Sławomir Rybicki
Sławomir Piotr Rybicki (ur. 23 czerwca 1960 w Gdańsku) – polski prawnik i polityk, poseł na Sejm IV, V, VI i VII kadencji, w latach 2012–2015 sekretarz stanu w Kancelarii Prezydenta RP, w latach 2013–2015 zastępca szefa tego urzędu, senator IX, X i XI kadencji.
Data i miejsce urodzenia |
23 czerwca 1960 |
---|---|
Zawód, zajęcie |
polityk, prawnik |
Alma Mater | |
Stanowisko |
poseł na Sejm IV, V, VI i VII kadencji (2001–2012), sekretarz stanu w Kancelarii Prezydenta RP (2012–2015), senator IX, X i XI kadencji (od 2015) |
Partia | |
Odznaczenia | |
|
Życiorys
edytujW 1986 ukończył studia na Wydziale Prawa i Administracji Uniwersytetu Gdańskiego.
Od końca lat 70. związany z opozycją polityczną. W latach 1978–1987 był członkiem Ruchu Młodej Polski, zaś od 1980 do 1989 należał do NSZZ „Solidarność”. Od września 1980 do wprowadzenia stanu wojennego 13 grudnia 1981 pracował jako kancelista i sekretarz przewodniczącego „Solidarności” Lecha Wałęsy. W późniejszych latach prowadził podziemną działalność opozycyjną. Od 1987 do 1989 był prezesem zarządu firmy CORINA Sp. z o.o., a w latach 1989–1990 wiceprezesem zarządu Agencji Filmowej Profilm.
W okresie sprawowania funkcji wojewody gdańskiego przez byłego działacza trójmiejskiej opozycji Macieja Płażyńskiego (1990–1996) był dyrektorem gabinetu wojewody w Urzędzie Wojewódzkim. W latach 1996–1997 kierował jako dyrektor biurem byłego prezydenta Lecha Wałęsy. W 1997 ponownie podjął współpracę z Maciejem Płażyńskim, który objął stanowisko marszałka Sejmu III kadencji. Do 2001 zajmował stanowisko dyrektora generalnego gabinetu marszałka Sejmu.
W latach 1998–2001 należał do Stronnictwa Konserwatywno-Ludowego, od powołania Platformy Obywatelskiej w 2001 związany z tym ugrupowaniem. W latach 2005–2006 był komisarzem struktur miejskich PO w Olsztynie, a w 2005 pełnomocnikiem wyborczym Komitetu Wyborczego Kandydata na Prezydenta RP Donalda Tuska.
W 2001 został po raz pierwszy wybrany na posła w okręgu toruńskim. Po raz kolejny uzyskał mandat poselski w 2005 z okręgu olsztyńskiego. W Sejmie V kadencji przewodniczył Komisji Etyki Poselskiej. W wyborach parlamentarnych w 2007 po raz trzeci został posłem, otrzymując 30 218 głosów. W VI kadencji pełnił funkcję pierwszego wiceprzewodniczącego Klubu Parlamentarnego PO, rotacyjnie przewodniczył Komisji Etyki Poselskiej, był członkiem Komisji do spraw Służb Specjalnych. W wyborach w 2011 z powodzeniem ubiegał się o reelekcję, dostał 13 644 głosy (tym razem jako lider partyjnej listy w okręgu elbląskim)[1]. W VII Kadencji Sejmu ponownie objął funkcję pierwszego wiceprzewodniczącego Klubu Parlamentarnego PO, został także przewodniczącym Komisji Mniejszości Narodowych i Etnicznych.
17 stycznia 2012 został powołany na stanowisko sekretarza stanu w Kancelarii Prezydenta Bronisława Komorowskiego ds. kontaktów z rządem, parlamentem i partiami politycznymi[2], w związku z czym jego mandat poselski wygasł[3]. 5 września 2013 odebrał dodatkową nominację na zastępcę szefa KPRP[4]. Został odwołany ze stanowisk w KPRP 5 sierpnia 2015[5].
W wyborach parlamentarnych w 2015 wystartował do Senatu z ramienia PO w okręgu nr 64. Uzyskał mandat senatora IX kadencji, otrzymując 78 421 głosów[6]. Od tego samego roku był prezesem zarządu Fundacji Instytut Bronisława Komorowskiego[7], następnie zasiadł w radzie tej fundacji[8]. W 2019 został wybrany na kolejną kadencję Senatu, otrzymując 106 970 głosów[9]. W wyborach parlamentarnych w 2023 z powodzeniem ubiegał się o senacką reelekcję, otrzymując 142 131 głosów[10]. Powoływany na przewodniczącego senackiej Komisji Regulaminowej, Etyki i Spraw Senatorskich[11][12].
Odznaczenia i wyróżnienia
edytujW 2012 został przez prezydenta Bronisława Komorowskiego odznaczony Krzyżem Wolności i Solidarności[13], a w 2015 Krzyżem Oficerskim Orderu Odrodzenia Polski[14]. Wyróżniony odznaką Zasłużony Działacz Kultury.
Życie prywatne
edytujŻonaty z Małgorzatą, ma córkę Maję. Jest synem Stefana i Marii. Brat Mirosława Rybickiego, Arkadiusza Rybickiego i Bożeny Rybickiej, szwagier Macieja Grzywaczewskiego.
Przypisy
edytuj- ↑ Serwis PKW – Wybory 2011. [dostęp 2015-08-05].
- ↑ Sławomir Rybicki ministrem w Kancelarii Prezydenta. prezydent.pl, 17 stycznia 2012. [dostęp 2015-08-05].
- ↑ M.P. z 2012 r. poz. 33
- ↑ Nominacje w Kancelarii Prezydenta RP. prezydent.pl, 5 września 2013. [dostęp 2015-08-05].
- ↑ Prezydent odwołał ministrów w KPRP i doradców. prezydent.pl, 5 sierpnia 2015. [dostęp 2015-08-05].
- ↑ Znamy już wszystkich senatorów. tvn24.pl, 26 października 2015. [dostęp 2015-10-26].
- ↑ Fundacja „Instytut Bronisława Komorowskiego” (KRS: 0000571191). Krajowy Rejestr Sądowy. [dostęp 2023-11-17].
- ↑ O nas. bronislawkomorowski.org. [dostęp 2019-01-23].
- ↑ Serwis PKW – Wybory 2019. [dostęp 2019-10-14].
- ↑ Serwis PKW – Wybory 2023. [dostęp 2023-10-17].
- ↑ Bartosz Goluch: Znamy przewodniczących komisji Senatu. 8 z KO, 6 z PiS. wp.pl, 13 listopada 2019. [dostęp 2019-11-14].
- ↑ Senat wybrał przewodniczących 19 komisji stałych. portalsamorzadowy.pl, 29 listopada 2023. [dostęp 2023-11-29].
- ↑ M.P. z 2012 r. poz. 463
- ↑ M.P. z 2015 r. poz. 964
Bibliografia
edytuj- Strona sejmowa posła VII kadencji. [dostęp 2015-08-05].
- Nota biograficzna na stronie prezydent.pl. [dostęp 2015-08-05].