Séverine Beltrame

Séverine Beltrame (ur. 14 sierpnia 1979 w Montpellier) – francuska tenisistka. Była znana jako Séverine Brémond podczas małżeństwa z jej trenerem Erickiem Brémondem od września 2005 do listopada 2008, a następnie jako Séverine Brémond-Beltrame do końca roku 2009. Powróciła do nazwiska panieńskiego, Séverine Beltrame, w 2010.

Séverine Beltrame

Podczas zawodów French Open 2013
Państwo	Francja
Data i miejsce urodzenia	14 sierpnia 1979 Montpellier
Wzrost	172 cm
Gra	praworęczna, jednoręczny backhand
Status profesjonalny	2002
Zakończenie kariery	2013
Gra pojedyncza
Wygrane turnieje	0 WTA, 8 ITF
Najwyżej w rankingu	34 (5 lutego 2007)
Australian Open	2R (2009)
Roland Garros	2R (2005)
Wimbledon	QF (2006)
US Open	4R (2008)
Gra podwójna
Wygrane turnieje	0 WTA, 10 ITF
Najwyżej w rankingu	85 (25 czerwca 2007)
Australian Open	2R (2006, 2007)
Roland Garros	2R (2008, 2009, 2013)
Wimbledon	1R (2007)
US Open	2R (2006)

Séverine otrzymała status profesjonalny w 2002 roku. Zanim to nastąpiło, wygrała dziewięć turniejów ITF, w tym pięć singlowych. Jest tenisistką praworęczną z jednoręcznym backhandem.

Jej zawodowa kariera rozpoczęła się z chwilą otrzymania licencji zawodowej tenisistki. Wtedy to wzięła udział w kwalifikacjach do turnieju French Open oraz imprezy w Strasburgu. Nie zakwalifikowała się jednak do turnieju głównego.

W 2003 roku awansowała na 144 miejsce klasyfikacji światowej tenisistek. Zagrała w swoim pierwszym turnieju głównym w Pattaya. Przegrała tam w pierwszej rundzie. Potem spotkało ją pasmo porażek na światowych kortach: sześciokrotnie kończyła udział w zawodach na kwalifikacjach, w tym trzykrotnie były to eliminacje turniejów wielkoszlemowych. Wygrywała turnieje ITF.

Po wspaniałym występie w Sztokholmie w 2004 roku (wyeliminowanie Barbary Schett i Kláry Koukalovej, porażka w ćwierćfinale z Silvią Fariną Elią) awansowała po raz pierwszy w karierze do pierwszej setki rankingu kobiet. Jako kwalifikantka zagrała w kilku kolejnych turniejach, docierając tam do drugiej rundy (m.in. w Charleston i US Open). Odpadła w kwalifikacjach do Australian Open, a w dwóch pozostałych wielkoszlemowych imprezach przegrała w pierwszej rundzie. Dotarła do pierwszego deblowego półfinału w Strasburgu, w parze z rodaczką Camille Pin. W tym sezonie wygrała też dwa ostatnie turnieje ITF: singlowy w Cagnes Sur Mer oraz deblowy w Vittel.

2005 – Séverine dotarła do drugiego w karierze ćwierćfinału w turnieju w słoweńskim Portorož. Uzyskała trzecią rundę Indian Wells, dwukrotnie drugą rundę (trafiała na wysoko rozstawione zawodniczki, m.in. Wierę Zwonariową i Nadię Pietrową). Pierwsza runda mistrzostw Australii i Stanów Zjednoczonych. Zadebiutowała w Pucharze Federacji, gdzie w półfinale Grupy Światowej Francja pokonała Hiszpanię 3:1.

2006 – początek sezonu wypadł nie najlepiej w wykonaniu Francuzki. Odpadła we wczesnych rundach turnieju w Hobarcie oraz Australian Open (przegrywając w 1 rundzie z Samanthą Stosur). Jako szczęśliwa przegrana zagrała w Paryżu, w turnieju na hali, gdzie przegrała w pierwszej rundzie. Wycofała się z zawodów w Memphis z powodu kontuzji. Wystąpiła z dziką kartą w Roland Garros, ale przegrała w pierwszej rundzie z [20] Mariją Kirilenko. W czerwcu dotarła do finału imprezy ITF w Marsylii, przegrywając z Jekatieriną Byczkową. Prawdziwy sukces osiągnęła w Wimbledonie: jako kwalifikantka dotarła do ćwierćfinału, gdzie nie poradziła sobie z belgijską mistrzynią, numerem 3 zawodów, Justine Henin-Hardenne. Zdołała jednak wyeliminować tak słynne tenisistki, jak Patty Schnyder, Gisela Dulko i Ai Sugiyama. Była jedną z rewelacji turnieju, obok młodej polskiej juniorki, Agnieszki Radwańskiej, która w swoim wielkoszlemowym zawodowym debiucie osiągnęła czwartą rundę. Ze 129 miejsca awansowała na 65 w klasyfikacji kobiet. Wystąpiła po raz drugi w Pucharze Federacji, pokonując Czechy 3:2 w barażach Grupy Światowej I. W sierpniu jej najlepszym występem był turniej w Forest Hills, w którym zaliczyła ćwierćfinał. Na kortach Flushing Meadows zdołała osiągnąć drugą rundę, trafiając tam znów na Rosjankę Kirilenko. Po ćwierćfinale w zawodach na Bali, awansowała po raz pierwszy w karierze do pierwszej pięćdziesiątki rankingu WTA.

W 2013 roku ogłosiła zakończenie kariery tuż po French Open, choć zaznaczyła, że bierze pod uwagę wzięcie udziału w Wimbledonie.

Jej matka ma na imię Anne Marie, a ojciec Lucien. Mówi po angielsku, francusku i hiszpańsku. Interesuje się piłką nożną, rugby i golfem.

Finały turniejów WTA

Legenda
Wielki Szlem
Igrzyska olimpijskie
WTA Tour Championships
1988 – 2008
	Kategoria I
	Kategoria II
	Kategoria III
	Kategoria IV
	Kategoria V
2009 – 2020
	WTA Premier Mandatory
	WTA Premier 5
	WTA Premier
	WTA International Series
WTA 125K series (2012–2020)

Gra podwójna

Końcowy wynik	Nr	Data	Turniej	Nawierzchnia	Partnerka	Przeciwniczki	Wynik finału
Finalistka	1.	15 czerwca 2008	Birmingham	Trawiasta	Virginia Ruano Pascual	Cara Black Liezel Huber	2:6, 1:6
Finalistka	2.	20 września 2009	Québec	Dywanowa (hala)	Sofia Arvidsson	Vania King Barbora Záhlavová-Strýcová	1:6, 3:6

Wygrane turnieje rangi ITF

turnieje z pulą nagród 100 000 $

turnieje z pulą nagród 75 000 $

turnieje z pulą nagród 50 000 $

turnieje z pulą nagród 25 000 $

turnieje z pulą nagród 15 000 $

turnieje z pulą nagród 10 000 $

Gra pojedyncza

	Data	Turniej	Kat.	($)	Naw.	Finalistka	Wynik
1.	24/06/2001	Canet-en-Roussillon	ITF	10 000	ziemna	Severine Arpajou	3:6, 6:3, 6:4
2.	08/07/2001	Périgueux	ITF	10 000	ziemna	Daniela Olivera	6:4, 6:1
3.	21/09/2003	Sofia	ITF	25 000	ziemna	Patricia Wartusch	6:3, 6:4
4.	05/10/2003	Porto	ITF	25 000	ziemna	Sybille Bammer	6:2, 6:3
5.	02/05/2004	Cagnes-sur-Mer	ITF	75 000	ziemna	Anna-Lena Grönefeld	6:4, 6:4
6.	26/06/2011	Périgueux	ITF	25 000	ziemna	Audrey Bergot	6:4, 6:2
7.	24/06/2012	Montpellier	ITF	25 000	ziemna	Catalina Castano	6:2, 7:6(4)
8.	29/07/2012	Contamines-Montjoie	ITF	25 000	twarda	Tereza Mrdeža	6:3, 6:1

Bibliografia

• Profil na stronie WTA [online], Women’s Tennis Association [dostęp 2019-09-11]  (ang.).
• Profil na stronie ITF [online], International Tennis Federation [dostęp 2019-09-11]  (ang.).
• Profil na stronie Pucharu Billie Jean King [online], Billie Jean King Cup [dostęp 2019-09-11]  (ang.).