Słownik łacińsko-polski Piotra z Uścia

Słownik łacińsko-polskisłownik łacińsko-polski opracowany przez Piotra z Uścia w 1450.

Autor słownika był prawdopodobnie nauczycielem w szkole katedralnej lub klasztornej we Lwowie. Miejscowość Uście identyfikowana była dawniej z Ujściem w Wielkopolsce, zaś współcześnie raczej z Uściem Solnym. Inne informacje na temat autora nie są znane.

Rękopis słownika znajduje się w Bibliotece Kapituły Katedralnej w Krakowie. Słownik oparty został na popularnych w średniowieczu dziełach, wymienionych na początku, jak Derivationes[1] Hugona z Pizy[2], Catholicon Jana de Balbis[3], Vocabulista Papiasa z Pawii[4], Vocabularius biblicus Guilelma Brito[5]. Słownik zawiera wiele objaśnień polskich. Wśród wyrazów polskich dominują nazwy pospolite. Po słowniku umieszczony jest wiersz po łacinie, zawierający informację o czasie i celu sporządzenia oraz autorze lub kopiście (Petrus de Uscze). Innym charakterem pisma dopisany został później wiersz w języku polskim, znany jako Satyra na leniwych chłopów[6].

Przypisy edytuj

  1. Huguccio. newadvent.org. [dostęp 2016-09-26]. (ang.).
  2. Dante's Dictionary (Uguccione da Pisa, Derivationes). sites.duke.edu. [dostęp 2016-09-26]. (ang.).
  3. Victor Francis O’Daniel: John of Genoa. en.wikisource.org. [dostęp 2016-09-26]. (ang.).
  4. Mariusz Leńczuk: Zapisy polskie w słownikach i glosariuszach XV w. - terminy, źródła, perspektywy badawcze. rcin.org.pl. [dostęp 2016-09-26]. (pol.).
  5. Kathleen M. Coleman: Latin Lexicography. oxfordbibliographies.com. [dostęp 2016-09-26]. (ang.).
  6. Satyra na leniwych chłopów. staropolska.pl. [dostęp 2016-09-26]. (pol.).

Bibliografia edytuj

  • Teresa Michałowska: Literatura polskiego średniowiecza. Warszawa: Wydawnictwo Naukowe PWN, 2011, s. 661, 770-771. ISBN 978-83-01-16675-5.