Sławomir Słoma

Polski duchowny katolicki

Sławomir Słoma, wł. Stanisław Słoma (ur. 7 stycznia 1946 w Mirocinie)[1] – polski duchowny katolicki, dominikanin, duszpasterz akademicki, a także środowiska gdańskich artystów i dziennikarzy przy kościele św. Mikołaja. W dniu wybuchu strajku w Stoczni Gdańskiej w 1981 r. odprawił Mszę św. na ludzkich rękach przed bramą Stoczni. W uznaniu zasług dla idei Wolnej i Solidarnej Polski otrzymał Medal 25 rocznicy Podpisania Porozumień Sierpniowych od prezydenta Gdańska Pawła Adamowicza (2005). Za szczególne zasługi w przywracaniu niepodległości Polski odznaczony przez prezydenta Lecha Kaczyńskiego Krzyżem Komandorskim Orderu Odrodzenia Polski (2009). Awansowany na stopień podporucznika przez prezydenta Andrzeja Dudę (2016).

Sławomir Słoma
Stanisław Słoma
Ilustracja
o. Sławomir w refektarzu klasztornym OO. Dominikanów w Tarnobrzegu
Kraj działania

Polska

Data i miejsce urodzenia

7 stycznia 1946
Mirocin

duszpasterz akademicki w Gdańsku
Okres sprawowania

1979–1985

kapelan szpitala w Tarnobrzegu
Okres sprawowania

2002–2021

Wyznanie

Katolicyzm

Kościół

Kościół łaciński

Inkardynacja

dominikanie

Śluby zakonne

20 sierpnia 1970

Prezbiterat

29 czerwca 1973

Faksymile
podpis o. Sławomira wykonany 15.08.2022 r.
Odznaczenia
Krzyż Komandorski Orderu Odrodzenia Polski

Życiorys

edytuj
 
o. Sławomir ze swoim bratem, ks. Henrykiem, misjonarzem z Paragwaju i Dominikany przed domem rodzinnym w Mirocinie (17.08.2022)
 
o. Sławomir ze swoim rodzeństwem przed domem rodzinnym w Mirocinie (17.06.2024)
 
Grób rodziców o. Sławomira na cmentarzu parafialnym w Mirocinie

Urodził się 7 stycznia 1946 r. w Mirocinie jako syn Katarzyny z domu Płoskoń i Władysława Słoma[2]. Na chrzcie św. otrzymał imię Stanisław. Ma siostrę Eugenię oraz brata Henryka – michalitę, misjonarza na Dominikanie. Do Szkoły Podstawowej uczęszczał w Mirocinie. Był w Niższym Seminarium w Jarosławiu. Ostatnie dwie klasy ukończył w Liceum Ogólnokształcącym w Przeworsku. Do Zakonu Kaznodziejskiego wstąpił w 1964 r.[3] W trakcie studiów filozoficzno-teologicznych został powołany do wojska. W latach 1966–1968 odbył zasadniczą służbę wojskową w 3. kompanii w Bartoszycach[4]. Sakrament święceń otrzymał w bazylice św. Trójcy w Krakowie 29 czerwca 1973 r. Po święceniach został skierowany do klasztoru w Tarnobrzegu, gdzie był m.in. katechetą. W latach 1979–1985 prowadził Dominikański Ośrodek Duszpasterstwa Akademickiego przy kościele św. Mikołaja w Gdańsku[5]. W sierpniu 1980 r. był obecny pośród strajkujących na Wybrzeżu. Jesienią 1981 r., podczas strajków studenckich, był obecny w Sopocie na Wydziale Prawa Uniwersytetu Gdańskiego i w Akademii Medycznej w Gdańsku, gdzie pełnił posługę duszpasterską. 16 grudnia 1981 r. podczas demonstracji, w pobliżu Pomnika Poległych Stoczniowców, bezpośrednio na środku ulicy, będąc wśród zgromadzonego tłumu i stojąc naprzeciwko szeregów zomowców, odprawił Msze św. na dłoniach studentów[6]:

Msza święta odprawiona przez o. Sławomira Słomę w czasie trwającej demonstracji pod Pomnikiem Stoczniowców (Trzema Krzyżami). Duszpasterz przekazał znak pokoju otaczającym go zomowcom, stojącym w kordonie przed demonstrantami. Miejscem sprawowania mszy był środek ulicy obok Biblioteki Gdańskiej PAN. To za tę odprawioną na ulicy mszę i późniejszą aktywną posługę, często bardzo niekonwencjonalną, otrzymuje reprymendę od ówczesnego biskupa gdańskiego Lecha Kaczmarka[7].

Z jego inspiracji wydawano pismo duszpasterstwa „Dołek”. Z jego wsparciem i akceptacją literaci zainicjowali swoje spotkania, z których narodził się Akademicki Krąg Literacki „Górka”. Dzięki niemu w stanie wojennym bazylika św. Mikołaja w Gdańsku stała się dla wielu osób i środowisk azylem. Był katalizatorem licznych zjawisk i wydarzeń. Plastycy skupieni wokół niego utworzyli w stanie wojennym środowisko przyszłej Galerii św. Jacka[8].

Ojciec Sławomir Słoma, dla większości po prostu Sławek. Dominikanin, który zapisał się w wielu ludzkich sercach Trójmiasta. Charyzmatyczny przewodnik, dany wielu na trudne czasy solidarnościowego przełomu i ciemności okresu stanu wojennego. Postać niezmiernie zagadkowa. Fascynująca, chociaż nie narzucająca się zbytnio. Wręcz przeciwnie, unikająca taniego rozgłosu i religijnej tandety. Nazywano go tak po prostu, po imieniu. Zresztą do dzisiaj, w ten bezpośredni sposób, wypowiadają się o nim uczestnicy tamtych wydarzeń, współtworzący dominikańską „Górkę” i duszpasterstwo artystów w latach 1979–1989. (…)[9].

Opieka nad twórcami, literatami gdańskimi – w tamtych czasach – uczyniła go niezłomnym. Podawał siebie, swój czas – jak na otwartej dłoni – jako dar, tym, którzy stali z dala od Kościoła[10].

W sierpniu 1985 r. na skutek działań Służby Bezpieczeństwa, zakazem pełnienia funkcji duszpasterza i naciskiem biskupa Lecha Kaczmarka wobec prowincjała o. Walentego Potworowskiego[5] w trybie pilnym został przeniesiony do Wrocławia, a następnie do Jarosławia[4].

W 1986 r. zamieszkał w Tarnobrzegu[1]. W latach 2002[11] – 2021 pełnił posługę kapelana w Wojewódzkim Szpitalu im. Zofii z Zamoyskich Tarnowskiej w Tarnobrzegu.

W uznaniu zasług dla idei Wolnej i Solidarnej Polski, 10 listopada 2005 r. otrzymał Medal 25 rocznicy Podpisania Porozumień Sierpniowych od prezydenta Gdańska Pawła Adamowicza[12]. Za szczególne zasługi w przywracaniu niepodległości Polski, został odznaczony 3 maja 2009 r., w Sali Senatorskiej Zamku Królewskiego w Warszawie przez prezydenta Lecha Kaczyńskiego Krzyżem Komandorskim Orderu Odrodzenia Polski[10]. 27 października 2016 r. uzyskał stopień podporucznika nadany przez prezydenta Andrzeja Dudę[2].

Medale, odznaczenia i awanse

edytuj

Przypisy

edytuj
  1. a b Arkadiusz Kazański: Słoma Sławomir. encysol.pl.
  2. a b Przezal: patent oficerski. Wikimedia Commons. [dostęp 2022-08-14].
  3. Marek Grubka, Między uczelnią a świątynią. Rola kapłana w polskim duszpasterstwie akademickim na przykładzie ośrodka dominikańskiego w Gdańsku, Kraków-Poznań-Dublin 2011, s. 148.
  4. a b Marek Grubka (oprac.) za: dominikanie.pl: Ojciec Sławomir Słoma odznaczony za posługę duszpasterską w Gdańsku. zyciezakonne.pl. [dostęp 2009-05-09].
  5. a b Marek Grubka, Duszpasterze i program ośrodka »Górka« w latach 1962–1989. Materiały do badań dominikańskiego duszpasterstwa akademickiego w Gdańsku, Teologia Praktyczna, Uniwersytet im. Adama Mickiewicza, Wydział Teologiczny, Tom 7, Poznań 2006, s. 228.
  6. Marek Grubka, Między uczelnią a świątynią. Rola kapłana w polskim duszpasterstwie akademickim na przykładzie ośrodka dominikańskiego w Gdańsku, Kraków-Poznań-Dublin 2011, s. 148–149.
  7. Marek Grubka: Duszpasterze i program ośrodka »Górka« w latach 1962–1989. Materiały do badań dominikańskiego duszpasterstwa akademickiego w Gdańsku. Teologia Praktyczna Uniwersytet im. Adama Mickiewicza • Wydział Teologiczny. Tom 7. Poznań: 2006, s. 253.
  8. Marek Grubka, Między uczelnią a świątynią. Rola kapłana w polskim duszpasterstwie akademickim na przykładzie ośrodka dominikańskiego w Gdańsku, Kraków-Poznań-Dublin 2011, s. 149.
  9. Marek Grubka - Sławek – duszpasterz studentów i artystów [online], artin.gda.pl [dostęp 2024-04-26].
  10. a b Józef Puciłowski, Portrety imienne i bezimienne. Polscy dominikanie a bezpieka 1945-1989, Kraków 2017, s. 165.
  11. Przezal: Pismo ustanawiające o. Sławomira Słomę kapelanem Wojewódzkiego Szpitala Zespolonego w Tarnobrzegu. Wikimedia Commons. [dostęp 2022-08-14].
  12. Przezal: medal. Wikimedia Commons. [dostęp 2022-08-14].

Bibliografia

edytuj
  • Józef Puciłowski, Portrety imienne i bezimienne. Polscy dominikanie a bezpieka 1945-1989, Kraków 2017.
  • Marek Grubka, Między uczelnią a świątynią. Rola kapłana w polskim duszpasterstwie akademickim na przykładzie ośrodka dominikańskiego w Gdańsku, Kraków-Poznań-Dublin 2011.