Rzeczna Eskadra Lotnicza

Rzeczna Eskadra Lotnicza – pododdział lotniczy działający w ramach Flotylli Pińskiej w latach 1928-1937.

Rzeczna Eskadra Lotnicza
Ilustracja
Znak malowany na samolotach rzecznej eskadry lotniczej
Historia
Państwo

 Polska

Sformowanie

1928

Rozformowanie

1939

Organizacja
Dyslokacja

Puck
Pińsk

Rodzaj wojsk

lotnictwo

Podległość

morski dywizjon lotniczy

Jedna z łodzi latających Morskiego Dywizjonu Lotniczego w Pucku. Takich samych używała Rzeczna Eskadra Lotnicza.

Flotylla Pińska, działająca w dorzeczu Prypeci operowała na terenach będących labiryntem rzek, kanałów, jezior i bagien. Ponieważ łączność radiowa była wówczas słabo rozwinięta, występowały poważne problemy z przekazywaniem informacji między jednostkami flotylli i bazą. W terenie pokrytym zaroślami i drzewami zawodziła również obserwacja z bocianiego gniazda umieszczonego na kilkumetrowym maszcie. Stwierdzono, że flotylla potrzebuje samolotów rozpoznawczych i do kierowania ogniem artyleryjskim. Ponieważ na obszarze działania flotylli i w bliskiej okolicy trudno było o teren na lotnisko, zdecydowano na użycie wodnosamolotów[1].

W 1926 roku przeprowadzono próby współpracy jednostek pływających flotylli z łodziami latającymi Schreck FBA-17HMT2, oddelegowanymi do tego zadania z Morskiego Dywizjonu Lotniczego z Pucka[2].

Rozkazem dziennym dowódcy morskiego dywizjonu lotniczego nr 107/28 z 10 maja 1928 przystąpiono w Pucku do organizacji rzecznego plutonu wodnopłatowców. Wyposażenie stanowiła jedna lodź latająca Cams-30 i jeden Schreck FBA-17 HE2. 22 maja personel wraz ze sprzętem odjechał transportem kolejowym z Pucka do Pińska[3].

W 1927 roku pododdział lotniczy flotylli składał się z 6 samolotów Schreck, a w maju 1928 roku sformowano Rzeczny Pluton Lotniczy, będący częścią Morskiego Dywizjonu Lotniczego, stacjonujący na stałe w Pińsku[1]. Wybudowano tam hangar ze slipem i nabrzeże dla wodnosamolotów. W miejscowości Mosty Wolańskie założono lotnisko lądowe (wodnosamoloty Schreck miały też podwozie kołowe)[1].

W 1933 roku pluton rozwinięto do rozmiarów eskadry[1]. W 1934 roku skład eskadry stanowiły samoloty: FBA-17HMT2, Lublin R.XIII bis i PWS-5t2[4].

W 1930 roku opracowano i zatwierdzono plan unowocześnienia lotnictwa rzecznego, gdyż Schrecki stawały się coraz bardziej zużyte i przestarzałe. Czyniono próby z wodnosamolotami Lublin R.XIII wyposażonymi w pływaki, lecz samoloty te, mimo że włączone do Morskiego Dywizjonu, nie sprawdziły się w warunkach śródlądowych[2]. Planowano zakupy wodnosamolotów za granicą, lecz tego również nie sfinalizowano. W związku z wyeksploatowaniem sprzętu, eskadrę rozwiązano w grudniu 1937 roku, a sprzęt pozostały po niej przekazano do Morskiego Dywizjonu Lotniczego. Do końca istnienia Flotylli Pińskiej nie odbudowano jej lotniczego elementu[2].

Przypisy edytuj

  1. a b c d Łódź latająca Schreck FBA-17HMT2. W: Tadeusz Kondracki, Jan Tarczyński: Monitory Flotylli Pińskiej. T. 34. Warszawa: Edipresse, 2014, seria: Wielki leksykon uzbrojenia. ISBN 978-83-7769-579-1.
  2. a b c Eskadra rzeczna. Ale nie wodna, tylko powietrzna, „trojmiasto.pl” [dostęp 2018-02-14] [zarchiwizowane z adresu 2015-08-19] (pol.).
  3. Pawlak 1989 ↓, s. 395.
  4. Zbigniew Jankiewicz: Wodnosamoloty. Warszawa: Wydawnictwo ministerstwa Obrony Narodowej, 1986, s. 72. ISBN 83-11-07272-8.

Bibliografia edytuj

Linki zewnętrzne edytuj