9].

 
Archiwalny numer "Rycerza Niepokalanej" - tył.

Edycje poza granicami PolskiEdytuj

W roku 1971 r., po beatyfikacji o. Maksymiliana Kolbego, polscy franciszkanie rozpoczęli w Santa Severa pod Rzymem wydawanie "Rycerza Niepokalanej" dla Polaków mieszkających na emigracji. Ta polonijna wersja czasopisma ukazuje się regularnie do dzisiaj, pomimo że w 1981 r. wznowiono wydawanie "Rycerza Niepokalanej" w Niepokalanowie.

Istnieje również japońska edycja tego miesięcznika. "Seibo no Kishi" (czyli "Rycerz Maryi-bez-grzechu"), założony został w 1930 roku w Nagasaki, dzięki staraniom o. Maksymiliana Kolbe i jego współpracowników[10]. Miesięcznik ten był pierwszym japońskim czasopismem katolickim. W 1935 wychodził w nakładzie 70 tys. egzemplarzy[11].

PrzypisyEdytuj

  1. ↑ Maksymilian Maria Kolbe. Od Redakcji. „Rycerz Niepokalanej”. Nr 1, s. 3, 1922. 
  2. ↑ Maksymilian Maria Kolbe. Ś. p. O. Wenanty Katarzyniec M.I.. „Rycerz Niepokalanej”. Nr 1, s. 13, 1922. 
  3. ↑ Podziękowanie. „Rycerz Niepokalanej”. Nr 1, s. 16, 1922. 
  4. ↑ Milicja Niepokalanej. „Rycerz Niepokalanej”. Nr 1, s. 12, 1922. 
  5. ↑ Program „Milicji Niepokalanej”. „Rycerz Niepokalanej”. Nr 1, s. 15, 1922. 
  6. ↑ Maksymilian Maria Kolbe. Od Wydawnictwa. „Rycerz Niepokalanej”. Nr 11, s. 210, 1922. 
  7. ↑ Maksymilian Maria Kolbe. Od Redakcji. „Rycerz Niepokalanej”. Nr 2, s. 18, 1922. 
  8. ↑ Nowe władze zakonne OO. Franciszkanów w Polsce. „Gazeta Szamotulska”. Nr 82, s. 2, 21 lipca 1936. 
  9. ↑ Tomasz Krzyżak: Imperium Ojca Kolbego (pol.). Uważam Rze. [dostęp 2015-04-07].
  10. ↑ Niepokalanow.Pl, www.niepokalanow.pl [dostęp 2017-11-26] (pol.).
  11. ↑ U nas w kraju. Udział Polski w frontowej pracy misyjnej. „Misje Katolickie”. Nr 4, s. 121, 1935. 

Linki zewnętrzneEdytuj

Źródło: „https://pl.wikipedia.org/w/index.php?title=Rycerz_Niepokalanej&oldid=60805096”