Ryszard Nieszporek
Ryszard Nieszporek (ur. 16 maja 1908 w Bielszowicach – ob. Ruda Śląska, zm. 12 lipca 1985 w Katowicach) – polski górnik i polityk, poseł na Sejm Ustawodawczy oraz na Sejm PRL I, II i III kadencji, minister górnictwa i energetyki (1949–1950), minister górnictwa (1950–1954).
| Data i miejsce urodzenia |
16 maja 1908 |
|---|---|
| Data i miejsce śmierci |
12 lipca 1985 |
| Minister górnictwa | |
| Okres |
od 22 kwietnia 1949[1] |
| Przynależność polityczna | |
| Następca | |
| Odznaczenia | |
          
| |
Życiorys
edytujUzyskał wykształcenie podstawowe, z zawodu górnik. Przed wojną więziony za działalność polityczną w Komunistycznej Partii Polski. Wstąpił do Polskiej Partii Robotniczej, a następnie do Polskiej Zjednoczonej Partii Robotniczej. W PZPR zastępca członka (1948–1959) i członek (1959–1964) Komitetu Centralnego.
Od marca 1945 do listopada 1948 wiceprzewodniczący, a następnie do kwietnia 1949 przewodniczący zarządu głównego Centralnego Związku Zawodowego Górników. Pełnił mandat poselski na Sejm Ustawodawczy oraz na Sejm PRL I, II i III kadencji. Był kolejno ministrem górnictwa i energetyki oraz ministrem górnictwa w latach 1949–1954, następnie w 1954 podsekretarzem stanu i I wiceministrem. W latach 1954–1964 przewodniczący prezydium Wojewódzkiej Rady Narodowej w Katowicach.
Od października 1964 do stycznia 1970 ambasador PRL w Bułgarii. Był przewodniczącym zarządu wojewódzkiego Towarzystwa Przyjaźni Polsko-Radzieckiej w Katowicach, w latach 1974–1983 członkiem prezydium Zarządu Głównego, a od 1983 członkiem Krajowej Rady TPPR.
Pochowany wraz z Heleną Nieszporek (1913–2001) na Cmentarzu ewangelickim przy ul. Francuskiej w Katowicach (kwatera 13-1-76)[2].
Odznaczenia
edytuj- Order Budowniczych Polski Ludowej (1978)[3]
- Order Sztandaru Pracy I klasy
- Krzyż Komandorski z Gwiazdą Orderu Odrodzenia Polski
- Złoty Krzyż Zasługi
- Medal 40-lecia Polski Ludowej
- Odznaka „Zasłużony Górnik PRL”
- Złoty Medal „Za zasługi dla obronności kraju”
- Srebrny Medal „Za zasługi dla obronności kraju”
- Brązowy Medal „Za zasługi dla obronności kraju”
- Odznaka 1000-lecia Państwa Polskiego (1963)[4]
- Tytuł „Zasłużony Działacz Towarzystwa Przyjaźni Polsko-Radzieckiej” (1984)[5]
- Złota odznaka „Zasłużonemu w rozwoju województwa katowickiego” (1960)[6]
- Order Jeźdźca z Madary I klasy (Ludowa Republika Bułgarii, 1970)[7]
- Order „Znak Honoru” (ZSRR, 1984)[8]
- Nagroda Trybuny Ludu (1979)[9]
- inne odznaczenia i wyróżnienia
Przypisy
edytuj- ↑ Do 30 marca 1950 jako minister górnictwa i energetyki.
- ↑ Informacje w serwisie Grobonet.
- ↑ Wręczenie wysokich odznaczeń w Belwederze, „Dziennik Polski”, 1978, nr 165, s. 1.
- ↑ Odznaki Tysiąclecia dla działaczy Śląskich, „Trybuna Robotnicza”, nr 59, 11 marca 1963, s. 1.
- ↑ Przyjaźń polsko-radziecka wartością ogólnonarodową, „Trybuna Ludu”, nr 92, 17 kwietnia 1984, s. 2.
- ↑ „Trybuna Robotnicza”, nr 249, 19 października 1960, s. 1.
- ↑ Wysokie bułgarskie odznaczenie dla R. Nieszporka, „Trybuna Robotnicza”, nr 23, 28 stycznia 1970, s. 2.
- ↑ Wysokie odznaczenia ZSRR dla działaczy TPPR, „Trybuna Robotnicza”, nr 182, 1 sierpnia 1984, s. 1.
- ↑ Nagrody „Trybuny Ludu” – 1979, „Życie Warszawy”, nr 144, 22 czerwca 1980, s. 2.
Bibliografia
edytuj- Tadeusz Mołdawa, Ludzie władzy 1944–1991, Warszawa: PWN, 1991, s. 402, ISBN 83-01-10386-8, OCLC 69290887.
- Profil na stronie Biblioteki Sejmowej.
- Zmarł Ryszard Nieszporek, „Trybuna Robotnicza”, nr 162, 13–14 lipca 1985, s. 1–2.