Służewiec
Służewiec – dawna wieś, obecnie obszar MSI warszawskiej dzielnicy Mokotów.
| ||||
| ||||
 Ul. Wołoska na Służewcu | ||||
| Państwo |  Polska
| |||
| Województwo |  mazowieckie
| |||
| Miasto | Warszawa | |||
| Tablice rejestracyjne | WE | |||
Położenie na mapie Warszawy   Służewiec | ||||
Położenie na mapie Polski  Służewiec | ||||
Położenie na mapie województwa mazowieckiego  Służewiec | ||||
 52°10′37″N 21°00′27″E/52,176971 21,007572
| ||||
Portal  Polska
| ||||
OpisEdytuj
Granice Służewca, według Miejskiego Systemu Informacji, wyznaczają ulice Jana Pawła Woronicza, Wołoska, Obrzeżna, Bokserska oraz tory linii radomskiej[1]. Oznacza to, że faktycznie w jego granicach znajduje się jedynie część przemysłowa i fragment części mieszkalnej Służewca. Pozostała część mieszkalna (osiedla Służewiec Południowy i Służewiec Fort) znajdują się w granicach Służewa.
W zabudowie Służewca wyróżnia się dwa obszary. Pierwszy, leżący na południu, to osiedle eksperymentalnych i prototypowych budynków mieszkalnych wznoszonych w technologii wielkiej płyty. Drugi, leżący na północy i znany jako Służewiec Przemysłowy, to teren przeznaczony w czasach PRL pod zakłady przemysłowe i magazyny (tzw. Dzielnica Przemysłowo-Składowa „Służewiec”, zajmująca obszar ok. 260 ha)[2]. Dzielnica powstała na terenach rolniczych wsi Służewiec i Zbarż[3]. W kilkudziesięciu zbudowanych tam zakładach przemysłowych na początku lat 70. pracowało ok. 20 tys. osób[2]. Największym przedsiębiorstwami były: Fabryka Półprzewodników „Tewa”, Zakłady Urządzeń Dźwigowych, Fabryka Podzespołów Radiowych „Elwa”, Zakłady Ceramiki Radiowej, Zakłady Mięsne „Służewiec” i Stołeczne Zakłady Wyrobów Skórzanych Przemysłu Terenowego „Argo”[2].
Od lat 90. XX wieku dawna przemysłowa część Służewca i powiązana z nim funkcjonalnie zachodnia część Ksawerowa zaczęły być intensywnie zabudowywane budynkami biurowymi, w wyniku czego powstał największy w Polsce kompleks biurowy[4]. Do 2016 wniesiono tam 75 biurowców[5]. W związku z kłopotami komunikacyjnymi (m.in. korki i trudności z parkowaniem), zyskał on żartobliwą nazwę Mordoru – mrocznej krainy z powieści J.R.R. Tolkiena[6][5].
KalendariumEdytuj
- 1414 – wieś Służewiec z nadania księcia Janusza I otrzymała prawo chełmińskie,
- 1580 – wieś szlachecka w 1580 znajdowała się w powiecie warszawskim ziemi warszawskiej województwa mazowieckiego[7],
- 1886 – powstał fort VIIA Twierdzy Warszawa, nazywany fortem Służewieckim, leżący obecnie na terenie osiedla Służewiec Południowy (obecnie na Służewie),
- 1938 – Służewiec zostaje przyłączony do Warszawy,
- 1939 – przeniesiono z Pola Mokotowskiego Tor Wyścigów Konnych (obecnie w granicach Ursynowa),
- 1951 – decyzją rządu na Służewcu ma powstać nowy ośrodek przemysłowy. Ma on zajmować on ok. 260 ha na południe i południowy zachód od ul. J.P. Woronicza. Zaplanowano tam około 60 inwestycji przemysłowych oraz osiedle dla 26 tys. mieszkańców. Generalnym projektantem Służewca był J. Krotkiewicz z Warszawskiego Biura projektów Budownictwa Przemysłowego. Budowa tzw. Południowej Dzielnicy Przemysłowo-Składowej rozpoczęła się 1 września 1952[8],
- 1956 – uruchomiono zajezdnię tramwajową przy ulicy Jana Pawła Woronicza,
- 1956 – na Służewcu powstają zakłady produkcyjne o profilu elektronicznym Unitra Unima (ul. Domaniewska 42/44). Zakład zajmuje teren o powierzchni 27 000 m².
Ważniejsze obiektyEdytuj
- Zakład Eksploatacji Tramwajów R-3 Mokotów
- Zajezdnia Autobusowa R-1
- przystanek kolejowy Warszawa Służewiec
- Fort VIIA Twierdzy Warszawa
- Wydział Lingwistyki Stosowanej Uniwersytetu Warszawskiego
- Wydział Zarządzania Uniwersytetu Warszawskiego
- kościół parafialny Świętego Maksymiliana Kolbego
- zabytkowy dom przy ulicy Wyścigowej 10/12
PrzypisyEdytuj
- ↑ a b Obszary MSI. Dzielnica Mokotów. W: Zarząd Dróg Miejskich [on-line]. zdm.waw.pl. [dostęp 2016-02-11].
- ↑ a b c Józef Kazimierski, Ryszard Kołodziejczyk, Żanna Kormanowa, Halina Rostowska: Dzieje Mokotowa. Warszawa: Państwowe Wydawnictwo Naukowe, 1972, s. 269.
- ↑ Bronisław Ryś. Budowa i rozwój Służewca Przemysłowego. „Kronika Warszawy”. 3 (7). s. 45.
- ↑ Grażyna Błaszczak. Biurowy Mordor musi walczyć o wizerunek. „Rzeczpospolita”, s. B12, 22 czerwca 2016.
- ↑ a b Michał Wojtczuk. Służewiec w korku i kryzysie. „Gazeta Stołeczna”, s. 4, 22 czerwca 2016.
- ↑ Joanna Gierak-Onoszko. M w Mordorze. „Polityka”, s. 32, 27 stycznia–2 lutego 2016.
- ↑ Adolf Pawiński, Polska XVI wieku pod względem geograficzno-statystycznym. T. 5: Mazowsze, Warszawa 1895, s. 259.
- ↑ Warszawa. Przewodnik. Warszawa: Wydawnictwo „Sport i Turystyka”, 1966, s. 23.
Linki zewnętrzneEdytuj
- Służewiec w Słowniku geograficznym Królestwa Polskiego. T. X: Rukszenice – Sochaczew. Warszawa 1889.
- Służewiec na Warszawikii
- Zdjęcia dawnego Służewca