Rząd Mattea Renziego
Rząd Mattea Renziego – rząd Republiki Włoskiej, urzędujący od 22 lutego 2014 do 12 grudnia 2016.
Kryzys polityczny po wyborach parlamentarnych z 24 i 25 lutego 2013 doprowadził ostatecznie do powołania 28 kwietnia 2013 koalicyjnego rządu Enrica Letty. W międzyczasie doszło do zmian na scenie politycznej – w grudniu 2013 nowym przewodniczącym Partii Demokratycznej został Matteo Renzi, nastąpił również rozłam w koalicyjnym ugrupowaniu Lud Wolności.
14 lutego 2014 dotychczasowy premier Enrico Letta na żądanie nowego lidera Partii Demokratycznej i władz partyjnych podał się do dymisji[1]. 17 lutego prezydent Giorgio Napolitano powierzył Matteowi Renziemu misję stworzenia nowego rządu[2]. Cztery dni później lider PD ogłosił proponowany skład rządu, do którego weszli przedstawiciele Partii Demokratycznej (PD), Nowej Centroprawicy (NCD), Unii Centrum (UdC) i Wyboru Obywatelskiego (SC)[3].
Zaprzysiężenie rządu nastąpiło 22 lutego 2014[4].
24 lutego rząd otrzymał wotum zaufania w Senacie (169 głosów za do 139 przeciw)[5], a 25 lutego wotum zaufania również w Izbie Deputowanych (378 głosów za do 220 przeciw)[6].
7 grudnia 2016, po odrzuceniu w referendum zaproponowanych propozycji zmian ustrojowych, premier Matteo Renzi ogłosił dymisję rządu[7]. Gabinet funkcjonował do 12 grudnia 2016.
Skład rządu edytuj
- premier: Matteo Renzi (PD)
- minister spraw wewnętrznych: Angelino Alfano (NCD)
- minister spraw zagranicznych: Federica Mogherini (PD, do 31 października 2014), Paolo Gentiloni (PD, od 31 października 2014)
- minister sprawiedliwości: Andrea Orlando (PD)
- minister obrony: Roberta Pinotti (PD)
- minister gospodarki i finansów: Pier Carlo Padoan (bezp.)
- minister rozwoju gospodarczego: Federica Guidi (bezp., do 5 kwietnia 2016), Carlo Calenda (PD, od 10 maja 2016)[8]
- minister infrastruktury i transportu: Maurizio Lupi (NCD, do 20 marca 2015), Graziano Delrio (PD, od 2 kwietnia 2015)[8]
- minister pracy i polityki społecznej: Giuliano Poletti (bezp.)
- minister kultury: Dario Franceschini (PD)
- minister zdrowia: Beatrice Lorenzin (NCD)
- minister edukacji, szkolnictwa wyższego i badań naukowych: Stefania Giannini (SC)
- minister środowiska: Gian Luca Galletti (UdC)
- minister polityki rolnej, żywnościowej i leśnej: Maurizio Martina (PD)
- ministrowie bez teki:
- do spraw reformy instytucjonalnej i kontaktów z parlamentem: Maria Elena Boschi (PD)
- do spraw administracji publicznej i deregulacji: Marianna Madia (PD)
- do spraw regionalnych: Maria Carmela Lanzetta (PD, do 30 stycznia 2015)
- do spraw regionalnych i autonomii: Enrico Costa (NCD, od 29 stycznia 2016)
Przypisy edytuj
- ↑ Enrico Letta si è dimesso. palazzochigi.it, 14 lutego 2014. [dostęp 2014-02-22]. (wł.).
- ↑ Italian president asks Renzi to form government. bbc.co.uk, 17 lutego 2014. [dostęp 2014-02-17]. (ang.).
- ↑ Nasce il governo Renzi, ecco i ministri. Alfano al Viminale, Padoan all'Economia. Mogherini agli Esteri, Pinotti alla Difesa. la Repubblica.it, 21 lutego 2014. [dostęp 2014-02-22]. (wł.).
- ↑ Italy's Renzi sworn in as prime minister. reuters.com, 22 lutego 2014. [dostęp 2014-02-22]. (ang.).
- ↑ Governo, Renzi ottiene la fiducia al Senato. liberoquotidiano.it, 25 lutego 2014. [dostęp 2014-02-26]. (wł.).
- ↑ Renzi alla Camera: abbiamo un'unica chance. corriere.it, 26 lutego 2014. [dostęp 2014-02-26]. (wł.).
- ↑ Premier Matteo Renzi podał się do dymisji. onet.pl, 7 grudnia 2016. [dostęp 2016-12-07].
- ↑ a b Do czasu powołania nowego ministra pełniącym obowiązki był premier.